9 คุยกันหน่อยได้ไหม

กริง!!กริ้ง!

เสียงโทรศัพท์ของพรรคพันธุ์ดังขึ้นของเช้าวันใหม่ชาย หนุ่มยกโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างรีบร้อน โดยที่ไม่ได้ดูเบอร์ที่โทร เข้ามา

“ฮาโหล ยิการ์ เป็นยังไงบ้างทำไมไม่โทรมาหาพี่บ้างรู้มั้ย ว่าพี่เป็นห่วงแค่ไหน”

“ฉันไม่ ใช่ ยิการ์ ”

“คุณเป็นใค

“พึ่งจะได้กันไม่ทันไร ลืมเมียคนนี้แล้วหรอค่ะ”

“นันทน์! มีอะไร”

“ออกมาเจอกันหน่อยได้ไหม ฉันมีเรื่องจะคุยด้วยไม่

รบกวนเวลาคุณนานหรอก”

“จะได้ ที่ไหน”ชายหนุ่มตอบแบบลังเล

“ที่โรงแรมPN”

หลังจากที่วางสายจากณัฐนันท์กาลเขารู้สึกหวั่นใจ แปลกๆ น้ำเสียงที่ฟังดูเหมือนจะอ่อนโยนของเธอหายไป น้ำ เสียงที่แฝงไปด้วยความกดอารมณ์เหมือนอดกลั่นอะไรสัก อย่างคำพูดคำจาผิดเพลี้ยนฉัน คุณ ผิดปกติจริงๆ แต่ชั่งเถอะเธอจะเป็นอะไรทำไมต้องสนใจ สู้รีบเครียร์ปัญหาระหว่างเขา กับเธอก่อนที่ยิการ์จะรู้ดีกว่า

ด้านณัฐนันท์กาล

วันแหละเธอต้องโทรไปเครียร์ปัญหากับเขาว่าจะเอายังไง จริงๆเธอไม่ใช่ผู้หญิงที่คอยตามจี้ตามจิกอะไรหรอกเพียงแต่ เขาคือคนที่เธอรักสุดหัวใจเท่านั้น

“ฮาโหล ยิการ์ เป็นยังไงบ้างทำไมไม่โทรมาหาพี่บ้างรู้มั้ย ว่าพี่เป็นห่วงแค่ไหน”

ที่ ยิการ์อีกแล้วหรอกในหัวของเขาที่แต่ยิการ์คนเดียวรีไง เคยนึกถึงเธอบ้างรึป่าว

“ฉัน ไม่ ใช่ ยีการ์ ให้ตายเถอะน้ำตาจะไหลแล้วเธอ

พยายามขมเสียงสั่นสะอื้นให้เป็นเสียงปกติ

หลังจากวางสายจากพรรคพันธุ์ไม่นานเธอก็ลุกขึ้นมาแต่ ตัวอย่างไม่สมเหตุสมผลสักเท่าไรในเมื่อเขาไม่ได้รู้สึกหรือลุ่ม หลงรักใคร่ชอบพอในตัวเธอฉะนั้นเธอก็ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ

หลังจากกลับมาจากโรงแรม ณัฐนันท์กาลเธอได้แต่นั่ง เงียบเหม่อลอยพลางคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาไม่ถึงชั่วโมง

ย้อนกลับไปก่อนหน้า

* มีอะไรก็ว่ามา “น้ำเสียงเย็นชาจากชายคนรักลอดผ่าน เข้าหูของเธอ แววตามองเธอนิ่งเฉยในดวงตาสีไสของเขามีแต่ ความว่างเปล่าราวกับไม่มีเธอนั่งอยู่ตรงนั้นสักนิต
“ฉันก็ไม่ได้มีเวลามากเหมือนกัน ”

เธอตอบเขาด้วยท่าทางนิ่งในเมื่อเขาทำได้เธอกัคงไม่ผิด

ใช่ไหมที่จะทำอย่างนั้นตอบ

ฉันขอพูดตรงๆ คุณรู้สึกผิดบางใหม ที่วันนะ ” เธอถาม %3D เขายังไม่ทันจบเขาก็แทรกขึ้นมา

” ต้องการเท่าไร “อะ อะไรนะนี้เขาคิดว่าเธอเห็นแก่เงิน หรอเธอเรียกเขามาเพียงเพราะเงินหรอ

“จะเอาเท่าไรก็ว่ามาผมพร้อมเขียนเช็คให้คุณตอนนี้ยังได้ ล้านหนึ่งเป็นไงพอไหมหรือจะเพิ่มก้ได้นะ ” เขาไม่รู้หรอกว่าเธอ มีจุดประสงค์อะไรที่เรียกเขามาคุยในวันนี้ดังนั้นเขาต้องการให้ เรื่องระหว่างเขากับเธอจบให้เร็วที่สุด เขารู้ว่าณัฐนันท์กาล ไม่ใช่ผู้หญิงที่หิวเงินอย่างผู้หญิงทั่วไปแต่ความคิดของเขามัน เกินคาด

* 100 ล้าน เป็นไง ”

ในเมื่อเขาเสนอเธอก็จะสนองความต้องการของเขาเอง

“ได้100ล้าน แรกกับการเลิกยุ้งกับผมต่อไปนี้เราไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกันอีก ” เขายื่นเช็คในเธออย่างสบายใจคลายกับว่า ต่อไปนี้เราทั้งสองไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกต่างคนต่างอยู่ใช้ ชีวิตของตัวเองจากนั่นเขาก็เดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

