8 That’s Crazy! (2)

เช้าวันรุ่งขึ้นที่วิทยาลัย

“เฮ้ ! เคนตั้น” ฉันร้องทัก

“ไง สบายดีเหรอวิคกี้”

“นายสัญญาแล้วนะว่าจะให้ฉันเจอแฟนนาย ฉันจะได้ เจอเพื่อนผู้หญิงของฉันคนแรกเมื่อไหร่” ฉันทวงสัญญา

“โอเคๆ ก็ได้” แล้วริมฝีปากงดงามของเคนต้นหยักยิ้ม “เย็นนี้ก็แล้วกัน มาที่อาร์เธอร์พาร์ค ใส่ชุดวิ่งมาด้วยนะ

“ชุดวิ่ง?” ฉันเอียงคอ “ทำไมไม่นัดที่ร้านอาหารหรือร้าน กาแฟล่ะ?”

แต่เคนตันเดินไปแล้ว ทิ้งให้ฉันยืนเกาหัวอยู่ตรงนั้น

เพราะฉะนั้นตอนเย็นฉันก็เลยไปที่อาร์เธอร์พาร์คตาม นัด ฉันตื่นเต้นและเตรยมพร้อมที่จะได้เจอผู้หญิงสวย ที่รักกีฬา

“เอ๋…? ” ฉันแปลกใจที่เห็นว่าเคนต้นมาคนเดียว “ไหนล่ะ แฟนนาย? ”
“อนาสตาเซียนะเหรอ? ”

“ก็ใช่สิ ทำไมถามเหมือนไม่รู้จักแฟนตัวเองละเนี่ย”

“นี่ไง” นิ้วเรียวยาวของเคนตันชี้ไปที่พื้นข้างเท้า

ฉันก้มหน้า มองตามปลายนิ้วชี้ของเขา “หมา?”

มีหมาไซบีเรียนฮัสกี้ตาสีฟ้ายิ้มให้ฉัน มันเป็นหมาตัว เดียวกับที่ฉันเห็นเขาวิ่งจูงตั้งแต่วันเปิดเรียนวันแรกที่เรา ยังไม่รู้จักกัน

“อะ…” ฉันอ้าปากค้างให้หมาที่กระดิกหาง “อนาสตา

เซีย…?”

ฉันทรุดลงกับพื้นข้างหมา น้ำตาไหลพรากด้วยความ ซาบซึ้งใจ “แฟนของนายช่างน่ารักและมีตาสีฟ้าที่สวย จริงจริง…”

ฉันโดนหลอกอีกแล้ว!!

“นี่ล่ะสุดที่รักของฉัน” เคนท์ขยิบตาก่อนจะนั่งลงไปกอด หมา พอดีกับที่มันยื่นหน้ายาวๆ มาจูบเขาด้วยความรัก อย่างสุดซึ้ง
หล่อมาก…โดยเฉพาะเมื่อเคนท์จูบกับหมา เชื่อได้เลยว่า ผู้หญิงทั้งโลกต้องอิจฉาหมาตัวนี้แทบขาดใจแน่ๆ

แล้วฉันก็เพิ่งรู้ตัวว่าฉันหน้าแดง ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่า เขินอะไร

“สัญญาแล้วนะว่าจะช่วยดูแล วิคกี้” ฉันสะดุ้งโหยง เมื่อเคนท์หันมาทวงสัญญาจากฉัน รู้ทันทีว่าอาจจะต้อง เผชิญกับเรื่องยุ่งยากที่ปากเร็วรีบสัญญาออกไป “เพราะ ฉะนั้น…….

เขายิ้มร้าย และไม่ว่าจะเพราะอะไรฉันก็ไม่กล้าจะคิด เลย

“ๆๆๆ”

“แฮ่กๆๆ”

ทั่กๆๆๆๆๆ

“แฮ่กๆๆๆๆ”

เสียงเมื่อครู่เป็นเสียงหอบหายใจกับเสียงฝีเท้าของฉัน เอง ไม่ใช่เสียงหมา
ฟี่บ!!

