บทที่13 คุกเข่าขอโทษ

บทที่13 คุกเข่าขอโทษ

“เดี่ยว” หย่วนเซอหวู่บอกว่าจะโทรให้คนใดคนหนึ่ง

*ได้ เธอโทรไปเถอะ เรียกคนมาเยอะก็ยิ่งดี ฉันจะทำให้ เธอหน้าแตก”หลินหวั่นฉิงขำไปด้วย พูดไปด้วย

“สาวๆ ผมคิดว่าพวกเธอออกไปดีกว่านะ ในเมืองไห่ เทียน ตระกูลฉู่มีอำนาจใหญ่ ขัดใจพวกเขาไม่มีผลดี หรอก รีบๆไปเถอะ”เจ้าของร้านส่ายหัว เขาคิดว่าสาว สมัยนี้ก็หน้าชื่อใจคดแล้วเกิน

“เสี่ยวเข่อ ไม่ต้องรีบนะ เธอนั่งเฉยๆเถอะ วางใจ ฉัน”หย่วนเซอหวู่กดหมายเลขโทรออก

หลินเสี่ยวเข่อเห็นเธอกำลังโทรอยู่ ก็ฟังเสียงเรียกเข้า

โทรศัพท์ของเธอ

“ฮัลโหล เรื่องไรครับ”

เสียงดังออกมาจากโทรศัพท์ หลินเสี่ยวเข่อก็ผิดหวังเลย ไม่ใช่เสียงของจจูหมิง

“ฉันกับเสี่ยวเข่อตอนนี้อยู่ที่มันดาลา ร้านกาแฟในลี่ฮัวเจ้าของร้านจะโยนเราสองคนออกไป ทำยังไงดี พวกเรา หวาดกลัวมาก”

“รับทราบแล้วครับ ไม่ต้องกังวลครับ

โทรเสร็จแล้ว ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ทุกคนขำหมด มัน ต้องแค่หลอกเฉยๆ เพราะว่าอยู่ในเมืองไห่เทียน

ไม่มีใครกล้าไปขัดใจตระกูลฉี่หรอก

“เจ้าของร้าน ตอนนี้ฉันอารมณ์ไม่ดี เร็วๆหน่อยสิ”หลิน หวั่นฉิงทำสีหน้าไม่พอใจ

“เข้าใจแล้วครับ ตอนนี้ก็… เจ้านายจวงหลิ่วยังพูดไม่ เสร็จ ก็มีคนโทรมา เขาก็ต้องมือหนึ่งรับโทรมือหนึ่งท่าท่า มือ

บอดี้การ์ดเดินไปจับแขนของหย่วนเซอหวู่ เตรียมจะ

โยนเธอออกไป

“ฮ่าๆ แกล้งอีก ไอนัง ไม่รู้สึกว่ามันขายหน้าหรอ” หลิน หวั่นฉิงสามหญิงหัวเราะอย่างเสียงดัง

“หยุด!!!!! เจ้าของร้านจวงหลิ่วกรีดร้องออกมา ทุกคนตกใจหมด
“คุกเข่าขอโทษ เร็วๆสิ คุกเข่าเดี๋ยวนี้” เจ้าของร้านตกใจ มาก เหมือนเห็นผีในตอนกลางวันตีด้วยด่าด้วย กับผู้คุม กันทั้งสองคุกเข่าอยู่หน้าสองสาว เหงื่อออกเต็มหน้าอย่าง กังวล

“ขอโทษครับ ขอโทษครับ คือความผิดของผม ขอคุณ สาวอย่าให้อภัยผม ผมกราบให้คุณ

พูดเสร็จก็กราบกี่ครั้งอย่างแรงๆ กลัวไม่แรงอี ทำเสียง พื้นดังมาก ทำให้คนเห็นแล้วรู้สึกหวาดกลัว เกิดอะไรขึ้น

คนที่อยู่ในร้านตกใจหมดเลย โดยเฉพาะหลินหวั่นฉิง สามหญิง

“เจ้าของร้าน แกสื่อสารอะไรผิดหรือเปล่า แก…”หลิน หวั่นฉิงถามด้วยเสียงเบาๆด

แต่เจ้านายเหมือนไม่ได้ยินเสียงของเธอ กราบอยู่อย่าง เดียว ขออภัยด้วยหย่วนเซอหวู่สองหญิง

