ยัยเนื้อหอมกับนายมาเฟีย

18 น้ำพริกถ้วยเก่า



18 น้ำพริกถ้วยเก่า

ยิการ์หยุดเกินขงรักหันมามองอย่างจะกินเลือดกินเนื้อแต่เธอ ต้องข่มอารมณ์ไว้ที่นี่ไม่ใช่ถิ่นของเธอถึงจะเป็นภรรยาที่ถูกต้อง ตามกฎหมายของเจ้าของบ้านแต่ถ้าดูดีๆเธอก็แค่ผู้อาศัย ค่า พูดถากถางของน้ำ นภา ใช่ว่าเธอจะไม่รู้

” ก็จริงของเธอนะ น้ำพริกถ้วยเก่าถ้าเน่าคนก็ไม่กินและถึง แม้ว่าจะซื้อถ้วยใหม่มามันก็คงจะเน่าเหมือนกันเพราะถ้าซื้อ ใหม่มาอีกกระปุก กระปุกก่อนหน้าก็คงถูกเขี่ยทิ้ง เธอว่าไหม ”

หลายคนบอกเธอว่าคำพูดถากถางเป็นค่าที่เจ็บที่สุดถ้า คุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้จะทำให้เรื่องบานปลายใหญ่โต การที่ เธอตอบโตเพียงไม่กี่คำก้อาจจะนำความหายนะมาสู่ตัวเธอได้ เช่นกัน เธอแสดง

เป็นคนโง่ดีกว่าอวตฉลาด ดังคำที่ว่า

” คนฉลาดน่ากลัวน้อยกว่าคนแกล้งโง่ ”

” นี่แกด่าฉัน ”

” พูดคำไหนออกไปไม่ทราบ ”

* แกด่าฉันว่าเป็นน้ำพริกถ้วยเก่า ”

อย่าลืมสิคุณเป็นคนชวนฉันคุยเรื่องนี้ ”

* แก แก

” อีกไม่นานเธอก็คงเป็นเหมือนน้ำพริกนั่นแหละ ”
ยิการ์หมุนตัวเดินขึ้นบันไดต่อไปอย่างใจเย็นผิดกับน้ำ นภา ที่ถูกตอกกลับจนหน้าหงาย เทวานั่งมองกล้องวงจรปิด พลางแสยะยิ้มทำเอาลูกน้องคนสนิทอย่างคิมและคิวมองหน้า กันโดยไม่ได้นัดหมาย นานแล้วที่ไม่ได้เห้นรอยยิ้มที่แฝงไป ด้วยความชั่วร้ายของเจ้านาย

เขาไม่คิดว่าคนอย่างยิการ์จะเก้บอารมณ์เก่งเช่นนี้นับว่า เธอมีสติที่ดีมาก เขาพอใจกับน้ำพริกถ้วยเก่าถ้วยนี้ถึงแม้ว่ามัน จะเน่าแต่เขาจะไม่มีทางเขี่ยมันลงถังขยะเหมือนถ้วยอื่นแน่

