บทที่ 19 ลักพาตัว

บทที่ 19 ลักพาตัว

ณ วิลล่าส่วนตัวของป่ายซือฉีในชานเมือง

ป่ายเหลียนฮัวเพิ่งขึ้นมาจากสระว่ายน้ำ ร่างที่เซ็กซี่ งดงามยังเหลือหยดน้ำอยู่ เดินผ่านไปต่อหน้าของจูหมิง แล้วนั่งที่เก้าอี้อาบแดดที่อยู่ข้างๆ ข้างๆมีมะม่วงสดวาง ด้วย

“เหลียนฮัว อย่าพูดอะไรที่ไม่มีประโยชน์อีกแล้ว คุณ อยากได้อะไรก็บอกตรงๆ แต่คุณก็ต้องรู้ว่า ตอนนี้ทายาท ของตระกูลจูคือจูเย้น ถ้าพี่ไม่กลับมา มันอาจจะเป็นผลที่ หลาย ๆ คนอยากเห็น”จูหมิงอยู่อย่างนิ่ง

ป้ายเหลียนฮัวยิ้มและขยิบตาให้เขา เสื้อคลุมอาบน้ำ หลุดลงไปสองนิ้ว แสดงให้เห็นสีขาวกลมกล่อม การเต้น ของหัวใจของจูหมิงเร็วขึ้น เขาถอยสายตากลับอย่าง รวดเร็ว แต่เขาก็สาปแช่งในใจ ป้ายเหลียนฮัวนี้จัดการ ได้ยากจริงๆ แม้แต่เธอใจร้อนกว่าเขาอีกแต่ก็แสดงออก มานิ่งกว่าเขาอีก ในช่วงกลางยังใช้ร่างที่เซ็กซี่ทำให้เขา คิดมากอีก

ณ ขณะนี้มีคนโทรมา ป้ายเหลียนฮัวกอดแฮนด์ฟรีเลย ไม่กลัวว่าจูหมิงจะได้ยิน
“ประธานป่ายครับ สถานการณ์ฉุกเฉิน แขกที่จองที่ นั่งVIPโดยคุณบอก เธอบอกว่าเพื่อนของเธอถูกลักพาตัว และกำลังขอความช่วยเหลือจากผม ขอให้คำสั่งครับ ”

ป้ายเหลียน วคิดในใจว่า VIPของหลินเสี่ยวเบ่อคือผู้ ช่วยของจูหมิงที่ชื่อว่าจูเชื่ออู่มาจองให้ และสายตาที่จูหมิ งมองหลินเสี่ยวเบ่อก็ไม่ธรรมดา สองคนนี้มีอะไรกันหรือ?

“ฮ่า ฉันรับผิดชอบแค่เรื่องจองที่ เรื่องส่วนตัวของแขกไม่ เกี่ยวกับพวกเรา แค่นี้แล้วกัน”พูดเสร็จก็วางสายเลย แล้ว ยิ้มจางๆให้จูหมิง

” คุณชายสามคะ ได้ยินข่าวว่าคุณจะออกจากตระกูลจู เพราะอะไรคะ มีอะไรที่ทำให้คุณหลงใหลมากกว่าความ มั่งคั่งมหาศาลของตระกูลจูหรือไม่? ”

จูหมิงรู้สึกอารมณ์เสีย ป้ายเหลียนฮัวพูดน้นพูดนี่ สุดท้ายก็ไม่ได้คำตอบ ไปเดินเล่นๆได้กว่า ทำให้เธอ กังวลด้วย

หลังจากที่พูดเสร็จก็ไม่สนใจป้ายเหลียนฮัวพูดอะไรและ เดินออกไปเลย เพราะถ้าอยู่ที่นี่อีก เขากลัวตัวเองจะทำ ผิด ร่างที่เซ็กซี่ของป่ายเหลียนฮัว ทำให้เขานึกถึงหลิน เสี่ยวเข่อ
เสี่ยวเข่อ เธอบอกว่าเธออยากมีลูกไม่ใช่หรือ เธอยัง สบายดีไหม?

