19 อยากทำอะไรก็ทำเถอะ

ยิการ์เถียงไม่ออก จริงอยู่ไม่มีใครเขียนว่าห้ามสูบบหรี่แต่เขาก็ โตพอที่จะรู้ว่าอะไรควรไม่ควร

” ก็ได้อยากทำอะไรก็ทำ แต่อย่ามารบกวนการทำงาน ของฉัน แล้วคุณก็อย่าล้ำเส้นให้มันมากเกินไปด้วย ”

4″ อืม ”

” ประโยคที่ฉันพูดมันไม่เข้าหูคุณเลยหรอค่ะ ”

” อืม ”

เธอถอนหายใจเอื้อกใหญ่ก่อนเปลี่ยนเรื่องคุย

” คุณมีอะไรจะคุยกับฉันไม่ทราบ”

“เพื่อนของคุณ ”

” เพื่อนของฉัน? มันทำไม ”

” ก็ไม่มีอะไรหรอกถ้าให้เตาชู้รักคุณคงบอกหมดแล้ว ”

นี่คุณพูดให้มันดีๆนะ อย่าคิดว่าตัวเองเป็นยังไงแล้วคน อื่นจะเป็นเหมือนตัวเองไปซะทุกอย่างสิ”

” ปกป้องกันดีจริงๆ ”

” ถ้าจะพูดแค่นี้ก้ออกกลับไปซะฉันมีการมีงานทำ ”

” แล้วไม่อยากรู้เรื่องเกี่ยวกับเพื่อนคุณหรือไง ”
” ที่ คงไม่จำเป็นล่ะมั้ง ชู้รักของฉันบอกหมดแล้ว ”

สุดท้ายก็ยอมรับแล้วสินะว่าเป็นชู้รักกับมัน ”

” พอใจพอใจแล้วก็ออกไป ”

จำไว้เลยนะกรรณิการ์เธอไม่มีทางสมหวังเพราะถ้าฉัน ไม่ได้ก็ต้องไม่มีใครได้เหมือนกัน ”

เทวากล่าวพลางเอามือชี้หน้าหญิงสาว ในตาหญิงสาว ร้อนพล่าวเธอฝืนทำใจดีสู้เสื้อทั้งที่คำพูดมันทิ้มแทงใจ เธอไม่ คิดเลยว่าหลังจากแต่งงานเรื่องทั้งหมดจะกลายเป็นก้าวขายาวๆออกไปจากห้องของเธอแล้วปิดประตูเธอล้มลงกับเก้าอี้นั่งพิงเบาะนุ่มอย่างเหนื่อยใจปล่อยน้ำตามันไหลลงมาเรื่อยๆ โดยไม่คิดจะเช็ดมันออก

” ขอบคุณนะที่ยอมมาทานข้าวกับพี่ ” พรรคพันยิ้มเบิก

บาน

พี่มีอะไรที่ยังไม่ได้อีกหรือป่าวค่ะ ” เธอไม่ได้ สงสัยอะไรในคำพูดของพรรคพันก่อนหน้านี้แต่ของเธอมันรู้สึกว่าเค้าบอกไม่หมด

พรรคพันถึงกับหน้าชาเธอรู้เรื่องนี้จากสามีมาเธอกำลังหรอกถามเขาใช่หรือไม่ 3 ชั่วโมงก่อนหน้า

พรรคพันเดินตุ่มๆเข้าบริษัทของเพื่อมาบอกข่าว เกี่ยวกับเรื่องของณัฐนันทน์กาลแต่ปรากฏว่าตรงหน้าประตูทาง เข้ามีชายชุดดำจำนวนมากขวางไว้ซึ่งมันทำให้เขาไม่สามารถท้อก็เหมือนโชควิ่งแจ่นกลับมาเข้าข้างสายตาอันแหลมคนของ เขาเหลือบเห็นเทวานั่งอยู่บนโซฟา เขาลดเกียรติของตัวเอง เรียกร้องขอความเมตตาจากคนที่นั่งอยู่บนโซฟา แต่มีหรือคน ที่นั่งอยู่บนโซฟาจะใส่ใจแทบจะไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ เขาเหลือวิธีเดียวแล้วสินะ

