ตอนที่ 24

ฟาเบียนยังส่งเสียงครางระงมผสานกับเสียงร้องของปองรักที่ ปีตอาการพอใจของตัวเองไม่มิด เธอร้องออกมาบอกเขาว่าเสียว สุด ๆ และร้องเรียกชื่อคุณพ่าๆ ไม่ขาดปาก เขาโยกแบบนั้นอยู่ นานจนเธอตัวเกร็งกระตุก ร่องรักร้อนแรงบีบแกนเนื้อจนเขา ครางซี้ดซ้าดต่อเนื่อง เขาประคองเธอไปนั่งที่โซฟารับแขกที่อยู่ ไม่ไกลในท่านั้น ก่อนจะนั่งลงตามติดด้วยร่างของปองรักที่ ประสานเชื่อมแน่น

เธอยกตัวกระแทกขึ้นลงทันทีที่ทุกอย่างเข้าที่ กระโปรงของ เธอถูกรวบเอาไว้ที่เอว หญิงสาวบดเบียดกระชั้นตัวหนัก ๆ อย่าง ไม่เกรงกลัวมดลูกพัง โดยมีมือหนาใหญ่ของฟาเบียนช่วยบังคับ ด้วย ปองรักกรีดร้องขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะทิ้งตัวกดแช่ปล่อยตัว เองให้ฟังไปบนตัวของเขา

“อะไรกัน เสร็จไปสองครั้งแล้วหรือ ห… เขาถามเธอ ยกมือ ขึ้นลูบไล้ใบหน้าเธอ ปล่อยให้ปองรักหายใจรวยระรินอยู่บน ร่างกายของเขา เธอยกมือขึ้น โอบลำคอ ก่อนจะหันหน้าไปจูบ ปากกับเขาแบบดูดดื่ม

“มาต่อให้จบนะ จิลจ๋า” ฟาเบียนทำเสียงหวาน ยกตัวปองรัก ขึ้น ก่อนจะพาร่างเธอให้เอนนอนไปบนโซฟา ขาหนึ่งของปองรัก ถูกเขายึดเอาไว้ และยกขึ้นพาดบ่า ก่อนจะสอดแทรกแกนใหญ่ ลงมาในช่องทางคับแคบ เขากดพรวดทีเดียวมิด เธอเผยออ้าปากร้อง ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเสียงครางครวญด้วยความอิ่มเอม

ร่างหนาอัดโยกตัวเองตอกแน่นหนักหน่วง เธอเต้งและแอ่นตัว รับแรงกระแทกหนัก ๆ ของเขาไม่ลดละ ฟาเบียนยกมือขึ้นลูบไล้ ไปทั้งใบหน้าสวย เขาชอบใจนักที่ทำให้ปองรักร้อนแรงได้ขนาด นี้ เธอช่างถูกอกถูกใจเขามาก

“พร้อมกันนะจิล” เขาเอ่ยบอกเธอ ก่อนจะยกขาอีกข้างของเธอ มารวบรวมกันยึดไว้ด้วยแขนแข็งแรง แล้วอัดท่อนใหญ่อย่างไม่ ยอมให้เธอได้ร้องห้าม เสียงเนื้อกระทบกันดังป้าบ ๆ ๆ และเสียง ของการเสียดสีของสองอวัยวะที่เต็มไปด้วยน้ำปรารถนาของ หญิงสาวทำให้ได้อารมณ์ยิ่งนัก

ฟาเบียนโยกใหญ่ กระแทกกระทั้นกระชั้นท่อนแข็งแรงระรัว ช่องทางคับแคบเต้นยิบ ๆ ขมิบตอดลำเนื้อแท่งโตอย่างไม่ลดละ ได้ยินเสียงของฟาเบียนคำรามดังก่อนจะชักขยับยาวเกือบหลุด

หญิงสาวแอ่นตัวขึ้นรับเขาอย่างลืมตัว เขาอัดตอกตัวเองส่ง ท้ายเข้าไปสุดแรง เธอหวีดดังกว่าทุกครั้ง ทั้งตื่นเต้น และชอบใจ ปองรักขึ้นสวรรค์ไปพร้อมกับฟาเบียนที่ฉีดส่งความสุขเข้าไปใน ตัวเธอแบบเต็มล้น

