4 มีเรื่อง

“พี่พันธุ์”หญิงสาวอึ้งกับเสียงเรียกของพรรคพันธุ์ “ปล่อยเธอ”พรรคพันธุ์เอ่ย

“ปล่อยหรอ?

แล้วเมื่อกี้คุณพูดว่าเธอเป็นแฟนคุณใช่ไหม”

เทวาพูด

จริงๆก็รู้มาแหละว่าเธอมีแฟนแล้วแต่ก็ยังตีหน้าเศร้

าเล่าความเท็จ

“ใช่ยิการ์เป็นแฟนผม”พรรคพันธุ์ตอบ

เธอเป็นแฟนคุณ แต่เป็นคู่หมั้นของผม”

เทวาตอบนิ่งๆพร้อมดึงซิการ์เข้ามากอด

ยิการ์อึ้งกับการกระทำของเทวา

อะไรนี่คนที่เธอกำลังจะแต่งงานด้วยคือเค้าหรอไม่

จริงมั้ง

ไม่ใช่แค่ยิการ์ที่อึ้งเรียกได้ว่าอึ้งกันทั้งผับโดยเฉพ าะพรรคพันธุ์

“คุณอย่ามาพูดเล่นนะคุณเทวา

ใครๆเขาก็รู้ว่าคุณควงผู้หญิงทุกคนไม่ซ้ำหน้า” พรรคพันธุ์ขบกรามแน่นก่อนที่จะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

แต่มันก็ไม่ได้ทำให้คนอย่างเทวาสะท้านสะเทือนแ

ม้แต่น้อย

“แล้วยังไงหรอครับคุณพรรคพันธุ์ยิการ์เป็นคู่หมั้น ของผมและเรากำลังจะแต่งงานกันในอีกสองเดือนข้างหน้าคงต้องเชิญคุณพรรคพันธุ์ไปร่วมแสดงค วามยินดีกับเราสองคนด้วย ส่วนเรื่องที่มันเป็นอดีตมันก้คืออดีตรวมถึง ตัว คุณ ด้วย ”

เทวาเน้นคำตอบพร้อมส่งยิ้มอย่างผู้ชนะให้ยิการ์

ทำไมเค้าถึงได้รู้นะหรอว่ายิการ์เป็นคู่หมั้นของเค้า ก็เพราะว่าตอนไปบ้านของยิการ์เค้าก็เห็นรูปถ่ายค รอบครัวติดอยู่ที่ฝาผนังบ้านเมื่อเค้ามองเข้าไปในรู ปภาพก็รู้ทันทีว่าเธอคือคนที่ต่อยเค้าที่สนามบิน พรรคพันธุ์ขบกรามแน่น

“ยิการ์กลับบ้านเดี่ยวพี่ไปส่ง”พรรคพันธุ์ไม่แม้แต่พู ดพร้อมดึงยิการ์ออกมาจากอ้อมอกของเทวา ณัฐนันท์กาลเห็นท่าเรื่องจะไม่จบง่ายๆเธอจึงรีบกี่ งวิ่งกึ่งเดินเข้าไป

“ยิการ์เป็นอะไรรึป่าว”นันทน์ถามด้วยสีหน้าเป็นห่ว ง

ใช่แล้วคนที่โทรไปบอกพรรคพันธุ์คือณัฐนันท์กา ลนั่นเอง

“ผมว่าให้คู่หมั้นของผมไปกับผู้ชายคนอื่นเห็นท่าว่ าจะไม่ดีนะครับคนอื่นเค้าจะนินทาเอาได้”เทวาว่า พูดทั้งยังทำหน้านิ่ง

พูดจบเทวาก็ดึงยิการ์ไปไว้ในอ้อมอกแล้วพาออกจ ากร้านไปทำให้พรรคพันธุ์เสียหน้ามากณัฐนันท์กา ลดูจากการกระทำของพรรคพันธุ์แล้วเธอคงต้องห มดหวังแล้วเพราะพรรคพันธุ์ดูรักยิการ์มากคงไม่ย

อมหยุดแน่บ้านของยิการ์

“จอดตรงนี้แหละไม่ต้องเข้าไปข้างใน”ยิการ์ประท วงด้วยความโมโหพร้อมหันหน้าไปทางประตู เทวาเงียบและยื่นหน้าเข้าไปหายิการ์พอเธอหันมา ก้โดนเทวาหอมแก้มเข้าจังๆ

