35 คุณช่วยฉันทำไม

เธอฝันกลางวันอยู่หรอ นภา ฉันจะบอกอะไรเธอให้ บนโลกนี้ ไม่มีใครเขายอมเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงเพื่อคนอื่นหรอก หรือจะ มีแต่เธอที่โง่ขนาดนั้น ”

เพลี้ย ! แรงตบของน้ำ นภา ทำให้ยิการ์หน้าหันไปตาม แรงตบก่อนเธอจะเอ่ยขึ้นว่า

” ปากดีไปเถอะ แน่นอนคนอย่างฉันไม่โง่ขนาดจะเอาชีวิต ตัวเองเขาไปเสี่ยงหรอก แต่ฉันว่ามันมีบางคนที่ยอมโง่ตาย แทนเธอได้นะ ”

น้ำ นภาเสมองไปทางเทวาก่อนจะกระชากผมของยิการ์ ให้หันไปมองเทวาเช่นกัน เหล่าลูกน้องที่ยืนรายล้อมเทวานั้น พากันค่อยๆกระทืบเทวาจากแรงๆและแรงขึ้นไปเรื่อยๆ ยิการ์ อดไม่ได้ที่จะตะโกนร้องขอความเมตตาบอกให้น้ำ นภาหยุด น้ำตาที่ไหลอาบสองแก้มนวลแทบเป็นสายเลือดเมื่อเห็นชาย คนรัก โดนทารุณ นี่เธอมันโหดร้ายเกินไปแล้ว

” พอแล้ว พอแล้ว หยุดเถอะ !พอแล้ว !! ฉันของร้อง เธอหยุดเถอะนะนภาเธออยากไปอะไรเอาไปเลย ฉันให้เธอได้ ทุกอย่าง แต่ขออย่างเดียวอย่าทำเขา ”

ยิการ์พนมมือไหว้น้ำ นภา ทั้งที่น้ำ นภาเองก็กำลังจิกหัว

ของยิการ์อยู่

อะไรกันเธอนี่เปลี่ยนง่ายเสียยิ่งกว่าจิ้งจกเปลี่ยนสีอีกนะเมื่อกี้ยังทำเสียงเสียงแข็งกับฉันอยู่เลย เธอทนไม่ได้หรอถึง ต้องร้องขอชีวิตแทน อย่างเธอจะให้อะไรฉันได้ ลำพังตัวเองยัง เอาตัวไม่รอด แล้วเธอยังจะช่วยใครได้อีก ร้องสิร้องดังๆ ให้ มันรู้ว่าคนที่ทรยศมันคือผู้หญิงหน้าไม่อายอย่างเธอ คนที่มันรัก นักรักหนา รักจนแตะต้องไม่ได้ ให้มันได้รู้ว่าผู้หญิงที่มันรักที่สุด หลอกมันให้มาตายที่นี้

ขอล่ะ เธออย่าทำอะไรเค้าเลยนะฉันรู้ฉันให้อะไรเธอไม่ ตะ แต่ฉันให้ชีวิตฉันได้ปล่อยเราสองคนไปเถอะนะ เราต่าง ไม่มีความแค้น ความเกลียด ต่อกันฉันไม่เคยทำอะไรให้เธอ ทำไมเธอถึงได้ทำแบบนี้

ยิการ์ยังยกมือไหว้ขอร้องอยู่อย่างนั้นแม้รู้ดีว่ายอมปล่อยไปง่ายๆเธอไม่คิดว่าคำพูดของน้ำ นั้นจริงๆ หลังจากน้ำ นภาที่เป็นฝ่ายวางสายเธอคิดอะไรนอกจากคิดว่าเธอเองก็พึ่งจะผ่านจากการตายอย่าง เฉียดฉิวมาจึงอยากอยู่เพียงลำพังตามสถานภาพ เธอจึงเอ่ยขอ ให้เขาลดลงแต่ให้ระวังอยู่ห่างๆแทน โดยไม่คำนึงถึง ความปลอดภัยและนึกไม่ถึงว่าน้ำ นภาเองจะใช้เวลานั้นจัดการ เธอโดยการใส่ยาลงไปในอาหาร ไม่แปลกเลยทำไมเธอและเท วาเองต่างไม่เอ๊ะใจเลยสักนิดก็เพราะว่ามันเป็นที่สาธารณะจึง ไป

พอแล้ว เดี๋ยวมันจะตายซะก่อน ฉันยังไม่ได้ในสิ่งที่ฉัน ต้องการเลย”

น้ำ นภาเอ่ย ส่วนเทวาที่ยังพอมีบางจึงเอ่ยสวนกลับมาว่า

* ที ทำได้แค่นี้เองหรอ ฉันนึกว่าเธอจะทำได้มากกว่านี้เสีย

อีก ”

เป็นเพราะฉันยังไม่ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการตางหาก หล่ะ แกถึงยังมีชีวิตรอดนี่ฉันยังเห็นแก่ที่เราเคยร่วมเตียงเขียง หมอนกันอยู่หรอนะถึงไม่ทำให้ใบหน้าหล่อๆของแกเสียโฉม หนะ แกสิต้องขอบคุณฉัน ”

ฉันไม่เห็นต้องขอบคุณคนทรยศอย่างเธอเลย เธอคิดว่า ฉันไม่รู้หรอว่าเธอถูกส่งมาให้เป็นหนอน ”

