ตอนที่ 17

ณท่าเทียบเรือเพื่อลงสินค้าของบริษัท

ปองรักเดินตามเขาต้อย ๆ ช่วยเช็กงานตามที่เขาสั่ง วันนี้แดด ก็แรง อากาศก็ร้อน

“จิลเสร็จแล้ว ไปนั่งรอในร่มไป ผมจะคุยกับคุณชัชก่อน” เขา หมายถึงผู้จัดการที่ดูแลเรื่องสินค้าที่จะลงตู้คอนเทนเนอร์ทั้งหมด

ชายหนุ่มยกมือขึ้นแตะศีรษะของเธอ แล้วเขย่าเบา ๆ ปองรัก ส่งยิ้มให้ ช่วงนี้ฟาเบียน ใจดีกับเธอมาก ตลอดเวลาที่นั่งมองเขา ทํางานเธอก็ยิ้มไปด้วยความสุข

“คุณจิลทานกาแฟไหมครับ” เสียงกรผู้ช่วยของคุณชัชดังขึ้น

“อ๋อ… ไม่แล้วค่ะ ดื่มมาตั้งแต่เช้าแล้ว จิลดื่มวันละแก้วเท่านั้น เกินจากนั้นนอนไม่หลับ ตาแข็งแน่ ๆ ค่ะ” เธอบอกเขา และคุย ด้วยอย่างเป็นมิตร อย่างน้อยก็คือหนึ่งในผู้ร่วมงาน

“บอสท่าทางเอาอกเอาใจคุณจิลมากนะครับ กรเอ่ยเรื่องที่ไม่ น่าจะเอ่ย เขานั่งลงตรงเก้าอี้ตรงข้าม พร้อมกับส่งเอกสารบาง อย่างให้ปองรักเพราะต้องฝากไปให้กับมุกดา

“จิล… เอ่อ…กับบอส ไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างที่คุณคิดหรอก ค่ะ” เธอรีบปฏิเสธ เพราะมันไม่ใช่เรื่องจริง เธอมันก็แค่นาง บ้าเรอ
“งั้นแปลว่าหนุ่ม ๆ ก็ขายขนมจีบคุณจิลได้น่ะสิครับ” เขา สัพยอก

“ใครจะจีบใคร” สุภาพบุรุษตัวใหญ่ส่งเสียงเข้มมาจากข้าง หลัง สองคนที่นั่งคุยเล่นหัวกันรีบหันไปมอง พอเห็นสายตาเข้ม ๆ ของฟาเบียน กรก็ขอตัวไปในทันที

“หว่านเสน่ห์เหรอ” สงสัยอากาศร้อนถึงได้พูดแบบนี้

“คุณพ่าพูดไม่น่ารักเลย” เธอรีบหอบเอกสารและเดินนำหน้า อย่างงอน ๆ ชายหนุ่มรีบเดินตาม

“ต้องเขียนประกาศติดบอร์ดเสียแล้วมั้งว่าคนนี้เป็นใคร ห้าม จีบ” จิลได้ยินก็เจ็บในหัวใจ เธอเปิดประตูรถเข้าไปนั่งได้ ก็รีบ ถาม

“แล้วคุณฟาจะประกาศว่าจิลเป็นใครคะ คู่นอนพาร์ทไทม์ หรือ นางบำเรอ” หญิงสาวพูดขึ้นมาแบบน้อยใจ

“จิล ฟาเบียนทำเสียงเข้ม

“ตราบใดที่จิลยังเป็นคู่นอนของฉัน เป็นเมียฉัน ก็ไม่มีสิทธิ์

นอกใจนอกกาย เข้าใจนะ

“ค่ะ หกเดือนค่ะ แล้วจิลก็จะเป็นอิสระ” เธอพูดเหมือนประชดเขา

สงสัยประจําเดือนจะมา เขาคิดในใจ แต่ก็นั่งอมยิ้มมอง ใบหน้าของปองรักที่ทำงอน
ฟาเบียนขับรถไปกรุงเทพฯ เขาพาเธอไปกินก๋วยเตี๋ยวกะลา เพราะเห็นเธอบ่นอยากกินมาหลายวันแล้ว

“คุณฟาทานได้เหรอคะ ร้านเล็ก ๆ แบบนี้ เธอถามเขาตอนที่ เขาจอดรถสปอร์ตไว้ไกลพอสมควร ก่อนจะเดินคู่กันมายังร้าน ขายก๋วยเตี๋ยว

“กินได้ ทําไม” เขาถามเธอพร้อมส่งยิ้ม

“จิลนึกว่า คุณฟาจะกินแต่ร้านหรูดูดีอย่างเดียวเสียอีก” เขา หัวเราะห์ ๆ อยากจะบอกเธอเหลือเกินว่านี่ก็เป็นครั้งแรกแหละที่ เขามานั่งร้านแบบนี้

