บทที่ 5 ความยุ่งยาก

องค์ราชาแห่งดินแดนเหมันต์นามเป่ยเหยียน นำท่าน อาจารย์ของบุตรสาวเข้ามาด้านในโดยมีถงถงกิเลนไฟ ตามมาด้วยความระแวดระวังคล้ายกับสุนัขตนหนึ่ง

หลังจากมีโอกาสพบเทพอัคคีมาหลายคราองค์ราชาเป่ย เหยียนชื่นชมเขาไม่น้อย ไม่คิดว่าความในใจนี้จะมีพลัง มากมายจนได้เขามาเป็นอาจารย์ของบุตรสาวในที่สุด

เพราะชื่นชมจึงคิดไปไกลด้วยท่วงท่าสง่างามของเทพ อัคคีอีกทั้งฝีมืออันเก่งกาจนับเป็นหนึ่งในสามเทพแห่ง แดนสวรรค์ที่เก่งกล้าที่สุดนอกจากจะหวังให้เขามาเป็น อาจารย์ของบุตรสาวแล้วดูเหมือนว่าองค์ราชาผู้นี้จะคิด ไปไกลกว่านั้น

หากได้คนที่มีใบหน้าหล่อเหลาเก่งกาจสง่างามเช่นคนผู้ นี้มาดูแลดินแดนเหมันต์ต่อจากเขาคงดีไม่น้อย

แน่นอนว่าความคิดนี้เขาไม่เคยบอกให้ผู้ใดล่วงรู้มาก่อน หากพูดไปคงได้ขายหน้าเพราะบุตรสาวของตนเองมีอายุ เพียงร้อยปียังเป็นแค่เด็กแบเบาะที่กำลังหัดเดินผู้หนึ่ง เท่านั้น ยังมิทันไรเขาก็คิดจะหาลูกเขยให้นางเสียแล้ว

เดินเข้ามาถึงตำหนักในนางกำนัลในตำหนักต่างยอบกายถวายความเคารพและเป็นที่ชินตาของถงถงเมื่อพวก นางล้วนตกตะลึงในความร้อนแรงเอ๊ยความหล่อเหลา ของนายท่าน ถึงจะมีบางคนที่ทำท่าเบิกตาโตตกใจอยู่ บ้างยิ่งถงถงจ้องมองพวกนางคนเหล่านั้นยิ่งหวาดกลัว

หรือใบหน้าของนายท่านจะมีปัญหายิ่งมองยิ่งไม่เข้าตา สตรีพวกนี้หรือถึงได้ทำท่าพิกลเช่นนี้

ถงถงจึงลองส่งยิ้มน้ำลายยืดผูกมิตรแทนนายท่าน เหล่า สตรีน้ำแข็งพวกนั้นถึงกับถอยกรูออกไปห่าง ๆ ยิ่งคิด กิเลนไฟที่มีหางเป็นวัวหัวเป็นมังกรอีกทั้งยังมีกลีบเท้า เหมือนม้ายังมีไฟโลกันตร์อยู่รอบกายก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าคน พวกนั้นกำลังทำท่าหวาดกลัวจนถอยห่างออกไปด้วยเหตุ อันใด

สงสัยว่าสมองของพวกนางคงถูกแช่แข็งไปจนไม่เหลือ

แล้ว

กระทั่งพวกเขามาถึงตำหนักหนึ่งด้านหน้าตำหนักพบ นางกำนัลหลายคนถูกแช่แข็งนั่งแน่นิ่งโดยไม่มีผู้ใดกล้า แตะต้อง สำหรับเทพอัคคีนับว่าเรื่องนี้ประหลาดยิ่ง พวก นางเหล่านี้ล้วนเติบโตในดินแดนนี้ทานทนต่อความหนาว ยิ่งกว่าน้ำแข็งกลับถูกแช่แข็งได้

“อีกแล้วหรือ” เป่ยเหยียนองค์ราชาเอ่ยขึ้น
“คารวะองค์ราชาเพคะ”

“ผู้ใดทำนางโกรธเล่า” พระองค์ตรัสถามทันใด

“ไม่มีเพคะ เพียงแต่ฝ่าบาทน้อยทรงหัดเดินแล้วล้มไม่ พอพระทัยตนเองเลยเกิดโทสะแช่แข็งนางกำนัลไปหลาย คน”

องค์ราชาขยับเข้าไปใกล้นางกำนัลแต่ละคนร่ายอาคม อย่างว่องไวชั่วครู่พวกนางก็กลับเป็นปกติ งานหลักของ ราชาเหมันต์บัดนี้นอกจากจะควบคุมอากาศของโลก มนุษย์อีกทั้งยังปกครองดินแดนแล้วยังมีหน้าที่คอยเช็ด ล้างสิ่งที่บุตรสาวทำกับคนของตนร้อยปีมานี้จึงกลายเป็น ความชาชินของเขาไปแล้ว