บทที่ 9 โลกแคบจริงๆ

หลังจากฉันจัดการเรื่องเสร็จสิ้น ท่องฟ้าก็สว่างแล้ว คนในโรง พยาบาลก็เริ่มเยอะมากขึ้นเรื่อยๆ

ฉันที่ไม่ได้นอนทั้งคืน เริ่มรู้สึกเหมือนว่าตัวเองถูกดูดพลังจนไร้ เรี่ยวแรง ง่วงนอนเป็นพิเศษ แต่เมื่อฉันมองไปที่แม่ที่ดูซีดเซียว นั่งอยู่นอกห้องผู้ป่วยนั้น ฉันจึงรีบดึงสติของตนเองกลับมา

“แม่คะ แม่ควรกลับไปพักผ่อนก่อน แล้วสายๆค่อยกลับมา ใหม่”

ฉันกลัวว่าแม่จะแบกรับมันไม่ไหว ในเมื่อเธอก็อายุห้าสิบกว่า ปีแล้ว ลำบากทั้งคืนก็เกินพอแล้ว แม่สะอื้นแล้วส่ายหัว ไม่ว่ายัง ไงก็ไม่อยากจากไป

ฉันรู้ว่าเธอกำลังโทษตัวเอง แต่ฉันไม่โทษเธอเลยแม้แต่น้อย ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ยอมรับเสี่ยวฝานอย่างไม่มีเงื่อนไข ฉันคิดว่า ตนเองคงจะทรุดลงไปนานแล้ว ฉันถอดเสื้อคลุมออกแล้วสวม ให้ แม่ จับมือที่เย็นเฉียบของแม่ และรู้สึกผิดมาก

“แม่คะ ไม่ต้องกังวล เสี่ยวฝานจะไม่เป็นไรค่ะ หนูจะซื้ออาหาร เช้า แม่ก็นั่งอยู่ที่นี่ และพักผ่อนก่อน”

“ลูก แม่ขอโทษ แม่มันคนไร้ประโยชน์… ”

“แม่คะ อย่าพูดโง่ๆแบบนี้สิคะ…”
ความรู้สึกผิดของแม่ทำให้ฉันรู้สึกอับอาย เห็นได้ชัดว่าเป็น ความผิดของฉันเอง แต่แม่กำลังแบ่งรับมันแทนฉัน ฉันพูดอะไร ไม่ถูก จึงรีบออกจากโรงพยาบาล หาที่ที่ขายอาหารเช้า

ครอบครัวแม่ของฉันอยู่ทางเหนือ ดังนั้นจึงชอบดื่มน้ำเต้าหู้ แต่หาไม่ได้ง่ายๆ ในเมืองเอก ฉันใช้เวลาในการหานานมากกว่า จะเจอร้านเล็กๆร้านนี้ ทันทีที่ฉันเดินเข้าไปฉันก็เจอเข้ากับคนที่ ฉันไม่อยากเห็นที่สุด: เฉินจิ๋ว

และสิ่งที่ทำให้ฉันประหลาดใจมากที่สุดคือ คนที่นั่งอยู่ตรง ข้ามเขาเป็นมั่นลี่ ดื่มน้ำเต้าหู้ด้วยใบหน้ายุ่งเหยิง เธอตัวแข็งทื่อ เมื่อมองเห็นฉัน แล้วยิ้มแปลกๆออกมา

“โอ๊โอ ทำไมคุณก็มาอยู่ที่นี่ได้” เธอไม่ได้อยากเจอฉัน ดังนั้น เธอมักจะพูดจาถากถางฉันด้วยท่าทีหยิ่งผยอง

อันที่จริงฉันอยากจะออกจากร้านตั้งแต่แรกแล้ว แต่ในเมื่อเฉิน

จิ๋วเห็นฉันแล้ว ฉันจึงทำได้เพียงแข็งใจเข้าไปทักทาย

“ประธานเฉิน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ”

“โอ้ ฮวนฮวนเหรอ ทานด้วยกันไหม”

“ขอบคุณประธานเฉินค่ะ ฉันจะเอากลับไปให้คนอื่นค่ะ คุณ ทานเลยค่ะ”

ฉันปฏิเสธคำชวนของเขา และให้พนักงานรีบแพ็คน้ำเต้าหู้กับ ขนมให้ฉัน

เฉินจิ๋วมีชื่อเสียงมากในเขตตะวันออก และยังมีบ้านพักตากอากาศและร้านขายอาหารทะเลอยู่มือ ว่าว่าเขาร้าน อาหาร”มันนี่ที่ชื่อเสียงที่สุด และเป็นถือหุ้นใหญ่

แต่สิ่งเหล่านี้ใช่ประเด็นหลัก ประเด็นคือ เขาของขุย คนนี้เป็นคนที่ล้ำลึกมาก พฤติกรรมของเขาก็ยากที่คาดเดาได้

แต่เมื่อคำนวณแล้ว เขาถือว่าเป็นคนยื่นเข้ามาช่วยเหลือ

ฉันเมื่อหมดหนทาง และเป็นความเมตตาของเขาเหมือนใครก็ตาม มั่นไม่พอใจกับปฏิกิริยาไม่ร้อนหนาวของมาก ดังนั้น

ตอนฉันกำลังจ่ายเงิน เธอพูดด้วยน้ำ

“ประธานเฉิน ตอนนี้ฉินฮวนเป็นถึงผู้หญิงของโม่เฟยแล้ว เธอจะทานอาหารกับได้อย่างไร คงแต่คุณ จงรักภักดีกับคุณที่สุดแล้ว

มั่น อย่าพูดอะไรไม่ความเลยไหม

ฉันหันมองไปที่มั่นอย่างเยือกเย็น เธออย่างมุ่งร้ายคิดไม่ออกว่าความเฉินลึกซึ้งแค่ไหน ดังนั้นจึงได้ต่อกรมากเกินไป

แต่กลับเป็นตาของทําให้ขนลุกหวาดกลัว

“ฉินฮวน ตั้งหลายความสัมพันธ์นี้ไม่แตกแยกกัน
“ถ้ามีเวลาฉันจะไปเยี่ยมประธานเงินนะคะ ฉันคงต้องไปก่อน แล้ว พวกคุณค่อยๆทานนะคะ มั่น เรื่องส่วนตัวของคนอื่นก็ไม่ เกี่ยวข้องกับคุณ คุณก็อย่าพูดใส่สีตีไข่ไปเรื่อยเลย ประธานเฉิน เป็นคนใหญ่คนโต ไม่ชอบฟังเรื่องแบบนี้หรอก”

ฉันพูดจบก็เดินออกไป หวังว่าเฉินจิ๋วจะเข้าใจในสิ่งที่ฉันพูด ฉันกับฉันไม่เฟยไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกัน พวกเขาล้วนเป็นคน ที่น่ากลัวในแวดวงใต้ดิน ฉันไม่ต้องการข้องเกี่ยวใดๆกับพวก เขา

“ฉินฮวน เดี๋ยวก่อน

เพิ่งเดินออกจากร้านไม่ไกล เฉินจิ๋วก็เดินออกมาเรียกฉัน ฉัน ตกใจจนถึง ในมือเกือบจะตกลงไปที่พื้น