บทที่17 ความไม่พอใจของซูไต้

ได้ยินการตะโกนโหวกเหวกกันออกมาของเหล่าคนรวย รุ่นที่สองดังขึ้นมาจากภายในห้องส่วนตัว มุมปากของเห อต้าชังก็เผยรอยยิ้มออกมา!

ไม่เลว คนพวกนี้ได้เดินมาตามแผนของเขา เหอต้าชังมา ในครั้งนี้ สิ่งที่ต้องการนั่นก็คือผลลัพธ์อย่างนี้!

แต่ภายนอกเหอค้าชังกลับถอนหายใจออกมา เอ่ยออก มาอย่างจนใจ “ช่างมันเถอะ พี่น้องทั้งหลาย ฉันคิดว่าเจ้า หมอนั่นไม่แน่ว่าจะเป็นคนที่หาเรื่องได้ ทางฉันได้รับความ ไม่ยุติธรรมนิดหน่อยไม่เป็นไรหรอก อย่าสร้างปัญหาให้ พวกพี่ๆ เขาเลย!”

ได้ยินคำพูดของเหอต้าชังแล้ว กลุ่มคนที่อยู่ในห้องส่วน ตัวแห่งนั้นก็ยิ่งโกรธกันออกมาแบบสุดๆ เสียยิ่งกว่าเดิม!

แต่ในดวงตาของเด็กหนุ่มที่ถูกเรียกกันว่าหยางจื่อผู้ที่ เป็นหัวหน้ากลุ่มคนนั้นกลับมีประกายการเหยียดหยาม ออกมา ความคิดสกปรกตรงจุดนั้นของเหอต้าชัง เขามอง เห็นมันได้อย่างชัดเจน

แต่แล้วมันจะยังไง ในแวดวงนี้ เดิมทีแล้วก็เป็นสังคมที่ หลอกลวงกันไปมา ขอเพียงแค่คุณมีผลประโยชน์ที่คุ้ม ค่า ทุกคนก็จะช่วยคุณออกหน้ากันแล้ว!
“พี่เหอ อย่าพูดอะไรมากมายเลย! เจ้าหมอนั้นจะมีฐานะ แค่ไหน มันจะสามารถมีฐานะใหญ่โตได้แค่ไหนกันเชียว? ส่วนเรื่องที่บอกว่าเป็นปัญหายุ่งยาก พี่ว่าพวกเราพี่น้อง ทั้งหลายเป็นคนที่กลัวปัญหากันเหรอ? พวกเราจะกลัวก็ แต่ว่ามันจะเป็นปัญหายุ่งยากไม่พอนี่สิ เพราะว่ายุ่งยาก ไม่พอ มันก็ไม่สนุก!”

“ดังนั้นแล้วมีเรื่องอะไรก็พูดมา อย่าเก็บเอาไว้ในใจ ความแค้นนี้ พวกเราเหล่าพี่น้องทั้งหลายจะช่วยพี่แก้แค้น แน่นอน!” โจวหยังในตอนนี้ก็ได้เอ่ยออกมากับเหอต้าชัง ด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำ

เหอต้าชังในตอนนี้ก็ได้พยักหน้าออกมาด้วยใบหน้า ที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้งใจ พร้อมทั้งเอ่ยออกไปด้วย ความตื่นตัวเล็กน้อย “โอเค งั้นก็ต้องขอบคุณพี่น้องทุกคน ด้วย!”

“แต่ก็ไม่ต้องรีบร้อนไปหรอก ฉันวางแผนเอาไว้ว่าจะหา เบื้องลึกเบื้องหลังของเจ้าหมอนั่นก่อน ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อก่อนพี่น้องทั้งหลายไว้หน้าฉัน รู้ว่าฉันชอบหวาหลิน หลงนังแพศยาคนนั้น ก็เลยไม่มีใครแตะต้องหล่อนกัน!”

