ตอนที่ 11 งานเลี้ยงวันเกิดของอ๋องซื่อเจิ้ง

ตอนที่ 11 งานเลี้ยงวันเกิดของอ๋องซื่อเจิ้ง

“…” สีหน้าของ หลินชิวโมโหมาก ลูกสาวของเขา กเสื้อผ้าของชายาเขาต่อหน้าคนอื่นงั้นเหรอ?

“ลองดูลูกสาวที่เจ้าเลี้ยงมากับมือซิ ใครก็ได้ มาเอาตัว

คุณหนูรองออกไป แล้วโบยสิบไม้”

“ท่านอ๋อง” พระชายารองกับซูมิ่งโล่ตะลึงไป พระชายา มองไปที่หน้าที่ซีดเซียวของซูมิ่งโล่ จากนั้นก็รีบวิ่งไปขอ ความเห็นใจกับซูหลันชิว ถึงแม้นางจะอายมาก แต่เพราะ นางเป็นลูกสาวที่นางเลี้ยงมากับมือ

“ไม่มีผู้ใหญ่ในสายตาเลย” อ๋องซื่อเจิ้งจ้องไปที่พวก นางสองคน “ยังมีหน้ามาขอร้องอีกเหรอ เจ้าเองก็ออกไป เดี๋ยวนี้ ตั้งแต่นี้ต่อไป หากไม่มีคำสั่งของข้า ห้ามออกจาก ห้องแม้แต่ก้าวเดียว”

“แต่ว่าท่านอ๋อง เรื่องงานแต่งงานของโล่เอ๋อ …… พระ ชายารองมองไปที่เขาด้วยสายตาอ้อนวอน

“เลือกวันมา แล้วหามนางไปที่จวนซ่างซู” อ๋องซื่อเจิ้งม องไปที่พระชายารองที่เหมือนอยากจะพูดอะไรอีก พระ ชายารองเหมือนตกใจได้สติ นางได้แต่มองซูมิ่งโล่ถูกคน พาไป จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงร้องไห้
“เจ้ายังไม่ออกไปอีก สภาพแบบนี้ ยังจะอยู่ให้คนหัวเราะ เยาะเย้ยอีกหรือยังไง?” เขาเห็นว่าพระชายารองยังไม่ ออกไปอีก ซูหลันชิวก็พูดใส่ด้วยความเย็นชาอีกครั้ง

ซูมิ่งเย่มองพระชายาออกไป นางยังยืนอยู่ที่เดิม นางก้ม หน้าลง ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น จากนั้นซูมิ่งเย่ก็เหมือนรู้สึก ได้ว่ามีสายตาที่เย็นชากำลังจ้องมาที่นาง แต่นางยังคงยืน อยู่ท่าเดิม

“ทำไมเจ้าถึงอยู่ที่นี่ได้?” ซูหลันชิวเหมือนจะมองเห็นซูมี่ งเย่แล้ว เลยถามด้วยความแปลกใจ

“พระชายารองสั่งให้ข้ามาที่นี่” ซูมึงเย่เงยหน้าขึ้นมา ตอนนี้เห็นหน้าของนางชัดแล้ว เหมือนจะไม่เหมือนเดิม เนื้อเน่าบนหน้าของนางเหมือนจะหายไปแล้ว ใบหน้าของ นางงดงามราวกับดอกบัว บวกกับสายตาที่ดูเลือดเย็น มัน เปลี่ยนไปเหมือนคนละคน

นี่คือซูมิ่งเย่คนบ้าคนนั้นจริงเหรอ?

แน่นอน เหมือนกับผู้หญิงคนนั้นมากจริง ๆ

“เจ้าเองก็กลับไปได้แล้ว” พูดจบ ซูหลันชิวก็นิ่งไปจาก นั้นก็หันหลังแล้วเดินจากไป
เมื่อกลับไปที่ยังที่พักของตัวเอง ซูมิ่งเย่ กระพริบตา มองไปที่ไฟ แล้วก็เอาใบรายชื่อแขกออกมาดูอีกครั้ง

คนที่ส่งรายชื่อแขกในวันนี้ เป็นใครกันน่ะ?

