ตอนที่9 หญิงหม้าย 9

“องครักษ์เกา ท่านช่วยออกไปก่อนได้หรือไม่” หญิงสาว หันไปบอกกับองครักษ์หนุ่ม

“แต่ว่า.. พระองค์…

“พะย่ะค่ะ เกาฉางเย่เอ่ยพร้อมหันไปมองที่เตียงก่อนจะ ประสานมือค้อมกายและก้าวจากไปเมื่อคนบนเตียงโบกมือ เบาๆ

“เอ่อ..หม่อมฉันขอแตะพระวรกายฟังชีพจรได้หรือ ไม่เพคะ” นางเอ่ยปากก่อนจะขยับเข้าไปใกล้เมื่อเห็น สัญญาณเป็นเชิงอนุญาต

ยิ่งเข้าใกล้จมูกยิ่งรับกลิ่นฉุนมากขึ้นจนแทบจะไม่อาจ ทานทน หญิงสาวกัดฟันวางมืออย่างแผ่วเบาลงบนข้อ มือแกร่งที่มีร่องรอยบาดแผลอันน่าสะพรึงพร้อมหลับตา ลง เพียงปลายนิ้วสัมผัสสมองพลันรับรู้ถึงสิ่งที่สร้างความ ทรมานแก่ชายหนุ่มสูงศักดิ์ผู้นี้ มิน่าเล่าเพราะมีส่วนผสม ของเลือดอาถรรพ์นี่เองจึงทำให้พิษมีความรุนแรงเป็นเท่า ทวี เมื่อรับรู้ถึงความร้ายกาจที่สร้างความทรมานดั่งตายทั้ง เป็น ในอกเกิดอาการสั่นสะท้านขอบตาพลันร้อนผ่าวจน เกินต้านทาน นําใสๆไหลรินอาบแก้มงาม คนทำช่างเลือดเย็นเกินไปแล้ว ใน โลกที่เธอจากมาถึงจะมีการทําร้ายฆ่าแกงกันอย่างไร แต่ก็ ยังไม่โหดร้ายเท่ากับวิธีการของคนในยุคนี้

นั่งนิ่งกลั้นสะอื้นจนรับรู้ถึงมืออุ่นร้อนที่สั่นเบาๆแตะตรง แก้ม ทําให้สองตามขั้นสบเข้ากับสายตาคมที่เลือความ อ่อนล้า ราวกับโลกจะหยุดหมุน ทุกช่วงลมหายใจเข้าออก หญิงสาวรู้แต่เพียงว่าไม่อาจละสายตาไปจากคนตรงหน้า ได้ อ๋องหนุ่มเจ้าของดวงตาคมดำขลับที่เอื้อมมืออันสั่นเทา มาซับนํ้าตาบนแก้มนาง

แม่นาง เจ้าอย่าร้องไห้เลย ข้ารู้ดีว่าอาการของข้านั้นหนัก ” หนานัก ไม่แน่ว่าอาจเกินเยียวยาแล้วก็เป็นได้ เจ้าหาได้มี ความผิดอันใดไม่

เสียงอันอ่อนล้าเอ่ยขึ้นมาดึงสติความนึกคิดของหญิง สาวกลับคืน

“หามิได้เพคะ ขอพระองค์ทรงวางพระทัย หม่อมฉันมีทาง รักษาเพคะ” นางกลั้นสะอื้นเอ่ยขึ้นพร้อมทั้งยิ้มน้อยๆ
“จริงหรือ เจ้ารู้วิธีรักษาเราหรือ” สิ้นเสียงเอ่ยนางพลันรับรู้ ถึงแรงบีบที่ข้อมืองาม

“เป็นความจริงเพคะ หม่อมฉันสามารถรักษาพระองค์ได้ แน่นอน เพียงแต่อาจจะต้องใช้เวลา ขอพระองค์ทรงอดทน หน่อยนะเพคะ”

ดังเสียงสวรรค์ที่ตอบรับความหวังของเขาที่เฝ้าอ้อนวอน ต่อฟ้าดินมาอย่างยาวนาน ชายหนุ่มเผยรอยยิ้มที่ห่างหาย จากใบหน้าคมคายไปนานจนเขาแทบลืมเลือนมันไปแล้ว

“ได้ ข้ารอได้ ขอเพียงเจ้ารู้วิธี ให้ข้าทำสิ่งใดย่อมได้ทั้ง นั้น เพียงแค่ใจเจ้าจึงร่ำไห้ออกมาเล่า ในเมื่อเจ้าบอกว่า สามารถรักษาข้าได้

