บทที่ 3 ผมยังกล้าอวดดีมากกว่านี้นะ

ณ คลับโกเด้นไทม์ ในห้องส่วนตัวอันหรูหรา มีโคมไฟ ระย้าทรงกลม ส่องแสงระยิบระยับทั่วห้อง

จอขนาดใหญ่กลางห้อง ที่กำลังเปิดเพลงเสียงดังกึกก้อง ด้านหน้าจอภาพมีสาวสวยห้าหกคน นุ่งสั้นกำลังเต้น ยั่วยวน ท่าทางมีเสน่ห์และชวนหลงใหล

ยังไงก็ตาม สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ที่สำคัญจริงๆ คือ กลางห้อง มีสาวงามเปลื้องผ้าหกเจ็ดคน นั่งล้อมเป็น วงกลม และนอกจากสาวสวยเหล่านี้ ยังมีชายหนุ่มสอง คนล้อมวง พวกเขาเล่นอะไรบางอย่างกันอยู่ และสิ่งที่ กำลังเล่นนั้นก็คือ“รูเล็ตรัสเซีย! “ที่มีชื่อเสียง

มันเป็นเกมสนุกเกมหนึ่ง !

“อืดดด!

“อืดดด!

ณ ตอนนั้นเสียงสั่นของโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะค ริสทัลก็ดังขึ้น และขณะเดียวกันก็มีไฟหลากสีกะพริบอยู่ ตลอดเวลา

“เอ๋ คุณชายเจิ้นโทรศัพท์มา! ” สาวสวยคนหนึ่งในกลุ่มที่นั่งบนโซฟาเห็นชื่อที่โชว์บนจอมือถือ จึงตะโกน บอกชายคนหนึ่งในกลุ่มที่กำลังเล่นอย่างเมามัน

“คุณชายเจิ้น โทรศัพท์! ” หญิงสาวที่นั่งบนโซฟา ตะโกนบอกคุณชายเจิ้นอีกครั้ง

เมื่อคุณชายเจิ้นได้ยิน คิ้วของเขาเริ่มขมวด และเดินมา ที่โซฟา หย่อนก้นลงนั่ง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูชื่อบนจอมือ ถือ

เขารีบยื่นส่งมือถือให้ทุกคนดู ทุกคนจึงรีบปิดเพลงเปิด ไฟอย่างราวกับมีคนสั่ง และทั้งห้องก็เงียบลงในทันที

“ฮัลโหล แม่ มีอะไร ผมอยู่ข้างนอก อะไรนะ ใครมันกล้า ทำขนาดนั้น…”

“ได้ ผมเข้าใจแล้ว วางใจได้ เดี๋ยวผมจะไปลากมันมา ให้ แม่จัดการ! “คุณชายเจิ้นพูดอย่างเสียงดัง และได้กดวาง โทรศัพท์ เขาแสดงสีหน้าที่ความโกรธแค้นออกมา

“คุณชายเจิ้น คุณเป็นอะไร ใครทำให้คุณไม่สบายใจ เปล่า” หญิงสาวที่นั่งข้างๆเอ่ยขึ้น พร้อมทั้งขยับตัวมาแนบ ชิด เอามือมาคล้องที่แขนและพูดด้วยท่าทียั่วยวน
“ไสหัวไป ไสหัวไปให้หมด! “ทันใดนั้นคุณชายเจิ้น ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

สาวสวยที่อยู่ในห้องถึงกับตกใจ จึงรีบออกไปจากห้อง ในขณะที่บางคนยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ก็รีบออกไปทั้งแบบ นั้น

ใครๆก็รู้ ว่าคุณชายเจิ้นคนนี้ เป็นคนเอาแต่ใจ ทำตัวเป็น ใหญ่ ตอนอารมณ์ดีก็ก็ดีใจหาย ตอนอารมณ์ร้ายแทบจะ ฆ่าคน

“พี่เจิ้น มีเรื่องอะไรทำให้พี่โกรธขนาดนี้” มีชายหนุ่มคน หนึ่ง เดินเข้ามาถามด้วยความสงสัย

คุณชายเจิ้นพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมว่า “เส้าหยู่ นายไป ตามเหล่าตาวกับพวกมาหน่อย บอกว่าไปกับฉันสักครู่!

