บทที่ 18 มาสายไปแล้ว
บทที่ 18 มาสายไปแล้ว
กระโปรงมือทำงานของ หลีชิงเยียนกลายเป็นเศษผ้า ตกลงไป ที่พื้น ทันใดนั้น ถุงน่องสีดำของ หลีชิงเยียนก็ถูกชายฉกรรจ์คน หนึ่งจับไว้ ออกแรงฉีกกระชากทันที ทันใดนั้น ถุงน่องสีดำก็ถูก ฉีกขาดเป็นสองท่อนในทันที ขายาวที่ยั่วยวนดั่งหิมะ ได้เผยอ อกมา
หลีชิงเยียนพยายามดิ้นร่างกายสุดขีด ดวงตาที่สวยงามประกาย ความโกรธเกี้ยวและตื่นตระหนก
เธอไม่เคยคิดเลยว่า สักวันหนึ่ง เธอจะถูกพวกชายฉกรรจ์ ล่วง ละเมิดอย่างป่าเถื่อนในนี้
“อย่า ขอร้องนาย พวกนายจะเอาอะไร ฉันก็ให้พวกนายได้หมด ผมยาวของ หลีชิงเยียนยุ่งเหยิง ใบหน้าที่บอบบางงดงาม เต็มไป ด้วยความตื่นตระหนกหวาดกลัว
“ฉันต้องการให้เธอเรียกฉันว่าพ่อ เธอทําได้ไหม?” ชายฉกรรจ์ คนหนึ่งบีบคางบอบบางของหลีชิงเยียนไว้ รอยยิ้มเต็มไปด้วย ความเจ้าเล่ห์
“ได้ห้าวหนานล่ะ เขาอยู่ที่ไหน?”หลีชิงเยียนถามด้วยเสียงสั่น
ชายฉกรรจ์ทั้งหลายหัวเราะเสียงดัง สายตาที่มองหลีชิงเยียน เต็มไปด้วยความเร่าร้อนและเย้าแหย่
ได้ห้าวหนาน? ได้ห้าวหนานกำลังอยู่ห้องข้างๆ รอเทพธิดาที่ ถูกทรมานจนอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงส่งเข้าไป กลายเป็นของเล่นของ เขา!
พวกนายถูกส่งมาจากใครกันแน่?” หลีชิงเยียน มองไปที่ชาย ฉกรรจ์ ไอ้หัวสมองนึกถึงการลอบสังหารเมื่อไม่กี่วันก่อนโดย อัตโนมัติ
หลีชิงเยียนรู้สึกเสียใจขึ้นมาในทันที เมื่อกี้ถ้าเธอเรียก ซูเหล ยมาด้วย จะไม่ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้แน่นอน
เสียงฉีกขาดดังขึ้น ชุดทำงานสีขาวของหลีชิงเยียน ถูกมือใหญ่ หยาบคายคู่หนึ่งฉีกขาด
เรือนร่างขาวดั่งหยกหิมะ ใต้แสงไฟสีขาว เปล่าประกายแสง แวววาว
หลีชิงเยียนหลับตาลง หางตามีน้ำตาที่เจ็บปวดใสกระจ่างไหล ออกมา
ในเวลานี้ เฉินเป่ยอยู่ในคฤหาสน์ แต่ในใจมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี อย่างรุนแรงบางอย่าง
เขามักจะรู้สึกว่า มีบางอย่างผิดปกติ แต่ก็นึกไม่ออก ว่าผิดปกติ ตรงไหน
ทันใดนั้น ภายนอกคฤหาสน์ มีเงาดำสองสามร่าง พลิกกำแพง มาย่างคล่องแคล่วว่องไว
ในตอนนี้เอง ในที่สุด เฉินเป่ย ก็แววตาแน่วแน่ ใต้ดวงตามีแสง เยือกเย็นส่องผ่าน
พวกเงาทั้งหลาย ฝีมือคล่องแคล่วว่องไว เหวี่ยงเหล็กเกี่ยวออก มาอย่างรวดเร็ว คว้าเชือกไว้แล้วปืนตามกำแพง คลานขึ้นกำแพง เหมือนดั่งตุ๊กแก รวดเร็วยิ่งนัก!
