ตอนที่ 26

“จ๊ะเอ๋ คุยอะไรกันครับสองสาว” พี่เดียวยกมือขึ้นแตะหลังของ น้องสาว แต่สายตาของเขาจ้องมองใบหน้าของปองรักหวานซึ้ง

“น้องจิลยังสวยน่ามองเหมือนเดิมนะครับ จำพี่เดียวได้ไหม”

เขาหยอดคําหวานทันที ก่อนจะนั่งลงใกล้ ๆ น้องสาว

“สวัสดีค่ะ” ปองรักยกมือไหว้เขา ยิ้มกว้างด้วยไมตรีจิต “จําได้สิคะ”

“เฮ้อ… โล่งอก นึกว่าจะทำเป็นไม่รู้จักกันเสียแล้ว” เขายิ้มให้ อย่างโล่งอก

“พี่เดียวแต่งชุดนักเรียนแบบนี้ก็ดูเด็กลงไปเยอะเลยนะคะ” สุจิ

ราเอ่ยแซว ใช้นิ้วกรีดหยิบเสื้อนักเรียนที่เขาใส่ทำสีหน้าล้อเลียน

“โธ่… อย่าแซวสิ พี่อายตัวเองจะแย่แล้ว ให้แต่งเป็นเด็กมอ ปลาย ทั้ง ๆ ที่ปีนี้พี่จะสามสิบแล้ว เขินมาก ๆ” เขาลากเสียงยาว ทั้งสองสาวหัวเราะในท่าทีของเขา

“แต่จิลว่าก็กลมกลืนอยู่นะคะพี่เดียว ดูไม่แก่เลยค่ะ” “เอาจริง ๆ นะ ฮ่า ๆ ๆ…” เขาพูดขึ้นเอง แล้วก็หัวเราะขึ้นมา

เอง

“พี่ไม่มีคิวถ่ายแล้ว เดี๋ยวพี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วเราออกไปหา อะไรกินกันนะ น้องจิลครับรอแป๊บนึงนะครับ วันนี้ต้องเป็นไกด์ให้พี่เดียวแล้วก็จิราแล้วแหละ

“ค่ะ ยินดีค่ะ” เธอยิ้มตอบรับ

“พี่เดียวจะไปไหนหรือคะ” ทิพย์ดาราเอ่ยถามทันทีที่เจอเขา หน้าเต็นท์ เธอเดินออกมาจากเต็นท์เปลี่ยนเสื้อผ้าของนักแสดง หญิง

“พี่หมอคิวแล้ว ว่าจะไปหาอะไรกิน แล้วเข้าที่พักเลย” เขาบอก

เธอ

“ดีสิคะ ให้ดาต้าติดรถไปด้วยได้ไหมคะ พอดีดาด้ามากับรถ กองถ่าย แต่ไม่อยากกวนให้เขาไปส่งที่ที่พัก” เธอไม่ได้รอให้เขา ตอบตกลง แต่คล้องแขนเข้าไปสอดประสานกับมือของชายหนุ่ม

ในทันที

นิจิตไม่กล้าปฏิเสธ จึงได้แต่เดินพาเธอไปด้วยยังที่สองสาวนั่ง รออยู่

“ดาด้า นี่น้องสาวของผม จิรา กับ จิล” เขาเอ่ยแนะนำสองสาว กับดาราสาวแบบนั้น

“ยินดีที่ได้รู้จักทั้งสองคนนะคะ” ทิพย์ดาราเอ่ยออกมาอย่าง

เป็นมิตร

“ไปกันเลยไหมคะ” ทิพย์ดาราเอ่ยชวนทุกคนเอง สามคนมอง หน้ากัน แต่ก็ไม่พูดอะไร ท่าทีที่แม่ดาราสาวแสดงออกเหมือน เป็นคนสนิทของชายหนุ่มยังไงยังงั้น

“เฮ้ย… เอาจริง ๆ ไหนจิราบอกพี่เดียวยังไม่มีแฟน” ปองรักซุบซิบกับเพื่อนรัก

“แน่ริยะ ฉันว่าแม่ดารานี่เป็นฝ่ายกระแซะพี่เดียวของฉัน

มากกว่า” สุจิราจีบปากจีบคอพูด และทำปากยื่นตามหลังนี้จิต

กับทิพย์ดาราไป “แล้วจะตามมาเป็นก้างขวางคอทำไม” สุจิรายังทำเสียงหยัน ๆ พูดกันกับปองรัก ให้ได้ยินกันสองคน

“จิรา…” ปองรักยกมือหลังมือของเพื่อนรักเบา ๆ เหมือน เป็นการปราม

ณ ร้านอาหารหรูที่สุดของสัตหีบ

“น้องจิลกินอะไรสั่งเลยนะครับ” นิจิตเอาใจปองรักอย่างออก นอกหน้า ทั้งเลื่อนเก้าอี้ให้ยื่นเมนูให้ แล้วนั่งลงติดกันกับปองรัก

ทิพย์ดาราส่งยิ้มหวานให้กับปองรัก แต่ในใจคิดหยันเด็กสาว

หน้าใสคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าของเธอ

“พี่เดียว ไหนว่าจะขอเบอร์ของจิลไงคะ อยู่ต่อหน้าเจ้าตัวแล้วก็ ขอเองเลย” ” น้องสาวยุพี่ชาย เขาทำเป็นเขิน หยิบมือถือออกมา จากกระเป๋าเสื้อแล้วยื่นให้กับปองรัก ปองรักรับมาถือก่อนจะกด เบอร์ของเธอให้