“อ๊า… โอว… จิล สุดยอด ดีมาก… อ๊า… จิล ซี้ด…” เขาขยับ โยกอย่างช้า ๆ ก่อนจะแซ่ตัวนิ่งอยู่ในร่างกายของเธอ

ปองรักยกมือขึ้น โอบกอดร่างหนาใหญ่ของฟาเบียนไว้แน่น เธอนอนหอบหายใจเหนื่อยอยู่ใต้ร่างของเขา

“จิลรักคุณฟาค่ะ เธอบอกรักเขาอยู่ในใจ ปองรักน้ำตาซึม เธอกล้ำกลืนแค่ไหนที่ไม่สามารถแสดงความรักของเธอที่มีต่อเขา ออกมาเป็นคําพูดได้ นอกจากการตอบสนองความพอใจของเขา ได้ทางร่างกายเท่านั้น

เขาขยับตัวลุกขึ้นพร้อมกับถอนตัวเองออกอย่างช้า ๆ เขาก้ม ลงไปหอมแก้มเธอหนัก ๆ อีกหลายครั้ง หากเป็นคู่ผัวตัวเมีย คงเหมือนกับผัวแสดงว่ารักเมียของเขามาก แต่นี่ทั้งสองคนไม่ได้ อยู่ในสถานะแบบนั้น ปองรักมองตามหลังเจ้านายหนุ่มที่เดินเข้า ห้องน้ำไปตัวปลิว เธอหยิบทิชชูที่อยู่ใกล้ ๆ มาทำความสะอาดที่ เจ้านายทำเลอะเทอะเอาไว้ ก่อนจะรีบจัดการตัวเองให้อยู่ใน สภาพที่ดูดีที่สุด เธอเดินสวนเขาเข้าห้องน้ำไปในทันที

ภาพวันแรกที่เธอเสียตัวให้กับชายหนุ่มที่ห้องทำงานนวน เวียนกลับเข้ามาในหัวสมองของปองรักอีกครั้ง เธอมองหน้าตัว เองในกระจกแล้วน้ำตาก็ค่อย ๆ ไหลลงมา

เธอโง่มากนะจิล ที่เธอทำแบบนี้ ตอนนี้เธอก็รักเขาไปแล้ว ต่อ

ไปหากเขาทิ้ง แล้วเธอจะอยู่ยังไง” ปองรักยกมือขึ้นปิดปากตัว

เองก่อนจะสะอื้นไห้หนักอยู่ในนั้น

ก๊อกๆๆ… เสียงบอสเคาะประตูห้องน้ำ

“จิลทําอะไรนานจัง เดี๋ยวเราต้องกลับแล้วนะ เพราะผมจะแวะ ไปดูงานที่ท่าเรือก่อนจะเข้าบ้าน” เขาบอกเธอ

“ค่ะ ๆ” เธอรีบรับค่า แล้วล้างหน้าล้างตาพยายามตบหน้าตัว เองทำเหมือนว่าปกติที่สุด

“ทำไมหน้าแดงตาแดง” ฟาเบียนทักขึ้นมาทันที
“คะ” เธอรีบเดินกลับไปที่โต๊ะ ก่อนจะหยิบตลับแป้งเพื่อมาดู

“เมื่อกอะไรไม่รู้เข้าตาน่ะค่ะ จิลเลยขยี้แรงไปหน่อย” เธอบอก เขา ก่อนจะรีบตบแป้งไปบนใบหน้าเพื่อปกปิดร่องรอยคราบ นํ้าตา

ฟาเบียนเดินมาถึงที่โต๊ะ เขาเดินอ้อมมาข้างหลัง ยกมือขึ้นจัด ผมของปองรักให้เป็นระเบียบ เธอหยิบกระเป๋า แล้วหันหน้ามา ยิ้มให้กับเขา

“ไปได้แล้วครับ คุณผู้หญิง” ฟาเบียนทำแขนให้เธอคล้อง ปองรักยิ้มกว้างยกมือขึ้นไปคล้องแขนของเจ้านาย แล้วลุกขึ้น เดินเคียงคู่ไปกับเขา

ทั้งบริษัทรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับฟาเบียนแต่ก็ไม่มีใคร เอ่ยให้เธอระคายหู ปองรักหน้าชา ในตอนแรก ๆ แต่ตอนนี้เริ่มจะ ชินชากับสายตาที่แฝงไปด้วยความดูหมิ่นพวกนั้นแล้ว