เฉินเส้าหยู่ได้ยินดังนั้น ก็ชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ก็ยังพยัก หน้ารับคำสั่ง พร้อมกับตอบว่า “ครับ ผมจะรีบไปทันที! –

ในขณะเดียวกันเขาก็ถอนหายใจเบาๆ และคิดว่าใน เมืองตงไห่นี้ ไม่รู้ว่าใครจะซวยอีกแน่ เหล่าตาวเป็น หัวหน้าบอดี้การ์ดของคลับโกเด้นไทม์ และยังเป็น คอมมานโดเก่า มีความสามารถหลายอย่างมาก
เจิ้นเทียนเฟินพาเหล่าตาวเดินออกไป ดูก็รู้ว่าไม่ใช่เรื่อง

ดีแน่ ๆ

แถมคุณชายเจิ้นอารมณ์ไม่ดีอีกด้วย ณ ตอนนี้ที่วิลล่า คุณหนูซูได้ที่มีสีหน้าเยือกเย็น ซ่อนความโกรธระอุ ภายในอก ดูเหมือนกำลังสงบลง

เพราะตอนที่เธอเดินขึ้นบนตึกไป ได้ตะลึงไปครู่หนึ่ง ผู้ชายก่อนหน้านี้ที่เดินขึ้นไป เขาได้ยืนพิงกำแพงอยู่ที่ชั้น สอง แล้วใช้สายตามองอย่างไร้ยางอาย

“มองพอรึยัง” คุณหนูซูไต้ที่มีสีหน้าเยือกเย็น ถามด้วย เสียงที่เย็นชา

เสิ่นหวนยิ้มเล็กน้อย แสดงท่าทีเยือกเย็นต่อคุณหนูซูได้ แต่ดูเหมือนเขาก็ไม่ได้สนใจอะไร และพูดเบาๆว่า “ก็โอเค แค่อยากดูตัวจริง ไม่เห็นเหมือนกับในรูปเลย !”

นายนี้มันอวดดีจริงๆ นายคิดว่าพ่อของฉันส่งนายมา เป็นบอดี้การ์ด นายจะทำกิริยาไร้ยางอายแบบนี้ได้รึไง”

ได้ยินเสิ่นหวนพูดแบบนั้น คุณหนูซูไต้เลยแสดงท่าที สายตามองต่ำ มันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดและพูดออกไป ด้วยความเย็นบา

เมื่อเสิ่นหวนได้ยินคำพูดของคุณหนูซูเช่นนั้น เขาหัวเราะอย่างหยามเหยียด และพูดต่อว่า “ทำไมละ ดู เหมือนว่าคุณจะรำคาญความอวดดีของผมนะ งั้นผมจะ บอกอะไรให้คุณฟัง ผมยังกล้าอวดดีมากกว่านี้ได้อีกนะ เชื่อรึเปล่า ”

เมื่อเสิ่นหวนพูดจบ ก็เดินไปที่คุณหนูซูได้อย่างช้าๆ

เห็นเสิ่นหวนค่อยๆเดินเข้ามา คุณหนูซูไต้รู้สึกทำตัวไม่ ถูก ต่อหน้าผู้ชายเธอเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง มันทำให้เธอ ตัวสั่นอย่างอธิบายไม่ได้

คุณหนูซูไต้ก็ค่อยๆก้าวถอยหลังทีละก้าว เพียงแต่เธอ ลืมอะไรบางอย่างไป ด้านหลังของเธอคือขั้นบันได ใน ขณะที่เธอก้าวถอยหลัง จึงทำให้เธอล้มตกบันได

ณ ตอนนั้น คุณหนูซูไต้ก็ตกใจหน้าซีดอย่างกับดอกไม้ เปลี่ยนสี ส่งเสียงร้องตกใจออกมา ณ เวลานั้น ก็มีเงา ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าของเธอ เหมือนมีมือข้างหนึ่งมาจับ มือของเธอไว้ แล้วใช้แรงดึง คุณหนูซูไต้ก็ค่อยๆถูกดึงขึ้น มา

อาจจะเป็นเพราะเสิ่นหวนใช้แรงมากเกินไป หลังจากที่ คุณหนูซูไต้ถูกดึงขึ้นมา เธอทรงตัวไม่ได้ กลายเป็นว่าเธอ เซไปด้านหน้า เลยพลาดไปอยู่ในอ้อมกอดของเสิ่นหวน
แต่เสินหวน กลับฉวยโอกาสอุ้มคุณหนูซูได้ แล้วหมุนตัว หนึ่งรอบ หลังจากนั้นจึงค่อยๆวางเธอลง และตั้งใจกดเธอ ให้ติดผนัง