“แต่ครั้งนี้นับว่าฉันได้มองทะลุปรุโปร่งแล้วว่านั่นเป็น กะหรี่คนหนึ่ง ดังนั้นถึงตอนนั้นแล้วพวกเราไม่เพียงแต่จะ ต้องจัดการไอ้หมอนั่นสักยก หวาหลินหลงยัยกะหรี่นั่น ก็ ไม่อาจปล่อยไปได้เหมือนกัน ถึงตอนนั้นแล้วพี่น้องคนไหนอยากกินคำแรก ก็ต้องดูที่โชคของพวกนาย แล้ว!” เหอต้าชังในตอนนี้ได้เอ่ยออกมาอย่างชั่วร้าย

อยู่ร่วมกับคนพวกนี้ เหอต้าชังเข้าใจดี ไม่ให้สิ่งล่อใจ พวกเขาไปสักหน่อย ก็จะคุยกันไปไม่ได้!

ส่วนหวาหลินหลงเป็นคนที่หลายคนในกลุ่มนี้อยากได้ กันมาโดยตลอด เพียงแต่เมื่อก่อนหน้านี้เห็นแก่หน้าเห อต้าชัง และสถานะของหวาหลินหลง จึงไม่ได้ลงมือกัน

แต่ในตอนนี้ในเมื่อเหอต้าชังพูดมาแล้ว ดังนั้นสำหรับ พวกเขาแล้ว ยังมีอะไรที่จะสามารถมาขวางได้อีก เปลว ไฟที่ลุกโชนอยู่ภายในใจ

ภายในห้องส่วนตัวแห่งนั้นในเวลานี้ก็มีเสียงโห่ร้องด้วย ความยินดีกันออกมาอีกครั้ง ส่วนบนใบหน้าของเหอต้าชัง นั้นก็ได้เผยรอยยิ้มเย็นออกมาเช่นกัน

คู่หญิงร้ายชายชั่วครู่นั้น เขาไม่มีวันปล่อยพวกมันไป

ง่ายๆ !

ทางอีกด้านหนึ่ง ภายในเขตรั้วมหาวิทยาลัยตงไห่ เสิ่น หวนเดินตามอยู่ข้างหลังของหวาหลินหลง มองรูปร่างที่มี ส่วนเว้าส่วนโค้งที่แสนเพอร์เฟคนั้นไปอย่างสนใจ ดวงตา เผยความรู้สึกสงสัยออกมา
ตามหลักแล้วจากลักษณะภายนอกและรูปร่างของหวา หลินหลง สามารถได้รับการคัดเลือกเข้าเป็นสี่สาวงาม ของตงไห่ได้เลย ทำไมเขาถึงไม่ได้รับการคัดเลือกกัน ล่ะ?

“ถึงแล้ว อาคารตรงหน้าก็คืออาคารเรียนของคณะการ บริหารจัดการ ซูไต้ปกติแล้วจะเรียนอยู่ที่อาคารหลังนี้!” หวาหลินหลงในตอนนี้ได้ชี้ไปยังตึกใหญ่ที่อยู่ตรงหน้า พร้อมกับเอ่ยพูดออกไปเรียบๆ

จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินเข้าไปข้างหน้า เพียงแต่เพราะว่า กำลังคุยอยู่กับเสิ่นหวน หวาหลินหลงจึงไม่ได้สังเกตเลย ว่าใต้เท้าของเธอมีคนทิ้งเปลือกกล้วยเอาไว้อย่างมักง่าย

อย่างนั้นแล้วตอนที่เธอเหยียบลงไปบนเปลือกกล้วย ร่างของหวาหลินหลงก็ล้มลงไปทางข้างหลังอย่างควบคุม เอาไว้ไม่อยู่

ในขณะเดียวกันที่จู่ๆ ก็เสียสมดุลไปเลยทำให้หวาหลิน หลงอดไม่ได้ที่จะมีสีหน้าที่ตื่นตกใจออกมา และก็ได้ร้อง เสียงแหลมออกมา!

แต่หลังจากที่ร้องเสียงแหลมออกมาแล้ว หวาหลินหลง กลับพบว่าตัวเธอเองนั้นไม่ได้ร่วงตกลงพื้นไปตรงๆ แต่ได้ ตกลงไปอยู่ในอ้อมอกแกร่งของคนคนหนึ่ง
จากการตอบสนองของเสิ่นหวน แน่นอนว่าจะต้องรับ หวาหลินหลงได้สบายๆ อยู่แล้ว!

