ตอนที่ 14 วุ่นวายกับการแปล

วันจันทร์

“เลขา เธอได้พิมพ์เอกสารออกมาหรือยัง? ” อานเช่น เปลี่ยนเป็นชุดเดรสผ้าไหมคอวีลึกสีขาว โชว์ร่องอกรางๆเหมือน เติม

“เอกสารอะไรคะ? “เสาไม่เข้าใจ

“หรือว่าเมื่อวันศุกร์ตอนใกล้เลิกงานเธอไม่ได้ดูอีเมลที่ฉันส่ง ไปให้? “อานเช่นเลิกคิ้ว

เสาชะงักงัน ถูกต้องแล้ว เธอไม่ได้ตรวจกล่องข้อความ

เพราะเธอคิดไม่ถึงว่าอานเช่นจะส่งงานให้เธอตอนนั้น เห็นได้

ชัดเจนว่าเธออยู่ในบริษัท

เสว่ลุกขึ้นก้มหน้าลง “ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตรวจอีเมล! ”

“เลขา เธอไม่มีความเป็นมืออาชีพเกินไปหรือเปล่า? หรือ เธอไม่รู้ว่าการเป็นเลขาต้องตรวจอีเมลหลังเลิกงานเป็นเรื่อง ประจำ นึกไม่ถึงว่าเธอจะไม่ได้ตรวจอีเมลมาสองวัน? ”

“ขอโทษค่ะ เป็นฉันทำหน้าที่บกพร่องเอง! ”

“ทำอย่างไรดีล่ะ? อีกสักพักผู้อำนวยการต้องใช้เอกสารนั้น ยังไม่ได้แปลออกมาด้วย! “อานเช่นถาม “เลขา นี่คืองานที่ผู้ อำนวยการสั่งไว้! ”
“ฉันจะแปลเดี๋ยวนี้คะ! “ในใจของเสรู้ชัดเจนว่างานเช่น จงใจกลั่นแกล้งเธอ

ในตอนนี้เซี่ยงจิ้งกลับลุกขึ้นมา”พี่อานเช่นค่ะ เวลาเพียงแค่นี้ จะแปลเอกสารหนาเป็นทั้งเช่นนี้ได้อย่างไร? ”

“หากแปลออกมาไม่ได้ นั้นคือความรับผิดชอบของเธอ ฉันทํา

ในสิ่งที่ควรทํา! “อานเช่นน่าเอกสารวางบนโต๊ะของเสา เดิน จากไปอย่างสะใจ

ทั้งสามคนไม่มีใครมองเห็น ตรงมุมข้างๆ มีร่างสูงใหญ่มอง เห็นฉากนี้กับตา มุมปากโค้งขึ้น ดูเหมือนจะมีละครดีๆ ให้ชม อืม! คึกคักจริงๆ!

“เสี่ยวเสว่ นี่มันกลั่นแกล้งชัดๆ! ” เซี่ยงจิ้งพูดกับเสเสียง เบา ทนไม่ไหวที่อ่านเช่นเอาแต่สร้างปัญหาให้เสียวเสว

“ไม่เป็นไร! “เสวยิ้มอย่างขมขื่น ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าอานเช่น โกรธเรื่องกาแฟครั้งก่อน

“เอกสารชุดนี้มีหกสิบหน้า เธอแปลไม่ไหวหรอก! “เซี่ยงจิ้งก ล่าว

“สาวสวยทั้งสอง ใครสามารถไปชงกาแฟให้ผมได้บ้าง? ” ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้นขัดจังหวะทั้งสองคน

เมี่แหันหน้าไป เสวมองเห็นเป็นจึงหลี ส่วนเซี่ยงจิ้งแค่เห็นใบ หน้าหล่อๆของจึงหลีหน้าเล็กๆก็กลายเป็นสีแดง มู่เสบู่เพียงแค่ นั่งอยู่กับที่ ก้มมองเอกสารในมืออย่างรวดเร็ว
“ผู้จัดการจึง สวัสดีตอนเช้าค่ะ! ฉันจะไปชงให้เองค่ะ แต่ฉัน ชงได้ไม่อร่อยเท่าเสียวเสว! “เซี่ยงจิ้งกล่าวตามความจริง แม้แต่ ผู้อำนวยการก็ติดใจกาแฟที่เสี่ยวเสวยง

“จริงหรือ ? งั้นดี ก็ให้เธอไปชงสิ เซี่ยงจิ้งอยู่คุยเป็นเพื่อนผม ตรงนี้แหละ! “จึงหลียิ้มตาหยี่มองเสวีที่ก้มหน้าอยู่ “อะไรกัน?

คุณ ไม่อยากไปทําหรือ? เสาเงยหน้าขึ้น มองเห็นจึงหลีจ้องมองตนเองด้วยใบหน้าที่ สามารถคาดเดาได้ เธอรู้สึกจนปัญญา ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ค่ะ!

