ตอนที่15 หญิงหม้าย 15

ณ วังหลวง ตำาหนักของผู้ที่เป็นที่โปรดปรานของฝาบาท ในยามนี้ จู่เหมยฮัว พระสนมเอกในราชวงศ์นั่งเอนตัวพิง หมอนอิงอยู่บนพระแท่นกลางห้อง ใบหน้างามพริ้มเพรา หากแต่แววตาที่ทอประกายมุ่งร้ายบ่งบอกถึงอารมณ์ เกรี้ยวกราดที่เก็บไว้ภายใน

“ทูลพระสนม คุณหนูลู่ ขอเข้าเฝ้าเพดะ” เสียงนางกำนัล ด้านนอก าหนักเอ่ยรายงาน

“เชิญคุณหนู “คนสนิทข้างกายสนมเอกขานเรียกออกไป เมื่อเห็นนายตนปรายตามอง จากนั้นก็เดินสวนกับจู่เช่อหนิง ที่ก้าวอย่างสํารวมเข้ามา เมื่อถึงหน้าประตูจึงปิดงับและยืน เฝ้ากันผู้ที่ไม่เกี่ยวข้องไว้ด้านนอก

“คารวะพระสนมเพคะ”นางย่อตัวค้างก้มหน้าลง

!!เพี้ยะๆ!! เสียงกระทบของฝ่ามือ ที่สะบัดลงบนใบหน้า ของหญิงสาว ทำให้นางทรุดลงไปหมอบอยู่กับพื้น

“พระสนม ขอทรงเมตตาด้วย หม่อมฉันผิดไปแล้วเพคะ” นางรีบคู่ตัวลงจนหน้าผากติดกับพื้นที่เย็นเฉียบ แต่หา เปรียบได้ไม่กับในหัวอกที่ตอนนี้ความหนาวเหน็บได้เกาะกินจนร่างกายสั่นสะท้าน ยิ่งยามเห็นชายชุดสีแดง สดขยับเข้ามาใกล้

“โอ้ยๆ พระสนม ข้าน้อยผิดไปแล้ว ฮือๆ” หญิงสาวร้อง เสียงหลงยกมือขึ้นกุมมวยผมที่ถูกกระชากอย่างแรงเจ็บ ราวกับถูกทิ้งหนังหัว

“ข้าสั่งเจ้าว่าอย่างไร ให้คอยส่งข่าวมาใช่หรือไม่ แล้วเจ้า มัวแต่ไปมุดหัวอยู่ที่ใด จนมันเกือบจะแก้พิษได้แล้ว แต่ข้า กลับพึ่งรู้ว่ามันได้หมอดีมารักษา ทั้งที่ในสารลับที่ส่งมา ฉบับกลับบอกว่ามันอาการแย่ลงจนจะสิ้นลมได้ทุกเมื่อ” จู่ เหมยฮัวกล่าวทั้งยังผลักหัวหญิงสาวอย่างขัดใจ ใบหน้า งามบิดเบี้ยวราวกับพระสนมเอกผู้งดงามอ่อนหวานก่อน หน้านั้นเป็นเพียงภาพลวงตา

“หม่อมฉันก็ไม่รู้จริงๆเพคะ ว่าทำไมในสารลับถึงเขียนมา แบบนั้น ทั้งๆที่หม่อมฉันก็เขียนมารายงานพระองค์แล้วว่า มีหมอคนใหม่เข้ามาทำการรักษาอ๋องสาม สารลับทุกฉบับ หม่อมฉันเป็นคนเขียนเองกับมือ รายงานทุกอย่างที่เกิดขึ้น ในจวนอ๋องสาม ทั้งครั้งสุดท้ายพระองค์ยังเขียนสั่งมาให้ หม่อมฉันอยู่เฉยๆรอคำสั่งใหม่อีกที หม่อมฉันก็ทำตามอ ย่างเคร่งครัด อีกทั้งตอนนี้ไทเฮาก็อยู่แต่ในตำหนักเพื่อ สวดมนต์ถวายแก่ฝ่าบาท เพื่อให้พระองค์ทรงหายจาก อาการประชวร หม่อมฉันจึงปลีกตัวมาเข้าเฝ้าไม่ได้เลยเพคะ”

