ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่

บทที่ 6 ผู้หญิงที่โดนสามีทำร้าย



บทที่ 6 ผู้หญิงที่โดนสามีทำร้าย

เหลียงเยวหรูที่เดิมทีมองนอกหน้าต่าง สัมผัสได้ถึงสายตาของ เยเทียนจ้องมองมา

เธอหันหน้าเข้ามา ลูกตากลมโตคู่หนึ่งปะทะดวงตาที่ใสแจ๋ว

นั้นของเย่เทียนเข้า

จากในสายตาของเยเทียน เหลียงเยวหรูสัมผัสได้ว่าแม้เย่ เทียนจ้องมองเธออยู่ แต่ก็ไม่มีความโลภและคลั่งไคล้ในเพศตรง ข้ามแบบนั้นอย่างสมัยก่อน มากที่สุดคือมีความหมายชื่นชมบาง ส่วน

นี่ทำให้เธออดตกใจไม่ได้ ยังเป็นครั้งแรกที่เจอผู้ชายแตกต่าง ออกไปอยู่บ้าง

“ผู้ชายไม่ใช่ล้วนคิดแต่เรื่องสกปรกพวกนั้นเต็มหัวสมองเห รอ? มองเห็นผู้หญิงสวยเข้าก็อยากคิดไปทางนั้น…….

เหลียงเยวหรูแอบพูดในใจ อดมองเย่เทียนเพิ่มอีกหน่อยไม่ได้

เวลานี้ เย่เทียนกลับยิงฟันยิ้มให้เธอ มอบความรู้สึกชายชาตรี หล่อเหลาให้คนอื่น

หัวใจเหลียงเยวหรูเต้นอย่างน่าประหลาด เหมือนว่าเส้นไหน ถูกกระตุกแล้วรอบหนึ่ง ใบหน้างดงามแดงระเรื่อเล็กน้อย รีบเก็บ สายตากลับทันที
เอียด!

ในเวลานี้เอง รถเมล์มาเบรกกะทันหันแล้ว

เหลียงเยวหรูยังไม่ทันนั่งนิ่งก็ถูกเหวี่ยงอย่างแรง ตาเห็นว่า กำลังจะกระแทกไปยังเบาะพลาสติกด้านหน้า

เวลานี้ถ้ากระแทกของแข็งเข้า รับรองว่าศีรษะคงได้รับบาด

เจ็บ แม้กระทั่งอาจจะต้องเสียโฉมด้วย

ช่วงเวลาสำคัญยังเป็นเยเทียนลงมือฉับไว คว้าแขนของเหลี ยงเยวหรูไว้ ดึงไปบนตัวของตนเองตามแรงเฉื่อย

ชั่วขณะนั้นเหลียงเยวหรูตกอยู่ในอ้อมอกเย่เทียนทั้งตัว กลิ่น อายชายชาตรีกระโจนเข้ามาตรงหน้า

ส่วนเย่เทียนยิ่งจิตใจร้อนผ่าว กอดสาวงามอยู่ในอก กลิ่นหอม บริสุทธิ์ที่เป็นเอกลักษณ์ลอยเข้าจมูก ทำให้ร่างกายเขาที่ไม่เคย ได้กลิ่นเนื้อมาตั้งนานตอบสนองมามากเลยทีเดียว

“ขอบคุณ ขอบคุณนะ!”

เหลียงเยวหรูกลับไม่รู้จิตใจเย่เทียนที่เปลี่ยนแปลงไป

พยายามออกมาจากในอ้อมอกเย่เทียนอย่างสับสน ใบหน้าแดง จนมีเลือดฝาดเพิ่มขึ้น

นึกถึงเธออยู่มายี่สิบกว่าปี ยังไม่เคยถูกเนื้อต้องตัวเพศตรง ข้ามใกล้ชิดขนาดนี้
“ไม่เป็นไร”

เย่เทียนไอแห้งๆ ที่หนึ่ง ลูบจมูกด้วยความเคยชิน ปกปิดความ

เขินอายของตนเองไว้ “แม่งวอนหาที่ตายหรือไง อยากตายก็อย่ามาทําร้ายคนอื่น

a!”

คนขับรถเปิดประตูรถเมล์ออกแบบพูดไปด่าไป รู้สึกว่าเป็น เพราะมีคนขวางรถกลางถนน ถึงทำให้เหยียบเบรกกะทันหัน ขนาดนี้

“ใช่ ไม่อยากอยู่แล้วเหรอ!”