“กรี๊ด! กลับมานะ!! ”

ส่วนเมื่อกี้ก็คือเสียงอนาสตาเซียที่ทะยานตัวออกไป ราวกับจรวดจนเชือกจูงหลุดจากมือของฉัน

กว่าฉันจะตามสาวงามตาสีฟ้ากลับมาได้ก็แทบแย่ เรียก ได้ว่าวิ่งกันรอบเมืองจนขาลาก และนี่ก็คือผลของการ สัญญาว่าจะดูแลแฟนของเคนตัน คราวนี้ฉันต้องขา เพรียวเรียวสวยแบบไม่ง้อคลินิกแน่!

แต่ฉันชอบงานนี้ การพาอนาสตาเซียวิ่งกลายเป็นงาน สุดโปรดของฉันไปแล้ว ฉันหลงรักอนาสตาเซียตั้งแต่แรก เห็น และฉันไม่ได้รักเธอน้อยไปกว่าที่เคนตันรักเลย หลัง จากนั้นฉันก็มักจะมาวิ่งกับอนาสตาเซียและเคนต้น แต่ถ้า เขาตื่นไม่ทันหรือกลับบ้านค่ำเพราะต้องซ้อมบาสเก็ตบ อลที่วิทยาลัย ฉันก็จะรับจัดการ “ทั้งหมด” แทน

และที่ฉันพูดว่า “ทั้งหมด” ก็เพราะเขาไม่ได้มีแต่อนาสตา เซียตัวเดียว หากแต่สิ่งที่โอบล้อมร่างสูงราวกับสุดยอด นายแบบที่สาวๆ ทั้งเมืองหลงใหลของเคนตันไว้ก็คือเรื่อง รักป่วนของก๊วนสี่ขา

“มากินข้าวได้แล้ว เมี้ยวๆๆๆ” ฉันร้องพร้อมกับเคาะชาม ข้าวแมวดังแก๊งๆ แล้วแมวทั้งตัวเล็กตัวใหญ่เป็นสิบๆตัวก็วิ่งกรูกันมาหาฉันเหมือนวิ่งหาแม่

“เมี้ยวๆๆ แง้วๆๆ” พวกมันร้องอ้อนฉันไม่หยุด ส่งเสียง ครางและไถลำตัวไปกับขาของฉันอย่างน่ารัก ตัวนั้นก็ น่ารัก ตัวนี้ก็น่ากอด ทั้งน่าฟัดน่าหยิกน่าจูบจนฉันแทบ ขาดใจ

“เฮ้! หยุดทําแบบนั้นเดี๋ยวนี้นะลิซ! ” ฉันร้องห้ามแมวอ้วน ที่กระโดดใส่หน้าต่างมุ้งลวดไม่หยุด เพราะนอกหน้าต่าง ที่เปิดรับสนามหญ้าสีเขียวกว้างเหมือนที่ไดรฟ์กอล์ฟของ เคนตันมีเต่าทองน่ารักเกือบร้อยตัวเกาะอยู่ ในแคนาดา เราสามารถเห็นเรื่องเล็กๆ ที่น่าอัศจรรย์แบบนี้ได้

และนี่ก็คือส่วนหนึ่งของเสียงและสีสันในบ้านของเคน ตัน นอกจากจะมีหมาฮัสกี้สุดสวยเป็นแฟนแล้วเขายัง มีแมวในครอบครองอยู่หลายสิบตัวราวกับฮาเร็ม ฉัน สามารถพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำว่าเคนตันเพื่อนของ ฉันคือคุณชายแห่งตระกูลฮิววิทย์อันมั่งคั่งที่แสนจะหล่อ เหลาและใจบุญ

เคนตันเป็นผู้ชายที่รักสัตว์เป็นชีวิตจิตใจ เพราะฉะนั้น เขาคงไม่ใช่ฝ่ายทิ้งคามิลล์อย่างที่แซคบอกแน่ แซคชอบ แกล้งฉัน เพราะฉะนั้นฉันจะไม่เชื่อแซคแล้ว ทั้งแซคและเคนท์อำเก่งจะตาย!