“หรือเจ้าเพียงพูดปลอบใจเป็นหวางเท่านั้น ท้ายเสียง เลือร่องรอยอ่อนล้า

“หามิได้คะ เหตุที่หม่อมฉันให้เป็นเพราะเกิดความ ปลาบปลื้มที่หญิงต่ำต้อยอย่างหม่อมฉันมีวาสนาได้ใช้ ความรู้ความสามารถอันน้อยนิดที่มีอยู่ถวายการรักษาแก่ พระองค์เพคะ”
“อย่างนั้นเองหรอกหรือ เราเองต่างหากที่ยังมีวาสนา จึง ได้พบกับเจ้า แล้วเจ้าจะเริ่มรักษาเราอย่างไร แล้วเราจะ ต้องทำอะไรบ้าง หรือเจ้าต้องการสมุนไพรชนิดใด ขอให้ บอกมาเร็วเข้า” น้ำเสียงร้อนรนเอ่ยถาม ราวกับเด็กน้อยที่ พบเจอของถูกใจ ทำให้หญิงสาวอมยิ้มในหน้าก่อนเอ่ย ออกมาด้วยน้าเสียงจริงจัง ง

“อย่างแรกที่สำคัญยิ่งเพคะ คือออ พระองค์จะต้องปล่อย มือหม่อมฉันเสียก่อนเพคะ”

อ๋องสาม (^.^)

หลังจากชี้แจงรายละเอียดในการรักษาต่อแพทย์ประจำ พระองค์ ที่เสนอตัวมาเป็นผู้ช่วยเพื่อเรียนรู้ขั้นตอนต่างๆ และเก็บข้อมูลไว้วินิจฉัยต่อไป เพราะยาพิษชนิดนี้นานครั้ง ที่จะพบพาน เพราะตัวยาในการปรุงพิษหาได้ยากยิ่งแต่ หากยาแก้กลับหายากยิ่งกว่า

เมื่อได้รับอนุญาตจากเจ้าของห้อง นางจึงขอแรงบ่าวไพร่ ช่วยกันเก็บกวาดและเปลี่ยนผ้าม่านสีทึบออกแล้วเลือก ผืนใหม่ที่มีสีอ่อนกว่า ที่มองแล้วให้ความรู้สึกผ่อนคลาย มาแทนที่ พร้อมทั้งเปิดหน้าต่างที่ถูกปิดตายมานานหลาย เดือนออกรับอากาศบริสุทธิ์ จากนั้นจึงให้ขอองครักษ์เกา ไปพาหนี้เหยาเอ๋อร์ที่รออยู่ด้านนอกให้เข้ามาเป็นผู้ช่วยนางอีกแรง

จากนั้นจึงเริ่มขั้นตอนแรกที่สำคัญในการรักษา คือต้อง ล้างเอาคราบเลือดแห้งกรังที่ติดอยู่ตามร่องรอยบาดแผล ออกให้หมดจดเสียก่อน มิฉะนั้นคราบสกปรกต่างๆอาจเป็น อุปสรรคต่อการซึมของยาที่จะเข้าไปรักษาถึงเนื้อเยื่อผิว ชั้นในได้ เพราะถึงแม้จะไม่ใช่บาดแผลฉกรรจ์แต่ก็สร้าง ความรู้สึกปวดแสบปวดร้อนอยู่เกือบตลอดเวลา จึงจำเป็นที่ จะต้องทำความสะอาดให้ถี่ถ้วนและเบามือ หญิงสาวจึงเป็น ผู้ลงมือเอง

เมื่อเตรียมน้ำอาบผสมใบเปียหยูป่น(ใบ โคคลาน)เรียบร้อยแล้วนางจึงให้ชายหนุ่มลงไปนั่งแช่ ขั้นตอนนี้ทั้งเขาและนางต้องใช้ความอดทนอย่างยิ่งยวด สำหรับชายหนุ่มนั้นยามก้าวลงในอ่างสมุนไพรให้ความ รู้สึกราวกับเหยียบย่างลงไปท่ามกลางใบมีดน้อยใหญ่นับ ร้อย ให้ความรู้สึกเจ็บปวดทั้งแสบร้อนไปทั่วสรรพางค์กาย เสียงขบกรามดังขึ้นอยู่เนืองๆ จนผู้ที่ต้องใช้ความนุ่มนวล และแผ่วเบาที่กำลังลูบไล้ทำความสะอาดบาดแผลอยู่นั้น ยิ่งเบามือขึ้นเรื่อยๆ

ผ่านไปราวเสี้ยวชั่วยาม(30นาที) ความเจ็บแสบค่อยๆ เบาบางลงบ้างแล้ว หากแต่ก็ยังคงเหลืออีกประปราย ยาม ใดที่มีอบางแตะล้างบาดแผลเหล่านั้นเขาก็ยังคง