ในขณะที่พวกเขากำลังจะปีนเข้าไปในห้องนอนบนชั้นสอง ทันใดนั้น ในห้องที่มืดสนิท มีเสียงสังหารอันเยือกเย็น ดังเข้ามา ในหูของพวกเขา “ใครส่งพวกนายมา?”
เงาร่างหนึ่ง ค่อยๆเดินออกมาจากมุมห้องนอน
“ตาย!” เงาดำเหล่านี้ สะบัดมือทั้งสองข้าง มีดแต่ละด้าน ถูก เหวี่ยงไปที่ เฉินเป่ย! มีดสั้นเหล่านี้ มีพลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่าง ง หากถูกแทงเข้าที่ร่างกายจะต้องตายอย่างแน่นอน!
“ฉีก!” เงาร่างนั้น ก็หายไปจากที่เดิมกะทันหัน มีดสั้นก็ร่วงลง ไป
“พวกนาย…… เหยียบพื้นสกปรกแล้ว!!” เสียงที่เยือนเย็นหนาว เหน็บ ดังขึ้นจากด้านหลังพวกเขา อุณหภูมิในห้องนอน ลดลง อย่างรวดเร็ว เกือบจะถึงจุดเยือกแข็ง!
เงาค่าทั้งหลายหันกลับ แม้แต่การเคลื่อนไหวของร่างนั้นยังเห็น ไม่ชัด ต่างก็ถูกโจมตีอย่างรุนแรงด้วยขายาว เตะออกไปไกล
เงาเหล่านั้นไม่รู้เลยด้วยซ้ำ ตอนที่พวกเขามาในคฤหาสน์ กระทำสิ่งต้องห้ามที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ซึ่งก็คือเหยียบพื้นที่นี่! พวก เขาไม่รู้ว่า ในการเช็ดสะอาดพื้นเหล่านี้ให้แวววาวเหมือนใหม่ทุก วัน ต้องใช้ความพยายามมากแค่ไหน สุดท้ายแล้วโดนพวกเขา เหยียบ ทุกอย่างก็ล้มเหลวหมด!
“ตูม—”
เงาดำทั้งหลาย บินพุ่งออกมาจากหน้าต่างชั้นสอง กระแทกลง กับพื้นอย่างรุนแรง น่าอนาถสิ้นดี!
“ใครส่งพวกนายมา?” น้ำเสียงของเฉินเป่ยสงบและลึกล้ำ
เงาดำเหล่านั้นนิ่งเงียบไม่ส่งเสียง พวกเขาอยากจะหลบหนีไป แต่พวกเขากลับพบว่า ขาของพวกเขา ถูกบดขยี้จากพลังแรงสั่น สะเทือนของชายคนนี้
“ไม่บอก?” มุมปากของ เฉินเป่ยยกขึ้นอย่างเยือกเย็น แสงสีดำ พุ่งออกมาจากมือ เกือบจะในทันที เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้น ออกมาจากคนคนหนึ่ง
แขนซ้ายของชายคนนั้น ปรากฏรอยเลือด จากนั้น แขนของเขา ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นของเขาอีกต่อไป!
แขนของเขา ถูกตัดออกอย่างง่ายดายด้วยแสงสีดำนั่น!
“พูด ใครเป็นคนส่งพวกนายมา!” ส่วนลึกในดวงตาของ เฉินเป่ย มีความเย็นเฉียบและดุร้าย นี่คือบ้านของ หลีซิงเยียน เฉินเป่ย ไม่ คาดคิดว่า นักฆ่ามือสังหารเหล่านี้ จะวางแผนมาถึงที่นี่!
“คือ……คือคุณได้!” ชายคนนั้นกุมแขนไว้ เจ็บปวดทรมานจน กระตุกไปทั้งตัว
“ไต้ห้าวหนาน!” ดวงตาของ เฉินเป่ยประกายแสงคมเฉียบเขาเกือบจะเข้าใจเจตนาของ ไต้ห้าวหนานในทันที!