กลับมาที่เรื่องของเคนต้น ที่คุณชายแมวอย่างเขากับคา มิลล์เลิกกันน่าจะเพราะเธอทนความรักหมาแมวจนรุงรัง ของเขาไม่ได้มากกว่า ดูปราดเดียวก็รู้แล้วว่าเขาให้เวลา สัตว์สี่ขาหน้าขนพวกนี้มากกว่าผู้หญิงสวย

คุณชายเคนตันเห็นสัตว์ถูกทอดทิ้งที่ไหนเป็นต้องเก็บ มาเลี้ยงและช่วยหาบ้านใหม่ให้ เขาจะชอบแมวตัวเล็กๆ เป็นพิเศษ ซึ่งบางทีเขาจะเลี้ยงพวกมันนานจนผูกพัน พอ มีคนมาขอเข้าจริงๆ เขากลับไม่ยอมยกให้เสียอย่างนั้น นี่แหละเคนตันชายหนุ่มผู้เกิดมาในบ้านหลังใหญ่ราว คฤหาสน์ มีพ่อแม่พี่น้องพร้อมหน้า และทุกคนก็อัธยาศัย ดีเยี่ยมสมกับที่เป็นชาวคาเนเดียนผู้มองโลกสดใส

และนี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมฉันชอบมาที่บ้านหลังนี้อย่าง ไม่รู้เบื่อ เพราะฉันชอบหมาและแมวไม่น้อยไปกว่าเขา จริงอยู่เขามีแม่บ้าน แต่ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับแมวและหมา เขาจะชอบดูแลเองมากกว่า ไปๆ มาๆ บ้านของเคนตันก็ แทบจะกลายเป็นบ้านหลังที่สองของฉันไปแล้ว

ฉันมารู้เรื่องที่เคนตันเลี้ยงแมวเร่รอนไว้หลายสิบตัวก็ ตอนที่ฉันคิดจะหาแมวไว้เลี้ยงแก้เหงาสักตัวที่บ้าน ช่วง นั้นฉันถามเพื่อนว่ารู้จักที่ไหนแจกแมวฟรีบ้างไหม เคนตัน ตาลุกวาว แล้วเขาก็กุลีกุจอพาฉันไปดูแมวในฮาเร็มของ เขา
แต่ก่อนที่ฉันจะได้แมวจากเขามาก็ไม่ง่าย เพราะฉันต้อง ตอบคำถามของเขาเกือบยี่สิบข้อ แต่ละคำถามที่ละเอียด ยิบเหมือนเป็นเครื่องช่วยกรองให้เขาว่าฉันดีพอจะเลี้ยง แมวของเขาหรือเปล่า เขามาสำรวจบ้านฉันด้วยว่ามีอะไร ที่จะทําให้แมวของเขาไม่ชอบไหม

นั่นล่ะเคนตัน ชายที่ดูเหมือนอ่านง่าย แต่ที่จริงแล้วกลับ กลายเป็นหนึ่งในชายปริศนาที่อ่านได้ยากที่สุดคนหนึ่งใน แก๊งของเรา

ตุบ! ฉันทิ้งตัวลงบนโซฟาของเคนตันอย่างไร้เรี่ยวแรง เย็นนี้เป็นวันที่สามที่ฉันอาสาพาอนาสตาเซียไปวิ่ง จริง อยู่ฉันหมดแรงแล้ว แต่อนาสตาเซียราวกับยังเหลือพลัง อีกไม่จํากัด เพราะทันทีที่เปิดประตูเข้าบ้านเธอก็ทะยาน หายเข้าไปในครัวเพื่อกินอาหารเร็วและแรงราวกับพายุ

วันนี้ที่วิทยาลัยฉันเจอแคมม์ เจอเพื่อนทุกคน แต่ละคน เอาใจฉันราวกับเจ้าหญิงของแก๊งเหมือนทุกครั้ง แล้วหลัง จากนัดเจอกันที่สนามวิทยาลัยและคุยกันจนพอใจฉันก็ มาที่บ้านนี้

“ขอบใจมากนะที่พาอนาสตาเซียไปวิ่งให้” เคนตันที่เพิ่ง เดินลงมาจากชั้นสองเอ่ยขอบคุณฉัน “วิคกี้ใจดีเสมอ เลย”

“นาย…เคยเดทกับคามิลล์เหรอ” ฉันถามทั้งที่ยังนอนค าอยู่บนโซฟา

“อือฮ์”

“นานหรือเปล่า? ”

“ครึ่งปีมั้ง”

“แล้วทําไมเลิกกันล่ะ? ”

“เธอไม่ชอบหมากับแมวน่ะ”

