ตอนที่ 5 หญิงหม้าย 5

หกเดือนผ่านไป หน้าฝนเริ่มมาเยือนข่าวการศึกรรม คลี่คลายลงบ้าง ยังไม่มีใครได้เปรียบเสียด แ สถานการณ์แถบชายแดนยังคงระเหล่าทหารกล้าต่าง ง คงทําหน้าที่อย่างเคร่งครัด หากหน้าฝนผ่านไปแล้ว คงจะเกิดการรบพุ่งที่หนักหน่วงดังเก่

เหล่าผู้อพยพเริ่มตั้งหน้าสร้างรากฐานใหม่ที่เมืองเหนือ แห่งนี้ ด้วยบางครอบครัวก็ประสบกับความสูญเสียเกินกว่า จะย้อนกลับไปดังเก่า

“พี่เหลียนเฟย ต้นนี้ใช้ได้มั้ยจ้ะ เสียงเรียกจากสาวน้อยห น้าตาสดใสดังขึ้น ทําให้นางต้องละมือจากการสัมผัสใบเห ยียนหญ่(ตันเถาเอ็นอ่อน หันมามองต้นสมุนไพรกอเล็กๆที่ อยู่ในมือเด็กสาว

“ใช่แล้วจ้ะ เหยาเอ๋อร์ เจ้าเก่งมาก” เธอยกยิ้มทั้งเอย ชมน้องสาวคนใหม่จนนางยิ้มกว้างเห็นฟันขาวเรียงเป็น ระเบียบ

“ก็ข้ามีอาจารย์ดีอย่างพี่เหลียนเฟยคอยสอนไงเจ้าคะ จะ ไม่เก่งได้อย่างไร ว่าแต่สมุนไพรครบหรือยังเจ้าค่ะ เริ่ม หิวแล้ว”เด็กสาวเอามือลูบท้องแล้วยิ้มอ้อน
“ขาดอีกแค่อย่างเดียวเท่านั้น เจ้าไปนั่งพักรอพี่ที่ใต้ต้นไม้ ใหญ่ตรงโน้นก่อนเถิด เก็บเจ้าต้นนี้เสร็จแล้วพี่จะตามไป

ได้เจ้าค่ะ รีบตามมานะเจ้าคะ ว่าพลางแบกตะกร้าใส่ สมุนไพรใบเล็กบนบ่าแล้วก้าวจากไปตามเส้นทางที่ตั้งอยู่ ของต้นไม้ใหญ่

หลังแน่ใจว่าเด็กสาวเดินห่างออกไปหาเหลียนเฟยจึง เดินไปนั่งลงตรงกอต้นเหยียนหย่ ใช้มือแตะลงบนใบทั้ง หลับตาลงทําสมาธิ เพียงเสี้ยวลมหายใจเข้าออก เมื่อมอง เห็นอย่างชัดเจนถึงประโยชน์และโทษของสมุนไพรชนิดนี้ จึงเต็ดเอาใบใส่ลงในตะกร้าเดินป่าและหันหลังเดินจากไป

หลังกลับออกมาจากป่าหญิงสาวก็เริ่มคัดแยกสมุนไพร ชนิดต่างๆออกจากกัน โดยมีหนี่เหยาเอ๋อร์คอยเป็นลูกมือ ซึ่งหลังจากผ่านเหตุการณ์สูญเสียครอบครัวเด็กสาวก็ ขอติดตามรับใช้หม่าเหลียนเฟยและฝางฮูหยินเป็นการ ตอบแทนที่ช่วยชีวิต แต่หญิงสาวขอให้เปลี่ยนการติดตาม รับใช้เป็นการอยู่ช่วยกันทำมาหากินแทนและให้นางเป็น ดั่งน้องสาวที่นางไม่เคยมีไม่ว่าในชีวิตนี้หรือชีวิตที่เป็นจุ ชีวิตของเด็กสาวจึงค่อยๆกลับมาสดใสอีกครั้ง
นางต้องการเปิดสปาทำงานด้านความงามเหมือนในชีวิต ก่อนที่นางถนัด แต่การเปิดร้านต้องใช้เงินมากเอาการ และ พวกนางก็มีเงินทองของมีค่าเหลือเพียงเล็กน้อยพอได้ เป็นค่าเช่าบ้านหลังเล็กๆอยู่เท่านั้น ดังนั้นนางจึงเริ่มหา สมุนไพรสําหรับปรุงยาชนิดต่างๆออกขาย โดยเริ่มจาก ยาชนิดใช้ภายนอกอย่างยาทาแก้ปวดเมื่อย แต่การที่เป็น หมอหน้าใหม่ที่จะขายยาสมุนไพรที่ไม่มีคนรู้จักนั้นยากยิ่ง นัก แม้ตอนนี้จะมีคนที่เคยใช้ยานวดของนางแล้วได้ผลดี และบอกต่อกันปากต่อปาก แต่เมืองใหญ่อย่างนี้ก็ยังมีคน รู้จักน้อยยิ่งนัก