“ไลน์ด้วยครับ” นิจิตเอ่ยขอเพิ่ม เขาส่งยิ้มจนปากจะนึกถึงหู แสดงสีหน้าว่าดีใจมาก

“กินอะไรดีคะพี่เดียว” เสียงของทิพย์ดาราทำลายความสุข ของนิจิตขึ้นมาทันที
“เอาสาว ๆ เลือกกันได้ เต็มที่ วันนี้พี่เลี้ยง” เขาบอกกับทั้งสาม

คน

สุจิรากับปองรักพากันเลือกดูเมนูอาหาร และคุยเล่นกันไป พลาง นิจิตส่งสายตาไปยังสองสาวแบบไม่ละสายตา

ทิพย์ดาราเหมือนเป็นคนอื่นไปในทันทีบริกรเดินมารับออเดอร์ เธอจึงรีบสั่ง แล้วขอตัวไปเข้าห้องน้ำ เธอเกือบเดินชนกับบุรุษ ร่างสูงใหญ่ที่บริเวณหน้าห้องน้ำนั้น

“คุณฟาเบียน” เธอเรียกชื่อของเขาออกมาอย่างยินดี กลา เข้าไปยึดแขนของเขาไว้ในทันที

“สบายดีนะดาด้า” เขาเอ่ยทุกอย่างเสียไม่ได้

ดาด้าคิดถึงคุณจังเลยค่ะ” เธอบอกเขาแบบอ้อน ๆ บริเวณนี้ เงียบและไม่มีคนเดินผ่านมา

“คืนนี้เราสองคนเจอกันได้ไหมคะ” เธอเอ่ยปากออกมาอย่าง

ไม่อาย ยังติดใจในรสรักของเขาไม่หาย

“ผมไม่ว่าง” เขาเอ่ยตอบแทบทันทีเช่นกัน “แหม… ทำไมคะ ที่เมื่อก่อน…” เธอกำลังจะพูดต่อ

“นั่นมันเมื่อก่อน ตอนนี้มันไม่ได้แล้วครับ ดาต้าผมขอตัวก่อน นะ พอดีให้ลูกค้านั่งรออยู่ข้างใน” เขาขอตัว พลางแกะมือของ เธอออกจากแขนของเขา แล้วเดินจากไปแบบไม่เหลือเยื่อใย

กรี๊ด… เธอกรีดร้องอยู่ในใจ หัวสมองเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว

“ตาค้าจะเอาชนะคุณให้ได้ค่ะ ฟาเบียน

เธอพูดออกมาด้วยความคับแค้นใจ

“พี่ขอถ่ายรูปคู่กับน้องจิลหน่อยได้ไหมครับ” นิจิตเอ่ยปากขอ อนุญาต หยิบมือถือของตนเอง ให้กับสุจิราที่นั่งอยู่ตรงกันข้ามกับ ปองรัก ปองรักพยักหน้าให้กับนิจิต เขาใช้มือโอบไหล่ของหญิง สาว น้องสาวนับหนึ่งถึงสามออกมาเสียงดัง

“พี่เดียวมองทางนี้ค่ะ ไม่ใช่มองแต่หน้าของจิล ฮ่า ๆ” สุจิรา ส่งเสียงหัวเราะออกมา

ฟาเบียนที่กำลังเดินผ่านถึงกลับชะงักกับชื่อที่เขาได้ยิน พอหัน มาตามเสียงก็เจอกับภาพบาดตา

ใบหน้าหล่อเหลาของนิจิตชิดใกล้กับแก้มนวลของปองรัก เธอ

ยิ้มให้กับกล้องอย่างน่ารัก ชายหนุ่มก็เช่นเดียวกัน แถมยัง

กระชับมือที่โอบไหล่ของปองรักให้แน่นเข้าไปอีก

“เฮ้… คุณฟาเบียน พวกเราอยู่ทางนี้ครับ” ฝรั่งเสียงใหญ่เรียก ชื่อของชายหนุ่มที่กำลังยืนนิ่งอยู่กับที่

ทั้งสามคนหันไปมองบุรุษที่ยืนจ้องหน้าเขม็งมายังพวกเขา

“คุณฟา…” ปองรักขยับปากเรียกชื่อของฟาเบียนเหมือนเพื่อ เขาส่งให้ยิ้มให้เธออย่างเยือกเย็น ก่อนจะเดินไปหากลุ่มฝรั่งที่นั่ง รออยู่ที่โต๊ะอยู่ก่อนแล้ว
“คุณฟาเบียนนิ” สุจิราเอ่ยชื่อของชายหนุ่มออกมา นิจิตหัน หน้าไปมองตามหลังฟาเบียน

“เพิ่งเคยเห็นเขาครั้งแรกนะ ดูดีกว่าที่ลงในนิตยสาร หรือว่า ตามเว็บไซต์ น้องจิลฝึกงานกับเขาหรือครับ” เขาหันมาถาม ปองรัก

“ค่ะ” ปองรักเริ่มอึดอัด เห็นสายตาเย็นชาของฟาเบียนเมื่อแล้วใจตกวูบ

คุณฟาจะโกรธจิลไหมหนอ เธอคิดอยู่ในใจ เริ่มนั่งไม่ติด