ตอนที่ 29

“คุณฟาคะ คุณฟาไม่ควรรับโทรศัพท์ของจิลนะคะ” เธอตัดพ้อ เขาด้วยคำพูดและสายตา

ฟาเบียนมองปองรักด้วยความโกรธ หน้าตาของเขาแดงก่ำ เขาเหวี่ยง โทรศัพท์ของปองรักลงไปยังพื้นเบื้องล่าง จนโทรศัพท์ ของเธอแตกไม่เป็นชิ้นดี ปองรักตกใจมากหน้าเสียและซีดลงไป เธอเริ่มสั่นและน้ำตาคลอ

เขาตรงเข้ามากระชากตัวเธอ และดึงผ้าเช็ดตัวที่คลุมร่างเธอ ออก ก่อนจะเหวี่ยงร่างเล็ก ๆ ของจิลไปบนที่นอนทั้ง ๆ ที่ตัวของ เธอเปียกโชก ร่างกายเปลือยเปล่าถูกร่างหนาของเขากดทับลง มาทั้งตัว

ปองรักได้กลิ่นแอลกอฮอล์ออกมาจากปากและลมหายใจของ เขา เธอสบตาของฟาเบียนด้วยความหวาดกลัว

“ทำไม นอนกับผัวต้องกลัวด้วยเหรอ ที่ไปนั่งอ่อยเบียดตัวอยู่ กับผู้ชายอื่นเหมือนจะผสมพันธุ์กันได้ในตอนนั้นคงทำแล้ว” คำ พูดร้าย ๆ หลุดออกมาจากปากของฟาเบียน

จิลรู้สึกเย็นวูบไปทั้งตัว เธอรู้ว่าเขากักขฬะ แต่ไม่คิดว่าจะ มากมายขนาดนี้ เธอรู้สึกสะท้อนในหัวใจ

“จิล เธอเป็นเมียของฉันนะตอนนี้ ไม่มีสิทธิ์ชายตามองผู้ชาย คนอื่น” เขาพูดจบฉกริมฝีปากลงไปจูบบดเบียดหนักหน่วงแบบไม่ปราณี แถมยังกัดริมฝีปากของเธอจนเลือดออก เขาดูดกิน เลือดนั้นเข้าไป ปองรักร้องบอกเจ็บ แต่คำร้องของเธอไม่เป็นผล เลยสําหรับเขา

ฟาเบียนประทับรอยจูบเป็นสีแดงเต็มไปทั้งร่างของจิล เธอ ผวาหายใจเฮือกไปกับรสสัมผัสที่รุนแรงกว่าครั้งไหน ๆ

“อย่าคิดนอกใจ ตราบใดที่เธอยังเป็นคนของฉัน” เขากระซิบ

น้ำค่าที่ข้างใบหู และกัดมันเบา ๆ

“คุณฟา… อ้า” เธอผวากอดรัดเขาไว้แน่น ผ้าเช็ดตัวของชาย หนุ่มหลุดลุ่ยไปตั้งนานแล้ว เขาแทรกสอดแกนแกร่งเข้ามาใน โพรงรักของเธออย่างรวดเร็วและรุนแรง

“โอ๊ย… อื้อ…” ปองรักร้องดังทั้งเจ็บและก็อึดอัด

ฟาเบียนเริ่มชักขยับเข้าออกอย่างรุนแรง ริมฝีปากของเขาก็ ยังตั้งใจทําเนื้อตัวของปองรักให้เต็มไปด้วยร่องรอย เขากัดยอด ถันสีสดของเธอด้วย

ปองรักร้องผวาทุกครั้งที่เขาทำรุนแรง น้ำตาแห่งความน้อยใจ ไหลริน เธอไม่มีโอกาสได้สะอื้นไห้ เพราะตอนนี้ชายหนุ่มประเคน ความคับข้องใจ ความขุ่นเคืองลงไปบนเนื้อตัวของเธออย่างเต็ม อารมณ์

สองขาของปองรักถูกจับพาดไปบนลำตัวของเขา ท่านทั้งลึก การกระแทกตัวของฟาเบียนทำให้เธอหวีดร้องออกมาไม่ขาด สาย ร่องรักร้อนแรงและเหมือนจะได้รับการบาดเจ็บเพราะเธอยัง ไม่มีอารมณ์ร่วมไปกับเขาด้วย เขากระทำแบบนี้มันเป็นการข่มขืนกันชัด ๆ

ฟาเบียนกระท่ากับเธอเหมือนร่างกายที่ไม่มีวิญญาณ เขาไม่ ฟังเสียงร้องของปองรักเลยด้วยซ้ำ เธอตัวเกร็งเจ็บร้าวไปหมดทั้ง จุดอ่อนไหว แต่นั่นมันก็เป็นการกระตุ้นให้เธอเสียดเสียวแบบสุด ๆ หญิงสาวหวีดร้องขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเขากระชั้นตัวถี่แทบนับ ไม่ทัน ปองรักหายใจไม่ทั่วท้อง แขม่วท้องตัวเกร็ง เขาพาเธอ เหวี่ยงขึ้นสวรรค์ไปก่อน แต่ก็ยังไม่หยุดที่จะกระหน่ำลงไปบนเนื้อ ตัวของเธอแรง ๆ