เธออีก

ปัจจุบัน
สุดท้ายเธอก็ไม่ได้คุยกับเขาให้รู้เรื่องสักที่เธอมองเช็คที่

อยู่ในมือ

“ได้ ในเมื่อคุณต้องการสิ่งนี้ ” เธอพูดกับตัวเองพลางเอา มือลูบหน้าท้องของตัวเอง

ต่อไปนี้เราไปอยู่ที่อื่นกันนะลูก * ใช่ที่เธอจะบอกเขาคือ เรื่องนี้ สุดท้ายวันนี้ก็มีทั้งเรื่องดีและร้ายในเวลาเดียวกัน เงิน100ล้านมีพอที่เธอจะไปใช้ชีวิตกับลูกที่เมืองนอกพอเป็นค่า อาหารค่าใช้จ่ายในระหว่างเธอท้องจนคลอดได้เลยหล่ะ

ตอนนี้กรรณิการ์วิ่งไม่คิดชีวิตหลังจากที่ได้ยินเสียงโทร เข้าจากณัฐนันท์กาลแต่เธอไม่ได้รับหรอกน่ะมันไม่มีเวลาเอา ชีวิตตัวเองให้รอดก่อน เธอวิ่งไปก็มีเสียงปืนไล่ยิงตามหลังมา ตลอดทางจนในที่สุดเธอก็รอดแล้ว ทำไมมันง่ายอย่างงี้นะ เธอ วิ่งออกมาตรงถนนใหญ่เธอเลยโบกรถและขอติดกลับไปด้วย ตอนนี้สภาพของเธอไม่ต่างจากการโดนกระทำชำเลาไม่นานก้ มาถึงบ้านของเธอเธอขอบคุณคุณลุงใจดีที่ให้เธอติดรถมาด้วย เธอวิ่งเข้าบ้านและขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าทันที

ด้านในป่า

” มันอยู่นั่น ” ชายชุดดำจำนวนมากวิ่งกรูตามกันไปที่ชาย ชุดดำอีกคนในที่สุดก็จับชายชุดดำคนนั้นได้

ใครส่งถึงมาอีกหล่ะ ” เทวาเอ๋ยเสียงเรียบ ชายชุดดำ

คนนั้นไม่ตอบซึ่งมันทำให้เทวาหงุดหงิดมากกว่าเดิม

* กระทืบมันจนกว่ามันจะบอก ” เสียงผู้เป็นนายสั่ง
%3D นายครับ คุณยิการ์อยู่ที่บ้านครับคนใช้บอกว่าเธอพึ่ง กลับมา ” คิวบอกเทวาพยักหน้ารับ

“จัดการให้เรียบร้อย กูจะกลับล่ะ ” เทวาเอ่ยพร้อมเดินไป เพราะเขาต้องรีบไปเค้นเอาความจริงจากปากใครบางคน

บ้านของยิการ์

” ฮัลโหลนั้นทน์มีอะไรหรอฉันอาบน้ำพึ่งเสร็จขอโทษด้วย ” แถไปงั้นแหละใครจะกล้าบอกว่าไปลุยป่ามาเกือบตาย

ฉันจะลาแกไปต่างประเทศอ่ะเราอาจไม่ได้เจอกันอีก

นานเลย ”

” อะไรว่ะ แกจะไปทำอะไร ”

” ฉันจะไปเที่ยวให้รอบโลกเลย และหาคนรู้ใจ55 ”

” ร้ายนักนะ แล้วแกไปวันไหนอ่ะฉันจะได้ไปส่ง ”

ฉันอยู่สนามบินแล้ว กำลังจะขึ้นเครื่อง ”

” อะไรนะ มันไม่กระทันหันไปหน่อยหรอ ทำไมพึ่งมาบอก * ฉันพยายามติดต่อแกแล้วนะ แกโทษฉันไม่ได้ โทรไป

ฉันเอาตอนนี้ ”

แล้วไม่รับมัวแต่อาบน้ำ ” ก็จริงของมันแหะโทรมาตั้งหลายสาย

” จร้าาางั้นเดินทางดีๆนะ อย่าลืมโทรมาหาฉันแหละ ”

* โอเคค่ะ ”

หลังจากว่างสายจากณัฐนันท์กาลไปข้างล่างกัมีเรื่อง
” เสียงอะไรใครมาโว้ยวายในบ้านฉันเนี่ย เธอพูดพลาง

เดินลงมา

* ใครมาทำอะไรในบ้านฉัน นะ., ”

เธอพูดไม่ทันจบกูต้องตกใจเขาอุ้มเธอขึ้นมาบ่นห้องมือ เอื้อมไปกดล็อกประตู เขาเหวี่ยงเธอลงบนเตียงอย่างแรง

” นี่นายมันจะมากไปแล้วนะ ” ยิการ์ตวาดลั่นห้อง เขาไม่ พูดรำทำเพลงผลักเธอลงบนที่นอนแล้วจูบเธออย่างดูดดื่ม เธอ ใช้พละกำลังผลักเขาออกเรื่องอะไรจะยอมเขาง่ายๆเล่า อยาก

ได้กัขอดีๆสิ

เพี้ย !!เสียงตบหน้า

” คุณเป็นอะไรห้ะ ”

” ไปไหนมา ”

” ฉะ ฉันไปหาเพื่อนมา ” เธอตอบเสียงสั่น กักลัวเขานี

” เธอแน่ใจนะ ” เขาถามเธอกลับอย่างมีนัย

” แน่ใจสิ ฉันจะโกหกนายเพื่ออะไร ”

” ฉันให้เธอตอบใหม่ ” หรือว่าเขาจะรู้แล้วว่าเป็นเธอ

” ฉันยืนยันคำเดิม”

“ ดีงั้นคืนนี้ฉันจะทำให้เธอพูดความจริงเอง”

* จะทำอะไร “เธอร้องให้คนช่วยแต่ก็ไม่มีใครสักคนเธอ พยายามผลักเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะเธอมีแรงน้อยกว่า