นั่งคิดนอนคิดอยู่หลายวันนางจึงตัดสินใจที่จะหาลูกค้า กลุ่มใหม่ ต้องเป็นกลุ่มคนที่กว้างขวางและน่าเชื่อถือ วัน หนึ่งนางและเหยาเอ๋อร์เกิดเดินพลัดหลงไปยังตรอกเล็กๆ ในถนนสายหนึ่ง ตรอกเล็กๆแห่งนี้มีผู้คนเข้าออกไม่ขาด สายเพราะมีร้านเหล้าและหอนางโลมเปิดเต็มไปหมด และ เมื่อเห็นนางโลมเหล่านั้นความคิดพลันผุดขึ้นมา

ดังนั้นนางจึงเริ่มสอนให้หนเหยาเอ๋อร์รู้จักการทำสปา เริ่มจากการ บัดทําความสะอาดผิวหน้าและผิวกาย หลัง จากนั้นก็นวดกระตุ้นให้เลือดลมวิ่งสะดวก พร้อมทั้งดื่มกิน สมุนไพรบำรุงร่างกาย ดังนี้จึงจะเห็นผลที่ดีทันตา โชคดีที่ เด็กสาวค่อนข้างจะเฉลียวฉลาดเพียงสอนไม่กี่ครั้งนางก็สามารถจ่าท่าการนวดหน้านวดตัวแบบง่ายๆไ

เริ่มแรกฝางฮูหยินก็ทักท้วงเนื่องจากไม่เคยรู้เห็นมาก่อน ว่าหม่าเหลียนเฟยจะสามารถทำสิ่งเหล่านี้ได้ แต่นานวัน เข้าก็เริ่มชินกับการเห็นนางนวดหน้าขัดตัวให้กับหนเหยา เอ๋อร์ จนบ่อยครั้งที่ต้องกลายเป็นผู้นอนนิ่งๆให้นางกับเด็ก สาวรุมกันฝึกปรือฝีมือก่อนออกไปหาลูกค้า

ณ หอเด่นดวง หอนางโลมขนาดใหญ่ของเมือง ที่กลาง วันเงียบเหงาแต่พอแสงจากพระอาทิตย์ลาลับเท่านั้น ที่นี่ ก็กลายเป็นจุดที่บุรุษทั้งหนุ่มทั้งแก่พากันมาพักผ่อนหย่อน ใจกับเหล่าโฉมงามที่คอยออดอ้อนเอาใจ บ้างก็มาดื่ม กับบรรยากาศเสียงพิณบรรเลงจากเหล่าเอ๋อเหนียงที่ขาย ศิลป์ไม่ขายเรือนร่าง หรือหากใครอยากได้สตรีปรนนิบัติ พัด ตลอดจนผ่านราตรีวสันต์ไปด้วยกันก็มีหญิงงามให้ เลือกมากหน้าหลายตา

ช่วงเที่ยงของทุกสามวันหม่าเหลียนเฟยจะต้องแวะมาขัด ผิวนวดหน้าไปถึงนวดตัวให้กับเหล่าหญิงงามทั้งหลายที่ ต้องการบำรุงผิวพรรณ เพราะความงามย่อมมีราคา ยิ่งงาม มากนั่นหมายถึงยิ่งเป็นที่ต้องตาและต้องการของเหล่าบุรุษ ทั้งหลาย อีกทั้งสมุนไพรเสริมความงามและบารุงผิวพรรณทั้งหลายที่นางทําออกมาขาย ใช้ได้ผลดียิ่งนัก ผสมผสานกันการนวดที่ฝีมือหาตัวจับยาก ทำให้เหล่าหญิงงามทั้งหลายพากันแย่งอุดหนุนอยู่เป็น ประจํา

จากปากต่อปากกระจายเป็นวงกว้างอย่างที่นางต้องการ ยิ่งทําให้ตอนนี้เหล่าฮูหยินทั้งหลาย พากันเสาะหาซื้อมา เพื่อบำรุงผิวกายทั้งสมุนไพรบำรุงเหล่านั้นเพื่อเอาใจเหล่า พ่อบ้าน นางจึงผลิตขายแทบจะไม่ทัน จนตอนนี้ต้องรับเด็ก สาวชาวบ้านมาช่วยงานเพิ่ม

Talk…ขอให้มีความสุขในการอ่านนะคะ