“เบรกขนาดนี้ ที่เท้าฉันเคล็ดหมดเลย

ผู้โดยสารด้านในรถก็เริ่มตะโกนเสียงดังขึ้นมา เมื่อสักครู่ เหยียบเบรกไปนั้น ทำเอาผู้คนไม่น้อยลำบากกัน

“ขอโทษค่ะ ขอโทษนะคะ รีบไปจริงๆ ถ้าฉันไม่ขึ้นมา รอเดี๋ยว ต้องโดนคนตีฉันตายแน่เลย

คนที่เดินขึ้นมาจากนอกรถเป็นผู้หญิงบนหน้ามีรอยฝ่ามือ ชัดเจนรอยหนึ่ง บนตัวกลับใส่เครื่องประดับทองมากมาย

หลังจากหล่อนขึ้นมา สายตาของผู้คนไม่น้อยมองไปบนตัวผู้

หญิงคนนี้

ไม่มีทาง จ้าตาเหลือเกิน บนนิ้วมือใส่แหวนทองหลายวง บน ข้อมือก็เป็นกำไลทอง บนคอยังมีสร้อยคอทองคำเส้นหนึ่ง ยากที่จะไม่ดึงดูดสายตาคน

มองหญิงสาวที่แต่งตัวประหลาดขนาดนี้ขึ้นมา กระเป๋ารถเมล์ ขมวดคิ้วแน่น แต่ว่าไม่ได้มีท่าทางดีสักเท่าไร

“ซื้อตั๋ว สองหยวน!”

หญิงสาวพอได้ยินว่าต้องซื้อตั๋ว สีหน้าดูไม่ดี ลังเลสักพักถึงพูด ว่า “ขอ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้พกเงิน………

“ไม่เอาเงินมาแล้วเธอโบกรถทำอะไร?”

กระเป๋ารถเมล์โมโหแทบแย่ อยากถีบหล่อนลงไปเสียจริง

เกือบชนคนแล้วไม่ว่ากัน ขึ้นรถยังบอกว่าไม่พกเงินมา นี่เธอ ไม่ใช่เที่ยวอยากมานั่งรถฟรีเหรอ!

ผู้หญิงคนนั้นกลับร้อนรนแล้ว ร้องไห้เสียงดังขึ้นมาตรงนั้น

“พี่สาว ขอร้องพี่ล่ะนะ พี่คงไม่รู้ สามีฉันมีเมียน้อยแล้ว อะไร

นิดหน่อยก็ตบฉัน” “ฉันทนไม่ไหวจริงๆ รีบร้อนหนีมาจนลืมหยิบเงิน ฉันไม่ได้

หลอกพี่นะ พี่ดูหน้านี้ของฉัน……

ระหว่างที่พูด หญิงสาวชี้ไปยังรอยฝ่ามือบนหน้าแล้ว ทั้งยัง ปลดกระดุมเสื้อตนเองออก เผยร่างกายขาวๆ ด้านในออกมา โดยตรง

ผู้โดยสารรีบหันหน้าไปมอง เห็นบนตัวหญิงสาวมีร่องรอย เชือกมัด แส้เฆี่ยนอย่างอื่นอีกสารพัด ตกตะลึงพรึงเพริดกันจริงๆ
“เซีย บนโลกนี้ผู้คนหลากหลายพวกคนใจร้ายก็มีไม่น้อยเลย เมียสวยขนาดนี้ยังได้ลงคอ!

“ถ้าเป็นฉันล่ะก็ รักจนสุดใจเลย กล้าลงมือแบบนี้ที่ไหน ทุกคนเคยเจอสถานการณ์ระดับนี้ที่ไหน ถกเถียงขึ้นมาต่างๆ

นานาพร้อมกัน

กระเป๋ารถเมล์ก็นึกไม่ถึงว่าจะเป็นแบบนี้ ทันใดนั้นตาค้างไป มองทางคนขับรถจิตใต้สำนึก ไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไร

โดยเฉพาะอย่างยิ่งรอยแผลพวกนั้นเปิดเผยออกหมด ไม่มี ใครสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้มาเล่นแง่เพื่อนั่งรถเมล์หรอก?

เย่เทียนได้ยินเสียงโวยวายทางนี้ มองมาแวบหนึ่ง โดย

จิตใต้สำนึก ขมวดคิ้วแล้ว ในดวงตาแฉลบแสงมันวาวที่ความ

หมายลึกซึ้งผ่านไป

“ช่างเถอะๆ ครั้งนี้ให้เธอนั่งฟรีแล้วกัน ใครให้ฉันเป็นผู้หญิง เหมือนกันล่ะ?”