ฟาเบียนก็ให้เกียรติเธอมากและแสดงออกว่าเธอเป็นคู่ควง

ไม่ใช่คู่นอน

“กลับก่อนนะคะพี่มุกดา” เธอยกมือไหว้เลขาของฟาเบียน แล้วรีบเดินตามเขาไปอย่างรวดเร็ว

“เฮ้อ…” เสียงถอนหายใจของมุกดา เธอเอ็นดูปองรักนัก แต่ก็ สุดแท้แต่เวรแต่กรรมนะจิลนะ เธอได้แต่คิดอยู่ในใจ ปองรัก ไม่ใช่คนแรกที่ฟาเบียนทำแบบนี้ แต่พิเศษหน่อยที่เธอได้ย้ายไป อยู่ที่บ้านกับเขา
“ดังใหญ่แล้วนะคะพี่เดียว” สุจิราเอ่ยแซวเขาทันทีที่เห็นหน้า ของเขา

“ว่าไงเรา” เขาเดินเข้ามาใกล้ ๆ ยกมือขึ้นขยี้หัวของเธอใหญ่

“พี่เดียว ผมสวย ๆ ของจิรายุ่งหมด” เธอโอดครวญ ยกมือขึ้น ไล่จับมือของเขา

“เลิกงานแล้ว จะสวยไปให้ใครดู แล้วเนี่ยจะกลับบ้านเลยเห

รอ หรือจะไปไหนต่อ” เขาถามเธอ

“กลับบ้านสิคะ เพื่อนก็ไม่มีแล้ว หนีไปฝึกงานต่างจังหวัดกัน หมด มีจิราคนเดียวที่แกว่งอยู่ในเมืองกรุงเนี่ย แล้วพี่เดียวว่าง หรือคะ วันนี้ไม่มีถ่ายละครหรือไง” ทั้งสองพูดคุยพลางเดินไปขึ้น รถที่จอดอยู่ใต้ตึก

“อีกสองวันถึงจะมีคิวของพี่ไปถ่ายถึงสัตหีบ แล้วก็ชลบุรีบาง ฉาก ไปด้วยกันไหม เสาร์ อาทิตย์” เดียวเอ่ยชวน

“จริงหรือคะ ไปสิ จะได้แวะไปหาจิลด้วย ว้าย… เราแอบไป

โดยไม่ต้องบอกจิลดีกว่า” เธอคิดไปถึงเพื่อนรัก

“ไหนเบอร์จิลที่จะให้พี่” เขาแบมือยื่นไปตรงหน้า

“พี่เดียวไปขอจากเจ้าตัวเองดีกว่าค่ะ”

“ทำเป็นหวงเพื่อนนะเรา

“เปล่าหวงสักหน่อยค่ะ แต่อยากให้จิลเขาเต็มใจให้มากกว่า” “ไปหาอะไรกินกันก่อนไหม พี่ยังไม่ได้กินมื้อเที่ยงเลย
“อ้าว…ทำไมคะ ระวังไม่สบายนะคะพี่เดียว เป็นโรคกระเพาะ จะลำบากนะคะ ไปสิคะ เรื่องกินฟรีเนี่ย จิราถนัด ยิ่งมีเจ้ามือ กระเป๋าหนัก ๆ แบบนี้นะ ไม่ต้องพูด โคตรเต็มใจเลย” เขา หัวเราะขึ้นมาห์ ๆ

“เห็นแก่กินนะเรา ไปรถพี่ไหม พี่ไปส่งถึงที่บ้านเลย “แล้วรถของจิราละคะ” เธอไปยังรถของตัวเอง

“ที่นี่มียาม 24 ชั่วโมง แล้วพรุ่งนี้เช้าพี่ไปรับที่บ้านแล้วเราไป สัตหีบกัน ระหว่างที่รอพี่ถ่ายละครเราก็ไปหาจิล หรือชวนจิลมาที่ กองถ่ายดีไหม” เขาถาม

“พอวันจันทร์ ก็ให้คนขับรถของคุณพ่อมาส่งก็ได้” เธอต่อ ประโยคท้ายเสียเอง แล้วก็หัวเราะขึ้นมา เดินเริงร่านำหน้านิจิต ลิ่วไปขึ้นรถของเขาที่จอดอยู่ห่างออกไปไม่ไกล เขาส่ายหน้าแต่ ใบหน้าก็เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม