ตอนที่ 2…หาความจริง จากเธอคนนั้น [5/6]

“ขอโทษที่พวกเรารบกวนนะครับ” พลพักษ์เป็นฝ่าย กล่าวขัดจังหวะความเงียบงัน และสบตากับน้ำแข็งเป็น เชิงบอกว่าขอตัว น้ำแข็งยิ้มแหยๆให้สองพี่น้องที่จากไป

“คุณไมล์ ฉันไหว้คุณละนะ” น้ำแข็งพูดพร้อมยกมือท่า ตามที่พูด “ช่วยมีมารยาทกับเพื่อนของฉันหน่อยเถอะนะ คะ สักนิดก็ได้”

“ฉันหยาบคาย ส่พวกเขาตรงไหนไม่ทราบ ก็แค่ปฎิเสธ ในสิ่งที่เขาขอมา เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบคนเยอะๆ ยิ่งคน แปลกหน้าแล้วด้วย ไม่เอาหรอกที่จะให้มาร่วมโต๊ะอาหาร กโน้นนี้นั่นในหม้อที่ฉันกิน” น้ำแข็งเงียบลงและมองบน อย่างเหลือเชื่อ เธอก้มมองจานตัวเองและใช้ตะเกียบคีบ หมูที่อยู่ในจานกินไปเงียบๆ จนทุกอย่างในจานของเธอ หมดแล้ว น้ำแข็งเกิดความลังเลขึ้นมาทันทีว่าคราวนี้เธอ จะกล้าตักสิ่งที่อยู่ในหม้อมากินต่อได้มั้ย ก่อนหน้านี้เธอ ไม่ได้คิดอะไร จนเขาพูดออกมานี้แหละเธอจึงไม่กล้าเสีย ดื้อๆ

ควับ! น้ำแข็งตาโต เมื่อกระบวยลอยข้ามหม้อมาโดยที่ ข้างในกระบวยมีหมู ลูกชิ้น ตับ อะไรอีกมากมายเท่าที่ เขาจะตักขึ้นมาได้ใส่ในถ้วยของเธอ “งี่เง่า” แถมด้วยคำ ต่อว่าสองคำสั้นๆ

น้ำแข็งแก้มป่อง ก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาไมล์ เขารู้ได้ไงว่าเธอคิดอะไรอยู่ หลังจากออกจากร้านชาบูแล้ว ไมล์ เข้าร้านเสื้อสูทแบรด์ดัง แต่ครั้งนี้เขาไม่ต้องหิ้วกลับ เพราะทางร้านมีบริการไปส่งให้ถึงบ้าน ไมล์ชี้อสูทเกือบ สิบชุดเป็นแบบสมัยนิยมของยุคนี้พอดี น้ำแข็งตาค้างเมื่อ ไมล์ลองสวมแค่แบบเดียวและชุดเดียว เขาก็หล่อขั้นเทพ แล้ว หุ่นเขาดีมาก ไซด์แทบไม่ต้องแก้เลย ทางร้านก็แค่ ทําในส่วนที่ต้องทําเก็บชายแขนเสื้อกับส่วนขาก็เท่านั้น น้ำแข็งก็เพียงเดินไปกรอกข้อมูลเขียนแผนที่ให้กับทาง ร้าน

“ไม่มีของผู้หญิงบ้างเหรอครับ” ไมล์ถามพนักงานขาย ซึ่งได้คำตอบว่าโซนเสื้อผ้าของผู้หญิงจะอยู่ชั้นบน เมื่อ พวกเขาออกจากร้านสูท ไมล์ก็เข้าร้านเลือกเนคไทอีก สิบกว่าเส้น เขาเร็วมากครั้งนี้ไม่ถึงสิบนาทีเขาก็ส่งบัตร ให้พนักงานเตรียมรูด “ถุงเท้าได้เหรอยัง” ไมล์บอกให้น้ำ แข็งไปเลือกถุงเท้าให้เขา จนเขาจะจ่ายเงินแล้วถุงเท้าก็ ยังไม่มาเสียที