“เพราะเจ้ามันโง่ยังไงล่ะ ถึงได้ถูกปลอมแปลงสารกี่ครั้ง กลับยังไม่ระแคะระคาย ดีที่ข้าเฉลียวใจขึ้นมา มิเช่นนั้น หากมันแก้พิษได้ คนที่จะตายแทนมัน ก็คือเจ้านังโง่” ร่าง อรชรหมุนตัวกลับขึ้นบนพระแท่นกระแทกตัวลงนั่ง หลัง จากได้ระบายอารมณ์เกรี้ยวกราดจิตใจที่ร้อนรุ่มราวกับจะ ผ่อนคลายลง แต่แววตาดุดันมุ่งร้ายกลับหาได้ลดประกาย ลงไม่ ทำให้จู่เช่อหนึ่งรีบพยุงตัวคุกเข่าก้มหน้าอย่างหวาด กลัว

“แล้วยาที่ข้าให้ไป

“ใช้เพคะ หม่อมฉันทำตามที่พระสนมบอกทุกอย่าง ไม่ กล้าบิดพลิ้วเพคะ อีกทั้งคนของเราที่คอยจับตามองอยู่ พึ่ง ส่งข่าวมาว่ายากระตุ้นยังใช้ได้ผลดีดังเก่าเพคะ เพียงแต่ ว่า”

นางรีบรับคำไม่รีรอแต่เมื่อถึงประโยคสุดท้ายกลับอึกอัก คล้ายไม่อยากเอ่ย แต่เมื่อเห็นสายตาของสนมเอกที่ปราย มองมายังนาง ทำให้จู่เช่อหนิงกัดฟันเอ่ยอย่างแผ่วเบา
“เพียงแต่ว่า หมอหญิงผู้นั้นมียาสกัดพิษที่ดียิ่ง ทำให้ สามารถช่วยบรรเทาความเจ็บปวดของอ๋องสามได้อย่าง รวดเร็วเพคะ”

!เพล้ง! สิ้นเสียงของหญิงสาว ชุดกาน้ำชาเคลือบขอบ ทองอย่างดีก็หล่นลงบนพื้นด้วยแรงโทสะของผู้เป็น เจ้าของตำหนักที่พุ่งสูง

“ไปจัดการให้เรียบร้อย ไม่ว่านังหมอผู้นั้นมันเป็นใคร เจ้า มีเวลาสามวันเท่านั้น ไปได้แล้ว ออกไปให้พ้นหน้าข้า”

“เพคะ หม่อมฉันจะไปจัดการเดี๋ยวนี้เพคะ “ไม่รอให้เสียง ไล่จบลงดี หญิงสาวค้อมศีรษะรับคำก่อนจะรีบพยุงร่างลุก ขึ้นก้าวขาอย่างเร่งร้อนราวกับต้องการจะหนีออกจากที่ แห่งนี้ให้เร็วที่สุด

“ส่งข่าวให้ท่านพ่อ บอกว่าข้าต้องการเปลี่ยนแผน ให้เริ่ม แผนสำรองแทน” นางเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนสนิทเดินเข้ามา

“เพคะ”
เมื่อก้าวพ้นเขตตำหนักของหญิงที่เป็นใหญ่รองลงมาจาก ของเก่าของแผ่นดิน สายตาของเชอหนิงก็ทอประกาย แรงกล้าชนิดหยามเหลียวกลับไปมองยังนําหนัก จาก มา ในที่นี้ทุกคนรู้จักนางในฐานะคุณหนู ญาติผู้น้องของ สนมเอกผู้ที่ฮ่องเต้ทรงโปรดปรานยิ่งเพราะนางสามารถมี องค์ชายถวายแด่เจ้าเหนือหัว แต่ในความเป็นจริงแล้วนาง เป็นเพียงบ่าวรับใช้ที่ถูกบังคับให้เข้าวังมาพร้อมกับ ปั้นซือ เหมยฮัว หรือ จู่เหมยฮัวผู้นั้น

