ยัยเนื้อหอมกับนายมาเฟีย

31 ชอบเล่นซ่อนหาก็ไม่บอก



31 ชอบเล่นซ่อนหาก็ไม่บอก

” พวกผมจะทำเดี๋ยวนี้ครับ ”

ลูกน้องทั้งหมดวิ่งกรูไปยังตู้หลังใหญ่ทามกลางเทวาที่ยืน จับขมับตัวเองพลางเปร่งเสียงขึ้นอย่างเหนื่อยหน่ายว่า

” พวกโง่ แกจะวิ่งกรูกันไปรุมตู้ทำไมว่ะแค่สี่ห้าคนก็ พอแล้ว ทำไมชอบทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก ฉันให้พวกแก กินข้าวหรือกินหญ้ากันแน่เนี่ย ” %3D

ด้านในตู้

โอ๊ย ๆเปิดเข้าสิในนี้มัน เหม็นจวนจะเก่งนักทำไมไม่มา หาวิธีเปิดเอาเองเป็นห่วงเธอจริง หรือป่าว เธอก้นกลิ่นสาบมันอบ อวนเกินไป นี่เธอกลั้นหายใจแทบจะไม่ไหวแล้วนะจะต้องรอ พวกข้างนอกไปอีกนานเท่าไหร่ถึงจะได้ออกไปจากตู้อันคับ แคบ ถ้าจะให้เธอรอต่ออีกสักสองสามนาทีคงไม่ไหว อยู่ๆภาพ ตรงหน้าก็มืดลงสนิท ลืมตาขึ้นมาอีกทีเธอก็พบกับเพดานกว้าง สีขาวสะอาดมีกลิ่นยาอ่อนๆอบอวนอยู่รอบห้องข้างๆมีคนที่คุ้น เคยกำลังนอนหลับอยู่เธอเผลอยิ้มแก้มป่องอย่างเอ็นดู จะ ต่อว่าเขาก็ยังไม่อาจทำได้บอกเลยว่าเธอต่อว่าเขาไม่ลงจริงๆ จนนึกพูดขึ้นมาว่า

” นายเกือบจะทำฉันตายแล้วนะอีตาบ้า ถ้านายช้าอีกนิดเดียวฉันกลายเป็นวิญญาณร้าย ฉันจะตามมาหลอกนายเป็นคน

แรกเลย

” จะเอาผมไปอยู่ด้วยหรือไง ”

เขาเงยหน้าขึ้นมาทำให้เธอนึ่งไปสักพัก

คะ คะ คุณ ไม่ได้หลับหรอ ”

คุณนอนซมอยู่บนเตียงแบบนี้ใครจะไปหลับลง ”

” ก็ฉันน่ะสิ ถ้าเกิดเราเปลี่ยนกันคุณมานอนซมอยู่บนเตียง ฉันนอนเฝ้าคุณยังไงฉันก็หลับ ”

มันจะไม่ดูใจร้ายไปหน่อยหรอคุณนี่ผมอุตส่าห์ไปช่วย คุณออกมาเลยนะ ขอบคุณซักคำก็ไม่มี นี่คุณอย่ามาทำตัวเป็นเด็กได้ไหม แต่ยังไงก็ขอบคุณ

แล้วกันถ้าไม่ได้คุณฉันก็คงตายจริงๆนั่นแหละแต่ถ้าเกิดมีครั้ง หน้าขอให้มันเร็วกว่านี้หน่อยนะ ”

คุณคิดว่ามันจะมีครั้งหน้าอีกหรอ ผมจะไม่ยอมให้มัน เกิดขึ้นเด็ดขาด ”

อย่ามาน้ำเน่าหน่าคุณ แล้วฉันจะออกจากโรงพยาบาล ได้เมื่อไหร่ต้องอยู่อีกนานแค่ไหนฉันไม่ชอบกลิ่นยา ”

* พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้แล้วแต่คุณต้องดูแลตัวเองเป็นพิเศษ

หน่อยนะ ”

คุณหมายความว่ายังไง ฉันคงไม่…”
คุณไม่หรอกหมออ่อนแอเนื่องจากหายใจติดขัดเป็นเวลานานขาดออกซิเจน เข้าไปเลี้ยงสมองถึงว่าตื่นแล้วคุณที่มแบบนี้

จะบ้าจะว่าฉันมาเลยตรงตรงอย่ามา

คุณรู้ไหมใครเป็นคนจับตัวคุณ

เธอกับพูดไม่ออก ใบหน้าเริ่มอย่างเห็นได้ชัด จนคน

เอ่ยถามถึงกลับหน้า

ไม่ขึ้นเร็วมาก ตื่นขึ้นมาฉันก็อยู่ในตู้ทำน้ำแข็ง

มัน โทรมาขู่ผม ว่าถ้าผมไม่ยอมเซ็นเอกสาร

แล้วคุณได้หรือเปล่าค่ะ

เซ็น

ตอบของเทวาทำให้เธอเริ่มไม่จริงหรือเปล่าหรือความรักที่ไม่อาจสานสัมพันธ์ต่อได้ เขาอยู่เพียงเพราะว่า ต้องการรับผิดชอบหรือหรือการหลงแม้ว่าเขาจะประกาศปาวๆว่าเขานั้นรักเธอ