“ได้แล้วค่ะ” น้ำแข็งชูถุงเท้าสิบคู่ในมือ เธอค่อนข้าง พิถีพิถันในการเลือกมาก เธอต้องเปิดค้นคว้าเลยทีเดียว ว่าควรเป็นผ้าแบบไหนที่คุณไมล์สวมใส่แล้วจะสบายมาก

“ไปหยิบถุงเท้ากีฬามาด้วย” น้ำแข็งพยักหน้าอย่าง เข้าใจ ครึ่งชั่วโมงพวกเขาก็ออกจากร้านนี้ ลำดับต่อไป คือร้านเสื้อผ้าชุดสำหรับทำงาน ไมล์ค่อนข้างเสียเวลากับ ร้านนี้มากหน่อย แต่เวลาเกือบชั่วโมงเขาก็เลือกได้สืบกว่า ด ขณะที่รอไมล์เดินเข้าไปใกล้น้ำแข็ง หยิบ ธนบัตรใบละหนึ่งพันให้เธอไปสิบใบ “ไปจัดการหาซื้อ กางเกงชั้นในชายให้ฉันด้วย”

“ห้า! ฉันเหรอค่ะ ฉันเนี่ยนะ” น้ำแข็งหน้าแดง หน้าร้อน ตัวชา ในฉับพลัน

“นอกจากเธอแล้ว ฉันคุยกับใครอื่นอีกมั้ย”

“แล้วทำไมคุณไม่ไปซื้อเองละคะ”

“แล้วทำไมฉันจะให้เธอไปซื้อไม่ได้ละ

“ก็มัน!” น้ำแข็งหยุดคำพูดทันที เธอหายใจเข้าปอดยาวๆ เพื่อเรียกกำลังใจครั้งใหญ่ ก่อนเดินออกจากร้านไป ไมล์ มองตามและแอบยิ้มขำ

“สวัสดีค่ะ” พนักงานขายทักทายน้ำแข็ง “ต้องการแบบ

ไหนบ้างคะ ไซด์ไหนคะ”

“เออ”

“ซื้อให้คุณพ่อหรือซื้อให้สามีค่ะ”

“เอ่อ” น้ำแข็งพูดไม่ออก เธอยิ้มแหยๆ พนักงานมองใบหน้าที่แดงก๋าของเธอแล้ว ประสบการณ์ที่ผ่านมาคง ทําให้พนักงานเดาได้

“งั้นเชิญทางนี้ค่ะ” พนักงานจึงพาน้ำแข็งเข้ามาตรงชั้น ในชายที่มีภาพนายแบบหนุ่มเนื้อแน่นรูปร่างดีโชว์สัดส่วน “ไซต์ประมาณนี้ได้มั้ยคะ” พนักงานชี้ไปที่ภาพนายแบบ

“นายแบบสูงเท่าไหร่เหรอคะ?” น้ำแข็งกล้าถามในที่สุด พนักงานยิ้มและตอบคำถามอย่างใจดี น้ำแข็งยิ้มและ พยักหน้าบอกว่าไซด์เดียวกัน และเน้นย้ำว่าขอแบบอย่าง ดีเน้นเนื้อผ้าที่ใส่แล้วสบาย ขอบเอวต้องไม่ทิ้งรอยไว้ บนผิวกาย พนักงานรับทราบจึงหยิบสินค้าขึ้นมาให้น้ำ แข็งได้ดู น้ำแข็งขอแบบสีพื้น ซึ่งเธอเลือกทั้ง แบบอันเด อร์แวร์และบ็อกเซอร์คละกันไปร่วมๆก็สามสิบตัวที่เธอ จ่ายเงินให้พนักงานไป

“เธอจะไปตั้งแผงขายชั้นในชายเหรอไง”