กระเป๋ารถเมล์มองผู้หญิงคนนั้นอย่างสงสาร พูดไป

เวลานี้หญิงสาวไม่โวยวายแล้ว รีบพูดขอบคุณ จนสุดท้ายมอง ไปที่แหวนทองในนิ้วตนเอง ดวงตาประกาย

ถอดออกมาแล้วพูดว่า “เอาแบบนี้ ฉัน ฉันไม่นั่งรถฟรีๆ ฉันมี แหวนทองอยู่ ก่อนหน้านี้ตอนที่สามีฉันรักฉันดีซื้อมาให้ฉัน ชดใช้ค่ารถได้ พี่เอาหรือเปล่า?”
มองเห็นสถานการณ์แบบนี้ กระเป๋ารถเมล์ดวงตาเป็นประกาย เหมือนกัน

โดยเฉพาะเป็นผู้หญิง เกิดมาไม่มีแรงต้านทานอะไรต่อของที่ เหลืองทองอร่ามพวกนี้อยู่แล้ว

แต่เธอยังเก็บสายตากลับ พูดอย่างยากลำบาก “ค่ารถของฉัน นี้แค่สองหยวน เธอเอาแหวนทองมาให้ฉัน ฉันจะไปหาเงินที่ไหน มาทอนให้เธอ?”

“จริงด้วย พวกเราเป็นคนธรรมดาแยกไม่ออกหรอกว่าของจริง

ของปลอม!”

ผู้โดยสารในรถถกเถียงกันขึ้น ตั้งแต่เริ่มแรก ทุกคนก็สังเกต เห็นบนตัวผู้หญิงคนนี้สวมเครื่องประดับทองมากมาย

แต่ว่า ทุกคนไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญกัน แยกออกที่ไหนว่าทองนี้เป็น

ของจริงของปลอม ถือว่าดูอะไรสนุกๆ กัน

“เอ๋ นี่คือของจริงนะ!”

เวลานี้ เจ้าหัวแบนคนหนึ่งที่ขยับเข้ามาร่วมสนุกด้วยร้องตกใจ ขึ้นมาฉับพลัน “ในแหวนสลักว่า “โจวต้าสองสามคำนี้ไว้ เป็นร้านขายทองชื่อดังของประเทศจีนเลยนะ! สลักสามคำนี้ไว้ได้ ต้องไม่ใช่ของปลอมแน่!”

“โจวต้าฝู? นายแน่ใจ?”

กระเป๋ารถเมล์กึ่งเชื่อกึ่งสงสัย
“ไม่ผิดแน่นอน ก่อนหน้านี้ตอนไปซื้อแหวนแต่งงานให้เมียผม เคยไปดู หนึ่งกรมสองร้อยสามสิบ ราคาแพงจะตาย!

เจ้าหัวแบนรีบพยักหน้า รับประกันมา

“เซี้ย ยังเป็นทองมียี่ห้ออีก นี่เอาไปขายแล้ว ไม่เพียงราคาจะ ไม่ตก ยังจะเพิ่มขึ้นบ้างด้วย

“ดูแหวนนี้น่าจะสักสิบกรัม เปลี่ยนเป็นเงินสองสามพันได้เลย ล่ะ!”

หญิงสาวหัวเราะขมขื่นพูดทอดถอนใจ “นึกไม่ถึงยังมีคนดูเป็น สามีฉันเป็นหุ้นส่วนเล็กๆ คนหนึ่งของร้านขายทองโจวต้าแห่ง นั้น ไม่อย่างนั้นจะมีเงินไปมีเมียน้อยที่ไหน……..

“พี่สาว แหวนวงนี้ฉันขายให้พี่ราคาตลาดกรัมหนึ่งสองร้อย สามสิบ สิบกรมก็สามพันสามร้อย พี่ให้ฉันพันห้าก็พอ”

ขณะกำลังพูด หญิงสาวเอาแหวนเหลืองทองอร่ามยื่นให้ กระเป๋ารถเมล์

กระเป๋ารถเมล์สายตาประกาย คิดในใจว่าพอขายต่อก็ทําเงิน ได้เกือบพัน การค้าขายที่ทำเงินได้แน่นอนเลยนะ จึงรีบรับแหวน มาทันที

ตอนที่อยากเอาเงินให้ เธอก็ลังเลอยู่บ้างแล้ว

“น้องสาว อย่าว่าฉันพูดจาไม่น่าฟังนะ แต่ถ้าแหวนวงนี้ของ เธอเป็นของปลอม ฉันไม่ใช่โดนเธอหลอกเข้าแล้วเหรอ?”
เพิ่งพูดจบ ชั่วขณะนั้นสถานการณ์ตอนนี้เงียบงันลงไป

มีสุภาษิตว่าไว้ ทำความดีอย่ามีความคิดร้ายต่อผู้อื่น แต่ว่า ต้องระมัดระวังผู้อื่นด้วย

อย่ามองว่าผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนน่าสงสาร ไม่แน่อาจจะกำลัง วางกับดักล่ะ?

ทันใดนั้น คนในห้องโดยสารต่างมองหน้ากันและกัน ค่อยๆ รู้สึกกระอักกระอ่วนแล้ว


เพื่อการอัปเดตบทที่เร็วขึ้น กรุณาบริจาคสำหรับเว็บไซต์เพื่อซื้อบทใหม่! ขอขอบคุณ
THB

เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