ทั้งสองเป็นชาวเผ่าทะเลทรายที่แฝงตัวเติบโตมากับชาว บ้าน แต่ความรู้ความสามารถยังถูกถ่ายทอดสืบต่อกันจาก สายเลือด สายเลือด เพราะเหล่าคนเผ่าทะเลทรายนี้มี ความมารถในการใช้พิษได้อย่างน่าทึ่ง และหากยิ่งเป็นถึง ลูกสาวหัวหน้าเผ่าอย่างปั้นซื้อเหมยฮัวนั้น ในกายของนาง ยังมีเลือดพิเศษที่สืบทอดเฉพาะในตระกูลของผู้นำเผ่าที่ ใช้ในการผสมยาพิษที่ร้ายแรงจนแทบจะไร้ยาแก้นอกจาก ผู้ปรุงพิษหรือผู้ที่มีสายลือดเดียวกันเท่านั้นที่รู้วิธีปรุงยา ถอน ด้วยความพิเศษนี้ที่เมื่อมีคนล่วงรู้ก็เกิดเป็นคำร่ำลือ ขึ้นมากมายทั้งดีและร้าย แต่ส่วนใหญ่ออกไปทางร้าย เสียมากกว่า จึงทำให้คนที่มาจากเผ่านี้ไร้ซึ่งผู้คนต้องการ คบหาจนกระทั่งพาลรังเกียจจนบางครั้งถึงขั้นรวมตัวกัน ขับไล่ พวกเขาจึงต้องซ่อนเร้นตัวตนไม่เปิดเผยชาติกำเนิด และนาง ซีไหนเช่อหนิง กับครอบครัวก็เคยหลบซ่อนตัวอยู่ ปะปนกับชาวบ้านร้านตลาดอย่างสงบสุขมาโดยตลอด

แต่เมื่อวันหนึ่งที่หัวหน้าเผ่าคนใหม่ที่ชนะในการแย่งชิง ตาแหน่งมาจากคนเก่า ได้ตามหาผู้คนที่กระจัดกระจายเพื่อ รวบรวมกองกําลังเพียงเพราะต้องการกุมอำานาจของแผ่น ดินด้วยการส่งลูกสาวเพียงคนเดียวให้เข้าไปอยู่ในราชวัง เพื่อมอมเมาฮ่องเต้และให้กำเนิดทายาทเพื่อให้สายเลือด ของชนเผ่าขึ้นปกครองแผ่นดิน ส่วนอีกทางก็หันไปยุแยง เมืองข้างเคียงรวมทั้งหาวิธีให้เข้ามารุกราน เพื่อที่หาก แคว้นอื่นชนะศึกได้ก็จะแบ่งสรรปันส่วนอ่านางกันคนละ ครึ่ง หรือไม่ก็จะก่อกบฏแย่งชิงบัลลังก์ให้กับสายเลือดของ ตน ทำให้นางที่ถูกเลือกมาเป็นคนข้างกายคอยช่วยเหลือ พระสนมผู้นั้นโดยที่หาได้เต็มใจไม่ ต้องยอมทนมือเปื้อน เลือดทําสิ่งชั่วร้ายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ด้วยเพราะมีคนใน เผ่าจํานวนมากที่รักจะใช้ชีวิตอยู่อย่างสงบอย่างครอบครัว ของนางเป็นต้น แต่กลับต้องถูกบังคับขู่เข็ญ หาไม่แล้วชีวิต ของคนในครอบครัวก็จะไม่เหลือดชีวิตรอด

“คุณหนูลู่ ไทเฮาทรงรับสั่งหา เจ้าค่ะ”

เสียงเรียกขานจากนางกำนัลที่เดินมาตาม ทำให้หญิงสาว หลุดจากภวังค์ นางปรับสีหน้าแววตาก่อนจะหันกลับไปยิ้มรับ

