บทที่ 15 กักขังนางเอาไว้

เทพอัคคีหลี่จิ้งเปิดประตูเข้ามาสายตาจับจ้องไปที่ร่าง ของ ตัวปัญหา ที่กล้าบุกเข้ามาก่อเรื่องถึงแดนสวรรค์ แม้ นางจะไม่ใช่คนของแดนสวรรค์แต่นางคือศิษย์ของเขาที่ ทั่วทั้งสามภพต่างรับรู้ หลี่จิ้งจึงไม่อาจปัดความรับผิดชอบ ได้

คราแรกเขาต้องรับนางเป็นศิษย์ด้วยความจำใจ ต่อมา เห็นฤทธิ์เดชของจอมมารน้อยที่มากขึ้นทุกวันจึงเห็นแก่ สรรพสิ่งในสามโลกจึงยินยอมด้วยความเต็มใจ นางจึง ถือเป็นศิษย์เพียงคนเดียวของเขา เมื่อรับน้าชาของนาง ตั้งแต่ยังแบเบาะแล้วก็ยากที่จะนิ่งดูดายต้องร่วมรับผิด ชอบในทุกการกระทำของนาง

เดิมทีปฐมวิญญาณขององค์หญิงน้อยที่กำลังจะถือ กำเนิดเป็นจิตที่บริสุทธิ์อันถือกำเนิดจากดอกบัวขาวที่ บำเพ็ญในสระน้ำของเจ้าแม่กวนอิมแต่นางกลับสามารถ ดูดซับปฐมวิญญาณของดาวมารได้ จึงเกิดการหลอมรวม วิญญาณเข้าด้วยกัน

แน่นอนว่าผู้ใดแข็งแกร่งกว่าย่อมชนะหากนางไม่บำเพ็ญ เพียรทําความดีแล้ว คําทํานายเรื่องเผ่ามารครองสามโลก ในอีกไม่กี่หมื่นปีข้างหน้าย่อมกลายเป็นจริง เห็นทีว่าเพื่อ สามโลกแล้วเขาคงต้องพานางไปบำเพ็ญเพียรให้เร็วขึ้น กว่ากําหนดเสียแล้ว
“ช่างเสินขอรับฝ่าบาทน้อยของข้าจะตื่นเมื่อใดขอรับ”

หยีจวนลุกขึ้นสองมือประสานแล้วก้มตัวน้อย ๆ ไม่กล้า กระทั่งสบตาเทพอัคคีที่ดูเหมือนเป็นเทพน้ำแข็งผู้นี้

“ไม่ต้องห่วงนางแค่ถูกเชือกอัคคีดูดซับพลังไปเล็กน้อย ไม่นานก็ฟื้น”

“แล้วฝ่าบาทน้อยจะได้รับบาดเจ็บหรือไม่ขอรับ ดูสิ ใบหน้าซูบซีดเช่นนั้นข้าน้อยเห็นแล้วปวดใจนักที่ไม่อาจ ช่วยได้ นางเป็นคนของเผ่าเหมันต์ย่อมไม่ถูกกับความ ร้อนถูกมัดด้วยเชือกเช่นนั้นจะไม่ละลายหรือขอรับ ข้า น้อยเกรงว่า เกรงว่า”

หยีจวนพูดไม่ออกแล้ว ก้อนน้ำตาจุกอยู่ที่คอหอยของ เขารู้สึกผิดอย่างไม่น่าให้อภัยตนเองที่ไม่สามารถดูแลฝ่า บาทน้อยของตนเองได้

“เจ้าจะร้องไห้ไปไย เชือกอัคคีล้วนฟังคำสั่งของนาย ท่านเขาสั่งให้รัดและดูดซับพลังของฝ่าบาทน้อยเพื่อให้ นางสงบไม่ได้กะจะเผาให้ตายเสียหน่อย”

“จริงหรือท่านถงถงผู้ยิ่งใหญ่”

ถงถงเชิดหน้าขึ้นทันใด รู้สึกดีกับคำว่า ท่านผู้ยิ่งใหญ่ คนผู้นี้รู้งานมากเอาล่ะ เขาตัดสินใจที่จะชอบเจ้าหยีจวนคนนี้แล้ว เขาคํารามทีหนึ่งเพื่อให้ตนเองดูยิ่งใหญ่มากขึ้น แล้วสาวเท้าช้า ๆ เดินตรงไปยังเตียงนอนที่เป่ยฟางหรง นอนอยู่

ถงถงใช้เท้าหน้าเขี่ยเอ๊ยจับดูตัวนางกระทั่งฝ่าบาทน้อย ผินใบหน้ามาทางพวกเขา ใบหน้าเล็กได้ส่วนเกลี้ยงเกลา งดงามประดุจน้ำแข็งแกะสลักของนางหาได้ซีดเซียว เหมือนที่หยีจวนเอ่ยแม้แต่น้อย อีกทั้งยังกรนออกมาเบา ๆ จนเขาตกใจ

ถงถงถึงกับถลึงตามองอย่างคาดไม่ถึง หากเป็นผู้อื่นก็ คงได้รับทุกข์ทรมานจากเชือกอัคคีนี้ไม่มากก็น้อยตาม บทลงโทษ แต่นางผู้นี้กลับนอนหลับได้อย่างสงบคล้าย กําลังมีสิ่งใดขับกล่อมนางอยู่

ถงถงถึงกับยอมรับอยู่ในใจถึงพลังปฐมวิญญาณขอดาว มารที่อยู่ในกายนาง

“เจ้าดูสินางนอกจากไม่ได้เป็นดั่งที่เจ้าทุกข์ร้อนแล้วยัง หลับสบายยิ่งกว่าที่นี่คือวังเหมันต์ของนางอีก”

ใบหน้าเฉยชาของเทพอัคคีดูจะกระตุกมุมปากเล็กน้อย แล้วส่ายหน้าช้า ๆ