26 ให้อภัยฉันได้ไหม

พรรคพันธุ์ถึงกับอ้างปากโพล่ง เขาควรดีใจหรือเสียใจ เธอดู ไม่คาดหวังหรือเสียใจกับการกระทำของเขาเลยสักนิด เธอดีใจ หรือที่เห็นเพื่อนที่รักที่สุดแย่งเขาไปต่อหน้าต่อตา มันต้องไม่ใช่ แบบนี้สิทุกอย่างมันต้องไม่ใช่แบบนี้

” มันต้องไม่ใช่แบบนี้ ”

พี่หัดยอมรับความจริงบ้างสิ คนเราจะรักใครคนเดียว

ตลอดไปไม่ได้หรอกนะ ”

” ทำไมจะไม่ได้ ลืมแล้วหรอทุกอย่างระหว่างเรามันเกิดขึ้น ยังไง ตอนนั้นวันที่พี่ไม่สบายเธอไม่ใช่หรอที่ดูแลพี่ วันที่พี่เดือด ร้อนไม่ใช่เธอหรอที่เสนอให้พี่เอาความคิดนั่นมาลองทำและมัน ก็ได้ผล วันที่พี่เมาเธอก้พาพี่กลับไปส่งที่บ้าน มันยังไม่พอหรอ หรือว่ามันไม่ชัดพอเธอกำลังหลอกตัวเองว่าเธอน นรักคนอื่น แต่ที่จริงแล้วเธอรักพี่เพราะเพื่อนของเธอ เธอจึงยอมที่จะทำตัว ห่างเหิน แสร้งไปรักคนอื่น ใช่ไหม ”

” ไม่ใช่มันไม่ใช่ทั้งนั้น พี่ตางหากที่หลอกตัวเองทุกอย่างที่ พี่เห็นทุกอย่างที่พี่รู้สึกมันไม่ใช่ความจริง พี่ไม่เคยรักการ์เลยพี่ รู้ตัวหรือป่าวความสัมพันธ์หลายปีที่ผ่านมาระหว่างเรามันไม่ใช่ ความรักมันคือความสัมพันธ์แบบพี่ชายกับน้องสาวที่รักกัน มากเท่านั้นเองตอนที่พี่เมาตอนที่พี่ไม่สบายตอนที่พี่เดือดร้อน คนที่ให้ความช่วยเหลือพี่คือยัยนั้นทน์ การ์แค่เป็นฉากบังหน้าเท่านั้น ”

ความจริงที่ว่านี้มันเกิดขึ้นมานานแล้วเธอแทบไม่รู้เลย ด้วยซ้ำว่าเกิดอะไรขึ้นกับพรรคพันธุ์บ้างระหว่างที่คบกัน เห็นจะ มีก้แต่ยัยนันทน์นี่แหละที่คาบข่าวมาบอกต่างๆนาๆ คิดหาวิธี แก้ปัญหาให้พรรคพันธุ์อยู่ตลอดเธอเคยบอกณัฐนันท์กาลว่าถ้า อยากจะช่วยเหลือพรรคพันธุ์นักก็ให้ไปบอกด้วยตัวเอง เธอไม่ คิดจะใส่ใจเลยสักนิดเพราะวันๆเธอเอาแต่ใส่ใจกับงานของ ตนเองจนไม่มีเวลานึกถึงคนอื่น แต่ณัฐนันท์กาลก็ยังยืนยันว่า หากเธอเข้าไปแทรกกลางระหว่างเธอกับพรรคพันธุ์มันจะทำให้ คนอื่นเกิดการเข้าใจผิดและอาจจะทำให้ความสัมพันธ์ระหว่าง คนสองคนแตกหักกันได้เพราะฉะนั้นการใช้นางนกต่อเป็นสิ่งที่ ดีที่สุด

พรรคพันธุ์ถึงขนาดตกใจเป็นครั้งที่สอง ทุกอย่างไม่ใช่ยิก าร์แต่เป็นผู้หญิงที่เขาไม่เคยคิดที่จะชายตาแล ทำไมทุ กอย่างๆ ที่เกิดขึ้นกับเขาต้องมีผู้หญิงคนนี้เข้ามาเกี่ยวเสมอ

” ทางที่ดี พี่ควรรู้เอาไว้สักอย่างก่อนที่มันจะสายไปเกินแก้ พี่ควรถามหัวใจตัวเองว่าพี่ต้องการอะไรกันแน่ พี่ยื้อฉันไว้เพื่อ อะไร รักคนที่เขารักเราดีกว่านะค่ะจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ ที่หลังกับการกระทำของตัวเอง ”

พูดจบยิการ์ก็เดินออกไปในทันที นึกสงสารแต่ก็ทำอะไร ไม่ได้มาก ถ้าพรรคพันธุ์รู้ใจตัวเองให้มากกว่านี้คงจะพบกับ ความรักที่ตัวเองพอใจจนไม่ต้องการอะไรอีกเพียงแค่ขอให้ได้ อยู่กับคนที่ตัวเองรักมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบอย่างใจหวังเลยสายไปจนเกินแก้ เพราะเพื่อนของเธอคงจะไม่ใจอ่อนอย่าง ที่ผ่านๆมาอีก