“ขอบใจเจ้ามาก ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”

เช้าวันใหม่ อากาศแจ่มใสเหมาะแก่การสูดอากาศบริสุทธิ์ ยิ่งนัก ณ ศาลากลาง ของจวนที่อยู่ลึกเข้าไปเกือบติด ชายป่า ยามนี้มีสองร่างนั่งเคียงข้างกันชมบรรยากาศ ทั้ง สองพูดคุยจิบชาพลางมองดูดอกบัวที่กําลังเบ่งบานรับ อากาศยามเช้า ชื่อหมิงชุนสูดลมหายใจเข้าออกอย่าง ช้าๆ พลางนึกไปว่า เมื่อก่อนเขาเคยคิดว่าคงไม่มีโอกาส ได้ออกมาสูดอากาศดีๆเช่นนี้อีก แต่ยามนี้เขาสามารถออก มานั่งชมบรรยากาศดังที่เคยทําเหมือนเมื่อคราวที่ยังไม่ ถูกพิษ หันไปมองข้างกายแววตาทอประกายลึกซึ้งยาม เห็นใบหน้างานบนสีระเรื่อยามต้องลม ราวกับสวรรค์มีตา ส่งนางมาให้ช่วยชีวิตเขา ชาตินี้เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะต้อง ตอบแทนหญิงสาวให้สุดความสามารถที่เขามี

“ทูลท่านอ๋อง คนของเรารายงานมาว่า ตอนนี้สามารถ รวบรวมสมุนไพรได้ครบทุกชนิดที่ต้องการแล้ว อีกราวสาม วันก็คงนํากลับมาถึงจวนพะย่ะค่ะ ขอให้แม่นางเตรียมตัว ปรุงยาให้ท่านอ๋องได้เลยนะขอรับ”

เกาฉางเย่ก้าวเขามาในศาลาพร้อมกับรายงาน
“จริงหรือ ดีจริง หวังว่ายาคงได้ผลดังที่คาดหวังนะ” หญิง สาวพยักหน้ารับพร้อมกับรำพึงขึ้นมาแผ่วเบา

“เจ้าไม่แน่ใจในตัวยาที่เจ้าม หรืออย่างไร หรือว่าขาด เหลือสิ่งใด” อ๋องหนุ่มที่นั่งใกล้ชิดได้ยินหญิงสาวเอ่ยจึง ถามชื้น

“ไม่ได้ขาดสิ่งใดเพคะ เพียงแต่เป็นครั้งแรกที่หม่อมฉัน ปรุงยาชนิดนี้ จึงค่อนข้างจะไม่มั่นใจอยู่บ้าง แต่มิต้องทรง กังวลนะเพคะ หม่อมฉันจะพยายามสุดความสามารถเพคะ”

หญิงสาวรับปากอย่างแข็งขันหากแต่ในใจแอบเครียด ด้วยยังไม่แน่ใจในส่วนผสมสุดท้ายที่ราวกับยังขาดสิ่งที่ สําคัญไป

“ขอบใจเจ้า เฟยเอ๋อร์” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงทุ้มทั้งยังยกยิ้ม ที่มุมปาก ราวกับมีมนตร์สะกดจนหญิงสาวได้แต่นั่งมอง อย่างตกอยู่ในภวังค์

“พี่เหลียนเฟย ข้าเตรียมของเสร็จเรียบร้อยแล้วเจ้าค่ะ เรา จะออกไปกันเลยหรือไม่เจ้าคะ” เสียงของหนี่เหยาเอ๋อร์ที่ ดังทะลุบรรยากาศแสนหวานเล็ดลอดมาพร้อมกับที่เจ้าตัวในชุดทะมัดทะแมงเดินเร่งร้อนเข้ามา

“อ้อ งั้นหรือ เอ่อ ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันขอออกไป ตลาดกับเหยาเอ๋อร์นะเพคะ”

