36 มันเกือบจะจบแล้ว
ณรงค์เองก็ไม่คิดว่าเพื่อลูกสาวนอกไส้คนเดียวเขาจะกล้าเอา ชีวิตตัวเองมารับแทน มันอาจจะเป็นความผูกพันที่มีรากฝังลึกที่ แม้จะพยายามตัดให้ขาดแต่ก็ไม่เป็นผล นี่คือสิ่งสุดท้ายที่เขา สามารถทำได้ในตอนนี้ เรื่องราวเลวร้ายทั้งหมดที่ผ่านมาเขาจะ แบกรับไว้เองความรู้สึกผิดเข้าครอบงำทำไมคนเราต้องมา เสียใจกับอะไรภายหลังที่ตัดสินใจไปแล้วด้วยนะ ณรงค์จึงเกิด อาการขำขึ้นมากลางคันทำให้คนที่เป็นฝ่ายประคองตนอยู่นั้น ถึงกับสงสัย
คุณหัวเราะอะไร ”
” ที แกคิดจริงๆหรอว่าฉันควรค่ากับน้ำตาของแก ”
” ไม่ คุณไม่คู่ควรเลยสักนิด ความจริงการที่คุณตายมันก็
ดี แต่ แต่ฉัน…”
” แกจะบอกว่า แกไม่อยากให้ฉันตายงั้นหรอ ”
” ฉันเปล่า คุณจะเป็นหรือตายมันก็ไม่ใช่เรื่องของฉัน แต่ คุณไม่ควรตายที่นี่คุณยังไม่สมควรตาย ”
” ที เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวเป็นเด็กขี้แยสักที แล้วอย่างนี้
ฉันจะตายตาหลับได้ยัง ”
* พะ พ่อ ..
ซิการ์เรียกณรงค์ด้วยเสียงสั้นเครือ ถึงไม่ใช่พ่อแต่ก็เลี้ยงดูเธอมา ณรงค์ยกยิ้มอย่างทราบซึ่งเขาทำไม่ดีกับลูกสาวคนนี้ ไว้มากทั้งที่ไม่ได้คาดหวังว่าเธอจะให้อภัยและยกโทษให้และ เขาไม่คิดจะคาดหวังแม้แต่คำว่า พ่อ เขาไม่คู่ควรกับค่านี้
” กะ แก เรียกฉันว่าอะไรนะ ”
คุณพ่อ หนูขอโทษ พ่ออย่าเป็นอะไรนะค่ะ พ่อต้องอยู่กับ %3D หนูพ่อต้องได้เห็นหน้าลูกของหนูก่อนสิค่ะ พ่ออยากได้หลานไม่
หรอ ”
พ่อคงไม่มีวันนั้นแล้ว ” %3D
ใช่เขาเองเหลือเวลาไม่มากหนุ่มที่ตอนนี้ใบหน้าและลำตัวถูกอาบไปความงามสันกำยำขนาดผู้ชายด้วยกันยังต้องอิจฉา เอื้อมมือไปแตะฝ่ามือของชายหนุ่มตามมาด้วยฝ่ามือของ ลูกสาว เขายกมือทั้งสองให้ทาบกัน โดยมีฝ่ามือของณรงค์เอง นั้นว่างทาบอยู่ข้างบนสุด
” ฝากลูกสาวของผมด้วย ”
ผมจะดูแลน้องเองครับ ไม่ต้องเป็นห่วง ”
” ผมขอโทษ สำหรับทุกอย่างเรื่องของแม่คุณ ความจริง
ทั้งหมดอยู่ในห้องนอนของผมใต้ปลายเตียง ผมยอมรับว่าผม หลงในความโลภจนอยากได้ทุกสิ่งทุกอย่างที่มันไม่ใช่ของตัว เอง กรรมตามสนองทันใจจริงๆ ”
พูดจบณรงค์ก็สิ้นใจไปในทันที ส่วนน้ำ นภาไม่รู้ว่าโชคดี หรือโชคร้ายเธออาศัยจังหวะนั้นหนีไปหลังจากจากการโดนดีศรีษะได้ไม่นาน
หลังจากเสร็จสิ้นพิธีฌาปนกิจศพของณรงค์ทุกอย่างก็กลับ มาสงบสุขอย่างเช่นที่ควรจะเป็น ภายในห้องโทนสีครามบ้าน ของณรงค์เทวาและยิการ์ได้ย่างก้าวเข้ามาหาเอกสารเรื่องการ เสียชีวิตของเหล่าคุณแม่ที่เกิดอุบัติเหตุเมื่อหลายปีก่อนทั้งสอง นั่งลงบนเตียงก่อนจะเปิดเอกสารอย่างใจเย็น แต่ยิการ์ร้อง อุทานอย่างตกใจ
” เอ๊ะ ! เอกสารพวกนี้ฉันเคยเห็น ”
เธอจำได้ ที่เธอบอกณรงค์ว่าเธอนั้นเดินชนหล่นลงมาแต่มีบางอย่างที่เธอจำได้ว่ามันมีอีกอย่างหนึ่งเครื่องอัดเสียงแต่เธอไม่เคยพูดถึงแล้วทำไม่มันไม่มีหล่ะ
” คุณเคยเห็น ? ”