ท้องฟ้ามืดครึ่มมีฝนตกปอยๆ สายตาคู่หนึ่งทอดมองตรง ไปที่ตึกแถวอันสูงชันสลับกับตึกเล็กตึกน้อยอย่างชังใจ ทุกๆวัน จะมีตึกที่สร้างขึ้นมาใหม่เธอสังเกตเห็นว่ายิ่งเธอสร้างตึกของ เธอสูงให้เท่าไหร่เพียงในช่วงข้ามคืนตึกอื่นๆยิ่งพยายามสร้าง ตึกให้สูงกว่าเธอเสมอ ประโยคซ้ำๆดังอยู่ในหัวเธอไปมายิ่ง เธอพยายามสลัดมันออกเท่าไหร่มันกลับยิ่งชัดเจนและดังขึ้น มากกว้าเดิมเพื่อตอกย้ำเรื่องราวก่อนหน้า เธอไม่เคยตัดสินใจ อะไรที่ต้องใช้ความพยายามมากขนาดนี้ การที่จะต้องเลือก อะไรสองในหนึ่งมันเป็นการทรมานตัวเองดีๆนี่เองเธอไม่เคย เข้าใจเลยด้วยซ้ำจนกระทั่งมันเกิดขึ้นกับตัวเธอตกอยู่ใน สถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเหมือนราชสีห์ติดบ่วง ถ้า เลือกอย่างใดอย่างหนึ่งมันลำบากเธออาจจะเลือกทั้งสองอย่าง เลยก็ได้แต่มันติดอยู่ที่ว่าเธอไม่สามารถเลือกได้เธอเลือกได้ เพียงอย่างเดียวเท่านั้นอีกอย่างระหว่างผู้มีพระคุณกับสามีเธอ ควรเลือกอะไรเธอไม่อยากขึ้นชื่อว่าเป็นคนอกตัญญู ความคิด ของเธอ
” เกิดเรื่องแล้วค่ะ ”

” เกิดอะไรขึ้น ”

” คุณพันกับนายใหญ่ค่ะ

” ท่าไม ”

” คุณพันกับนายใหญ่กำลังทะเลาะกันอยู่ข้างล่างค่ะ ”

ตายแล้วป่านนี้พี่พันคงไม่บอบช้ำไปทั้งตัวแล้วหรือ เทวา คงไม่สั่งให้ลูกน้องของเขารุมโทรมหรือยกปืนขึ้นมาต่อขมับ แล้วหรือไงยิ่งเป็นคนใจร้อนอยู่ด้วย เธอไม่ได้เป็นห่วงสองคน นั้นแม้แต่น้อยเธอห่วงบริษัทของเธอต่างหาก บริษัทที่เธอลงน้ำ พักน้ำแรงสร้างมากับมือเธอไม่ยอมให้มันกลายเป็นลานฆ่า ตกรรมที่เต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งเป็นแน่

” หยุดเดี๋ยวนี้นะ !! ”

ชายทั้งสองหยุดการกระทำและหันมาตามเสียงของเธอ ท่ามกลางพนักงานและบอดี้การ์ดที่ยื่นเชียร์มวยคู่ใหญ่ที่กำลัง แลกหมัดกันอย่างเมามันพร้อมแบ่งพักแบ่งพวกเชียร์ฝ่ายที่ตัว เองชื่นชอบ เสียงของเธอทำให้ทุกคนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่ ชายทั้งสองจะกลับมาชกมวยต่ออีกครั้ง

ปัง !! เสียงปืนหนึ่งนัดถูกยิงขึ้นไปบนเพดานทำให้ สถานการณ์กลับมาตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง

” หยุดได้หรือยัง ! ถ้าอยากจะกัดกันก็ไปกัดกันที่อื่นที่นี่

ไม่ใช่สนามมวย ”
ชายหนุ่มทั้งสองผละออกจากกันพร้อมจัดแจงเสื้อผ้าให้ เข้าที่อย่างเดิมแต่ก็ไม่สามารถจัดการกับอารมณ์ของตัวเองได้ และยังส่งสายตาอาฆาตให้กันอย่างไม่ลดละ

พี่ไม่ได้เป็นคนเริ่มก่อน ”

ใครเริ่มก่อนฉันไม่สน และก็ไม่ต้องมาเสียเวลา อธิบายเพราะฉันไม่อยากรู้และขอความกรุณาออกไปจาก บริษัทฉันด้วย ส่วนพวกคุณไม่มีการมีงานทำกันหรือยังฉันจ้าง พวกคุณมาทำงานไม่ใช่มายื่นเซ่อๆเด๋อดำอยู่กันตรงนี้ฉันจ้าง พวกคุณด้วยเงินนะไม่ใช่เศษกระดาษ ”