หญิงสาวหันมาขออนุญาติจากชายหนุ่มเจ้าของจวน ด้วย หลายวันที่ผ่านมานี้ เหล่าสาวงามลูกค้าของนางบนฝากมา กับเด็กสาว ว่าคิดถึงฝีมือการนวดของนางยิ่งนัก และอีก อย่างเมื่อหลายวันก่อนเด็กสาวก็ได้มาแจ้งถึงเรื่องตึกแถว ให้เช่า ราคาถูก นางจึงอยากจะไปดูเผื่อหากทำเลดีอย่าง ที่นางอยากได้ ก็จะได้ทำสัญญาเช่า เพราะยามนี้ชายหนุ่ม ก็อาการดีขึ้นมากแล้ว แม้ตามร่างกายจะยังหลงเหลือรอย บาดแผลจางๆแต่อีกไม่นานก็คงจะหายดี เหลือเพียงแค่ คอยระวังไม่ให้พิษถูกกระตุ้นขึ้นมาอีก หากไม่นับถึงพิษ ที่ยังไม่ได้กินยาถอน ยามนี้ร่างกายของเขาก็แข็งแรงจน เกือบจะเป็นปกติดี ที่หลงเหลือก็แค่อาการอ่อนเพลียเพียง เล็กน้อยเท่านั้น หญิงสาวจึงวางใจที่จะทิ้งให้เขาพักผ่อน อยู่กับเหล่าองครักษ์ และหากการรักษาเสร็จสิ้น นางก็ คงจะต้องออกไปดำเนินชีวิตอย่างที่ควรจะเป็นเสียที

ไปตลาดงั้นหรือ เอาสิ” ชายหนุ่มเอ่ยอนุญาติ ก่อนจะหัน ไปทางองครักษ์คู่กาย
“ไปกันเถิด องครักษ์เกา” ว่าแล้วก็คว้ากุมเอามืองามก่อน จะเดินนํา

“เอ่อ พระองค์จะเสด็จไปที่ใดหรือเพคะ” หญิงสาวเอ่ย ถามอย่างมึนงงเมื่อเห็นเขาทำท่าจูงมือนางออกเดิน

“ก็เจ้าจะไปตลาดมิใช่รึ ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ข้าก็ยังไม่เคย ออกนอกจวนเลย เพราะฉะนั้นวันนี้ข้าก็จะไปเป็นเพื่อนเจ้า อย่างไรเล่า”

“เอ่อแต่ว่า”

ไปเถิด หากสายเกินไปแดดจะยิ่งแรง เจ้ามิกลัวผิวเสีย ว่าแล้วก็จูงหญิงสาวเดินไปขึ้นเกี๊ยวที่องครักษ์เกาสั่งให้คน จัดเตรียมอย่างรวดเร็วทันใจ

หญิงสาวแอบเหลือกตามองบน!!จะไปด้วยทำไมเนี่ย ถาม ฉันซักคำก่อนมั้ยท่านอ๋อง!!

ในที่สุดนางก็ต้องปล่อยให้หนี่เหยาเอ๋อร์เป็นคนไปนวด หน้านวดตัวให้เหล่าสาวงามแทน พร้อมทั้งฝากเด็กสาว บอกไปยังสาวๆเหล่านั้นว่านางจะหาเวลาไปบริการพวก นางด้วยตัวเองอย่างแน่นอน เพราะตอนนี้นางต้องจัดการกับชายหนุ่มผู้สูงศักดิ์ที่ไม่ยอมนั่งรอที่เหลาอาหาร มีชื่อของเมือง กลับตามนางมาดูตึกแถวที่นางต้องการเช่า เพื่อเปิดร้าน ทำให้เจ้าของตึกต้องวิ่งวุ่นเพื่อต้อนรับขับสู้ อ๋องสาม ที่เสด็จมาโดยไม่บอกกล่าว เมื่อถึงยามคุยถึง การทำสัญญาและราคาค่าเช่าก็ยังเกร็งจนนางได้แต่ถอน หายใจ สุดท้ายนางก็ได้สัญญาเช่ามาอยู่ในมือด้วยราคา ที่ถูกมากจนน่าตกใจ เหตุเพราะอ๋องหนุ่มเกิดอยากได้ตึก หลังนี้ขึ้นมาจนตกลงใจที่จะเป็นเจ้าของดังนั้นนางก็เลย กลายเป็นผู้เช่าจากเขาอีกทีด้วยราคาที่ถูกราวกับให้ปล่าว เช่นนี้