เป็นจังหวะที่กลิ่นของแอลกอฮอล์เตะจมูกของเสิ่นหวน พอดี มันทำให้เสิ่นหวนรู้สึกเร่าร้อน จิตใจกระวนกระวาย

เขามองดูใบหน้าที่บอบบางไร้พิษสงที่อยู่ตรงหน้าเขา จมูกที่สวยสวยงาม สายตาคู่นี้เหมือนกวางน้อยที่มีความ กลัวแอบซ่อนอยู่เล็กน้อย เสิ่นหวนจึงค่อยๆเอาหน้า เข้าไปใกล้เรื่อย ๆ

เมื่อเห็นเสิ่นหวนกำลังเอาหน้ามาใกล้ๆ คุณหนูซูได้รู้สึก ได้ถึงลมหายใจของเขาที่ค่อยๆชัดขึ้น มันทำให้เธอหน้า แดง

แต่ในตอนนั้นเอง คุณหนูซูไต้ที่มีสีหน้าเย็นชา ได้ยกเข่า ขวาขึ้นมา และแทงเข่าอัดไปที่เสิ่นหวน

เธอไม่ใช่พวกที่ชอบเล่นลูกหูลูกตา การกระทำที่เกิดขึ้น ทั้งหมด เกิดขึ้นเพราะความตกใจของผู้หญิงคนนี้

ที่เธอทำแบบนี้ มันทำให้ผู้ชายคนนี้จดจำเธอได้แน่นอน
นึกถึงตอนที่ผู้ชายคนนี้นอนโอดโอยอยู่ที่พื้น คุณหนูซู ได้ก็รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก

ทันใดนั้น เธอถึงกับตะลึงอีกครั้ง จู่ ๆที่ใบหน้าของเธอ เหมือนเป็นการกระทำที่น่าละอายขึ้น

เพราะตอนที่เธอยกเข่าขวาขึ้นมา ก็ถูกมือกดทับเอาไว้

จริงๆแล้วผู้ชายคนนี้เขาเป็นสุภาพบุรุษรึเปล่า เมื่อกี้ ยังเห็นได้ชัดว่าเขาเมาหัวราน้ำอยู่เลย แต่กลับสามารถ ปกป้องตัวเองได้ ที่มากไปกว่านั้นคือ เขาจับขาฉันไว้ ไม่ ยอมปล่อย

ณ ตอนนี้ คุณหนูซูไต้ได้เพียงแต่รู้สึกว่า มีมือจับขาของ เธอไว้แน่นบนถุงน่องที่ลื่น และรู้สึกถึงความร้อนที่พุ่งออก มาจากมือของเขา

ความรู้สึกแบบนั้น เหมือนกับมีมือจำนวนมหาศาลมา ลูบคลำที่ขาของเธออย่างไม่หยุด

และไม่เพียงแค่นั้น ในตอนนี้ เสิ่นหวนก็ผลักขาของเธอ ออกไปด้านข้าง แล้วดันตัวเองกระแทกเธออย่างแรง

ณ ตอนนี้ ดูเหมือนทั้งสองคนเป็นคู่รักกัน เพียงเพราะ คุณหนูซูไต้ยืนติดผนัง ขาข้างหนึ่งยกขึ้นสูง และพาดไป ที่เอวของเสิ่นหวน ส่วนร่างกายของเสิ่นหวนเองก็แนบชิดกับคุณหนูไต้

คุณหนูซูได้ในตอนนี้รู้สึกโกรธและอับอายจนอยากจะ ร้องไห้ เธอไม่เพียงแต่จะไม่สามารถโจมตีเขาได้ ซ้ำยัง ทำให้เขาทำท่าทางน่าอับอายแบบนั้น ที่สำคัญคือ ตัวเธอ เองเหมือนจะมีความรู้สึกร่วมกับเขา

แต่ในตอนนี้ หน้าของเสิ่นหวน ก็ได้จ้องไปที่ใบหน้าของ คุณหนูซูได้อีกครั้ง

เขาจะจูบฉันเหรอ

เขาจะจูบฉันจริงๆเหรอ

ฉันควรจะทำยังไงกับเขาดี

ณ ตอนนี้คุณหนูซูไต้ ได้หมดความรู้สึกที่เย็นชาไปแล้ว เห็นเสิ่นหวนค่อยๆเอาหน้าเขาเข้ามาเรื่อย ๆ จิตใจไม่อยู่ กับเนื้อกับตัว เสียงต่างๆก็ได้ดังขึ้นในใจเธอ