“ตุบ!ไอ้บ้า”ยิการ์ผลักเทวาออกและต่อว่าพร้อมกั บเอามือลูบแก้มตัวเอง เทวาหัวเราะในลำคอแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกไปจน คิมลูกน้องของเทวาเปิดประตูให้เธอก้รีบลงจากรถ แล้วตรงเข้าบ้านทันที

“ไอ้บ้าเอ้ยยย!อยู่ๆจะยื้นหน้ามาทำไมเนี่ย”พูดแล้ วก้เอามือลูบหน้าแล้วยิ้มเขินๆ

อะไรเนี่ยจะยิ้มทำไมกันเราไม่ได้เป็นอะไรกับไอ้ห น้าเหลี่ยมนั้นสะหน่อยพูดไปก้ยิ้มไป

ไม่ไม่ไม่!เธอรักพรรคพันธุ์

พูดจบก้ส่ายหัวแล้วรีบวิ่งขึ้นห้องทันที

ส่วนเทวาหลังจากลงยิการ์แล้วก้กลับมาที่คอนโดแ ละจองมองนาฬิกาข้อมือของหญิงสาวเขาไม่ได้คิ ดผิดสวาทใยหุ้นจ้านนั้นเท่าไรหลอกเพียงแค่คิดว่า เธอแต่งงานกับเขาเพียงเพราะผู้ใหญ่บังคับแต่ถึงเ ธอจะเต็มใจเธอก็เป็นได้แค่ของเล่นเพียงชิ้นหนึ่งข องเขาเท่านั้น เพราะเขาไม่ชอบใช้ของซ้ำจากใครด้านพรรคพันธุ์กับณัฐนันท์กาล

“พอแล้วค่ะพี่พันธุ์แพร่พันธุ์ดื่มเยอะไปแล้วนะค่ะพอ เถอะค่ะ”ณัฐนันท์กาลร้องทักพรรคพันธุ์ที่ดื่มหนัก หลังจากเพื่อนสาวถูกมาเฟียหนุ่มนามเทวาลากออ กไปจากผับโดยโอบกอดหรือเรียกว่าจะลากหรือจ ะฉุดดีละแต่ก็เอาเถอะถือว่าเธอกำจัดหนามตำใจอ อกไปแล้วแต่ในใจก็แอบเป็นห่วงเพื่อนสาวอยู่นิดห น่อยที่โดยหนุ่มหล่อลากออกไปเธอก็อยากให้พรร คพันธุ์ทำอะไรกับเธอด้วยความเป็นห่วงบ้างแต่ก้ค งคิดไปเองฝ่ายเดียวมากกว่า

“จะไปไหนก็ไปซะ!!”เสียงของพรรคพันธุ์ตะหวาด

ใส่ณัฐนันท์กาล

ทำให้เธอตกใจจนน้ำตาบ่อน้อยค่อยๆแตกออกมาเ

ปืนสายธาร

อะไรกันเขาตะหวาดใส่เธอหรอเธอคงดูแย่ในสาย ตาของพรรคพันธุ์มากเลยสินะแต่ก็จริงอยู่เธอไม่ใ ชยิการ์น

ถึงทำอะไรกันถูกอกถูกใจไปหมด

“จะไปไหนก็ไปจะมานั่งเฝ้าทำไม!น่าเบื่อคนจะกิน เหล้า”พรรคพันธุ์ยังตะหวาดใส่เธอไม่หยุด ทำไมเธอต้องมานั่งเฝ้าเขาด้วยเขากับเธอไม่ได้เป็ นอะไรกันสักหน่อยคนที่เป็นคือกรรณิการ์หญิงสา วเพียงคนเดียวที่เขารักตางหากแต่กลับโดนไอ้สวะ ที่ไหนก็ไม่รู้มาคาบไปหน้าตาเฉย

“พี่พันธุ์แทำไมพี่ถึงไม่ลืมยิการ์สักที่ยิการ์กำลังจะแต่งงานแล้วนะค่ะ”ไม่รู้ว่าอะไรทำให้เธอพูดอย่าง นั่นออกไปอาจเป็นเพราะเธอหมดความอดทนกับก ารเก้บความรู้สึกไว้คนเดียวละมั้งแต่เธอก็ยังกล้าๆ กลัวๆกับคำตอบของพรรคพันธุ์