เอาเถิด ดูไปแล้วนางก็ไม่ได้เสียหายอะไรได้เช่าตึกหลัง ใหญ่ในราคาแสนถูก งานนี้มีแต่ได้กำไร หุหุ แอบหัวเราะ ในใจเบาๆ)

หลังจากเสร็จจากการสำรวจตึกทั้งหลังเพื่อวางแผน ปรับปรุงใหม่ ก็ได้เวลาสำรับมื้อเที่ยงพอดี อ๋องหนุ่มจึงทำ หน้าที่เจ้าบ้านที่ดีนำหญิงสาวเข้าไปลองชิมอาหารจาก เหลาอาหารชื่อดังของเมือง และเช่นเคย ทางร้านพากัน แตกตื่นทั้งวิ่งวุ่นตระเตรียมห้องพิเศษให้กับอ๋องหนุ่มทั้งยัง คอยอำนวยความสะดวกอย่างดี

อาจเป็นเพราะยามที่ชายหนุ่มมาถึงเมืองนี้ก็เป็นเวลาที่เขา ต้องพิษแล้วจึงไม่ได้ออกมาให้ชาวบ้านได้เห็นหน้าเห็นตาเลยซักครั้ง ยามนี้เมื่อออกมาเผยโฉม ผู้คนจึงพา กันมารอเฝ้าถวายพระพรเป็นจำนวนมาก อีกทั้งเหล่าหญิง สาวที่พ้นวัยปักปืนก็ยังพากันมาจองโต๊ะนั่งกินอาหารกัน เป็นกลุ่มๆ จนยามนี้เหลาอาหารชื่อดังแทบจะแน่นขนัดไป ด้วยเหล่าสาวงาม ส่วนคนที่งบน้อยกว่าก็ได้แต่แสร้งเดิน ซื้อหาข้าวของกลับไปกลับมาอยู่แถวหน้าเหลาอาหาร เพื่อ รอเวลาที่พระองค์จะเสด็จกลับลงมา ทุกคนต่างคาดหวัง ยิ่ง หากใครเกิดต้องตาชายสูงศักดิ์อาจพลิกชีวิตจากคน ธรรมดามาเป็นหงษ์ฟ้าโบยบินอยู่ในที่สูงก็เป็นได้ หรือ ไม่แค่ได้อุ่นเตียงให้เชื้อพระวงศ์ก็คงเป็นวาสนายิ่งแล้ว สําหรับชาวบ้านธรรมดาอย่างพวกนาง ทุกคนจึงใจจดจ่อ รอที่จะได้เห็นพระพักตร์ของอนุชาเพียงองค์เดียวแห่งองค์ ฮ่องเต้

บนโต๊ะขนาดใหญ่ในห้องพิเศษบนชั้นสูงสุดของเหลา อาหาร เต็มไปด้วยอาหารหลากหลายชนิดที่ล้วนมีหน้า ตาและสีสันยั่วยวนใจยิ่งนัก องครักษ์เกาทำหน้าที่ใช้เข็ม เงินตรวจหาสิ่งแปลกปลอมที่อาจจะปะปนมากับอาหาร จน กระทั่งแน่ใจว่าทุกอย่างปลอดภัย ทั้งสองจึงเริ่มลงมือทาน

“อาหารที่นี่หน้าตาน่าอร่อยยิ่งเพคะ” หญิงสาวเอ่ยยิ้มๆ อย่างอารมณ์ดี นานมากแล้วที่เธอไม่ได้ชิมอาหารหลาก ชนิดเช่นนี้ ในยุคก่อนที่จะเข้ามาอยู่ในร่างนี้ เธอคือนักชิมตัวยงที่ไม่ว่าร้านไหนที่ขึ้นชื่อต่อให้อยู่ไกลเพียง ใดเธอก็จะพยายามดั้นด้นตามไปชิมรสมือจนได้แทบจะไม่ เคยพลาดชักที คาดว่าในเมืองไทยนั้นเธอได้ขึ้นเหนือล่อง ใต้ตามชิมอาหารรสเด็ดเกือบครบทุกจังหวัดแล้วกระมัง