การที่เรารู้ว่าความรักมันคือยาพิษแล้วทำไมถึงเลือกที่จะ รักแม้รู้ว่าการที่เรารักอยู่ฝ่ายเดียวมันเจ็บแต่ทำไมไม่เลือกที่จะ ถอยออกมาแต่กลับกระโจนเข้าหามันอย่างไม่ปราณี คิดดูแล้ว ความรักของณัฐนันท์กาลกับเขาคงจะตกอยู่ในสถานการณ์ เดียวกัน นั่นคือรักข้างเดียวหรือจะผิดที่เขาเองที่ไม่รู้ว่าความรัก คืออะไร เพราะมันไม่เคยมีรูปร่างน่าตา ผู้หญิงที่รักเขาคือ เธอคนนั้นจริงๆหนะหรอทำไมเขาถึงไม่รู้สึกว่าเขารักเธอหล่ะ เขาทำได้เพียงนั่งคิดไปต่างๆนานา จนในที่สุดก้ทนไม่ไหวยอม เป็นฝ่ายยอมแพ้ไปเสียเอง เขากดซื้อตั๋่วเครื่องบินผ่านแอบ ออนไลน์เพื่อจะเดินทางไปประเทศนอร์เวย์ ใช้เวลาเดินทางไม่กี่ ชั่วโมงก็มาถึงที่พักที่นี่เป็นเวลากลางคืนแล้วเขาเหนื่อยล้ามาก จนอยากจะข่มตาให้หลับแต่ก็ไม่เป็นผล กลางคืนที่นี่ก็สวยไม่ เบาแสงไฟทั่วทั้งเมืองส่องแสงระยิบระยับเห็นแล้วชีวิตก็ดูจะมี สีสันขึ้นมาบ้าง ลงไปเดินเล่นสักหน่อยคงจะช่วยให้นอนหลับ สบายขึ้น ไม่นึกว่าเดินออกมาจากที่พักไม่ไกล แถวนี้จะมีตลาด ตอนกลางคืนด้วยแต่นำเสียดายเมืองนี้น่ากลัวไปหน่อยคือมีต เพียงแค่ห้าชั่วโมงสว่างตอนตีสาม บางครั้งไม่มีพระอาทิตย์ขึ้น เลยด้วยซ้ำหรือเรียกง่ายๆว่าไม่มีตอนกลางคืน แล้วคนที่นี่คง ตอนทำงานกันทั้งวันทั้งคืนเลยเป็นแน่ถ้าพูดให้ดูตลกคนที่นี้

คงจะใช้ชีวิตคุ้มสุดๆเพราะมีกลางวันมากว่ากลางคืน แต่ เสียดายน่านี้เป็นฤดูหนาวคงจะเห็นพระอาทิตย์ขึ้เลยด้วยซ้ำหรือเรียกง่ายๆว่าไม่มีตอนกลางคืน แล้วคนที่นี่คง ตอนทำงานกันทั้งวันทั้งคืนเลยเป็นแน่ถ้าพูดให้ดูตลกคนที่นี้ คงจะใช้ชีวิตคุ้มสุดๆเพราะมีกลางวันมากว่ากลางคืน แต่ เสียตายน่านี้เป็นฤดูหนาวคงจะเห็นพระอาทิตย์ขึ้นได้ยากขึ้นไป อีกเพราะมันไม่เคยขึ้น คิดๆไปแล้วประเทศนี้น่ากลัวจริงๆมี อะไรแปลกๆ หลายอย่างที่ไม่เคยคิดมาก่อนไม่รู้ณัฐนันท์กาล อยู่ประเทศนี้ไปได้ยังไง เขาคิดพลางส่ายหัวเบาๆ ระหว่างสาย หัวกับความคิดของตัวเองอยู่นั้น กลับไปสะสุดตากลับหญิงสาว คนหนึ่งใส่ชุดคลุมท้องกำลังหยิบๆจับๆผลไม้ใส่ถุงอยู่ มอง ข้างๆดูคุ้นตามาก เขารีบเดินฝ่าวงลอมผู้คนไปยังจุดหมายทันที เพียงไม่ไกลนักเขาหยุดยืนมองหญิงสาวอยู่ตรงนั้นด้วยสายตา คาดหวังว่ามันจะเป็นเธอ ไม่รู้ด้วยความดีใจหรือตื่นเต้นในอก ข้างซ้ายของเขามันกำลังพองโตเต้นโครมครามกลายเป็นว่าจะ ทะลุออกมาเสียให้ได้ เขารีบเดินไปคว้าแขนเธอไว้เธอหันมา มองอย่างตกใจ

” พี่ พัน ”

ณัฐนันท์กาลร้องด้วยความตกใจอยู่ๆก็มีมือปริศนามาจับ แขนเธอไว้ เป็นใครคนอื่นคงต้องร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ เป็นแน่ เธอตกใจสุดขีดเมื่อเขาจ้องมองเธอราวกลับจะกลืนกิน แล้วอยู่ๆก็โผล่เข้ากอดเธออย่างรุนแรงจนเธอเตาอารมณ์ของ คนตรงหน้าไม่ออกพร้อมกับพูดว่า

” ให้อภัยฉันได้ไหม ต่อไปนี้ให้ฉันได้ดูแลเธอกับลูก ให้ ฉันได้ชดใช้ในสิ่งที่ฉันทำไว้กับเธอ ทำไมเธอไม่ฉันบอกว่าเธอท้อง ทำไมเธอต้องหนีฉัน ทำไม ฉันขอโทษให้อภัยฉันนะ

เขากอดเธอแนบแน่นกลัวว่าเธอจะหายไปอีก ตามที่ตั้งใจ ไว้เขาเพียงมา ตามหาเธอเพียงเพื่อจะขอรับผิดชอบเพียงแค่ลูก ไม่คิดว่าเมื่อเจอเธอเขาจริงๆความคิดจึงแปลเปลี่ยน และสิ่งที่ ทำให้เขาดีใจยิ่งคือเธอไม่ผละเขาออกเธอคงให้อภัยเขาแล้ว จริง ๆ