เพียงแต่หลังจากที่รับไปแล้ว ร่างของทั้งสองคนกลับ รู้สึกอายทำอะไรไม่ถูกขึ้นมาเล็กน้อย เพราะว่าหวาหลิน หลงล้มไปทางข้างหลัง ส่วนเสนหวนก็ได้เข้ามารับเธอเอา ไว้จากทางด้านหลัง

ดังนั้นแล้วในเวลานี้ หวาหลินหลงนั้นได้คลอเคลียอยู่ใน อ้อมอกของเสิ่นหวนไปเต็มๆ เหมือนกับเสิ่นหวนได้โอบ กอดเอวของเธอจากทางข้างหลังก็ไม่ปาน

สิ่งที่สำคัญกว่านั้นก็คือเนื่องจากช่องว่างระหว่างส่วนสูง ของทั้งสองคน เสินหวนก้มหน้าลงไป ก็ได้พิงเข้ากับข้างๆ ศีรษะของหวาหลินหลงเข้าพอดี ริมฝีปากแสยะออกมา เล็กน้อย จนสามารถจูบลงไปบนใบหูของหวาหลินหลงได้ เลย

ไม่มีใครรู้ ว่าใบหูของหวาหลินหลงเป็นส่วนที่ไวต่อความ รู้สึกที่สุด!

“เธอไม่เป็นไรใช่มั้ย!

เสิ่นหวนในตอนนี้ได้สอบถามออกไปอย่างอ่อนโยน ลม หายใจอุ่นร้อนกลับรดลงไปบนใบหูของหวาหลินหลงเข้า พอดี บวกกับที่ในตอนนี้มือใหญ่ของเสิ่นหวนได้โอบรัดเอวบางของเธอเอาไว้แน่น ร่างของทั้งสองคนแนบ ชิดเข้าด้วยกัน!

นี่จึงทําให้หัวใจของหวาหลินหลง สั่นออกมาอย่างที่ ไม่เคยจะเป็นมาก่อน หัวใจมีเปลวไฟที่กำลังเผาไหม้อยู่ อย่างไม่มีเหตุผล

การหายใจค่อยๆ แรงขึ้นมา หวาหลินหลงมองเสินหวน ไปอย่างพร่าเบลอเล็กน้อย เธอเงยหน้าไปจับตามองดู สีหน้าของเสิ่นหวนไปอย่างนี้ มองจรดลงไปในดวงตาของ เสิ่นหวน แต่กลับมีแรงจูงใจที่แตกต่างกันออกไปจำพวก หนึ่งขึ้นมาอีก

ดวงตาที่พร่าเลือนไปเล็กน้อย ใบหน้าที่เขินอายจนหน้า แดงออกมา บวกกับลำคอที่ขาวประหนึ่งหิมะ ตอนนี้ภาพ การโจมตีได้ก่อตัวขึ้นมาในหัวของเสิ่นหวนเป็นฉากๆ !

น่าประหลาด ในหัวของเสิ่นหวน ได้ปรากฏความรู้สึกที่ เหนือการควบคุมออกมา เขาในตอนนี้รู้สึกแค่เพียงผู้หญิง ที่อยู่ในอ้อมแขน เหมือนกับมีแรงดึงดูดที่ไม่จำกัด กระตุ้น เขาขึ้นมา ศีรษะค่อยๆ ก้มลงไป

ส่วนหวาหลินหลงในตอนนี้เหมือนกับว่าจะสูญเสียความ คิดที่จะต่อต้านออกไป มองเห็นใบหน้าของเงินหวนค่อยๆ ก้มลงมา หลับตาลงไปอย่างไม่มีเหตุผลเผยอปากรูปเชอร์รี่ออกมาเล็กน้อย เหมือนกับว่ากำลัง เฝ้ารอการมาเยือนของเสินหวนอยู่

แต่หนทางที่จะไปสู่ความสุขนั้นได้เต็มไปด้วยอุปสรรค ตอนที่เห็นว่าทั้งสองคนกำลังจะจูบกันแล้ว เสียงร้องตกใจ ก็ดังเข้ามาอย่างกะทันหัน และมันก็ได้คืนสติทั้งสองคน กลับมา

“เฮอะ เพื่อนเจิ่น นายจะไม่สนใจกาลเทศะสักนิดเลยเห รอ?”

