บทที่ 16 พูดเล่นสุ่มสี่สุ่มห้า

ตอนแปดโมงเช้า เย่เทียนนั่งอยู่ในร้านอาหารแห่งหนึ่งในย่าน ใจกลางเมืองกำลังกินอาหารเช้าอยู่

หลังจากกินบะหมี่ชายหนึ่งหมด มีรถตู้บีเอ็มดับเบิลยูคันหนึ่ง จอดอยู่ตรงตึกสูงระฟ้าตรงข้ามถนนใหญ่พอดี จากนั้นมีภาพ หญิงสาวที่รูปร่างมหัศจรรย์คนหนึ่งเดินลงมาจากในรถ

เย่เทียนมองเธอเดินเข้าประตูใหญ่ของบริษัท จึงลุกขึ้นยืนทิ้ง เงินสิบหยวนเอาไว้จ่ายค่าอาหาร

ที่อยู่ตรงข้ามเขา เป็นตึกสำนักงานของบริษัทแซ่เฉิน ทุกวัน เฉินหวั่นชิงจะมาถึงบริษัท ในเวลานี้เป็นประจำ

เมื่อแน่ใจว่าเฉินหวั่นซึ่งไม่เป็นอะไร เขาก็ออกไปจากร้าน

อาหารเช้า เย่เทียนเดินไปบนถนนใหญ่อย่างเชื่องช้า

เอี๊ยด!

ในเวลานี้เอง รถหรูคันหนึ่งจอดลงกะทันหัน ขวางทางเยเทียน

“โอ๊ะ นี่ไม่ใช่เย่เทียนเหรอ? เด็กเลี้ยงของเฉินหวั่นชิง นึกไม่ถึง

ไว้

จะเดินอยู่ที่นี่? ไม่กลัวขายหน้าเหรอ?” คำพูดเยาะเย้ยที่ยั่วโมโหคนอื่นลอยมา ทันใดนั้นเป็นหลิวจื่อ

หยังลงมาจากในรถ เดินมาถึงข้างหน้าอยเทียนแบบยกเท้าสูง
ก่อนหน้านี้ที่โรงพยาบาล เปเทียนเพียงแค่ลงโทษเพื่อตก เตือนเขาไปเบาๆ และไม่ได้ทำเขาบาดเจ็บสักนิด พักผ่อนวัน เดียวก็สามารถฟื้นตัวกลับมาได้

เยเทียนชายตามองอีกฝ่ายแวบหนึ่ง เขารู้ว่าหลิวจื่อหญิงคนนี้ มีส่วนร่วมทำให้เขาโดนจับขณะที่กวาดล้างค้าประเวณี แต่ว่า ตอนนี้เย่เทียนไม่มีอารมณ์ใส่ใจพวกกระจอกแบบนี้ ถือโอกาส ไม่สนใจเขา เอียงตัวอยากเดินไป

“อย่ารีบร้อนไปสิ!”

หลิวจื่อหยังจะให้เขาสมปรารถนาได้ที่ไหนกัน มองเยเทียน จากบนลงล่างอย่างเย้ยหยัน “ให้ฉันพูด แกจะมีหน้าอยู่ที่ตระกูล เฉินต่อได้ยังไงล่ะ? ไร้ความสามารถ ไม่มีเบื้องหลัง คนแบบแกน อยู่ใต้เงาของผู้หญิงงดงามอย่างหวั่นชิง จะไม่รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ รึไง?”

“ถ้าเปลี่ยนเป็นฉัน คงเอาหัวกระแทกให้ตายไปตั้งแต่แรกแล้ว ทำไมถึงต้องมาอับอายอยู่ต่อหน้าคนบนโลกนี้ด้วย?”

เขาเหน็บแนมเย่เทียนอย่างไม่เกรงใจแม้แต่น้อย ไม่เห็นเขา อยู่ในสายตาสักนิดหนึ่ง

เย่เทียนหยุดฝีเท้าลง ย้ายสายตาไปบนตัวเขา “แกพูดจบแล้ว?”

หลิวจื่อหยังตะลึงแล้ว มองท่าทางของเยเทียนที่ไม่ได้โมโหโดยสิ้นเชิง คิดในใจเรื่องราวนี้ดูท่าไม่ถูกต้องนะ

เปลี่ยนเป็นใครก็ตามแต่สักคน ถูกเขาเหน็บแนมขนาดนี้ ย่อม ต้องโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแน่

แต่เย่เทียนกลับพูดว่าแกพูดจบแล้วมาประโยคหนึ่งอย่าง สบายๆ ทำให้การเหยียดหยามของเขาไม่มีประโยชน์เลยทันที ในใจไม่เพียงไม่มีความรู้สึกสะใจที่ได้เหยียบคนอื่น แต่กลับ ทำให้เขารู้สึกโกรธแค้นอย่างน่าประหลาด

“แกแม่งมันบ้ารึไง! ขอเตือนแกไว้อย่างรีบไปจากเฉินหวั่นชิง

ซะ ไม่อย่างนั้น…….