ถึง
” ถ้าผมเซ็นก็ถือว่าผมยอมรับในโชคชะตา อีกอย่างมันไม่ เกี่ยวว่าผมจะเซ็นหรือไม่เซ็นขอแค่เอาตัวคุณกลับมาได้อย่าง ปลอดภัยมันก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ ”

” ค่ะ ดีแล้ว ”

” คุณพักผ่อนเถอะ ผมเฝ้าคุณเอง ”

หลังจากเขาพูดจบ เธอก็นอนหันหลัง ไปอีกทางพลางคิด ถ้าเกิดเขาไม่รู้จักเธอมันคงจะดีกว่านี้ไหมเรื่องราว ทั้งหมดที่ไม่ควรจะเกิดขึ้นมันก็คงจะไม่เกิดขึ้นใช่หรือเปล่า หรือ ถ้าเธอยอมถอยออกไปจากชีวิตของเขาอันตรายทั้งมวลมันจะ

ในใจว่า

น้อยลง ด้วยใช่หรือไม่ ”

วันที่ออกจาก โรงพยาบาล

เธอใช้เวลาทั้งหมดนั่งคิดทบทวนสิ่งที่มันค้างคาใจบอก ตรงตรงนะตอนนี้เธอก็ยังเลือกไม่ได้เธอควรถอยห่างหรือควร เดินหน้าเผชิญกับเขา เธอมีอาการเหม่อลอย ถามคำตอบคำถ้า เกิด เธอโดนจับไปอีกครั้งแล้วเรื่องทั้งหมดมันก็ต้องประสบกับ ปัญหาเดิมซ้ำๆแล้วครั้งนี้เขาจะยอมเซ็นมันหรือเปล่า ยิ่งคิด หัวใจของเธอก็ตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มบางทีเธอกับเทวา อาจไม่ได้ มีวาสนาต่อกันอยู่แล้วแต่การที่ได้มาเจอกันมันคงจะเป็นกรรม เก่ามากกว่า เธอยังมีอีกเรื่องที่ยังไม่ได้บอกเขาและยังไม่พร้อม ที่จะบอกให้ใครรับรู้ทั้งนั้น
นี่สินะที่เขาว่าพวกโง่มักจะทำอะไรไม่สำเร็จเลี้ยงเสีย ข้าวสุกจริงๆแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆก็เฝ้าไว้ไม่ได้ ”

” แต่คนของเทวาเต็มไปหมดเลยนะครับนาย พวกเราไม่ อยากพลาดเลยถอยออกมาก่อน ”

ดีฉลาดมาก อีพวกโง่ !! แกรู้ไหมกว่าฉันจะได้ตัวหนัง นั่นมาต่อรองมันยากขนาดไหนแต่พวกแกกลับปล่อยปลาทอง ให้หลุดมือไปได้ ”

” แต่เธอก็เกือบตายนะครับ ถ้าพวกนั้นมาไม่ทันจริงๆ”

“ยังจะมาพูดอีก ครั้งนี้พลาดไม่เป็นไรครั้งหน้าแกต้องไม่ พลาดคอจับตาดูความเคลื่อนไหวพวกมันให้ดี สบโอกาสเมื่อ ไหร่เอามันมาทั้งคู่ ”

กริ่ง กริ่ง

” ดูเหมือนเธอจะชอบเล่นซ่อนหานะยิการ์ คราวนี้เธอทำ พลาดจำไว้เธอเหลือโอกาสอีกครั้งเดียวถ้าเธอทำให้เทวาเซ็น โอนทรัพย์สินทั้งหมดได้ พ่อของเธอก็รอด ”

” นี่เธอจะผิดคำพูดหรอ อย่าทำอะไรพ่อฉันนะเธอสัญญา แล้วว่าจะปล่อยพ่อฉันไป ”

%3D มันขึ้นอยู่กับเธอยิการ์ฉันพอจะเข้าใจนะ เธอกดตันจาก พ่อของเธอไม่พอแล้วยังต้องมากดดันเพราะฉันดีก ทั่งนำเห็นใจพ่อของเธอเป็นคนไม่เด็ดขาดขนาดเธออยู่ในตู้ทำน้ำแข็งไม่กี่ ชั่วโมงพ่อของเธอก็บอกให้ลดอุณหภูมิเสียแล้ว ”

หายไปเกือบสื่อาทิตย์ไม่รู้ว่าคนอ่านหายไปไหนกันหมด หรือยังหน่าาาาา แต่ยังไงก็อย่าพึ่งทิ้งกันนะเรื่องนี้บอกเลยว่า เขียนไปก็งงเองเหมือนกันเพราะมันไม่เป็นอย่างที่คิดไว้เท่าไร ออกจะนอกทางมากกว่า ถึงขนาดต้องกลับไปอ่านใหม่ตั้งแต่ ต้นและก็พบว่ามีบางตอนเขียนวกมาเรื่องเดิมแต่ยังไงก็จะรีบ แก้ให้นะ


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