หลินเสี่ยวเข่อจะล่มสลายแล้ว เธอยังไม่เคยเจอ เหตุการณ์แบบนี้ บทสนทนาของพวกคนชั่วทำให้เธอรู้สึก เกลียดและกลัว แต่ใจเย็น ๆแล้วก็คิดไม่ออกว่าทำไมถึง โดนลักพาตัว เธอก็ไม่ได้ทำให้ใครขุ่นเคือง และบ้านเธอก็ ยากจนด้วย

ถูกบีบอัดในรถตู้ ร้อนอบอ้าว โดยหัวของเธออยู่บน เบาะหนังพลาสติกที่มีกลิ่นเหม็น มือของเธอรู้สึกเจ็บปวด เพราะถูกมัดและที่จะทนไม่ได้ เธอคิดถึงจูหมิงมากใน ขนาดนี้ น้ำตาเต็มตาของเธอทันที

ที่รัก คุณอยู่ไหน ฉันจะตายแล้ว คุณรู้หรือไม่

เวลาที่เธอคิด เธอถูกหามออกจากรถแล้ว โดนปิดตา และมองไม่เห็นด้วย แค่ได้ยินเสียงเปิดประตู จากนั้นก็มี เสียงฝีเท้าที่กระตือรือร้น ประมาณ2นาทีผ่านไป โดนทิ้ง อยู่บนพื้น

ผ้าปิดตาโดนฉีกขาด รอยยิ้มที่น่ากลัวของจ้าวหย่วนก็ แสดงต่อหน้าเธอทำให้เธอตกใจหมดเลย เธอไม่ได้คิดว่า จะเป็นคนนี้ วินาทีถัดไป เทปที่ปิดปากของเธอก็โดนฉีก ขาดเช่นกัน
“เล็กน่ารัก เคยพูดกับแกว่าอย่าหยิ่ง ในเมืองไห่หยูนคือ บ้านฉันเอง แกทำรุกรานฉัน แกอยากหนีไปไหนก็ไม่ได้เห รอ

หลินเสี่ยวเข่อกลัวมาก เธออยากถอยหลัง แต่ทั้งมือและ เท้าก็ถูกผูกไว้ บิดอยู่นานแต่ก็ไม่ขยับเลยสักนิด

“ไม่! จ้าวหย่วนแกไม่รู้หรือว่าฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องของ หลินหวั่นฉิง แกกล้าทำแบบนี้กับฉัน แกไม่กลัวฉันเรียก ตำรวจเหรอ? ”

จ้าวหย่วนดูเหมือนได้ยินอะไรที่ตลกเป็นพิเศษ ท้องของ เขาปวดเพราะหัวเราะ

“แกก็ลองทําดูสิ รอฉันเล่นกับเธอให้สนุกก่อน แล้วถอด สื้อของแกและทิ้งออกไปข้างนอก แกรองดูว่าแกเรียก ตำรวจมีประโยคหรือไม่ จำไว้ ในเมืองไห่หยูน ฉันก็คือ พระราชา ฉันอยากทำอะไรก็ทำอะไรเลย ใช่มั้ยทุกคน”

“ใช่ๆ สาวๆ แกก็ทําตามที่คุณชายจ้าวสั่งเถอะ เพื่อที่จะ ไม่ลากทั้งครอบครัว”

“คุณชายจ้าวหล่อและรวย เล่นกับเขาไม่ดีเหรอ ถ้าแก ยังขัดขืนอีก ผลของแกจะเป็นอย่างร้าย
“ในเมืองไห่หยูน คําสั่งของคุณขายจ้าวมีใครกล้าเถียง แกก็ทำท่ารอเล่นให้สนุกเถอะ คุณชายจ้าวอาจะจะให้แก ได้เงินเยอะ”

หลินเสี่ยวเข่อหมดหวังแล้ว จ้าวหย่วนกล้าพูดแบบนี้ มี คนช่วยเขาแน่ๆ แต่เธอยอมตายก็ไม่ยอมที่ต้องทนรับการ ทำร้ายแบบนี้ นึกถึงหย่วนเซอหวู่ทันใดนั้นก็มีความคิด

“จ้าวหย่วนแกกล้าเหรอ แกลองคิดดีๆ ทำไมวันนี้ฉันได้ นั่งข้างหน้าคนนั้นที่อยู่ชั้นสอง แกกล้าทำฉันแบบนี้ เคย คิดผลที่ได้รับไหม”