“ไม่อย่างนั้นจะทำไม? หลิวจื่อหยัง หวั่นซึ่งไม่สนใจแก ดังนั้น เลยอยากมาหาความรู้สึกมีตัวตนจากบนตัวฉันบ้าง?

เยเทียนหัวเราะเยาะ “น่าเสียดาย ในความคิดฉัน แกก็คือตัว

ตลกที่เต้นแร้งเต้นกาตัวหนึ่งเท่านั้น!

เรื่องปากดีพูดปลิ้นปล้อน หลิวจื่อหยังสู้เยเทียนได้ที่ไหน หน้าเย่เทียน อยากเริ่มด่า “แก…….

เขาเพิ่งส่งเสียงมาได้คำหนึ่ง กลับถูกเย่เทียนขัดจังหวะอย่าง ไร้ปรานีทันใด “แกอะไร แกคิดว่าตัวเองเป็นดอกไม้สด แล้วฉัน เป็นใบไม้มาขับให้แกเด่นขึ้นงั้นเหรอ? อยากใช้ความยากจน ของฉัน มาขับให้ความรวยของแกเด่นขึ้น? อยากใช้คุณธรรมสูง ของฉัน มาขับให้คุณภาพเลวของแกนั้นโดดเด่น?”

“ถ้ามาหาเรื่องฉันอีก ฉันแกให้พิการแน่!”
เย่เทียนด่าทออย่างแรงไปยกหนึ่ง ค่าหลิวจื่อหยั่งถึงอกถึงใจ ไปโดยตรง

“แก…….แกยังมีการศึกษาอยู่บ้างหรือเปล่า! หลิวจื่อหยังตะโกนแบบโมโหเดือดดาล

เย่เทียนส่งเสียงหัวเราะ พูดอย่างคล่องแคล่ว “ตอนแกเจ็ด ขวบแอบดูแม่เลี้ยงอาบน้ำ ตอนอายุสิบสองปี ใช้น้ำเดือดลวก แมวของปู่แกตาย แถมยังใส่ร้ายว่าลูกพี่ลูกน้องแกทำอีก ทำให้ เขาโดนขังอยู่สามเดือน ตอนอายุสิบเจ็ดแกใช้ยาเสน่ห์ขึ้นใจ สาวสวยของชั้นเรียนแล้ว เดือนก่อนยังมีผู้หญิงคนหนึ่งทำแท้ง กระโดดตึกเพราะแก”

“คนเลวอย่างแกนี้ มีสิทธิ์มาพูดเรื่องการศึกษากับฉัน?”

“แก……แกอย่าพูดมั่ว!”

หลิวจื่อหญิงสีหน้าเปลี่ยนรุนแรง ลูกตาหดฉับพลัน มองเย่ เทียนแบบไม่อยากเชื่อ

เรื่องพวกนี้เป็นความลับในใจของเขาทั้งนั้น เจ้าหมอนี่รู้ได้

อย่างไร?

“พูดมั่วหรือไม่ แกรู้ดีอยู่แก่ใจ

เย่เทียนชำเลืองมองเขาแวบหนึ่ง ตาเห็นว่าเกือบจะโจมตีจน แนวป้องกันของเขาพังแล้ว อดทิ้งระเบิดหนักอีกลูกออกไปไม่ได้

“แกคิดว่าฉันไม่รู้เรื่องที่ฉันโดนจับตอนกวาดล้างการค้าประเวณี ที่แกเป็นคนวางแผนงั้นเหรอ? ฉันแค่ไม่อยากสนใจแก เท่านั้นเอง อย่ามาหาเรื่องฉันอีก ไม่อย่างนั้น ฉันรับรองว่ามีร้อย วิธีทำให้แกหายไปจากโลกนี้แน่!!

พูดจบ เย่เทียนหมุนตัวออกไปว่องไว ทิ้งหลิวจื่อหยังแข็งทื่ออยู่ ที่เดิม

ผ่านไปตั้งนาน หลิวจื่อหยั่งถึงค่อยๆ ได้สติกลับมา

เมื่อสักครู่แต่ละประโยคของเยเทียน ล้วนเหมือนดาบแหลม เล่มหนึ่ง แทงกระตุ้นประสาทของเขาอย่างลึกซึ้ง

“คุณชายครับ ต้องการให้ผมหาคนเข้ามา จัดการไอ้หนุ่มนั้น สักยกหรือเปล่าครับ?”

เวลานี้ คนขับรถและเป็นสุนัขรับใช้ด้วยเดินเข้ามา ถามด้วย

ท่าทางประจบสอพลอ

“จัดการสักยก?”

หลิวจื่อหยังดวงตาประกาย “ได้ เรื่องนี้ให้นายไปทำ ฉันอยาก เห็นมันโดนต่อยจนกลายเป็นหมาตายตัวหนึ่ง

“ไม่มีปัญหาครับ!”

