บทที่ 16 คืนนี้อยู่กับผมนะ

เพียงแต่ทันทีที่ฉันมาถึงบันไดเลื่อน มือใหญ่ยาวข้างหนึ่งก็ดึงฉัน เข้าไปหา ฉันหยุดชะงัก ยกมือขึ้นตามสัญชาตญาณเพื่อดึงมือ กลับ แต่ก็พบกับใบหน้ามีสัดส่วนที่ชัดเจนอยู่ใกล้ไม่ถึงคืบ แล้ว ยังมีรอยยิ้มปรากฏเล็กน้อย

“เจ้านายฉิน ทำไมถึงเป็นคุณ” ฉันรู้สึกงงงวย

“คิดไม่ถึงเหรอ” เมื่อเขาเห็นฉันรู้แล้ว เขาก็ปล่อยมือออก ต้อง มองใบหน้าของฉันแล้วขมวดคิ้ว “เอ่อ ผมคิดว่าคุณไม่แต่งหน้า จะดูดีกว่านะ”

ก็แต่งหน้าเพื่องานนี่คะ” ฉันพูดด้วยรอยยิ้ม

“ที่ว่ากันว่าผู้หญิงงามเพราะแต่ง แต่คุณแต่งได้น่าเกลียด ขนาดนี้เป็นเพราะไม่มีใครชอบเหรอ”

“ก็ ก็ถือว่าโอเคนี่นา ก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไรนะ” ฉันสัมผัส ใบหน้าอย่างเก้อเขิน ทำตัวไม่ถูก ยังดีที่เป็นตอนกลางคืน ไม่ อย่างนั้นเขาคงจะพบใบหน้าที่แดงของฉันแล้ว

“น่าเกลียด น่าเกลียดมาก” เขาพูดไปด้วยบีบหน้าของฉันไป ด้วย ฉันหลบไปข้างหลังอย่างขี้เล่น ภาพนี้ทำให้รู้สึกเหมือนคู่รัก ที่กำลังแสดงความรักใคร่

“วาย เจ้านายฉันคะ ยินดีต้อนรับนะคะ ฉันเป็นผู้จัดการของที่ นี่ชื่อมั่นค่ะ ไม่ทราบว่าคุณมาคนเดียวหรือคะ จะเปิดห้องใหญ่หรือห้องเล็กดีคะ”

ไม่ทันที่เสียงดร้ายข้างหลังจะพูดจบ ร่างกายที่มีเสน่ห์ของมั่น ก็เดินผ่านฉันเข้าไปอยู่ต่อหน้าฉันไม่เฟย แล้วยังจะโถมเข้าใส่ เขาอย่างเกินงาม

“หลีกไป”

ฉันไม่เฟยสีหน้าเยือกเย็นทันตา พูดสองคำออกมาอย่างเป็น ชา มันก็ไม่กล้ายุ่งกับเขา จึงรีบถอยหนีออกไป และไม่ลืมที่จะ โค้งคำนับด้วยรอยยิ้ม เขาจับมือของฉันดึงไปหา แล้วพูดด้วย เสียงที่ไม่ดังหรือเบาเกินไป

“ต่อไปตอนที่ฉันมาที่นี่ จำไว้ว่าต้องรีบปรากฏตัว ไม่อย่างนั้น ผมจะหาคุณทั่วทุกห้อง

ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงสุภาพกับฉันขนาดนี้ แต่สายตา ของเขาที่จ้องมั่นลี่เมื่อกี้นั้นทำให้ฉันสะใจมาก ฉันเบื่อหน่ายที่จะ แก่งแย่งกับเธอมาตลอด แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันไม่ได้ เกลียดเธอ พอเห็นเธอยอมจำนน ฉันก็รู้มีความสุขที่เห็นเธอทุกข์

ฉันมองกลับไปจ้องมองเธอ ใบหน้าของเธอซีดจนเหมือนถูก ปกคลุมด้วยน้ำค้าง ในใจของฉันรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ที่นี่ การจะสร้างความสัมพันธ์กับผู้คนเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด

ฉันเห็นว่าฉันโม่เฟยมองมาที่ฉันตลอด จึงถามอย่างไม่ สบายใจ “เจ้านายฉิน คุณมากี่คนกันแน่คะ ต้องการห้องใหญ่แค่ไหน”

“แค่ฉันคนเดียว”

……..ฉันจะจัดห้องขนาดเล็ก ให้คุณคะนะ”

ดังนั้นฉันจึงพาเขาไปที่ห้องขนาดเล็ก ทันทีที่เข้าไป เขาก็ผลัก ฉันชนกับผนัง แล้วจูบฉันอย่างดุเดือด ฉันไม่ทันได้เตรียมตัว แต่ กลับไม่ได้ผลักเขาออกไป

ประการที่หนึ่ง เพราะเป็นเสี่ยวตงบอกแล้วว่า ถ้าฉันสามารถ พึ่งพาฉันไม่เฟยต้นไม้ใหญ่นี้ได้ โดยทั่วไปแล้วจะปลอดภัย ประการที่สองฉันรู้สึกอยากรู้อยากเห็นกลิ่นมิ้นท์อ่อนๆ ในริม ฝีปากและฟันของเขา ทำไมถึงเข้มข้นขนาดนี้ รุนแรงขนาดนี้

“ชวนหยัน คืนนี้คุณอยู่กับผมได้ไหม” หลังจากที่เขาปล่อยริม ฝีปากของฉัน เขาก็กระซิบประโยคนี้ออกมา