จ้าวหย่วนงงสักพัก สีหน้าน่ากลัวมาก ถ้าไม่พูดถึงเรื่องนี้ ยังดี แต่พูดถึงเรื่องนี้ก็ทำให้เขารู้สึกโกรธมาก

“ไอ้กะหรี่ มึงก็แค่เป็นเสือปลอม มึงอย่าคิดว่ากูไม่รู้ว่า มึงเป็นคนแบบไหน มึงก็แค่เป็นเชยจังของเมืองไห่เทียน และมีผัวที่เป็นขยะด้วย จะโกหกกูอีก? ไอ้เหี้ย ตอนแรก นึกว่าจะทำเบาๆ แต่ขณะตอนนี้ ถ้าไม่ใช้แส้สอนมึง มึงจะ ไม่ยอมฟัง ทุกคน พวกแกก็ดูรออยู่ที่นี่ รอกูสนุกเสร็จแล้ว พวกแกก็เล่นได้”

“ขอบคุณครับคุณชายจ้าว คุณชายจ้าวเยี่ยมมาก!” พวก ผมเหลืองตื่นเต้นทันที สายตามองไปทางหลินเสี่ยวเข่อ เหมือนจะกินเธอ
หลินเสี่ยวเบ่อตกใจและหมดหวังเลย ข้อคิดของเธอ สุดท้ายก็คือหาโอกาสฆ่าตัวตาย

ณ ขนาดตอนนี้ โทรศัพท์บนโต๊ะดังขึ้น จ้าวหย่วนด่าและ รับสาย

“จ้าวหย่วน แกมัดสาวคนหนึ่งใช่ไหม?”จ้าวชิงซานเหงื่อ ออกอย่างกังวล เขาเพิ่งได้รับข่าว

“พ่อ คุณรู้ได้ไง?”

“ไอ้โง่! มึงจะต้องการทำให้ตระกูลจ้าวแตกใช่ไหม ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้ เร็วๆ!”จ้าวชิงซาน แทบจะคำรามออกมา

จ้าวหย่วนงงแล้ว เขา ไม่เคยได้ยินเสียงของพ่อที่รีบ ขนาดนั้น แต่วันนี้เขาเสียเปล่าเยอะมาก ถ้าเขาไม่ระบาย กับหลินเสี่ยวเข่อ เขาจะยอมได้งั้น

“พ่อ พ่อเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ผมเคยไปตรวจ แล้ว เธอไม่มีอะไรหรอก พ่ออยากกลัว พรุ่งนี้ผมสั่งให้ เรียบร้อยแล้ว”

“ ไอ้โง่ ปล่อยคนเร็วเดี๋ยวนี้ คำพูดที่ของพ่อแกก็ไม่ขอ แล้วใช่ไหม เธอรู้จักคนใหญ่คนโตที่เราไม่สามารถมีเรื่อง ได้ ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้”
พ่อ มีคนที่เราไม่สามารถมีเรื่องได้หรือ พ่อคิดเยอะเกิน ไปหรือเปล่า ผมเคยไปถามตระกูลป้ายแล้ว พวกเขาไม่ ถามอยู่แล้ว พ่ออย่ามายุ่ง วันนี้ผมต้องสนุกก่อน”

จ้าวหย่วนวางสาย ด่าพ่อในใจ ยิ่งแก่ยิ่งกลัว ทำอะไรไม่ ได้เลย ต้องเปลี่ยนเป็นพวกเขาแทน

“ทุกคน ไปถอดเสื้อของเธอหมดเลย วันนี้กูต้องได้ให้ สนุก ไอ้เหี้ย กูไม่เชื่อแล้วว่า ในเมืองไห่หยูนย่อมมีผู้หญิง ที่กูทำอะไรไม่ได้”

พวกผมเหลืองตื่นเต้นทันที กำลังจะไป ทันใดนั้นก็ได้ยิน เสียงปลุก “หิ่ง”

จ้าวหย่วนตกใจ ใครตัวหนาขนาดนี้ บุกเข้าไปในวิลล่า ของเขาจริงๆ กำลังจะเรียกคนออกไปข้างนอกดู

