7 พันธุ์&นันท์

ด้านพรรคพันธุ์

พรรคพันธุ์เดินทางมาบ้านของยิการ์แต่บ้านกลับเงียบ เหมือนไม่มีใครอยู่พรรคพันธุ์กดกริ่งหน้าบ้านและแล้วก้มีคน

ร่างชราเดินออกมา

“มาหาใครค่ะ”ป้าชื่นถาม

“อ่อผมชื่อพรรคพันธุ์ครับเป็นแฟนของยิการ์ไม่ทราบว่า ตอนนี้เธออยู่รึเปล่าครับ”ค่าตอบของพรรคพันธุ์ทำให้ป่าชื่นนิ่ง ไปพักใหญ่และตอบกลับมาว่า

“คุณหนูไม่อยู่หรอกค่ะออกไปกับคู่หมั้น”คำตอบของป้า ชื่นทำให้พรรคพันธุ์ขบกรามแน่นแต่ต้องเก็บอารมณ์ไว้

“แล้วจะกลับมาตอนไหนหรอครับพอจะทราบ เปล่า”พรรคพันธุ์ถามต่ออย่างไม่ยอมแพ้

“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ”ป้าชื่นตอบยิ้มๆ

“งั้นไม่เป็นไรครับถ้าเธอกลับมาให้เธอโทรหาผมด้วยนะ ครับ”ป้าชื่นได้แต่ยิ้มๆแต่ไม่ได้รับปากแต่อย่างใด จนพรรค พันธุ์ขับรถออกไป

“ลำบากแล้วหละค่ะคุณหนูของป้า”ป่าชื่นพูดกับตัวเอง

ด้านณัฐนันท์กาล
หลังจากณัฐนันท์กาลกลับจากของพรรคพันธุ์ เธอนอนร้องไห้

ทำไม คุณตรงไหนและอาจคุณมากกว่ายิการ์ณัฐนันท์กาลนอนอย่างเธอสิทธิ์เรียกร้องอะไร จากพรรคพันธุ์เลยกระทั้งความความรู้สึกเธอ ทำไมเธอต้องเป็นฝ่ายตามเขาฝ่ายเดียว เพราะก่อนหน้าหนุ่มหล่อหน้าตาเข้าเธอมากมายเธอกลับปฏิเสธเพราะผู้ชายเธอเพียงเดียวหรอ ณัฐนันท์กาลรู้สึกต้องเหลือใครแล้วเดียวเพื่อนแสนอย่างกรรยิการ์เถอะตอนเธอกล้าแบกหน้าเพื่อนน้อยเพราะความหักหลังเพื่อน นานแล้วเธอนอนร้องพลอยหลับ

บ้านกำพร้า

ออกจากห้างสรรพสินค้ากรรณิการ์เงียบตลอดสายบ่งบอกนานกำลังความส่วนเทวาพูดอะไรมากที่สุดบ้านเด็กกำพร้าที่เป็นความทรงจำระหว่างเธอกับคุณแม่ นานเท่าไหร่แล้วของเสียชีวิตเนื่องจากเกิดอุบัติเหตุรถยนต์ น้ำตาไหลพลางเธอกำลังคิดถึงมารดา

คุณหรอเทวาถามหญิงสาวเพราะเขาก็เห็นเธอยืนนึ่งและไหล

“ปะ ป่าวว ฝุ่นเข้าตาหนะ”ยิการ์ตอบยิ้มๆพลางเอามือ ปาดน้ำตาแล้วหันมายิ้มให้เทวา

อ่อ! บอกให้คนของคุณขนของตามฉันมาเถอะยืนอยู่ ตรงนี้เดี๋ยวก็พลาดอะไรดีๆ หมดหรอก”ยิการ์พูดพร้อมเดิน เข้าไปในบ้านเด็กกำพร้า เทวาส่ายหน้าเบาๆยิ้มนิดๆ กับท่าทาง ของหญิงสาว แล้วเขาก็พยักหน้าให้ลูกน้องเอาอาหารที่พึ่งซื้อ มาจากร้านลงมาเรียบร้อยเทวาจึงเดินตามหญิงสาวเข้าไป ไม่ นานเทวาก็หยุดเดินเขาเริ่มรู้สึกเหมือนเคยมาที่นี้เหมือนเดิมเหมือนครั้งที่เคยมากับมารดามารดาลาจากโลกนี้ไปไม่มีวันหวนกลับเขาเงียบเย็นชาต่อสิ่งรอบข้างเขาคิดว่าเมื่อโตขึ้นเขาจะ ต้องหาตัวคนร้ายที่มันกล้าตัดสายเบรกซึ่งทำให้แม่ของเขา ต้องตาย จู่ๆภาพของเด็กหญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งก็ลอยเข้า มาในหัวรอยยิ้มนั้นสดใสและมีชีวิตชีวามากเหมือนกับรอยยิ้ม ของผู้หญิงที่ชื่อยิการ์รอยยิ้มนั้นเขาจำดีและรู้ทันทีว่านั้นเธอ เสียงเรียกจากเด็กๆ ที่กำลังทักทายกับกรรยิการ์ทำให้เขา หลุดออกจากภวังค์