เขารั้งร่างของเธอให้ลุกขึ้น ผลักร่างเล็ก ๆ ของปองรักให้หัน หลัง จับจ่อท่อนใหญ่เข้าไปประชิดรังกระทุ้งเข้าไปแบบสุดแรง ปองรักร้องลั่นจิกมือไปกับผ้าปูที่นอนแน่น มันคงรู้สึกดีมาก ๆ หากเขาไม่ทำกับเธอด้วยอารมณ์โกรธ ตอนนี้ปองรักไม่มีเวลาให้ คิดอะไรแล้ว

ชายหนุ่มอัดตอกโยกเอวใส่เธอแบบไม่ยั้ง เสียงเนื้อกระทบดัง ลั่นไปทั้งห้อง ทั้งรุนแรงและหนักหน่วง ร่องรักของปองรักเหมือน จะฉีกลงไปเป็นชิ้น ๆ เธอเจ็บมากกับการกระทำของเขา แต่มันก็ เสียวซ่านไปทั้งหัวใจ ร่างกายของเธอกระเพื่อมไหวหัวสั่นหัว คลอน เธอร้องบอกเขาว่าเจ็บปวดและเสียดเสียวแค่ไหน แต่เขา ก็ไม่ได้ปราณีเธอแม้แต่น้อย ปองรักได้แต่น้ำตาไหลพราก

“คุณฟาค่ะ จิลขอโทษ” เธอจะเอ่ยปากขอโทษเขาทำไมตอนนี้

“จิลรักมัน ชอบมันเหรอ พูดสิ” ฟาเบียนคาดคั้น แต่ร่างหนาก็ กระทํากับเธออย่างไม่ปราณีเหมือนเดิม
“ไม่ค่ะ จิลรักคุณฟา” เธอเผลอปากบอกรักเขาไป เธอไม่อาจ จะปิดกั้นความรู้สึกของตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว และอีกอย่างเขา อาจจะปราณีเธอขึ้นมาบ้าง

“ผู้หญิงก็แพศยาทุกคน เห็นแก่ได้ แม้กระทั้งเธอด้วย ปองรัก เขาเรียกเธอแบบหมางเมิน แต่ก็ยังอัดโยกตัวเองไม่หยุดหย่อน ปองรักหวีดร้องขึ้นมาอีกครั้ง ขาสั่นผับ ๆ ช่องทางรักบีบอัดท่อน ใหญ่ที่คารองร้อน ๆ อย่างไม่ลดละ

ฟาเบียนอัดตัวเองเข้าไปสุดทางก่อนจะฉีดส่งความคับข้องใจ เข้าไปในตัวของหญิงสาว เกมรักจบลงด้วยความซ่านเสียว รัญจวน และความเจ็บตัวของปองรัก

เธอทิ้งตัวลงไปนอนแน่นิ่งอยู่บนที่นอน ตอนนี้น้ำตาไหลออก มาเป็นทาง เธอสะอื้นให้ตัวโยน

ฟาเบียนมองเธอด้วยหัวใจที่เจ็บปวด เขาก็ไม่เข้าใจตัวเอง เหมือนกันว่าทำไมถึงโกรธปองรักมากมายขนาดนี้ เขาลุกขึ้น แทบทันที ก่อนจะเดินกลับห้องของตัวเองไป โดยที่ไม่ได้ปลอบ ใจหญิงสาวเลยสักนิด

ปองรักมองตามร่างหนาใหญ่ที่เดินจากไปอย่างไม่คิดจะ เหลียวแลเธอเลย

‘จิลเธอรักคนผิดแล้ว คุณฟาเขาไม่มีหัวใจ หรือสายตาไว้มอง เธอสักนิดเดียว เธอมันก็แค่ของเล่นของเขา ที่เขาหวงเพราะเขา ไม่ชอบแบ่งของเล่นชิ้นนี้กับใคร

หญิงสาวนอนร้องไห้ทั้งคืน ไม่มีเรี่ยวแรงแม้จะลุกขึ้นไปจัดการกับตัวเอง เธอปล่อยตัวเองให้จมกับความเจ็บปวดที่ฟาเบียน กระทำให้ จนผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนล้าอ่อนแรง

ฟาเบียนเมื่อกลับเข้าห้องเขาก็ดื่มวิสกี้ที่เหลืออยู่ในขวดจน

หมด ก่อนจะหลับไปตรงโซฟาในห้องนอน

“คุณฟารับกาแฟนะคะ” ป้าสายหยุดถามผู้ที่เป็นเจ้านาย เขา ลุกขึ้นมาทั้ง ๆ ที่ยังใส่เสื้อคลุมทั้งตัว

“คุณจิลยังไม่ลงมาเหรอ” ฟาเบียนกวาดสายตามองหาเธอทั้ง ห้องโถง

“ยังเลยค่ะ ให้ป้าขึ้นไปตามไหมค่ะ นี่ก็จะสิบเอ็ดโมงแล้ว” ป้า สายหยุดอาสา

“ไม่ต้องหรอก เธอหิวคงลงมาเอง” เขานั่งถอนหายใจอยู่ตรง นั้น หยิบไอแพดที่ติดมือมาด้วยเช็กงาน และก็อ่านข่าวสารต่าง ๆ