“เอาที่สบายใจค่ะ” ไมล์เลิกคิ้ว “สบายใจฉันนะคะ ไม่ใช่ คุณ” น้ำแข็งไม่สนใจท่าทีล้อเลียน เดินนำหน้าไมล์ไปไม่ สนใจถุงกระดาษขนาดใหญ่ในมือเขาที่ใหญ่และคงหนัก กว่าของเธอหลายเท่า แต่ก็อดคิดค่อนขอดไม่ได้ว่าใน เมื่อเขาเองไม่ใช่เหรอที่เป็นคนให้เงินเธอมาตั้งเยอะแล้ว ใครเขาจะไปรู้ละว่าเขาต้องการเท่าไหร่ ให้ฌสียขนาด นั้นก็จัดไป
“เดี๋ยวก่อน จะไปไหน เอาของพวกนี้ไปเก็บ เดี๋ยวฉันไป นั่งรออยู่ที่ร้านกาแฟด้านนั้น” ไมล์พูดพร้อมกับยัดถุงใน มือตัวเองทั้งหมดใส่มือน้ำแข็ง

“เจ้าค่ะ คุณเจ้านาย” น้ำแข็งรับมาและเดินหันกลับ ไป

ยังทิศทางออกลานจอดรถ และอีกสิบนาทีต่อมาเธอก็

กลับมานั่งทรุดกายที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามไมล์ “ฉันสั่งน้ำมะพร้าวมาให้เธอนะ” ไมล์พูดพร้อมยื่นแก้วน้ำ

มะพร้าวเย็นฉ่ำน่ากินไปใกล้ๆน้ำแข็ง

“ขอบคุณค่ะ” น้ำแข็งรับมาและดูดรวดเดียวหมดไปครึ่ง แก้ว ไมล์นั่งดื่มกาแฟด้วยท่าทางสบายๆ เท่ห์ๆ จนสาวๆที่ เดินเข้ามาในร้านต่างก็ต้องแอบลอบมองกันเป็นส่วนใหญ่

น้ำแข็งที่ความเหนื่อยล้าเจือจางไปมากแล้ว หันมาถาม ไมล์ต่อทันที “มีอะไรอีกที่คุณยังต้องซื้อ”

“หลายอย่าง อยากจะให้เสร็จๆวันนี้”

“อ้าว! แล้วเราจะกลับไปทันทานมื้อเย็นกับคุณป้า คุณ ท่านเหรอคะ”

“ทำไม เธอกลัวอดข้าวหรืออดเลื่อนตำแหน่ง”
“ตำาแหน่งอะไรของคุณ”

“แฟนในนามของฉันไง” น้ำแข็งมองบนพร้อมถอน หายใจออกมายาวเหยียด

“สงสัยฉันจะยังไม่ตื่น เลยยังอยู่กับฝันร้าย

“ปากดีจริงๆเลยนะ” น้ำแข็งไม่แคร์ แถมแลบลิ้นใสไมล์ กลับไปด้วย ก็อยากมาว่าเธอก่อนทําไมละ ไมล์ดื่มน้ำ เปล่าก่อนลุกขึ้น น้ำแข็งรีบดูดน้ำมะพร้าวที่เหลืออยู่จน หมดและรีบลุกจากเก้าอี้ตามหลังคนที่เดินนำออกไปแล้ว อย่างรวดเร็ว

