ตอน 1 หญิงหม้าย 1

ณ สนามบินใจกลางเมืองกรุงเทพมหานคร “จา หรือ อัส มา” สาวไม่น้อยวัย 35 กะรัต สาวลูกผสมไทยจีนแถม อิสลามอีกนิดหน่อยจากทางฝั่งพ่าที่มาจากภาคใต้สุดของ ประเทศไทย เจ้าของร้านสปาขนาดย่อมย่านท่องเที่ยว แห่งหนึ่งในเมืองกรุงนั่งฟังเพลงปล่อยอารมณ์รอขึ้นเครื่อง อย่างเหงาหงอยหลังจาก “ต้นอ้อ เพื่อนสาวคนสนิทที่นัด กันไว้ในทริป “เซี่ยงไฮ้ในฝัน 6คืน7วัน ที่เธอเป็นฝ่าย คะยั้นคะยอให้นางยอมไปเที่ยวด้วย ฉลองการเป็นโสด ในรอบที่เท่าไหร่เธอก็ไม่อยากจะนับต้องลงไปเคลียร์งาน ด่วนที่มีปัญหา เสร็จแล้วถึงจะตามเธอไปในอีก 2วันข้าง หน้า

เสียงประกาศเรียกผู้โดยสารขึ้นเครื่องดังขึ้นพร้อมกับที่ ทุกคนเริ่มทยอยเดินตามกันไปยังประตูทางออก หลังจาก นั่งประจำที่พร้อมรัดเข็มขัด หญิงสาวก็ทอดสายตามอง ลงไปยังเบื้องล่างเห็นเจ้าหน้าที่ส่งสัญญาณให้นักบินถอย พร้อมเตรียมนําเครื่องขึ้น

แสงแดดจ้าสายตาเริ่มพร่ามัวความนึกคิดต่างๆก็วนกลับ เข้ามาในสมอง น้ำตาก็เริ่มปริ่ม นึกไปถึงคนไกลที่เคยอยู่ ในห้วงคํานึงมาถึง5ปี คนที่เธอเคยตั้งความหวังไว้ว่าจะเป็น คนที่จูงมือกันไปจนถึงวันแต่งงานจนยอมมอบกายมอบใจให้เขาครอบครอง ความสาวที่เธอ หวงแหนนักหนาแต่เพราะรักเธอจึงตัดสินใจยอมเป็นของ เขาอยู่กินกับเขาโดยที่ยังไม่ได้แต่งงาน รอวันที่เขาพร้อม จัดงานแต่งของเรา แต่สุดท้ายคำว่ารักแท้แพ้ระยะทางมัน ก็เป็นจริง หากระยะทางหรือจะทำร้ายความรักได้หากใจ ของเรามั่นคงต่อกัน

ในความห่างไกลแค่ปีกว่าๆที่เขาไปทำงานต่างประเทศ มี เพียงแค่เสียงตามสาย หากจะได้เห็นหน้าก็เมื่อเวลาที่เขา ว่างจริงๆเท่านั้น ในข้ออ้างของการไม่ค่อยมีเวลาโทรหา กลับกลายเป็นว่าเขามีคนอยู่ข้างกายตลอดเวลาที่อยู่ที่นั่น นึกไปแล้วก็ตลกนักหากผู้หญิงคนนั้นไม่ท้องเธอก็คงยัง เป็นคนโง่ในสายตาเขา ถึงเขาจะอ้างว่าผู้หญิงคนนั้นปล่อย ให้ท้องเพื่อจะจับเขา แต่หากเขาไม่ยุ่งกับเธอมีหรือจะเกิด เรื่องขึ้น อีกทั้งมีคนพูดกันลับหลังเธอว่าเขาแอบคบกันมา นานแล้ว หากไม่มีผู้หวังดีพูดให้เธอฟัง เธอก็คงไม่รู้อะไร เลย หากวันนึงได้แต่งงานกัน เธอก็คงได้รับตำแหน่งเมีย หลวงโดยไม่รู้ตัว

แต่ก็ช่างเถอะต่อไปนี้ก็ทางใครทางมัน ถึงแม้จะเสียทั้ง ตัวเสียทั้งใจแต่มันก็สายเกินกว่าที่จะแก้ไข อีกทั้งเธอเองก็ กำพร้าไร้พ่อแม่ที่จะมาอับอายหากไม่ได้แต่งงาน หากจะมี ก็แต่ญาติห่างๆที่ไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่กันซักเท่าไหร่ คงไม่มีใครมาสนใจในเรื่องราวชีวิตเธอ หรอก เพื่อนฝูงที่มีก็ไม่มากหากใครจะถามก็คงไม่น่าอาย เพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอถูกเท ถึงแม้การเทครั้งนี้จะทำให้ เธอกลายเป็นผู้หญิงมือสองที่หม้ายขันหมาก จากนี้ก็คง ต้องพึ่งงานเป็นยาสมานใจอีกครั้ง ปลอบใจตัวเองพร้อมทั้ง รีบเช็ดน้าตาเมื่อพนักงานบนเครื่องเสริฟเครื่องดื่มมาใกล้ ถึงที่นั่งของเธอ

“รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ” พนักงานสาวร่างโปร่งเอ่ยถาม เป็นภาษาอังกฤษ

“ขอเป็น แจ๊คแดเนียลผสมโค้กค่ะ” เอาวะ ขอกระแทกดื่ม เพื่อลืมเธอซักหน่อยเถอะ มาเทกันในวัยใกล้หลักสี่ เคย นึกบ้างมั้ยว่าฉันจะหาเนื้อคู่ยากขนาดไหน พูดแล้วมันขึ้น จริงๆ

เมื่อแอลกอฮอล์เข้าร่างกายไม่นานความง่วงก็มาเยือน เธอจึงเผลอหลับไปโดยมารู้สึกตัวอีกครั้งเมื่อมีมือมาเขย่า ตัวและส่งเสียงเรียกอยู่ข้างๆหู “ฮูหยินรอง ฮูหยินรอง ตื่น เถิดเจ้าค่ะ”

หญิงสาวลืมตาตื่นพร้อมขยับลุกนั่งแต่ก็ต้องร้องคราง ออกมาเมื่อสัมผัสกับความเจ็บปวดที่ศรีษะ “เกิดอะไรขึ้น ทําไมถึงได้ปวดหัวอย่างนี้ หรือเราจะดื่มหนักเกินเลยแฮงค์”เธอคิดพร้อมกับเงยหน้ามองรอบตัวแล้วก็ต้องตก

ตะลึง

Talk…ติชมให้กำลังใจได้นะคะ