นางตกเนื้อตุ๋น ชิ้นเนื้ออ่อนนุ่มราวกับสามารถละลายใน ปากวางลงบนจานของชายหนุ่มพร้อมๆกับที่เขาตกกับข้าว หน้าตาน่ากินวางลงบนจานหญิงสาวพร้อมทั้งเชิญชวนให้ นางลิ้มลองความอร่อยที่ขึ้นชื่อ นางกล่าวขอบคุณทั้งมอง ดูชายหนุ่มที่เคี้ยวชิ้นเนื้ออย่างเอร็ดอร่อยก่อนจะเริ่มลงมือ ชิมบ้าง

เพียงลิ้นแตะสัมผัสหญิงสาวพลันคายทิ้งทั้งยังพรวดลุก ขึ้นจากที่นั่ง มือควานล้วงเข้าไปในอกเสื้อหยิบเม็ดยาใส่ ปาก ก่อนจะร้องบอกชายหนุ่มที่หายตกตะลึงกับปฏิกิริยา ของนางและก้าวเข้ามาหา

“ในอาหารมียาพิษเพคะ”

“อะไรนะ มียาพิษได้อย่างไรกัน องครักษ์เกา ไปกมตัว คนในครัวเอาไว้ให้หมดห้ามใครเข้าออกเด็ดขาด ชาย หนุ่มเอ่ยสั่ง ก่อนจะนึกบางอย่างได้จึงกำชับอีกครั้งว่าให้ จัดการอย่างเงียบๆ
“พะยะค่ะ” องครักษ์หนุ่มรับคำก่อนก้าวออกไปอย่าง

รวดเร็ว

“เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นนางนั่งหลับตา

นึ่ง

“หม่อมฉันดีขึ้นแล้วเพคะ ดีที่กินยาสกัดพิษได้ทันเวลา ทำให้พิษยังไม่ทันออกฤทธิ์ แล้วพระองค์ล่ะเพคะ ทรงเป็น เช่นใดบ้าง” หญิงสาวลืมตาตอบคำก่อนเอ่ยถามกลับอย่าง ร้อนรนเมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าเขาก็กินอาหารบนโต๊ะเข้าไปเช่น กัน

“ข้ามิได้เป็นอะไรเลย แปลกยิ่ง หากอาหารมีพิษใยข้าจึง ไม่ถูกพิษล่ะ ในเมื่อข้าก็กินด้วยกันกับเจ้า

ยิ่งคิดยิ่งแปลกใจ นางจึงลุกขึ้นเดินไปทางโต๊ะอาหารที่ จานอาหารหลากชนิดที่ยังวางอยู่ครบไร้ผู้เคลื่อนย้าย จริง ด้วยทำไมมีแต่นางที่ถูกพิษ

“หรือว่า”

นางค่อยๆยกอาหารขึ้นมาทีละจาน ทำทีเป็นหมุนดูรอบๆ จานหากแต่ปลายนิ้วแอบแตะสัมผัสถึงชิ้นอาหารด้านใน หลังจากสำรวจครบทุกจานก็หาได้รู้สึกถึงพิษใน อาหารไม่ นางจึงยกจานที่นางใช้พักอาหารก่อนจะตักเข้า ปาก มือคลำรอบๆแต่ก็ไร้ซึ่งสิ่งผิดปกติ เหตุใดถึงไม่มีสิ่ง ใดผิดปกติเลย แล้วนางถูกพิษได้ยังไงกัน

Talk… มาเลี้ยวๆมีใครรอไรท์อยู่บ้างมั้ยน้อ ขอให้มีความ สุขในการอ่านนะคะ Love love