ทันใดนั้นประตูก็ถูกระเบิด และระเบิดแฟลชสองลูกถูก ขว้างเข้ามา

ด้วยแสง “ปัง” แสงจ้าทำให้ตามองไม่เห็นอะไรเลย ทําให้ทุกอย่างเป็นสีขาวหมดเลย

นี่ไม่ใช่แฟลชบอมบ์เกรดทหารเหรอ? เป็นทหารหรือ? แสงจ้าสว่างวาบและเขาถูกเตะลงที่พื้น
หลายคนที่เป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจพิเศษในเครื่องแบบลาย พราง ปืนกลมาที่เขา สีหน้าน่ากลัว ทำให้จ้าวหย่วนรู้สึก ตกใจอย่างมาก

” คุณคือใคร คุณไม่รู้หรอกว่าผมเป็นจ้าวหย่วน ลูกชาย ของจ้าวชิงซาน”จ้าวหย่วนไม่มีสี่หน้าท้องตกใจอย่างมาก

“ตระกูลจ้าวคืออะไรวะ ทำให้คุณหลินขุ่นเคือง พวก ตระกูลจ้าวจะหายไปใน เมืองไห่หยูนภายในวันเดียว ไป!”

ตำรวจที่เป็นหัวหน้าถ่มน้ำลายใส่หน้าด้วยท่าทางเหยียด

หยาม

จ้าวหย่วนหมดหวัง ทันที ตระกูลจ้าวอยู่ในเมืองไห่หยูนก็ มีอำนาจใหญ่มาก แต่พวกนี้บอกว่าจะให้ตระกูลจ้าวหาย ไปภายในหนึ่งวัน คนโตที่หลินเสี่ยวเข่อรู้จักน่ากลัวขนาด นั้นเลยหรือ

หลินเสี่ยวเข่อกำลังไม่รู้จะทำอะไร แต่ได้ยินเสียงของ หย่วนเซอหวู่ วินาที วินาทีถัดไป เธอตะครุบหลินเสี่ยว เข่อ“ อุ้ยเสี่ยวเข่อ แกยังโอเคไหม!”
“เซอหวู่ ขอบคุณมากที่แกช่วยฉัน พวกนี้คือ?”

หย่วนเซอหวู่ช่วยเธอลุกขึ้น แล้วค่อยบอกช้าๆว่าคือคน ใหญ่คนโตที่เธอรู้จักช่วย

“ใช่หรือ ขอบคุณเขาจริงๆ แต่ว่าเขาคือใคร ฉันอยากจะ ขอบคุณเขาโดยตรง

“อา… อาจจะไม่ค่อยได้นะ”หย่วนเซอหวู่ไม่รู้จะพูดยังไง กับเธอดี

“เซอหวู่ เรื่องนี่เธอต้องช่วยฉัน เขาไม่กลัวตระกูลจ้าว งั้นก็ต้องช่วยฉันหาจูหมิงได้แน่นอน ฉันต้องไปเจอเขา แน่ๆ มีแค่เขาที่สามารถช่วยฉันได้แล้ว…….…..” หลินเสี่ยวเข่อ นํ้าตาออกทันที

หย่วนเซอหวู่รู้สึกจะร้องไห้ เธอตอนนี้เป็นแบบนี้แล้ว ยัง นึกถึงเขาอีก

“คุณชายครับ ขอโทษครับ! นี่เป็นความผิดของผม”จูเช่ ออู่คุกเข่าที่พื้น ข้างนอกของเขาคือจูหมิง เขาตอนนี้โกรธ มาก

“ลุกขึ้นมาพูด”สีหน้าของจูหมิงน่ากลัวมากจูเช่ออู่อย่าง ตกใจ ลุกขึ้นทันที
“เมียตัวเองผมสามารถปกครองได้ ขอให้แกไปพูดกับ คุณปู่ให้หน่อย เรื่องนี้ผมไม่ทำแล้ว”

“คุณชายครับ คุณไม่สามารถ…..”จูเซออู่เหงื่อออกอย่าง ตกใจ

แต่จูหมิงไม่ได้สนใจ เดินออกไปข้างนอกเลย ความรู้สึก ผิดไม่มีที่สิ้นสุดเพิ่มขึ้นในใจของเขา

เสี่ยวเบ่อ อย่ากลัว ผมมาแล้ว