ยิการ์พยักหน้าอย่างหมั่นใจก่อนจะบอกเขาว่า
มันยังมีเครื่องอัดเสียงอีก แต่ทำไมมันไม่มี ”
” งั้นเรามาช่วยกันหา ”
ยิการ์และเทวาช่วยกันหาของสำคัญอีกครั้ง เทวาเป็นคน หาในตู้ตามซอกต่างส่วนเธอหมกมุ่นอยู่กับบริเวณหัวเตียง
” ใช่อันนี้หรือเปล่า ”
เทวาซูเครื่องอัดเสียงสีดำสนิท
” ใช่ค่ะ คุณเปิดสิค่ะ
มันเปิดไม่ติด ไม่มีเมมโมรี่การ์ด ”
” ไม่จริง มันต้องมีสิ ”
เมื่อยิการ์ขุ่นคิดแต่กับกันเธอเองเผลอเหวี่ยงมือไปโดน กรอบรูปของณรงค์จนมันกระเด็นเผยให้เห็นสิ่งที่ซ่อนอยู่ ภายในทั้งสองมองหน้ากันก่อนที่ยิการ์จะเป็นฝ่ายหยิบของสิ่ง นั้นขึ้นมา
” นี่มันเมมโมรี่การ์ดนี่คะ ”
เอามานี่สิ ผมใส่ให้ ”
เมื่อใส่เสร็จเสียงเครื่องเล่นก็ทำงาน
” เด็กในท้องคุณเป็นลูกของใคร
เขาเป็นลูกของคุณไงค่ะ ”
ผมให้โอกาสคุณพูดอีกครั้งนะคุณหญิง ผมถามว่าเด็ก
คนนี้เป็นลูกใคร”
“ เขาเป็นลูกของคุณ ”
” ผมเป็นหมัน ผมจะมีลูกได้ยัง บอกผมมาสิคุณหญิงว่าไอ้
ชายชู้มันเป็นใคร ”
เมื่อจบคริปเสียงแรกมันยิ่งทำให้ทั้งสองแปลกใจโดยเฉ พาะยิการ์นั่นมันเสียงแม่ของเธอ ไม่มัวพูดรำทำเพลงเทวากดค
ริปเสียงอันที่สอง
คุณหญิงจะไม่บอกว่าเด็กในท้องเป็นลูกใครจริงๆหรอครับ ”
* เธอจะให้ฉันบอกอะไรหล่ะณรงค์ เธอจะให้ฉันป่าว ประกาศให้ชาวบ้านเขารู้หรอว่าฉันท้องไม่มีพ่อ ”
* แล้วคุณหญิงจะทำยังไงครับ ”
รอให้ฉันคลอดแล้วฉันจะไปจากที่นี่ แต่คงต้องฝากเธอ ช่วยดูแลลูกสาวคนนี้ของฉันหน่อย”
” มีแต่เธอเท่านั้นที่จะปกป้องดูแลเด็กคนนี้ได้ ”
เมื่อคริปที่สองจบยิการ์ถึงกับเข่าอ่อนเธอเป็นลูกใครกัน แน่ ชาติกำเนิดของเธอคืออะไร
คุณท่าน เรียกผมมามีอะไรหรือเปล่าครับ ”
รถของฉันข้างในมันสกปรกเอาไปขัดมันเสียหน่อยไป ”
* ได้ครับผมจะรีบจัดการให้ ”
” ไปเอาเครื่องมือมาด้วยฉันจะเอาไปซ่อมรถ ”
%23 คุณท่านจะซ่อมเองหรือครับ ผมว่าให้ผมทำเถอะครับไม่ เห็นต้องรำบากท่านเลย ”
” ไม่ใช่เรื่องของแก บอกอะไรก็ทำอย่างงั้น ”
” ได้ครับ ”
คริปที่ 4
” ญาดา ”
” ทิพา ได้ยัง ”
หล่ะ นี่มันก็บ้านของพี่ชายนะ เป็นยังไงบ้างลูกของเธอหน่ะ”
หลับไปเมื่อกี้เอง เธอมาเสียเที่ยวแล้วหล่ะทิมา แล้ว ลูกชายเธอหล่ะชื่ออะไรนะ
ชื่อเทวา เธอนี่นะชื่อลูกของฉันมันเรียกยากตรงไหน ชื่อ หนูฉันยังจำได้เลย
” เอาหน่ายิ่งอายุเยอะขึ้นขี้หลงขี้ก็
นี่ฉันเห็นว่าเธอชื่อบื่อและเอาอย่างงี้ไหมในเมื่อเราเองก็เป็นเพื่อนกันมานานเราให้ลูก ของเราแต่งงานกันไหม ฉันรู้สึกถูกชะตาหนูยิการ์มาก
เธอคิดว่ายังไงหล่ะ แต่ฉันว่าลูกๆของเรายังเด็ก อยากบังคับลูก
” เด็กก็เด็กเถอะญาดา สักวันลูกของเราก็ต้องโตให้เขาสองสนิทสนมกันตั้งแต่เด็กก็อาจจะรักกันก็ได้ แม่ๆอย่าง เราก็ต้องอยากให้ลูกตัวเองเจอคนๆเอามาเป็นคู่ชีวิตทั้งนั้น แหละ
งั้นลองดูก็ได้ ฉันก็รู้สึกถูกชะตากับตาเทวาเหมือนกัน
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