จึงหลีกวาดตามองเอกสารบนโต๊ะของเสวอีกสิบห้านาทีจะ เริ่มประชุม แม้แต่เทพเจ้าก็แปลเอกสารเหล่านี้ให้เสร็จได้ยาก คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะยังมีสีหน้าที่สงบนิ่ง ทำให้คนประหลาด ใจมากจริงๆ!

“ผู้จัดการจึง กาแฟได้แล้วค่ะ! ” มู่เสวีเสริฟกาแฟให้แก่เขา ตรงหน้า

“อืม รสชาติดี! คุณ คุณไปเรียนชงกาแฟจากที่ไห นมาเนี่ย? ”

“ร้านกาแฟค่ะ! “เสวตอบอย่างเรียบเฉย เธอเคยทำงาน พาร์ทไทม์ในร้านกาแฟมากกว่าหนึ่งปี นั้นคือก่อนที่จะอายุสิบ เจ็ด! เมื่อคิดถึงตอนอายุสิบเจ็ดอีกครั้ง ตอนอายุสิบเจ็ดนับว่า เป็นปีที่มืดมนที่สุดของเธอ

“อ่า! มิน่าล่ะ! ” จึงหลีเลิกคิ้ว“แล้วคุณชงชาเป็นไหม? ”
เสาเงยหน้าขึ้น มองเห็นสายตาของเขาปรากฏเล่ห์เหลี่ยมขึ้น มาเสวรู้สึกกังขา ผู้ชายคนนี้ตั้งใจชวนเธอคุยใช่ไหม เธอกำลัง แปลเอกสารอยู่นะ!

“ผมทำให้งานคุณล่าช้าหรือเปล่า? “จึงหลีเลิกคิ้ว ใบหน้า หล่อเหลาไม่มีความละอายใจ กลับรู้สึกปกติด้วยซ้ำไปงั้นคุณ ช่วยชงชาให้ผมอีกสักแก้วนะ ผมชอบการผสมผสานระหว่างจีน และตะวันตก! ”

มู่เสว่สูดลมหายใจเข้าลึก ลุกขึ้นมา เดินไปที่ห้องชา เพื่อชงชา หนึ่งแก้ว

“อืม! คิดไม่ถึงว่าคุณจะมีทักษะการชงชาที่ยอดเยี่ยมเช่น นี้! “จึงหลีจิบชาหนึ่งคำ”รสชาติของชาแก้วนี้สดชื่นมาก สีสันก็ สวยงามมาก อุณหภูมิที่เหมาะสมกำลังดี

มู่เสว่จะมีกะจิตกะใจฟังคำชมเชยของเขาได้ที่ไหนกัน เธอ เอาแต่แปลเอกสารในมืออย่างรวดเร็ว

จึงหลีมองเธอที่ไม่พูดจา ผู้หญิงตรงหน้า มีสีหน้าเยือกเย็นและ เงียบเหงา มีกลิ่นอายของความเย็นชาส่งออกมา ช่างมีนิสัย แปลกประหลาดซะจริง ผู้หญิงคนอื่นเห็นจึงหลีต่างพากันหลงไหล แต่เธอกลับ ดูถูกเขาอย่างชัดเจน!

“สวัสดีค่ะผู้อำนวยการ! “ทันใดนั้นเอง เซี่ยงจิ้งลุกขึ้นตะโกน

ทั้งสามคนหันมองไปที่ทางเดินพร้อมกัน ร่างสูงของฉันโน่ เดินออกมาจากลิฟท์ ได้ยินเสียงทักทาย จึงตอบกลับไปสั้นง่ายๆ “อืม”หนึ่งคํา!
เขาเคร่งขรึมกว่าผู้ชายทั่วไป เป็นคนพูดน้อย เมื่อเห็นจึงหลี ก็ เพียงแค่เหลือบมองหนึ่งครั้ง และก้าวยาวๆเดินเข้าห้องทำงานไป

“ผู้อำนวยการ รอก่อนสิ ทำไมรีบแบบนี้? “จึงหลีสองมือถือ

แก้วกาแฟและแก้วซาเดินเข้าไปในห้องผู้อำนวยการ

เสวก็ไปชงกาแฟเพื่อนำไปเสริฟในห้องทำงานผู้อำนวยการ

ทันที

“เลขาม เตรียมเอกสารที่ผมต้องการเสร็จหรือยัง? “คนที่ กำลังเซ็นลายเซ็นด้านหลังโต๊ะทำงานถามขึ้น

“ยังค่ะ!” เสวตอบคำถามอย่างเรียบเฉย

“ยัง? ”

“โน่ ชาที่เลขาชงก็ไม่เลวนะ! ” จึงหลีกล่าวบอกโซฟาข้างๆ

“นายหุบปาก! “หยุดคำพูดของจึงหลีอย่างไม่แยแส