เมื่อวานเขาเดินผ่านตอนที่ปองรักกับมุกดาคุยกันเรื่องว่า ร้าน ก๋วยเตี๋ยวที่ไหนอร่อยในสัตหีบ เธอก็แค่เปรย ๆ ว่าเมนูโปรดของ เธอเป็นก๋วยเตี๋ยวต่างหาก เธอชอบกินก๋วยเตี๋ยวมาก ๆ มุกดา แนะนำร้านให้ปองรักตั้งหลายร้าน ทันทีที่เขาเห็นป้ายร้าน ก๋วยเตี๋ยวนี้หราอยู่ ก็รีบชะลอแล้วจอดรถ

“สั่งสิจะกินอะไร และก็สั่งมาให้ผมด้วย” ฟาเบียนบอกกับหญิง

สาว

“ขอเป็นก๋วยเตี๋ยวต้มยำเส้นใหญ่นะคะ เอาสองที่เหมือนกัน และก็พิเศษด้วยค่ะ” เธอสั่งกับเด็กที่มารับออเดอร์

“แล้วก็ขอน้ำกระเจี๊ยบสองแก้วเลยนะคะ” เธอสั่งเรียบร้อยหัน มาส่งยิ้มให้กับฟาเบียนแบบดีใจสุด ๆ ที่ได้กินของที่ถูกใจเสียที

“ขอบคุณนะคะที่พามากินก๋วยเตี๋ยว จิลชอบมากเลย และก็ยังมีน้ำกระเจี๊ยบขายอีก ไม่ได้กินมานานแล้วค่ะ สีหน้าและแววตา ของเธอมีความสุข

“ชอบก็กินเยอะ ๆ สิ” เขาบอกด้วยความเอ็นดู

“งั้นยอดชามแรกก่อนนะคะ ถ้าชามไม่ใหญ่ จิลจะขอเบิ้ล” เธอ พูดออกมาด้วยความดีใจ ชายหนุ่มมองความสดใสน่ารักของ เธอ

แต่พอทางร้านเอาก๋วยเตี๋ยวมาเสิร์ฟแล้ว ปองรักทำตาโต เพราะมันมากกว่าที่เธอคิดเอาไว้

“จะกินหมดหรือเปล่าเนี่ย” เธอใช้ช้อนคนก๋วยเตี๋ยวในชาม มองไปทางชายหนุ่มเห็นเขาเก้ ๆ กัง ๆ เธอจึงหยิบตะเกียบและ ช้อนส่งให้

“ซิมก่อนนะคะ” เธอบอกเขา แล้วใช้ซ้อนของตัวเองตักเอา พริกที่แม่ค้าเทใส่ลงไปข้างบนออกให้ ปองรักรู้ว่าฟาเบียนไม่ ค่อยกินเผ็ด ตอนสั่งเมื่อกี้ก็ลืมไป เขามองเห็นความน่ารักและ ความใส่ใจของปองรัก

หญิงสาวตักน้ำก๋วยเตี๋ยวเข้าปากเพื่อชิม ก่อนจะยกหน้าขึ้นมา ยกนิ้วหัวแม่โป้ง ให้

“ไม่ต้องปรุงก็อร่อยแล้วค่ะ” เธอบอกเขา ฟาเบียนเห็นปองรัก กินด้วยท่าทางที่เอร็ดอร่อยเขาก็ดีใจ อยู่ที่บ้านด้วยกันเธอกิน ข้าวเหมือนแมวดม

ปากก็บอกว่ากลัวกินไม่หมด แต่จิลกลับซดน้ำในชามก๋วยเตี๋ยวเสียเกลี้ยง

“โอ้โห…” ฟาเบียนถึงกลับทำเสียงล้อเลียน

“วันหลังจะพามากินอีก” เขาบอกเธอหลังจากที่จ่ายเงิน เรียบร้อยแล้ว

“วันหน้าสิคะ วันหลังมันก็ผ่านไปแล้ว” เธอต่อปากต่อคํากับ เขา

ฟาเบียนจับมือของปองรักเอาไว้แน่น ก่อนจะดึงเธอให้มาชิด กับลำตัว เดินโอบไหล่เธอกลับไปที่รถ

“แล้วจะให้ไปส่งที่ไหน” เขาถามเธอตอนที่นั่งอยู่ด้วยกันที่รถ แล้ว ปองรักชั่งใจอยู่นานก่อนจะบอกเขา

“บางแคค่ะ” เธอบอกกับเขา

ชายหนุ่มขับรถมุ่งหน้าไปตามเส้นทาง