“เฮ้ๆ คุณไมล์นั่นร้านเสื้อผ้าผู้หญิงนะคะ

“ฉันมีตา และไม่ได้โง่ ตามมา!” ไมล์เดินเข้าไปในร้าน น้ำแข็งเดินตามอย่างเซ็งๆ เขาคงไม่บังคับเธอเรื่องการ แต่งตัวด้วยหรอกนะ “สไตล์การแต่งตัวของเธอก็ไม่ได้ น่าเกลียดนัก เพราะนอกจากชุดนักศึกษาก็ชุดนี้แหละ ที่ฉันเห็นว่าเธอมีเสื้อผ้าชุดอื่นอยู่ด้วย” ไมล์จับไหล่น้ำ แข็งหมุนรอบหนึ่งรอบ “แต่มันเก่าแล้ว แฟนในนามของ ฉันต้องดูดีทุกกระเบียดนิ้ว” น้ำแข็งพยักหน้าอย่างเข้าใจ และอีกอย่างตามเอกสารข้อตกลงในข้อสี่คือเธอต้องเชื่อ ฟังเขา เอาเถอะ! ตู้เสื้อผ้าเธอก็โล่งอยู่แล้วของพวกนี้ที่ เขาบังคับซื้อให้ใส่ได้สบาย
“คุณไมล์ พอเหรอยังคะ ฉันไม่ไหวแล้ว” น้ำแข็งร้องขอ ความเห็นใจ เธอลองชุดที่เลือกมาสิบกว่าชุดแล้ว

“ได้ ผมเอาหมดนั้นแหละครับ นี่ครับ” ประโยคหลังไมล์ หันไปหาพนักงานและส่งบัตรที่เขาแค่ใส่ไว้ในกระเป๋า กางเกงเพื่อง่ายต่อการหยิบใช้ในวันนี้

“พอก่อนเถอะค่ะ ไม่ไหวแล้ว” น้ำแข็งยกแขนสองข้างที่ เต็มไปด้วยถุงมากมาย

“ร้านกระเป๋าอีกร้านเดียว” ไมล์พูดจบเดินนำไปเลย เขา ยืนพิจารณากระเป๋าผู้หญิง เหมือนกำลังนึกภาพน้ำแข็ง ตอนลองชุดต่างๆ ยายเด็กคนนี้รูปร่างอรชรได้สัดส่วน มาก สวมใส่อะไรก็ดูดีไปทุกชุด เขาจึงเหมาทุกชุดที่เธอ ได้ลองทั้งหมดมาเลย คราวนี้เหลือแต่กระเป๋าที่ต้องให้ เข้ากับเสื้อผ้าสักสามสี่ใบ

“ใบเดียว คุณไมล์เอาแค่ใบเดียว ขอร้องละนะคะ”

“สามใบ ขาดตัว” ไมล์พูดแค่นั้น และชี้บอกพนักงาน ทันที ยี่สิบนาทีน้ำแข็งก็เพิ่มเติมถุงใบใหญ่อีกสามถุง

“กลับจากที่นี่กัน ฉันต้องการซื้อ iphone และ MacBook ” เพราะวันก่อนที่เขาตั้งใจจะไปซื้อกับมารดา แต่เผอิญ วันนั้นมารดาเกิดมีสายเรียกเข้าจากเพื่อนสนิทคนสําคัญ เขาเลยบอกไปว่ายังไม่จำเป็นเท่าไหร่ ไว้เขาหาเวลามาจัดการเอง และวันนี้ก็ถือว่าดีมากเลย เขามีเบ๊ ประจำตัวที่ไม่บ่นเลยสักคำ เพราะเขาไม่รับฟังคำที่ว่า พอ ก่อน! ส่วนน้ำแข็งพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ แม้ตอนนี้จะ บ่ายแก่ๆแล้วก็ตาม

นํ้าแข็งที่เดินตามหลังไมล์ แต่ทั้งระยะห่างมาก ก็ไมล์ตัว เปล่าในขณะที่เธอของเต็มไม้เต็มมือไปหมด นํ้าแข็งไม่ เคยบ่นโอดครวญขอความช่วยเหลือจากไมล์เลยแม้สัก นิดเดียว ซึ่งทำให้ไมล์อดคิดไม่ได้ เขาจึงชะลอฝีเท้าลง เพื่อรอนํ้าแข็ง

“ทําไมเธอถึงไม่ขอให้ฉันช่วยละ” ไมล์ถามเมื่อน้าแข็ง เดินมาถึง

“ผู้ชายดีๆมีแต่ในนิยาย เคยได้ยินมั้ย” น้ำแข็งพูดไปโดย ไม่หยุดเดิน คนที่ได้ยินขบกรามแน่น และเร่งฝีเท้าจนทัน ร่างบางที่พะรุงพะรัง