งานเลี้ยงวันเกิดของอ๋องชื่อเจิ้ง นายหญิงใหญ่ของจวน ไม่มาร่วมงาน สุดท้ายอ๋องชื่อเจิ้งสั่งก็ปล่อยตัวพระชายา รองที่ถูกกักบริเวณ อีกทั้งเพราะเหตุนี้ งานในวันนี้ เลย ต้องให้นางเป็นคนดำเนินการ

ซูมิ่งเย่เห็นตู่จียืนอยู่ด้านหน้าของนาง ท่าทางไม่ค่อย พอใจ เลยขมวดคิ้ว

“เป็นอะไรไป?” ซูมิ่งเย่ถาม

“คุณหนู งานเลี้ยงวันเกิดของท่านอ๋องวันนี้ ไม่เห็นมีใคร มาแจ้งเราเลย” ตู่จูพูดอย่างไม่ค่อยพอใจ พูดไปพลาง ระวังสีหน้าของซูมิ่งเย่ไปพลาง

อ๋องซื่อเจิ้งไม่ชอบลูกสาวคนนี้ทุกคนรู้เรื่องนี้ดี ไม่ว่าแต่ ก่อนท่านอ๋องจะรักพระชายาเอกมากแค่ไหน หรือว่าจะมี ความรักของคนเป็นพ่อ ไม่ว่าจะเป็นใคร คิดแล้วก็ปวดใจ

คุณหนูมีปฏิกิริยาแบบนี้ ตู่จีไม่เข้าใจเลย ถึงแม้นางจะ ไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ตู่จีเดาทางไม่ได้เลย
“ก็ไม่เห็นมีอะไร เรื่องไม่เป็นเรื่อง” ซูมิ่งเย่มองไปด้าน ข้างอย่างเรียบเฉย

นางก็เป็นคนแบบนี้ เพียงแต่อยู่ที่นี่เพราะไม่มีทางเลือก

“แต่ว่า” ตูจีเหมือนจะยังสงสัย “บ่าวไปสืบมาแล้ว องค์ ซายสี่ก็มานะ” ตู้จิเบะปาก

“ข้ารู้แล้ว” ซูมิ่งเย่มองไปที่อู๋จี ด้วยฐานะของนาง จะไม่ สืบอะไรมามันไม่ง่ายเลย

ตูจีมองไปที่ซูมิ่งเย่ สีหน้าของนางดูลำบากใจ “คุณ หนู ท่านอย่าทำอะไรโง่ ๆ อีกเลยนะ” ตู่จีมองไปที่ซูซึ่งเย่ สายตาดูมีความกังวล

นางไม่ชอบองค์ชายสี่ก็จริง แต่หากคุณหนูไปที่งานเลี้ยง เพราะองค์ชายสี่ได้ มันก็เป็นเรื่องที่ดี

แต่ว่า

“ข้าจะไปร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของท่านพ่อ” ซูมึงเย่พูดว่า “ตูจี เจ้ามานี่”

ถึงแม้นางจะไม่ได้มีบุญคุณความแค้นอะไรกับไป๋หลี่ห้าว มากนัก เจ้าของร่างเดิมต้องสูญเสียอะไรมากมายให้กับไป๋หลี่ห้าว ตอนนี้นางมาอยู่ในร่างใหม่นี้ ยังไงก็ต้อง ทวงความยุติธรรมให้กับนางอีกครั้ง

“ทําตามที่ข้าบอกนะ อย่าให้ใครรู้เป็นอันขาด” ซูมิ่งเย่ กระซิบข้างหูตูจี จากนั้นก็ลุกขึ้นมา ไม่ได้ไปสนใจสีหน้า ของจี

งานเลี้ยงในวันนี้จัดขึ้นเพื่อฉลองวันเกิดให้กับอ๋องชื่อ เจิ้ง แต่เพราะไม่ใช่งานใหญ่ เลยไม่ได้เชิญคนมามากมาย ส่วนใหญ่ก็เป็นคนที่มีอำนาจมากในราชสำนัก จวนอ๋อง ชื่อเจิ้งมีการคุ้มกันแน่นหนา ขุนนางที่ไม่ได้รับเชิญแม้แต่ ของขวัญก็ส่งเข้าจวนไม่ได้เลย

ภายในจวนอ๋องมีการเก็บกวาดจนไม่สะอาดหมดจรด หญ้าดอกไม้มีการปลูกและตกแต่งใหม่ทั้งหมด แม้แต่ใน สระน้ำ ก็มีการปลูกดอกไม้ดอกบัวใหม่ ทำให้ดูสดชื่น สบายตา ถึงแม้จะเป็นงานเลี้ยงวันเกิดเล็ก ๆ แต่ในความ เป็นจริงแล้วมันคือวิธีการเชื่อมสัมพันธ์กลุ่มก้อนในราช สำนัก จวนอ๋องเลยทำการตกแต่งอย่างหรูหราสวยงาม

ตั้งแต่พระชายารองรับเรื่องการดูแลจวนอ๋องมา นี่เป็น ครั้งแรกที่ได้จัดงานเลี้ยงที่ออกหน้าออกตาแบบนี้ นาง ให้ความสำคัญมาก ไม่ปล่อยให้เกิดความผิดพลาดเลย ตั้งแต่วันที่เริ่มเตรียมงาน นางสั่งการทุกอย่างด้วยตัวเอง เพื่อให้งานออกมามงคลและดีที่สุด