บทที่ 8

“ปากหวาน ไม่รู้ว่าตอนที่น้ำไม่อยู่แอบไปมีกิ๊กหรือเปล่า” อารยาพูดทีเล่นทีจริง เพราะเธอเพิ่งเดินทางกลับมาจาก ต่างประเทศหลังศึกษาจบปริญญาโทจบเมื่อเช้านี้

“พี่ไม่มีใครหรอก พี่รักน้ำคนเดียวผู้หญิงอื่นเป็นแค่ ทางผ่านของพี่ แต่สำหรับน้ำ น้ำจะเป็นแม่ของลูกพี่ใน อนาคต”รัฐกฤตญ์รักและคบหาดูใจกับอารยามาร่วมเจ็ด ปี พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายเห็นดีเห็นงามด้วยเป็นเพราะอารย าเป็นลูกผู้ดีเก่า ไม่ว่าฐานะและชาติตระกูลถือว่าเป็นผู้ หญิงที่เหมาะสมกับรัฐกฤตญ์ที่สุด

“ขอบคุณนะคะที่ยังซื่อตรงต่อน้ำ”

อารยาก้มลงกราบที่หน้าอกของรัฐกฤตญ์ ชายหนุ่ม เชยคางอารยาให้เงยขึ้นก่อนจะประกบริมฝีปากของเขา ลงบนกลีบปากบางของเธอ อารยาเผยอเรียวปากรับริม ฝีปากหนาของเขาด้วยความเต็มใจ ครั้งแรกที่มีความ สัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งเกิดขึ้นที่บ้านพักของเขาที่อยู่ที่ ประเทศอิตาลี นับจากวันนั้นถึงวันนี้ก็หกเดือนพอดีมือ หนายกร่างของอารยามานั่งบนหน้าขาของเขา โดยขาทั้งสองข้างของเธออยู่ในลักษณะนั่งคร่อม ชุดกระโปรงร่น ขึ้นมาอวดเรียวขางาม มือหนาเลื่อนมาเคล้นคลึงหน้าอก พอดีมือ ริมฝีปากผละห่างกลีบปากสาวที่บดจูบเมื่อครู่ เพื่อจัดการกับเดรสตัวสวย ร่างของอารยาจึงเหลือเพียง ชุดชั้นในและอันเดอร์แวร์ตัวจิ๋ว เรียวปากหนาประกบจูบ ปากอิ่มอีกครั้ง ตอบโต้สนองจูบซึ่งกันและกันอย่างดูด ดื่ม ก่อนจะเลื่อนปากต่าลงไปยังซอกคอเรื่อยลงมาถึง ทรวงอกที่ห่อหุ้มด้วยเสื้อชั้นในสีหวาน ใช้มือที่ชำนาญ ปลดตะขอที่อยู่ด้านหลังออกอย่างง่ายดาย

เม็ดบัวสีสวยถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหนา ดูดกลืน สลับกันทั้งสองข้างเพื่อไม่ให้น้อยหน้า ศีรษะของอารยา แหงนหงายไปทางด้านหลัง แอ่นทรวงอกเข้าหาเรียวปาก หนาอย่างเชิญชวน ซึ่งเขาก็เต็มใจอย่างยิ่งที่จะดูดดื่มกิน จนอารยาเองที่เป็นฝ่ายทนไม่ไหว ลุกขึ้นยืนอวดสรีระให้ รัฐกฤตญ์ได้เห็นเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้ยลความ สวยงามของส่วนเว้าส่วนโค้งของเธออารยาถอดอันเดอร์ แวร์ตัวจิ๋วออกจากท่อนขาเรียวเดินเข้ามาหารัฐกฤตญ์ที่ ใส่เสื้อผ้าครบชุด นั่งคร่อมร่างของเขาปลดเนคไทตาม ด้วยกระดุมเสื้อก่อนจะถอดมันออก จูบรัฐกฤตญ์ด้วยริม ฝีปากของเธอ ก่อนจะลากไล้ลิ้นไปตามไรเคราที่เริ่มขึ้นเขียวครึ้ม เรื่อยมาจนถึงทรวงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ก๋าย่าน่าลูบไล้ เรียวปากบางของเธอดูดเม้มที่ยอดอกของ คนรักเบาๆ และเลื่อนตาลงมาที่หน้าท้องแข็งแกร่งใช้มือ ปลดเข็มขัดและปลดกระดุมกางเกงทำงานของเขาออก พร้อมด้วยชั้นในที่รูดมันลงมากองอยู่ปลายเท้าของเขา ริมฝีปากบางสัมผัสกับเนื้อแท้อันเป็นตัวตนของเขาทันที ที่ถอดกางเกงออก ริมฝีปากบางดูดกลืนความเป็นชาย ชาตรีหายเข้าไปในปากแทบไม่หมดใบหน้าของเขาแหงน หงายพิงกับเบาะอย่างทรมาน เป็นนานกว่าเธอจะปล่อย สิ่งนั้นให้เป็นอิสระ ก่อนที่นําพาตัวเองขึ้นมานั่งคร่อมร่าง ของรัฐกฤตญ์ครอบครองความเป็นตัวตนของเขาเข้าหา ร่างของเธออย่างเชื่องช้า