เสียงอันคุ้นเคยเสียงหนึ่งดังเข้ามา ทำเอาเสิ่นหวนที่ กำลังมัวเมาไปเล็กน้อยได้คืนสติมาทันที แล้วก็ได้มองไป ทางหวาหลินหลงที่ใบหน้าห่างออกไปจากตนไม่ถึงหนึ่ง เซนติเมตรไปด้วยอาการแปลกใจขึ้นมาทันที

ส่วนหวาหลินหลงในตอนนี้นั้นก็ได้ตื่นขึ้นมาจากอาการ มัวเมาด้วยเช่นเดียวกัน เห็นใบหน้าของเสิ่นหวนที่อยู่ใกล้ กันอย่างมาก ในดวงตาก็ได้ประกายแววตาที่ตื่นตกใจ ออกมา เอ่ยขัดขืนออกไปเบาๆ “รีบปล่อยฉัน!

เสิ่นหวนในตอนนี้ก็ได้ปล่อยหวาหลินหลงไปเบาๆ จาก นั้นก็มองออกไปตรงที่ที่ไม่ไกลออกไป แล้วก็ได้ฝืนยิ้ม ออกมาเล็กน้อย

เห็นเพียงแค่ตรงที่ที่ไม่ไกลออกไป ซูไต้กำลังยืนอยู่ตรงตรอกเล็กๆ กับหลินเสี้ยวเสี้ยวอยู่ไม่ไกล ซูได้ในตอน นี้ได้มีสีหน้าที่เย็นชาออกมา มองเสิ่นหวนไปด้วยความ เยือกเย็น

ส่วนหลินเสี้ยวเลี้ยวกลับกันไปยิ้มระรื่นให้กับเสิ่นหวน บนใบหน้าของก็ยังทำหน้าทะเล้นออกมาไม่หยุด เห็นได้ ชัดว่าเสียงตะโกนเมื่อกี้นี้เสียงนั้น จะเป็นเสียงตะโกนของ หลินเสี้ยวเสี้ยว

“เอาล่ะ คุณเจอซูไต้แล้ว ฉันไปก่อนนะ!” หวาหลินหลง ในตอนนี้ได้พูดออกมาอย่างตะลีตะลานเล็กน้อย ไม่รู้ ว่าเพราะอะไร ตอนนี้เธอมีความรู้สึกเหมือนกับว่าถูกจับ ข่มขืนอยู่บนเตียง ภายในใจมันกระสับกระส่ายออกมา เป็นอย่างมาก หลังจากที่ได้พูดออกไปอย่างรีบร้อนออก ไปแล้ว แล้วก็ได้วิ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต ถึงขนาดที่ไม่ ได้ให้โอกาสเสิ่นหวนได้ตอบกลับมาเลย

“เฮอะ!”

ซูได้ในตอนนี้ก็ได้ส่งเสียงเฮอะเสียงเย็นไปให้กับเสิ่น หวน จากนั้นก็หันหน้าเดินออกไปอย่างเย่อหยิ่งโดยที่ไม่ แม้แต่จะมองเสิ่นหวนเลยแม้แต่น้อย!

มีเพียงแค่หลินเสี้ยวเสี้ยวเท่านั้นที่ได้เข้าไปหาเสิ่นหวน พร้อมส่ายหน้าเหมือนกับว่ากำลังทอดถอนหายใจออกมา ผันร่างเดินตามฝีเท้าของซูไต้ออกไป
ส่วนเส้นหวนในตอนนี้กลับก้มหน้าฝืนยิ้มออกมาอย่าง จนใจ นี่มันเหมือนกับว่าจะเกิดเรื่องเข้าใจผิดใหญ่โตขึ้น มาแล้ว!

การเข้าใจผิดนี้ไม่เพียงแต่กับหวาหลินหลง แต่ก็กลัว เหมือนกันว่าจะทำให้ซูไต้เกิดความเข้าใจผิดขึ้นมา กลยุทธ์ที่จะฉุดมาแต่งงานต่อจากนี้ ระดับความยากมันจะ เพิ่มระดับขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุสิ!

คิดถึงเรื่องพวกนี้แล้ว เสิ่นหวนเกิดอาการหน่ายใจออก มาเล็กน้อย แต่สิ่งที่เขาหน่ายใจยิ่งกว่านั้นก็คือทำไมจู่ๆ การควบคุมตัวเองของเขาถึงได้แย่ขึ้นมาได้ล่ะ?