“งั้นก็เชิญมโนหาผู้ชายจากในนิยายเองแล้วกัน” ไมล์พูด เสร็จและเดินเลยไป ไม่หันกลับมามองอีกเลย

น้ำแข็งมาถึงรถเธอยัดของใส่ไปหลังรถและส่งกุญแจให้ ไมล์ที่มาถึงก่อนแต่เขาไม่มีกุญแจ เมื่อทั้งสองเข้าไปใน รถ น้ำแข็งก็รู้สึกคอแห้งอีกครั้ง

อ๊ะ! ใบหน้าของไมล์และน้ำแข็งอยู่ห่างแค่สองเซ็นติเมตร เมื่อไมล์มองกระจกหลังและเห็นถุงอะไรวางอยู่ที่ เบาะหลัง เป็นจังหวะที่น้ำแข็งก็จะหันไปหยิบขวดน้ำที่อยู่ ในถุงนั้นเช่นกัน

ดวงตาต่างสบประสาน ความใกล้ชิดแบบนี้เกิดขึ้น อีกแล้ว แต่ครั้งนี้เป็นการเผชิญหน้า ไมล์มองเข้าไปใน ดวงตากลมที่เปิดกว้างมากขึ้น

อื้ม! น้ำแข็งร้องเสียงในคอ เมื่อช่วงเวลาที่เธอกำาลังจะ ผละออกมา สิ่งเหนือความคาดหมาย เมื่อมือแข็งแรงยก ขึ้นมาโอบล้อมวางที่แก้มทั้งสองข้างของเธอเพื่อล็อค ใบหน้าของเธอไว้ไม่ให้ผละหนีไป ยามที่ริมฝีปากของ เขาประทับลงมาที่ริมฝีปากของเธอ ดวงตากลมเบิกกว้าง เบิกกว้างมากขึ้นจนมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว และเธอก็ไม่ได้ ขัดขืนอะไรทั้งนั้น ร่างกายสาวเริ่มหลงเคลิบเคลิ้มไปกับ จูบนั้น คนที่มากประสบการณ์ไปต่ออย่างหลงลืมโลก ความเป็นจริง ริมฝีปากดื่มกับความหอมหวานจากโพรง ปากสาววัยใส น้ำแข็งไร้ซึ่งประสบการณ์ไม่รู้ว่าจะสนอง กลับไปอย่างไร แต่สิ่งที่เธอไม่รู้และสนองกลับไป ทำให้ คนตัวโตสั่นสะท้านเอ่อล้นไปด้วยความต้องการและ อยากครอบครองในฉับพลัน

น้ำแข็งหลับตาลงปล่อยให้ไมล์ล่วงล้ำเข้ามาในโพรง ปากตามต้องการ สติของเธอเตลิดเปิดเปิงไปไหนแล้ว ไม่รู้ แต่ความรู้สึกนี้ดีมาก ยามที่เขาตวัดลิ้นเกี่ยวกับลิ้น ของเธอในโพรงปากเธอ ทําเอาเธอลืมหายใจ ร่างกาย โยกโยนสั่นไหวตามแรงเบียดเข้ามาของเขา
อ๊ะ!!! น้ำแข็งสะดุ้งและผละเอาตัวเองถอยออกมา อัตโนมัติ เมื่อฝ่ามือร้อนที่อยู่ตรงแก้มเลื่อนลงมาบีบเคล้น อกเต่งตึงของเธอผ่านอาภรณ์ตัวเก่งของเธอ น้ำแข็ง หอบหายใจก้มหน้ามองขาตัวเอง อายเกินกว่าจะเงยขึ้น มามองคนข้างๆที่ตอนนี้เขาทำอะไรอยู่เธอก็ไม่รู้