” พวกคุณชักจะสร้างความวุ่นวาย

ยิการ์มองอย่างคาดโทษหลังจากบอดี้การ์ดออกไปหมดแล้ว

” พี่ขอโทษนะ พี่ผิดเอง ”

” ผิดอะไรค่ะ”

” ไหนบอกไม่อยากรู้ไง”

ยิการ์หายใจทิ้งอย่างแรงเธอเบื่อผู้ชายคนนี้เต็มทนแต่ไม่ สามารถสลัดเขาให้หลุดออกไปได้เนื่องอยากหย่าแทบตายแต่ไม่อาจทำได้

” คุณควรกลับได้แล้วนะค่ะ คุณเทวา”

” มีสิทธิอะไรมาสั่งผม ผมจะขึ้นไปรอที่ห้องของคุณให้เสร็จเพราะผมก็มีเรื่องจะคุยกับคุณเหมือนกันทำให้ผมเสียเวลาเพราะมันมีค่า ”

เทวาเดินจนลับตาไปยิการ์จึงหันกลับมากล่าวกับพรรค พันธุ์ต่อด้วยสีหน้าเรียบนึ่ง

” ตกลงมันเรื่องอะไรค่ะ ”

” เรื่องของนันทน์แหนะ ”

” ได้ข่าวแล้วหรอค่ะ ” %3D

” พอได้มาบ้างนิดหน่อยครับ ”

” แล้ว ยัยนันทน์อยู่ที่ไหนค่ะ ”

” เยอรมัน ครับ ”

“ห้ะ !! เยอรมันทำไมถึงใต้ไปไกลขนาดนั้น ”

” ไม่เห็นจะแปลกเลยนี่ ”

” ไม่แปลกได้ยังไงค่ะ ยัยนันทน์ทำตัวเหมือนกับกำลังหนี

อะไรสักอย่าง ”

พรรคพันธุ์รู้สึกหน้าชากำลังหนีหรอ เธอจะหนือะไรให้เมื่อ เขาไม่เคยส่งคนหรือดันทุรังให้ตัวเองไปตามเธอกลับมาสัก หน่อยเรียกร้องความสนใจหล่ะสิไม่ว่า เขาสงวาบเมื่อยิการ์ สัมผัสต้นแขน

” เป็นอะไรค่ะ ”

” ป่าวหรอกพี่กลับก่อนนะ ”
ยังไม่ทันที่ยิการ์จะตอบรับพรรคพันธุ์ก็รีบออกไปทันที

ปล่อยให้เธอยืนงุนงง

ห้องทำงานของยิการ์

” คุณทำให้ผมเสียเวลามากรู้หรือป่าว”

เทวาบอกพลางใช้มือหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบ

” นี่คุณ !! ”

ยิการ์มองไปที่บุหรี่ที่ชายหนุ่มถือ เธอไม่คิดว่าเขาจะกล้า สูบบุหรี่ในห้องทำงานของเธอ เธอเป็นดีไซเนอร์ทำงานเกี่ยว กับเสื้อผ้าแล้วที่สำคัญเสื้อผ้าที่ออกแบบนั้นมันอยู่ในห้อง ทำงานของเธออีกไม่เกินครึ่งชั่งโมงลูกค้าก็จะมารับเสื้อผ้าที่ เธอออกแบบนั้นไป เธอรีบวิ่งไปที่โต๊ะที่ใช้ในการตัดเย็บเสื้อผ้า อีกมุมหนึ่งปรากฏว่ามันมีกลิ่นบุหรี่อ่อนๆติดที่เสื้อมันทำให้เธอ ปรีดแตก ถึงจะมีสแปดับกลิ่นแต่มันก้ไม่ทำให้กลิ่นบุหรี่นั้นหาย ไปได้

นี่คุณ กล้าสูบบุหรี่ในห้องทำงานของฉันได้ยังไง ”

” ไม่มีใครบอกผมนิแถมยังไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่าห้ามสูบ

ในห้องนี้เลย”


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