นี่คือจะฆ่ากวาดเรียบเขากับ หลีชิงเยียน
เฉินเป่ยหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา รีบโทรออกอย่างรวดเร็ว
“ภรรยาของฉันตกอยู่ในอันตราย ตอนนี้นายรีบให้ ซูเหลยหา ภรรยาฉันในทันที!” เฉินเป่ย พูดเสียงเคร่ง แววตาสงบสุดขีด แต่ กำลังฉายไอสังหารที่น่าหวาดกลัวสยดสยอง!
เขารู้จัก หลีชิงเยียนดี ตามนิสัยใจคอของเธอ เป็นไปไม่ได้ที่จะ ให้ ซูเหลยอยู่เคียงข้างเธอตลอดเวลา!
“รู้แล้ว พี่ใหญ่ฉันจะแจ้งให้เธอทราบทันที” ชายหนุ่มทาง ปลายสาย ก็รู้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ วางสายลงทันที ส่วน เฉินเป่ย ในตอนนี้ได้พุ่งเข้าไปในโรงรถแล้ว
ขี่จักรยานที่ทรุดโทรมคันนั้น ขับพุ่งไปทางข้างหน้าอย่างบ้า คลั่ง!
ความเร็วของ เฉินเป่ยรวดเร็วเกินไป ยางของจักรยานถูกับพื้น อย่างรวดเร็ว มีประกายไฟกะพริบเลือนราง เพียงพริบตา ก็ได้ทิ้ง รถจำนวนมากมายไว้ข้างหลัง
คนขับจำนวนมาก เพียงรู้สึกว่า ข้างๆมีลมพัดผ่าน จากนั้นก็เบิก ตากว้าง มองไปที่ชายหนุ่มขี่จักรยาน ขับเคลื่อนไปอย่างรุนแรง ดั่งเช่นพายุ! ด้วยความเหลือเชื่อ!
……เร็วมากเกินไป! ความเร็วนี้ ทําให้รถสปอร์ตที่ส่งเสียง คํารามหลายคัน ยังต้องถอนหายใจด้วยความละอาย !
หัวใจของ เฉินเป่ย รู้สีกร้อนรนกระวนกระวาย เขากังวลว่า ถ้า เหลยตามกลับนําไป…… หลีชิงเยียนไม่เคยประสบกับอันตรายใน ชีวิต วิกฤตความเป็นความตาย เลยไม่มีความตื่นตัวระมัดระวังใดๆ เชื่อคนอื่นง่ายเกินไป
ส่วนล็กในดวงตาของเฉินเป่ย มีไอสังหารที่เยือกเย็นไร้ขีด จํากัด กําลังเกิดขึ้น ถ้าหากหลีชิงเยียนเกิดเรื่องไม่คาดคิด อะไร….. ขอให้เขาจะต้องขึ้นฟ้าหรือลงดิน ก็จะไม่ปล่อย เฉินเป่ย ไปแน่นอน!
ในโรงแรม มือของหหลีชิงเยียนถูกมัดด้วยเชือก ขาทั้งสองข้าง ก็ถูกชายฉกรรจ์สองคนควบคุมไว้อย่างแน่นหนา ส่วนชายฉกรรจ์ คนหนึ่ง กำลังจ้องมองหลีชิงเขียน อย่างสนุก เตรียมที่จะทะลุ เส้นสุดท้าย……
“ปิง!”
ในขณะนี้เอง ประตูห้องส่วนตัวถูกถีบออกอย่างกะทันหันเงาที่สวยงามร่างหนึ่ง ปรากฏขึ้นที่หน้าประตู
“ใคร!”
ชายฉกรรจ์ทั้งห้าหกคนเงยหน้าขึ้น เปลือยกายท่อนบนไว้ เมื่อ เห็นผู้หญิงที่ยืนอยู่หน้าประตู ก็ยิ้มแสยะขึ้นมาในทันที
“ดีมาก รู้ว่าพวกเราไม่พอเล่น เลยมาให้อีกคน
“อีหนูนี่ไม่ค่อยเต่งตึง แต่เด้งกระชับพอ
“ดูเหมือนว่าหุ่นจะไม่เลว น่าจะร้อนแรงพอ ข้าชอบพิชิตม้าป่า”
พวกชายฉกรรจ์สีหน้าน่าหวาดกลัว แต่ละสายตา เต็มไปด้วย ความปรารถนาอย่างแรงกล้า !
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