เมื่อทั้งสองสอดประสานร่างกายเป็นหนึ่งเดียว อารยา เริ่มบทรักที่เขาเป็นผู้สอน เธอเคลื่อนไหวร่างกายอย่าง เชื่องช้าและเปลี่ยนเป็นความเร็วในเวลาต่อมา ขยับ กระชั้นร่างกายขึ้นลงโดยมีมือหนากอบกุมสะโพกเป็นคน คอยจับจังหวะ

“พี่ใหญ่อืม…อือ” เสียงกระเส่าของอารยาเล็ดรอดออก มาจากเรียวปากคู่งาม ร่างบางเริ่มเกร็งกระตุก และเสียง หวีดร้องเล็กๆ ก็ดังออกมาจากเรียวปากงาม เมื่อเธอได้ไป ถึงฝั่งฝันค้นพบความสุขดั่งเช่นทุกครั้งที่ดำเนินกิจกรรมทางเพศ รัฐกฤตญ์จับ ร่างของอารยาให้นอนราบไปบนโซฟาแล้วเป็นผู้คุมเกม เองร่างสูงใหญ่เคลื่อนไหวบนร่างกายของอารยาอย่าง รวดเร็ว แต่สมองกลับคิดถึงแต่ใบหน้าและริมฝีปากตลอด จนทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาสัมผัสร่างกายของหญิง

สาวอีกคนหนึ่ง มันเป็นอย่างนี้ได้อย่างไร เขานึกถึงณิ ซาตอนที่ขับเคลื่อนร่างกายอยู่เหนือร่างของอารยา มัน เป็นเรื่องที่ไม่น่าเกิดขึ้นเลย เวลานี้เขาน่าจะนึกถึงอารยา หญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างเขามากกว่าไม่ใช่คิดถึงผู้หญิงคนอื่น เขาสะบัดศีรษะไล่ความคิดถึงณิชาให้ออกไปจากหัว เร่ง อารมณ์ปรารถนาของตัวเองให้ถึงขีดสุด

เพื่อจะตามอารยาไปถึงฝั่งฝัน

“พี่ใหญ่…พี่ใหญ่” เสียงหวานใสของอารยาเปล่งออก มาอีกครั้งเมื่อเธอพานพบกับความสุขเป็นครั้งที่สอง รัฐก ฤตญ์ก้มใบหน้าลงจูบเรียวปากของเธอเนิ่นนาน เหงื่อบน ใบหน้าของเขาหยดลงบนดวงหน้าของอารยาเป็นระยะ เขา

พยายามเร่งเร้าอารมณ์ของตัวเองเต็มที่ หวังว่าจะไปยังวิมานที่ลอยอยู่ไกลเกินเอื้อม

รัฐกฤต หยุดการกระทำของเขา ดึงตัวตนของเขาออก จากร่างกายของอารยา หลังจากที่เพียรพยายามควบคุม อารมณ์ของตัวเองร่วมหนึ่งชั่วโมง แต่สมองมันกลับไม่รัก ดีคิดถึงแต่ผู้หญิงที่ชื่อณิชาตลอด

“พี่ใหญ่เป็นอะไรคะ” อารยาถามหลังจากที่ลุกขึ้นนั่ง ข้างๆ เขา มือน้อยเริ่มซุกซนไปที่ตัวตนของเขาเพราะเธอ รู้ว่าเขายังไม่ถึงฝั่งฝัน มือหนาตะครุบข้อมือบางไว้แน่น เพราะเขาหมดอารมณ์กับเธอเสียแล้ว

“พี่คงเครียด มีปัญหาเรื่องงานนิดหน่อย” รัฐกฤตญ์ โกหกคำโต เขาคิดเรื่องอื่นต่างหาก เรื่องงานไม่ใช่ปัญหา ใหญ่ของเขาเลย

“พี่ไปอาบน้ำก่อนนะ”

“ให้น้ำอาบด้วยนะคะ เหนียวตัวไปหมดเลย” อารยาบอก อย่างเอียงอายต่างจากเมื่อหนึ่งชั่วโมงอย่างสิ้นเชิงรัฐก ฤตญ์ยิ้มก่อนจะโอบไหล่ของคนรักเดินตรงไปที่ห้องอาบ น้ำที่เขาตั้งใจว่าจะอาบน้ำเพียงอย่างเดียว หวังจะให้สายน้ำดับความร้อน รุ่มในใจของเขาไม่ให้คิดถึงใครบางคนได้