แต่ในขณะนั้น ขณะที่ริมฝีปากของเสิ่นหวนห่างจากริม ฝีปากของคุณหนูซูไต้เพียงหนึ่งเซนติเมตร เสิ่นหวนก็ ค่อยๆก้มหัวลงไปที่คอของคุณหนูซูได้ที่ขาวดุจหิมะทันที แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ
จากนั้นก็ถอยออกมา และปล่อยขาของคุณหนูซูได้ลง หัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า “หอมจริงๆเลย กลิ่นแบบนี้ แล้วผม ก็ชอบคุณนะ แต่ช่างเถอะ วันนี้จะไม่แกล้งคุณแล้ว ผมไป นอนก่อน ไม่ต้องคิดถึงผมนะ!”

จากนั้น เสิ่นหวนก็เดินอย่างผ่าเผยไปยังห้องอีกฝั่งหนึ่ง พร้อมทั้งยิ้มมุมปากเล็กน้อย

การที่จะรับมือกับคุณหนูซูไต้ผู้หญิงที่เย่อหยิ่งและ สวยงามแบบนี้ การประจบอดทนและเอาใจมันใช้ไม่ได้ ผล แต่การที่ทำให้เธอขาดความมั่นใจก็ไม่ได้มีผลอะไร มากนัก เพราะที่ทำแบบนั้นมีแต่จะทำให้เธอเกลียดคุณ มากกว่าเดิม

วิธีที่ดีที่สุดคือ ให้เธอเป็นตัวของตัวเองต่อหน้าคุณ แต่ นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่เกลียดคุณ

ยกตัวอย่างเช่น ถ้าเมื่อกี้เสิ่นหวนจูบจริงๆละก็ งั้นก็เชื่อ ได้ว่า ต่อไปเขาน่าจะทำเยอะกว่านี้ คิดจะกุมหัวใจของ คุณหนูซูได้ก็จะยากหน่อย เพราะความไม่ประทับใจนี้ได้ ฝังลึกลงในใจเธอไปแล้ว

และในตอนนี้คุณหนูซูไต้ ก็มีความรู้สึกเช่นเดียวกับเสิ่น หวน มองดูเสิ่นหวนเดินจากไป สายตาของเธอดูสับสน เป็นอย่างมาก
เพราะตอนนี้เธอรู้สึกหมดหนทางที่จะพยายามเข้าใจ ว่า ชายที่ทํากิริยาไร้ยางอายกับตัวเธอ ทําไมตัวเธอเอง ถึงไม่รู้สึกรังเกียจเขา หรือว่าเขาก็รู้สึกเหมือนกัน ที่ไม่ได้ รู้สึกรังเกียจเธอ

แน่นอน คุณหนูซูได้ยอมรับว่า ณ เวลานี้ เสิ่นหวนอยู่ใน ใจของเธอ เป็นคนโง่เง่าคนหนึ่ง

แต่เธอก็เข้าใจดี สำหรับเจ้าโง่คนนี้ เธอไม่ได้รู้สึกถึง ความเกลียดชัง แต่มันคือความรู้สึกดีที่อธิบายไม่ได้

แต่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เธอประหลาดใจได้ ต่อให้มี ผู้ชายคนอื่นเข้ามาใกล้ เธอก็จะรู้สึกรังเกียจทันที ที่น่า แปลกคือ ทำไมถึงไม่รู้สึกรังเกียจผู้ชายคนนี้ล่ะ

หรือว่าสิ่งที่เขาทำมันแตกต่างกับคนอื่นเหรอ คุณหนูซู

ไต้เริ่มไม่แน่ใจ

ในขณะนั้น บนถนนด้านนอกวิลล่า มีรถสปอร์ตวิ่งเข้ามา ทางที่พักของคุณหนูซูได้อย่างรวดเร็ว คนขับคือคุณชาย เจิ้น ส่วนคนที่นั่งข้างๆคือชายร่างกำยำ ใบหน้าเด็ดเดี่ยว อายุประมาณ 30 ปี

เขา ก็คือเหล่าตาวที่เป็นหัวหน้าบอดี้การ์ดของคลับ โกลเด้นไทม์ เป็นทหารหน่วยรบพิเศษปลดประจำการ จากค่ายตงหนาน
“คุณชายเงิน ที่พาพวกเราออกมาครั้งนี้ จะให้จัดการ ใคร แล้วจะให้พวกผมจัดการยังไง ” ภายในรถ เหล่าดาร แสดงสีหน้าไม่เป็นมิตรใช้น้ำเสียงแหบๆถามคุณชายเงิน