“เป็นยังไงกันบ้างจ่ะเด็กคิดถึงพี่กันไหม”

ถามเด็กๆ

“คิดถึงค่ะคิดถึงพี่ยิการ์สุดๆเลย”เด็กๆ

“55เกือบลืมแหนะพี่มีของกินมาฝากด้วยน่าาาอยากกิน กันเอ่ยย”ติการ์ มาที่นี้บ่อยครั้งเวลาเธอมีเด็กๆเนี่ยแหละที่ช่วยให้เธอยิ้มได้บ้าง

เทวายืนมองหญิงสาวตักอาหารให้เด็กๆด้วยหน้าตายิ้ม แย้มสดใสมีความสุขกว่าทุกครั้ง

“ให้ผมช่วยไหม”เทวาเอ่ยถาม

“พี่ยิการ์ข้าาาาแฟนพี่ยิการ์หรอค่ะ”เด็กน้อยกระซิบถาม

“เอ่อ คือ..”ยิการ์กระอุกกระอักพูดไม่ถูกเด็กหนอเด็กถาม มาได้ใครจะไปกล้าตอบ

เมื่อเทวาเห็นท่าทีของหญิงสาวจึงคิดแผนแกล้งเธอ

“ไม่ใช่แฟนหรอกครับเด็กน้อย”เทวาพูดพร้อมสังเกต อาการของคนข้างกาย ให้ตายเถอะตอนนี้เธอดูตลกฉมัดสีหน้า ดูเหมือนว่าเธอกำลังผิดหวัง

“อ้าวววไม่ใช่หรอค่ะ”เด็กน้อยทำเสียงผิดหวัง เทวายิ้ม น้อยๆพร้อมตอบว่า

“ไม่ใช่แฟน แต่เป็นสามีครับ”เมื่อได้ยินดังนั้นเด็กน้อยถึง กับยิ้มกว้าง เทวาหันมองยิการ์ ตอนนี้เธอหน้าแดงเป็นลูก มะเขือเทศเลยแหละ

“คุณหน้าแดง”เทวาถามพร้อมเอามือเกลี่ยปอยผมของยิก

าร์

“ปะ ป่าว อาการมันร้อน “เธอตอบพร้อมหันหน้าไปทาง อื่นทำท่าเช็ดเหงื่อไปพลางๆ จะไม่ให้แดงได้ยังไงละ
ก็เล่นตอบสะขนาดนั้น ตอนแรกก็นึกว่าเขาไม่ชอบเธอ จริงๆ คิดแล้วสิ่งที่เขาพูดอาจจะไม่ใช้ความจริงก็ได้เรื่องแบบนี้ ใครเขาเอามาล้อเล่นกัน ว่าแล้วสีหน้าเธอกักลับมาเศร้าเหมือน

“ไหวรึป่าว”ไม่ทันที่ยิการ์จะตอบคำถามของเทวา คิม มือขวาผู้ภักดีก็เดินเข้ามายื่นโทรศัพท์ให้ผู้เป็นนาย เทวายืนฟัง เงียบๆและส่งโทรศัพท์คืนให้คิม

“คิวเตรียมรถรอแล้วครับ”คิมบอกผู้เป็นนาย เทวาพยัก หน้ารับและหันมามอง

ยิการ์

“เสร็จรึยังผมจะไปส่ง”เทวาถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด อะไรกันเมื่อกี้ยังเป็นเทพบุตรอยู่เลยกลายเป็นปีศาจสะงั้น แถมส่งสายตาดุๆมาให้เธออีก ยิการ์ได้ตอบแต่อย่างไรแต่ พยักหน้าตอบให้เขารู้ว่าเธอพร้อมแล้วเพราะเธอก็เหนื่อย เหมือนกัน ตอนนี้ลูกน้องของเขาขับรถมาจอดอยู่หน้าบ้าน

“ผมส่งแค่นี้นะ”เทวาพูด เธอได้แต่พยักหน้ารับคำถามใน ใจผุดขึ้นมากระทันหันคำถามมากมายที่อยากได้คำตอบทำไม เขาถึงไม่เข้าไปส่งเธอในบ้าน เขามีงานอะไรสำคัญแล้วสำคัญ มากกว่าเธอหรอ

นี่เธอเป็นอะไรถึงได้ใส่ใจทุกกิริยาบทของเขาทุก อย่างแม้กระทั่งเรื่องเล็กๆน้อยๆ จากนั้นความอยากรู้อยากเห็น ของเธอก็เขามาตีประสานกับทุกอย่างว่าแล้วเธอรีบวิ่งออกไปนอกประตูบ้านทันทีโทรเรียกแท็กซี่แล้วรีบขึ้นรถไป ป่านนี้เขา

คงไปได้ไม่ไกลหรอก