ตอนที่ 12 ล่อเสือเข้าถ้ำ

ตอนที่ 12 ล่อเสือเข้าถ้ำ

แขกชุดแรกมาถึงแล้ว บ่าวไพรที่ออกไปต้อนรับดูแล มี ใบหน้าที่สดใส พูดจาดีมีมารยาท มีการรินน้ำชาของว่าง อย่างดี มีสาวใช้ดูแลรับใช้อยู่ซ้ายขวาที่ถูกเลือกมาอย่าง ดี พูดได้ว่าเป็นคนสวยหน้าตาดีทั้งนั้น

พระชายารองยืนคุมทุกอย่างให้เป็นระเบียบ นางดูแล้วก็ โล่งใจ

เพิ่งจะได้นั่งลง มีคนมารายงานจากเรือนด้านหน้าว่าองค์ ชายสี่เสด็จมาถึงแล้ว

ฮ่องเต้องค์ปัจจุบันมีลูกชายทั้งหมดเก้าคน คนที่โดด เด่นมากที่สุดก็มีรัชทายาทไป๋หลี่หมิงกับองค์ชายสี่ไป๋หลี่ ห้าว ส่วนองค์ชายองค์อื่นก็ต่างมีข้อดีข้อเด่นของตัวเอง ยกเว้นองค์ชายเก้าที่ไม่เคยโผล่หน้ามาให้เห็นเลย

องค์ชายเก้าร่างกายอ่อนแอขี้โรคมาตั้งแต่เล็ก พักฟื้น รักษาตัวอยู่ที่ตำหนักในวังหลวงตลอด แทบจะไม่มีใครได้ เห็นหน้าเขาเลย เขาไม่มีตำแหน่งงานในราชสำนัก เป็น แค่องค์ชายที่อยู่สบาย ๆ องค์หนึ่งเท่านั้น

องค์ชายสี่กับองค์ชายเก้าไม่เหมือนกันเลย เขามี ตำแหน่งในราชสำนัก เขาคุ้นเคยกับเหล่าขุนนางใหญ่ดีวันนี้ที่จวนอ๋องชื่อเจิ้งจัดงานเลี้ยงวันเกิด เขาจึงได้รับเชิญ มาร่วมงานด้วย

อ๋องชื่อเจิ้งซูหลันชิวถึงแม้ตำแหน่งของเขาจะสูงมาก แล้ว อีกทั้งยังสนิทสนมกับฮ่องเต้มากด้วย แต่องค์ชายสี่ ยังไงก็มีศักดิ์เป็นองค์ชาย ยังไงก็ต้องให้เขามาต้อนรับ ด้วยตัวเอง พระชายารองในฐานะนายหญิงคนหนึ่งของ จวนอ๋อง ยังไงก็ต้องอยู่ข้าง ๆ เขา

“เสด็จอา หลานของให้ทรงเกษมสำราญ อายุยืนนาน หลานได้เตรียมของขวัญมาด้วย หวังว่าเสด็จอาจะไม่ รังเกียจ” องค์ชายสี่ที่มาในชุดสีดำเห็นซูหลันชิวค่อย ๆ เดินมา เขาก็เดินขึ้นหน้ามา จากนั้นก็ยิ้มแล้วอวยพรให้ อย่างมีมารยาท เขาส่งสายตาให้บ่าวไพร่นำของขวัญ ออกมามอบให้

ซูหลันชิวไม่ได้มีสีหน้าท่าทางอะไร เขาแค่พยักหน้า แล้วสั่งให้รับเอาไว้ พระชายารองยิ้มแล้วพูดว่า “องค์ชาย สี่ทรงเกรงใจเกินไปแล้ว วันนี้ทรงเสด็จมาได้ ก็ถือเป็น เกียรติของจวนอ๋องเราแล้ว”

องค์ชายสี่รู้นิสัยของซูหลันชิวดี เขาไม่ได้สนใจอะไร เขายิ้ม แล้วมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ เขา แล้วพูดอย่างมี มารยาทว่า “คนนี้น่าจะเป็นเสด็จอาสะใภ้แน่นอนเลย”

พระชายารองได้ยินที่เขาพูดก็ดีใจมาก อีกทั้งซูหลันชิวยังบอกว่านางจัดงานในวันนี้ได้ดี นางดีใจอย่างถึงที่สุด นางเดินยิ้มออกมาอย่างหน้าบาน

ทันใดนั้นเองนางเผลอไปสบตากับซูหลันชิวเข้า นางถึง ได้รู้ตัวว่านางทําเกินหน้าไป เลยรีบก้มหน้าลงแล้วไม่พูด อะไรอีก

นางเงียบลงไม่กล้าพูดอีก จากนั้นก็เดินตามทุกคนไปยัง ห้องโถงใหญ่ ตอนนี้มีแขกมามากแล้ว เมื่อเห็นซูหลันชิ วกับองค์ชายสี่มาถึง ก็ต่างเดินขึ้นหน้าคํานับ