” ค่อยดูนะไม่ว่าอะไรจะเป็นของแกฉันจะเอามันมาเป็น ของฉันให้หมดไม่เว้นแต่ยิการ์ฉันก็จะเอาคืน ”

พรรคพันพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแต่ก็ไม่อาจทำให้คนที่ นั่งอยู่บนโซฟาไหวติ่งได้เลย เขาชักจะหมดความอดทนขึ้นไป ทุกทีแล้วนะไม่เพียงแต่ความคิดที่ไหวแต่มือเท้าก็ไหวตามไป ด้วยพรรคพันฝ่าดงชายชุดดำเข้าไปด้วยท่าทางทุลักทุเล จนใน ที่สุดเขาก้ทำลายกำแพงความอดทนของเทวาหมดสิ้น

” จะเอายังไงก้ว่ามา ” เทวาเป็นคนเอ่ยปากถามอย่าง หงุดหงิดแต่น้ำเสียงเรียบเย็นชา

” ผมมาหายิการ์ ”

” ลำบากหน่อยนะ การที่จะคบชู้กับเมียชาวบ้านทั้งที่ผัว เขาก็นั่งหัวโต่อยู่ที่นี้คงจะหน้าอายไปหน่อย”

แล้ว ! เสียงกำปั้นแกร่งที่ถูกต่อยเข้ามาที่ใบหน้าหล่อ

เหลาของเทวาจนมันมีเลือดที่มุมปาก

จะดูถูกผมผมไม่ว่าแต่อย่าพล่ามไปถึงยิการ์ ”

ผลั้ว !! เสียงหมัดที่ต่อยกลับอย่าไม่ออมแรงปะทะหน้าของ

อีกฝ่ายกลับเช่นกัน
11 เอาเวลาไปตามหาลูกเมียตัวเองดีกว่าไหม จะได้ไม่มี

เวลามาตามเมียคนอื่น ”

” คุณพูดอะไรไม่ทราบ”

” คุณทำอะไรไว้ก็รู้ดีอยู่แก่ใจ

คุณรู้หรอ%3D

“ที ผมรู้ทุกอย่างที่ผมอยากรู้”

” แปลว่ายิการ์ .”

” ที ที่นี่ก็เลิกยุ่งได้สักทีเพราะผมไม่ชอบใช้ของร่วมกับ

ใครโดยเฉพาะผู้หญิง ”

คุณพูดเหมือนกับว่าเธอเป็นผู้หญิงที่คุณใช้ระบาย

อารมณ์เพียงแค่นั้นหรอ ”

พรรคพันมองหน้าเทวาอย่างเอาเรื่องกำมือแน่พร้อมที่จะ สวนหมัดเข้าหน้าคู่กรณี

ผู้หญิงก็เก่งเรื่องนี้กันหมดไม่ใช่หรอ คงไม่แปลกที่จะ เอามาใช้เป็นที่ระบายอารมณ์หรือที่เรียกเป็นภาษาชาวบ้านว่า นางบำเรอ สุดท้ายก็แค่นั้นไร้ค่าเศษสวะขยะที่น่าขยะแขยง น่า สมเพช ”

เทวากล่าวยาวเหยียดเขาคิดแบบนี้จริงๆไม่ว่าผู้หญิงจะ สวยปานนางฟ้าหรือเทวดาลงมาจุติสุดท้ายก้เป็นได้แค่อย่างว่า ทำอะไรไม่เป็นการเป็นงานสักอย่างและต่อให้จะเก่งแค่ไหนดี แค่ไหนฉลาดอัจฉริยะแค่ไหน แต่ผู้ชายก็ยังเป็นช้างเท้าหน้าอยู่ดีส่วนผู้หญิงก็ต้องตกอยู่ใต้ฝ่าเท้าของผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าสามี หรือผู้ขายที่มีอำนาจที่สามารถให้เงินพวกเธอ ให้ที่อยู่พวกเธอ หรืออะไรหลายๆอย่างที่พวกเธอต้องการได้ ถึงแม้จะรู้ว่าสักวัน ก็คงเป็นแค่ของเก่าที่ใช้แล้วและไม่อาจจับตัวเองใส่ตะกร้าล้าง น้ำให้ขาวสะอาดบริสุทธิ์ดังเดิมได้ เพียงเขาพูดจบหมัดของ ใครบางคนก็ซัดเข้ามาอย่างเต็มแรงมือสองข้างของพรรคพัน กระชากคอเสื้อของเทวาจนตัวปลิวทั้งที่ยังไม่ได้ตั้งตัว ต่อยซ้ำ อยู่อย่างนั้นได้เพียงสองหมัดเทวากต่อต้านสวนหมัดคืนไปสาม หมัดทั้งสองเอาแต่สวนหมัดกันอยู่อย่างนั้นจนกระทั้ง ยิการ์เข้า มาห้ามอย่างที่รู้กันจนเหตุการณ์คลี่คลาย