เมื่อพรรคพันธุ์ได้ยินถึงกับขบกรามแน่นพร้อมจับ

แขนของณัฐนันท์กาลแล้วบีบอย่างแรง อะไรกันนี้เขาพึ่งจะเจอกับเรื่องไม่เป็นเรื่องเมื่อตอ นหัวค่ำนี้หมาดๆอยู่ๆเธอมาบอกให้เขาลืมยิการ์เนี่ ยนะนี่เธอเป็นเพื่อนแบบไหนกัน

“ทำไม!เธอยุ่งอะไรด้วยรีเธออยากจะให้เพื่อนตัวเ องไปแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ที่ไม่รู้จักแทนที่จะเป็นฉ นที่คบกับยิการ์มา20กว่าปีงั้นหรอ

ไม่มีทางสะหรอกยังไงยิการ์ก้ต้องเป็นของฉันและ ผู้ชายที่

ซิการ์ควรจะแต่งงานด้วยก้คือฉันไม่ใช่มัน”

คำพูดของพรรคพันธุ์ทำให้ณัฐนันท์กาลน้ำตาไหน ขึ้นมาอีกครั้งทำไมกันในหัวใจของพรรคพันธุ์จะไ ม่เปิดรับใครอีกเลยหรอนอกจากยิการ์

“แต่นันทน์รักพี่พันธุ์!”

คำเดียวที่ณัฐนันท์กาลพูดออกไปทำให้พรรคพันธุ์ ยิ่งไปสักพักพร้อมกับทำสีหน้ากลับมาให้ดูเป้นปก

ติที่สุด

“แต่ฉันไม่ได้รักเธอ!ผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรักคือยิก

าร์

ยิการ์คนเดียวเท่านั้นไม่มีใครมาแทนที่ซิการ์ได้แม้

กระทั่งตัวเธอเองก็ไม่มีสิทธิ์”

พรรคพันธุ์พูดจบก้ผลักณัฐนันท์กาลล้มลงไปกับพื้ น นี่เขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่นะ

ทำไมเขารู้สึกว่าพูดให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น “ทำไม!!ในเมื่อนันทน์ก้รักพี่ไม่แพ้

ยิการ์ผู้หญิงที่มีเจ้าของแล้วทำไมพี่พันธุ์ถึงรักนั้น ทนไม่ได้”

ณัฐนันท์กาลพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลเป็นสายธาร ไม่รู้ทำไมเธอถึงทนอยู่ได้

ทนอยู่กับคนที่ไม่เคยเห็นค่าเธอเลยสักนิดทำไมเธ อต้องทนอยู่กับความรู้สึกที่สนองให้เขาแต่เขาก้โย นมันทิ้งตลอด

“ได้!ถ้าเธอต้องการแบบนั้น”พูดจบพรรคพันธุ์กัล ากณัฐนันท์กาลออกมาจากผับ

“ปล่อยนั้นทน์นะจะพานันทน์ไปไหน!ปล่อย!”ณัฐ นันท์กาลได้แต่สะอึกสะอื้นและร้องไห้จนการทั่งม

าถึงคอนโดของพรรคพันธุ์

“ลงมานี้!”ตอนนี้พรรคพันธุ์ได้ลากณัฐนันท์กาลขี้ นมาบนห้องของเขาและเหวี่ยงเธอเข้าไปในห้องมี อพลางล็อกประตูและเดินเข้าไปหาณัฐนันท์กาลจ นเธอล้มลงไปที่เตียงพรรคพันธุ์จึงรีบขึ้นคร่อมเธอ ทันที

“พี่พันธุ์!แจะทำอะไรค่ะ”เธอยอมรับเลยว่าเธอไม่เค ยโดนผู้ชายคนไหนทำแบบนี้แม้กระทั่งพรรคพันธุ์ องและนี่ก้เป็นครั้งแรกของเธอด้วยร่างกายของเธอสั่นริกๆรั่วกึ่งกล้ากึ่งกลัว

“ถามมาได้เธอต้องการแบบนี้ไม่ใช่หรอ

ได้กี่คนแล้วละจับคนอื่นไม่ได้เลยต้องมาตามจับ นหรอฝันไปเถอะคนอย่างเธอเป็นได้แค่อีตัวเท่านั้ นแหละ”

พรรคพันธุ์ไม่รอช้าพูดจบกูก้มลงไปจูบและซุกไซ ณัฐนันท์กาลก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใดกลับเต็มใจใ

รู้ไปที่คอและเนินอกอวบอิ่ม

ห้พรรคพันธุ์ทำด้วยซ้ำ