6 ไปลองชุด

ตลอดทางเธอนั่งเงียบจนเทวาทนไม่ไหวต้องเป็นฝ่ ายทำลายความเงียบ

“นี่!!คุณจะไม่พูดเลยรึไง”เทวา

ยิการ์ไม่ตอบและหันหน้าหนี

เทวาขบกรามแน่นและดึงยิการ์เข้ามาใกล้จนหน้า ห่างกันไม่กี่คืบยิการ์พูดไม่ออกพยายามผลักเทวา ออกแต่ด้วยแรงของเขากับเธอนั้นต่างกัน

“คุณ!ปล่อยนะฉันเจ็บ”ยิการ์ร้องออกมาเพราะว่า ตอนนี้ข้อมือเธอแดงจากการบีบของเขา

“นายครับถึงแล้วครับ”คิวบอกผู้เป็นนายเพราะคิม ขับรถมาจอดได้สักพักแต่ไม่มีใครกล้าขัดแต่เพรา ะสงสารว่าที่นายหญิงจึงทำให้เขาเอ่ยขึ้น คิวและคิมลงจากรถเดินไปเปิดประตูให้หญิงสาวแ ละผู้เป็นนาย

“คุณอย่าลืมนะว่าพ่อของคุณฝากคุณไว้กับผม”พู ดจบเทวาก็ผละออกจากยิการ์แล้วเดินลงจากรถยิ การทำท่าทางล้อเลียนแต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจาก

เดินตามไปเงียบๆ

ทำไมนะทำไมเมื่อก่อนเธอไม่ได้ยอมใครง่ายขนา ดนี้แล้วทำไมกับผู้ชายคนนี่เธอถึงยอมให้เขาขู่เข็ ญบังคับเป็นว่าเล่น นานเท่าไรแล้วไม่รู้ที่เธอเดินเข้ามาในร้านจนพนักง

านวัดตัวเสร็จ

“รอสักครู่นะค่ะดิฉันจะไปเอาชุดมาให้ลอง “พนักงาน

ยิการ์ไม่ได้พูดอะไรนอกจากยิ้มแห้งๆที่บอกว่าตา

มสบาย

สักพักยิการ์เดินออกมาพร้อมกับชุดแต่งงานที่ทำใ ให้เธอดูสวยสง่างามมากเกินที่ใครจะครอบครองเธ อัยยิกาเดินออกมาหาเทวาเพื่อให้เขาดูชุด เมื่อเทวาเห็นถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ ทำไมยัยนี่ถึงสวยขนาดนี้ในสายตาของเขา จริงๆแล้วยัยนี่กดซ่อนรูปเหมือนกันนะเนี่ย แต่คนอย่างเทวาไม่เอ่ยปากชมใครง่ายๆหรอกนะ พูดแล้วก็ปรับสีหน้าเรียบเฉยเย็นชาว่า

“ไม่เอา!”

เทวาตอบชี้ให้พนักงานพาเธอไปเปลี่ยนผ่านไปหล ายชั่วโมงเทวาเห็นเธอใส่ชุดอะไรก้ดูโป๊ไปหมดจน ในที่สุดเขาก็เจอชุดที่เขาพอใจไม่ใช่ว่าชุดที่ผ่านม าเขาจะไม่ชอบนะอันที่จริงชุดแรกมันก้ดีแล้วหละแ ต่เขาไม่ต้องการให้ใครมองเธอนอกจากเขาคนเดี ยว

“หิวรึยัง”เทวาถามยิการ์

ยิการ์ ไม่ตอบแต่พยักหน้ารับรั่วๆๆเสียงอาการหิวเ ต็มทน

“คุณอยากกินอะไร”เทวา

“อะไรก็ได้ค่ะฉันกินได้หมด”ยิการ์พูดเพราะตอนนี้เ ธอหิวจนตาลายแล้วนะกะอีแค่ลองชุดก้เล่นเอาสะเ หนื่อยเลยคนอย่างนายนี่คงไม่ต้องทำอะไรแล้วนอ กจากกินๆนั่งๆนอนๆชี้นิ้วสั่งไม่พอใจอะไรกัวีนใส่ตกลงเขาเป็นผู้ชายจริงรึป่าวเนี่ย ร้านอาหารญี่ปุ่น??

“รับอะไรดีค่ะ”พนักงานต้อนรับเดินมาที่โต๊ะ ซิการ์สั่งอาหารแต่หางตากลับเหลือบเห็นพนักงาน สาวสวยเพราะไรนะหรอหูฟังปากกาจดแต่ตามั่วแ ต่มองไอ้บ้าเทวาอยู่นะสิ จนยิการ์วางเมนูอาหารลงและเอ่ยขึ้นว่า

“น้องค่ะ ถ้าน้องไม่สามารถทำหน้าที่ของน้องได้ เนี่ยน้องไม่ควรยืนอยู่ตรงนี้นะค่ะ

ควรให้คนอื่นเขามาทำหน้าที่นี้แทนลูกค้าคงได้หิว ตายกันพอดี”คำพูดของยิการ์ทำให้พนักงานต้อนรั บสะดุ้ง ตายจริงนี้ฉันหึงเขาหรอ(คิดในใจ)

“ขอโทษค่ะ”พนักงานต้อนรับกล่าวขอโทษแต่ยังส่ งสายตาเกอเขินไปทางผู้ชายตรงข้าม นี่ที่เธอพูดไม่เข้าหูเลยใช่ไหมได้ในเมื่อไม่อ่อนไม่ไ ด้ผลงั้นต้องใช้ไม่แข็ง

“ในร้านมีเมนูอะไรฉันเหมาหมดเลย!!”

ยิการ์ พนักงานต้อนรับอึ้งกับคำพูดของยิการ์ “ไม่เข้าใจหรอค่ะฉันบอกว่าเหมาหมดทั้งร้าน”

ยิการ์พูดเสียงแข็ง

พนักงานต้อนรับรู้ดีว่าถ้าขึ้นอยู่ตรงนี้นานกว่านี้เธอ คงไม่ตายดีแน่จึงรีบกึ่งวิ่งกึ่งเดินมาบอกผู้จัดการ

ลูกน้องของเทวาถืออาหารพลุ่งพลั่งตามผู้เป็นนาย

ออกมา”นี่คุณซื้อมาเยอะแยะจะกินหมดไหมห้ะเล่นเหมาม าหมดร้านเลย”เทวาถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“ทำไม!เงินแค่นี้มันทำให้คุณหมดตัวเลยรีไงถ้าไม่ พอใจเอาเลขบัญชีมาสิฉันจะโอนคืนให้”ยิการ์ตอบ กลับอย่างไม่ยอมแพ้

“เงินแค่นั่นผมไม่เสียดายหรอก”เทวาตอบกลับอยู่

างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

“ก้ดี”ยิการ์ตอบสั้นๆและเดินออกไป

“เอ่อนี่คุณฝากบอกลูกน้องคุณด้วยให้ถือดีๆหละ เดี๋ยวเสียของ”พูดจบหญิงสาวก้เดินตัวปลิ้วออกไป ทันที

หลังจากขึ้นรถเธอก็เดินอ้อมไปฝั่งคนขับรถและยี่ นโทรศัพท์ให้คิมดู

“ฉันจะไปที่นี่”คิมพยักหน้าตอบสื่อว่ารู้แล้ว “นี่คุณจะไปไหนกันแน่”เทวาถามด้วยเสียงหงุดหงิ

ด

“เดี๋ยวก็รู้น่าา”ยิการ์ตอบเทวาด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอ กว่าอีกไม่ช้าเธอกำลังจะมีความสุข