กว่าไป๋หลี่ห้าวจะหลุดจากวงของเหล่าขุนนางมาได้ เขา ก็เดินไปสูดอากาศด้านนอก สายตาของเขาก็เหลือบไป เห็นสาวใช้คนหนึ่งที่กําลังยกนาชามา

สาวใช้คนนี้แอบมองเขาอยู่นานมากแล้ว เหมือนจะคิด อะไรกับนาง ถึงแม้รูปร่างของนางจะเล็กไปสักหน่อย ไม่ใช่แบบที่เขาชอบ แต่ลองของแปลกไปบ้างมันก็ไม่เลว เหมือนกัน เขาเลยเหลือบมองไปที่สาวใช้ แล้วเดินไปหา

สาวใช้เห็นเขาเดินมา ใบหน้าก็เริ่มแดง มือที่ถือถาดน้ำ ชาก็สั่น ก้มหน้าเหมือนไม่กล้าไปสบตาอันมีเสน่ห์ของเขา

ไป๋หลี่ห้าวมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองได้ เขาก้มหน้าลงไปกระซิบข้างหูของสาวใช้ว่า “สาวน้อย มองข้าอยู่ตั้ง นาน คิดจะทำอะไร?” เขาพยายามมองไปที่สาวใช้ที่ก้ม หน้าอยู่ เขามองเห็นหน้าของนางไม่ชัดเลยเป่าลมใส่นาง เบา ๆ

สาวใช้คนนั้นถึงกับสะดุ้ง เหมือนคิดจะหลบ นางพูดด้วย เสียงสั่นว่า “คุณหนู ……… คุณหนูของบ่าว อยากจะเชิญ องค์ชายไปพบที่หลังเรือนเจ้าค่ะ”

ไป๋หลี่ห้าวยิ้มแล้วพูดว่า “คุณหนูคนนั้นเอ่ย?”

“คุณหนูมึงเย่วเจ้าค่ะ”

ซูมิ่งเย่ว? ไป๋หลี่ห้าวสงสัยหนักมาก เขาไม่เคยรู้จักกับ คุณหนูมิ่งเย่วมาก่อนเลย แต่ว่าวันนี้เขามีอารมณ์แล้ว เขา ยิ้มแล้วพูดว่า “นำทางไปทีนะ”

สาวใช้ย่อคำนับแล้วพูดว่า “องค์ชายเชิญทางนี้เจ้าค่ะ”

เขาเดินตามสาวใช้ไปตามทางแคบ ๆ ไป๋หลี่ห้าวก็ไม่ได้ รู้สึกแปลกใจอะไร

ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน มันเลยดูลึกลับสักหน่อย เพียง แต่ไม่รู้ว่าคุณหนูมิ่งเย่วจะหน้าตาเป็นยังไงนะ ไม่อยาก คิดมากแล้ว เพราะคุณหนูตระกูลซูนอกจากซูมิ่งเย่ที่เป็น บ้าปัญญาอ่อนแล้ว คนอื่นก็ได้ยินมาว่าหน้าตาดีไม่น้อย เก็บความอยากรู้อยากเห็นเอาไว้ก่อนมันถึงจะ สนุก ดูท่าทางแล้วคุณหนูซูคนนี้คงอยากจะล่อเสือเข้าถ้ำ

เดินไปได้พักหนึ่ง ก็มาถึงด้านหลังเรือนที่มีภูเขาปลอม อยู่ลูกหนึ่ง ด้านข้างมีสระดกบัว ไป๋หลี่ห้าวพึงพอใจมาก ที่นี่มันดูไกลหูไกลตาผู้คน แต่กลับเป็นที่ทีบรรยากาศดี มาก เหมาะสำหรับการหาความสุขทีเดียวเลย

เขาเห็นหญิงสาวคนหนึ่งสวมชุดสีชมพูยืนอยู่ เห็นเพียง แค่ครึ่งหน้าของนางเท่านั้น เขายังไม่ทันบอกเห็นอย่าง ละเอียด เขาก็ถึงกลับกลืนน้ำลายแล้ว ในใจของเขา ประหลาดใจมาก เขาคิดในใจว่านี่เขาเป็นอะไรไป?

แต่ว่ายังไม่ทันได้คิดอะไรมาก หญิงสาวคนนั้นก็หันกลับ มา แล้วยิ้มให้เขา

แล้วค่อย ๆ เดินขึ้นหน้ามา น้ำเสียงอันอ่อนหวาน มัน ค่อย ๆ เข้าหูของไป๋หลี่ห้าวไปอย่างช้า ๆ เขาไม่เคยเจอ คุณหนูคนไหนเป็นแบบนี้มาก่อนเลย

“หม่อมฉันซูมิ่งเย่ว ถวายพระพรองค์ชายสี่เพคะ” หญิง สาวคนนั้นกล่าว

น่าสนใจมากทีเดียว ไป๋หลี่ห้าวเม้มปากเล็กน้อย เขายิ้ม อยู่เดิมอยู่แล้ว ขยับนิดเดียว สีหน้าท่าทางของเขาดูเหมือนจะยิ้มร้าย ๆ ออกมา ทำให้หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า ของเขาอดไม่ได้ที่จะเป็น