คนขับรถหัวเราะหึๆ อยู่ต่อหน้าหลิวจื่อหยัง หยิบมือถือออกมา ต่อสายโทรศัพท์สายหนึ่ง “ฮัลโหล ใช่พี่เบียวรึเปล่า พี่เข้ามาสัก หน่อย พาลูกน้องมาสักสี่ห้าคนด้วย ฉันมีธุระกับพี่นิดหน่อย
เย่เทียนไม่รู้แผนการของหลิวจื่อหยั่ง ในความเป็นจริงถึง แม้ว่าจะรู้ เขาก็ไม่เก็บมาใส่ใจเช่นกัน

คนแบบหลิวจื่อหยัง เป็นแค่พวกไม่สำคัญคนหนึ่ง ตั้งแต่ต้นจน จบ เขาไม่ได้เห็นเป็นคู่แข่งเลยสักนิด

สำหรับเรื่องพวกนั้นที่เขาพูดไปก่อนหน้านี้ เป็นยุคหลัง เปิดโปงออกมาในอินเทอร์เน็ต เย่เทียน ในตอนนั้นเพียงเห็นเป็น เรื่องตลก กลับนึกไม่ถึงว่าจะเอามาใช้ในวันนี้ได้

หลังจากนั้น เปเทียนไปห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ซื้อมือถือ

ใหม่แล้ว ถือโอกาสเปลี่ยนซิมมือถือไปด้วยเลย

ตอนที่กำลังเตรียมออกไป มีเสียงโวยวายลอยมาจากหน้า ประตูห้างสรรพสินค้า ดึงดูดความสนใจของเยเทียนแล้ว

“ใครช่วยฉันได้บ้าง ช่วยคุณปฉันหน่อย ช่วยคุณปู่ฉัน

ด้วย……

เสียงผู้หญิงที่โศกเศร้ามาก ดึงให้ฝูงชนมุงดูในที่เกิดเหตุ เย่เทียนเดินตามเข้าไปดูเหตุการณ์สักหน่อย

เห็นเพียงบนพื้นใจกลางฝูงชน เป็นผู้อาวุโสที่อายุมากคนหนึ่ง นอนอยู่ เด็กสาวอายุน้อยคนหนึ่งอยู่ข้างกายผู้อาวุโส จับมือของ ผู้อาวุโสไว้แน่น น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลลงเป็นทาง เห็นได้ชัดว่าร้อน ใจถึงขั้นสุด

เหตุการณ์เช่นนี้ ทำให้เย่เทียนอดขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ได้ จาก บนตัวของเด็กสาวคนนี้ เขารู้สึกถึงเงาของเฉินหวั่นชิงเข้า
เวลานี้ พนักงานรักษาความปลอดภัยกลุ่มหนึ่งได้ยินข่าวก็รีบ เข้ามา รีบรักษาความเป็นระเบียบเรียบร้อย และให้คนไปด้าน บน เตรียมส่งผู้อาวุโสที่เป็นลมหมดสติไปโรงพยาบาล

โดยเฉพาะนี่คือห้างสรรพสินค้าใหญ่ ถ้าเกิดเรื่องจนคนเสีย ชีวิตขึ้นมา กลัวว่าคงได้ปิดกิจการลงแน่

“พวกคุณอย่าขยับมั่ว!”

มองพนักงานรักษาความปลอดภัยอยากเคลื่อนย้ายผู้อาวุโส เย่เทียนจึงอดตะโกนบอกไม่ได้

เสียงตะโกนนี้ ทำให้ในเหตุการณ์ที่เอะอะโวยวายเงียบลงมา ทันที สายตาของทุกคนจับจ้องไปบนตัวเยเทียน

ผลปรากฏว่าเห็นเพียงชายหนุ่มคนหนึ่งชั่วขณะนั้นทุกคนไม่

พอใจอยู่บ้าง กำลังยุ่งช่วยเหลือคนอยู่นะ เจ้าหนุ่มนี้ตะโกนสุ่มสี่

สุ่มห้าอะไร?

“นายเป็นใคร? ทำไมไม่ให้ฉันขยับผู้สูงอายุคนนี้?”

หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยหันหน้าเข้ามา มองเ เทียนแบบสงสัยแล้วถามไป

เย่เทียนตอบแบบนิ่งสงบ เพราะถ้าคุณขยับมั่วๆ มีความเป็น ไปได้ที่จะทําให้คนเสียชีวิต!”

หัวหน้าพนักงานรักษาความปลอดภัยพอได้ยินชั่วขณะนั้น ขมวดคิ้วขึ้น ถ้าคนตายแล้ว เขาคงรับผิดชอบไม่ไหว จึงส่งเสียง ถาม “นายเป็นหมอ?”
“ไม่ใช่”

เยเทียนส่ายหน้า

พนักงานรักษาความปลอดภัยหงุดหงิดแล้ว ตะโกนใส่ “ประสาทเหรอ ไม่ใช่หมอแล้วมาพูดเล่นสุ่มสี่สุ่มห้าตรงนี้ เสีย เวลาฉัน!”