” พี่พันค่ะ ” เมื่อได้ยินหญิงสาวเรียกชื่อเขาจึงหลุดออก

จากพวัง

” ครับ มีอะไรรึป่าว ” เขาตอบหญิงสาวด้วยท่าที่ร้อนลน แต่ไม่ได้เกยพิรุษออกมาแต่อย่างไร และต่อสตุงอีกครั้งที่ยิการ์ เอื้อมมือมาจับ

” มือพี่พันเย็นแปลกๆนะค่ะไม่สบายหรือป่าว ” หญิงสาว เอ่ยถามและก็ลอบมองหน้าตาของอดีตแฟนเก่าพลางจับสีหน้า ของชายหนุ่มไปด้วย

” ป่าวหรอกพี่กลับเลยแล้วกันนะ จะให้พไปส่งด้วยหรือ ป่าว ”

” ไม่เป็นไรค่ะพี่พันกลับเถอะ การ์คิดว่าจะนั่งตรงนี้สักพัก เดี๋ยวกักลับแล้วค่ะ ”
ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้นภายในห้องทำงานของเท วาเขารู้ดีว่าไม่ช้าไม่นานเธอจะต้องวิ่งกลับมาหาเขาเพราะเรื่อง ที่เขาและเธอตกลงกันไว้นับว่าเธอตัดสินใจโดยใช้เวลาไม่นาน เลยที่เดียว

” ฉันมาตกลงเกี่ยวกับข้อเสนอของเรา”

เทวาพลิกนาฬิกาข้อมือดูและจับจองไปที่ปฏิทิน

” ใช้เวลาไม่นานเองนี่ ตัดสินใจเร็วจริงๆ ”

” อย่ามาพล่ามมาก เอาเป็นว่าฉันตกลงที่จะร่วมมือกับ

นายก็ได้ ”

“ก็ได้ ? คืออะไร ”

“ร่วมมือกันก็ได้ ”

” ไม่เต็มใจก็ไม่เห็นต้องฝืนเลยนี่ ”

คุณกำลังจะเล่นสงครามประทะประสาทกับฉันใช้ไหม

ฉันมาตกลง ว้ายย ”

เทวาลุกออกจากเก้าอี้พุ่งมากอดเธอทันที

” คุณปล่อยฉันนะ ” เธอร้องโว้ยวายพยายามแกะมือของ เขาออก เธอยิ่งพยามยามเท่าไหร่กลับรู้สึกว่าลำแขนแกร่งมัน ยิ่งกอดรัดเธอแน่นขึ้น

” ขออยู่แบบนี้สักพักได้ไหม ” เสียงของเขาอ่อนลงใน

ขณะที่เธอก็หยุดดิ้นลงด้วยเช่นกัน เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขา ต้องทำเช่นนี้ทำให้หัวใจเธออ่อนหยวบลงอีกครั้งกำแพงที่เธอกำลังสร้างพังลงแบบไม่เหลือชิ้นดี เขากอดเธอแนบแน่นเขา รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกดีใจที่เธอไม่แกะมือของเขาออกอย่าง ตอนแรกเขากำลังโทษตัวเองที่กำลังจะปล่อยให้คนที่รักเขา ที่สุดหลุดมือไป เขาอยากให้เธอปลอดภัยแต่กลับใช้วิธีตรงกัน ข้ามกักขังเธอเขาอยากจะบอกเธอว่าที่เขาท่าทุกอย่างนั้นก็เพื่อ เธอแต่เขากับกลัวคำตอบของเธอกลัวความเห็นแก่ตัวของเขา มันทำให้เธอเจ็บ ทั้งที่ไม่ได้ตั้งใจ