รู้แล้วยังไงหล่ะ จะรู้เร็วรู้ช้าแล้วยังไง สุดท้ายคุณก็ช้า เสมอนิสัยเดิมไม่เปลี่ยน ”

ในขณะที่ทุกคนกำลังให้ความสนใจเรื่องราวที่น้ำ นภา ถ่ายทอด เทวาพยายามส่งสายตาให้ยิการ์ตลอดเป็นระยะ ภายในการกระทำที่เสี่ยงถูกจับได้ โชคดีที่น้ำ นภาและเหล่าลูก น้องของหล่อนก็ไม่ทันสังเกตุเห็นการกระทำนั้นๆของเขา ตอน แรกเธอก็มองสายตานั้นอย่างไม่เข้าใจนักว่าเขาจะสื่อว่าอะไร จนกระทั้งเธอเองเหลือบไปเห็นท่อนไม้จึงพอจะเดาได้ว่าเขา ต้องการให้เธอทำอย่างไร

” สภาพคุณตอนนี้มันไม่ต่างอะไรกับหมาจนตรอกมีกันอยู่ แค่สองคน คุณคิดว่าจะออกไปจากที่นี่ง่ายๆหรอ ”

ตุบ ! เสียงของแข็งกระแทกกับอะไรบางอย่าง โอ๊ย ! ตามด้วยเสียร้องบอกความเจ็บปวด น้ำ นภาหันหน้ามาอย่างพล่ามัวเธอเอามือจับต้นคอตัวเองอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อยิการ์ เห็นดังนั้นจึงรีบสลัดไม่ในมือทิ้งอย่างรวดเร็วและไม่สนใจน้ำ นภาอีกเลย ก่อนจะวิ่งไปหาชายคนรักมือสองข้างปัดป่ายหา ร่องรอย ปากพร่ำเพ้อถาม ว่าเขานั้นเจ็บตรงหรือไม่ชาย หนุ่มส่ายหน้า ระหว่างนั้นการ์ดทั้งหมดของน้ำ นภาไปลงไป กองอยู่กับพื้นเพราะถูกยิงด้วยปืนเก็บเสียง น้ำ นภาที่ยังพอมี สติเล็งปืนไปตรงจุดที่คนสองคนกำลังซักถามความทุกข์สุขกัน

อยู่

เลย”

ถ้าฉันตาย พวกแกก็อย่าคิดว่าจะได้อยู่

น้ำ นภาเอ่ยบอก เทวาที่เห็นทุกอย่างชัดเจน จึงใช้เวลานั้น จับยิการ์ให้พลิกกายลงมาโดยที่มีเขาคอยเป็นเกาะกำบังให้ เธอ ปัง เสียงปืนที่ดังสนั่นร่างทั้งสองโอบกอดกันแน่น น้ำ นภายังยิงไม่หยุดด้วยความไม่รู้ของเธอจึงไม่สามารถเดาได้ว่า กระสุนที่กระหน่ำยิงไปนั่นมันโดนทั้งสองหรือไม่ก่อนที่ร่างของ น้ำ นภาจะล้มลงไป เทวาและยิการ์เงยหน้าขึ้นมาอีกคนคิดว่า ในขนาดที่ตัวเองกำลังจะตาย เขาจะให้เวลาที่มีค่าทำให้เธอมี ความสุขมากที่สุด ส่วนอีกคนที่คิดว่าถ้าไม่มีเขาเธอก็ไม่ สามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกหากขาดลมหายใจที่เกื้อกูลกัน หลาย นาทีที่เทวาไม่มีความรู้สึกเจ็บปวดเขาสะดุ้งใช้มือจับร่างกาย ตนพบว่าตนนั้นไม่ได้ถูกยิง แล้วใครกันหล่ะเขาหันหลังมาอย่าง ๆคนที่ถูกยิงนั้นคือณรงค์ โตน้ำใสๆลงมาไม่ หยุดเธอพลักเทวาออกจากตัวพลางคานมาหาณรงค์อย่าง สองมือเธอรีบประคองณรงค์เอาไว้
” คุณช่วยฉันทำไม

เธอนอกไส้อย่างณรงค์ คนนอนนึ่งที่เป็นหุ่นอยู่ ในอ้อมกอดยกมือขึ้นมาทาบหน้าของยิการ์

” ฉันไม่ได้ช่วยแกสักหน่อย ยัยเด็กโง่ ฉันทำสิ่งที่ฉันควร ทำหาก ถือสะว่าฉันชดใช้ทุกสิ่งอย่างที่ผ่านมาแล้วกัน ”

ณรงค์บอกอย่างเสียงแข็งทั้งที่ใจของเขานั้นไม่ได้ หมายความอย่างที่พูด เขาเป็นห่วงเธอมากและรู้ดีว่าจุดจบของ เขาต้องมาถึง เมื่อเขาหมดประโยชน์องค์กรนี้ก็คงไม่เก็บเขาไว้ และเขาเองก็รู้อยู่แล้วว่าไม่อาจชดใช้สิ่งที่ทำไว้แต่ก่อนได้ เพื่อ ทำคุณโทษเขาควรจะทำอะไรที่มันมีประโยชน์การปกป้องลูกสาวนอกไส้อย่างยิการ์