“แค่นั้นเหรอ?” ฉันลุกขึ้นนั่ง “ดูเธอจะยังชอบนายอยู่มาก นะเคนตัน เธอคงไม่ทิ้งนายเพราะเรื่องเล็กๆ แค่นี้หรอก”

“ฉันบอกเลิกเธอก่อนเอง แต่ก่อนตอนอนาสตาเซียโดด

ใส่เธอก็จะดุมัน พอชุดเธอเปื้อนขนหมาขนแมวเธอก็เอา

แต่บ่นๆๆ”

“ผู้หญิงหลายคนก็ไม่ชอบสัตว์นะ ไม่แปลกหรอก” ฉัน แก้ตัวแทน มือปัดขนอนาสตาเซียที่ติดตามเสื้อ

“แต่เธอชอบ” เคนท์จ้องมองฉัน สายตาสีฟ้าที่นิ่งราวกับ พิจารณาฉันดูต่างออกไปจากทุกครั้งและทำให้ฉันเกร็ง เขาไม่เคยมองฉันเนิ่นนานแบบนี้ “เธอว่าฉันบ้า หรือเปล่าที่เลิกกับผู้หญิงเพราะเรื่องหมา”

“ไม่หรอก ก็นายเป็นคนรักสัตว์นี่”

“เธอคิดแบบนั้นเหรอ? ” เคนตันยังจ้องมองฉัน

“ใช่ ทำไมเหรอ”

เขานิ่งไปก่อนจะหยักยิ้ม “ขอบใจนะ”

แล้วเคนตันก็ยังไม่ได้เดินไปไหน สายตาของเขายังวาง ทาบอยู่กับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของฉัน ไล่เรื่อยไปตาม กรอบหน้า ก่อนจะหยุดที่ริมฝีปากของฉัน ฉันเกร็งอีกครั้ง เมื่อผ่านไปหลายวินาที

“เคนตัน? “

“ถ้าอย่างนั้น…มาช่วยฉันดูแลพวกมันบ่อยๆ สิ เพราะ ว่า…” เขาคล้ายจะหลบตา ทว่าที่แท้หันไปยิ้มอนาสตา เซียที่วิ่งกลับเข้ามาและกระโดดเข้าไปในวงแขนแข็งแรง “พวกมันชอบเธอ”

เป็นอีกครั้งที่ดวงตาสีฟ้าลากขึ้นมองฉันหลังจากจูบอนา สตาเซียอย่างอ่อนหวาน
‘ชอบ’ คำพูดของเคนตันยังก้องอยู่ในหูของฉัน…สาปฉัน ให้นิ่งทอและเกร็ง น้ำเสียงที่ราวกับเกร็งตอนท้ายและแวว ตางดงามขณะที่พูดคำคำนั้น… ฉันรู้สึกราวกับเขากำลัง พูดถึงตัวเอง ไม่ได้พูดถึงหมา

ทว่าฉันอาจคิดไปเองฝ่ายเดียวก็ได้ว่าเคนตันชอบฉัน ใครก็รู้ว่าเขาไม่สนใจผู้หญิงหน้าไหนทั้งนั้น ลมหายใจ เข้าออกของเขามีแต่แมวกับหมา อีกอย่างผู้หญิงสวยน่า รักอย่างคามิลล์เขายังทิ้งได้ แล้วผู้หญิงธรรมดาอย่างฉัน เขาจะมาสนใจทำไม

แต่ถ้าเคนตันจะชอบผู้หญิงสักคน ฉันก็สงสัยอยู่ว่าผู้ หญิงคนนั้นจะเป็นคนแบบไหน ฉันได้แต่เอียงหัวเมื่อ เจ้าของดวงตาสีฟ้าที่สดใสทว่าก็ดูลึกล้ำและน่าพิศวงราว ดวงตาของฮัสกี้เองหันหลังจากไปเพื่อเตรียมอ่างอาบน้ำ อุ่นให้หมาคู่ใจ และดูอีกทีแววตาสีเดียวกับฮัสกี้ที่ดูเชื่อง และสดใสนั้น บางครั้งก็ดูคล้ายสัตว์ที่ดุร้ายและมีชีวิตใน ด้านที่เราไม่เห็นอยู่เหมือนกัน

เคนตัน ฮิววิทท์ดูไม่ใช่ผู้ชายที่ฉันจะอ่านใจได้ง่ายๆ เลย