“ชั่งมันเถอะ ฉันให้อภัยแก ก็แค่อยากสอนให้พวก แกเข้าใจ อย่ามองคนด้วยตาเปล่า พวกแกเป็นคน อุตสาหกรรมบริการ อย่าทําดีแค่หน้าคนมีอำนาจ ทํา หน้าที่ของตัวเองให้ดีๆก็พอแล้ว ไปให้พ้น”

เวลาที่หย่วนเซอหวู่พูดเหมือนราชินี
“ครับครับ ขอบคุณที่คุณสอนให้ผม ขอบคุณครับ เจ้าของร้านเหมือนได้รับความรอด เวลาลูกขึ้นหลังของ เขาเปียกด้วย

“สองคนนี้วันนี้ไม่ต้องจ่ายเงิน อยากกินอะไรก็สั่ง ก็คิด เป็นของขวัญเล็กๆของผม ต้องการอะไรสั่งได้ทุกเวลา ครับ” พูดเสร็จก็หนีเลย ไม่สนใจเสียงเรียกของหลินหวั่น ฉิงด้วย

หลินหวั่นฉิงสามหญิงยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าไม่ดีเลย

“เซอหวู่ นี่คือเกิดอะไรขึ้น”

“เสี่ยวเข่อ อันนี้ เป็นคนมีอำนาจใหญ่ที่ฉันเคยรู้จัก สามารถพูดให้เธอ แต่เธอไม่ต้องกลัว วันนี้ฉันจะป้องกัน เธออย่างดี”หย่วนเซอหวู่ดูลึกลับมาก

คำพูดสุดท้ายนี้ทำไมรู้สึกเคยได้ยิน

หลินเสี่ยวเข่อจะร้องไห้ คิดถึงจูหมิงแล้วรู้สึกเสียใจมาก ตอนนี้เขาอยู่ไหน

“โอเค แกทําได้ดีมาก ต้องป้องกันเธอให้ดี แม้แต่หายผม นิดหน่อยก็ไม่ได้”
“ครับ คุณนาย ผมจะทำให้ดีครับ” เสียงของคนนั้นเร่งรีบ ขึ้นมาทันที

“ไม่ต้องห่วง ถ้าแกทำได้ดี ผมต้องมีของดีให้

จูหมิงวางสายโทรศัพท์ สีหน้าแย่มาก

ณ น ตอนนี้ คนใช้คนหนึ่งเดินมาถึงหน้าประตู บอกว่าคุณ ท่านจูเรียกเขา

จูหมิงตอบกลับ เปิดรูปภาพที่อยู่ในโทรศัพท์ รูปภาพ ที่เข้าตาคือรูปถ่ายของเขากับหลินเสี่ยวเบ่อหมดเลย ใบหน้าของเขาอดไม่ได้ที่จะอ่อนลง หายใจเข้าลึกๆ ปิด โทรศัพท์ แล้วเดินออกจากห้อง

เดินไม่กี่ก้าว ก็ถึงห้องโถงห้องหนึ่ง

ห้องโถงแต่งแบบเก่าสวย ห้องว่างทั้งหมดถูกคั่นด้วย ฉากบังลม บนฉากบังลมคือ ของคนสมัยอดีต อ่านไม่ ค่อยออก หนึ่งห้องหนึ่งโต๊ะ เก้าอี้ไม้สีแดงสองแถว สง่า งามแบบเก่าๆ

ชายชราผมหงอกยืนอยู่ใจกลางห้องโถง แม้ว่าเขาจะ อายุมาก แต่รูปร่างของเขาก็สูงและตรงเหมือนหลวม ๆ ไม่แสดงร่องรอยของความเก่าแก่และมีพลังมหาศาล
“จูหมิง แกคิดวิธีขึ้นมาได้ยัง

จูหมิงคุกเข่าทันที เคารพมาก

“คุณปู่ครับ ผมมีเรื่องจะพูด ถ้าสมมุติว่าผมช่วยคุณพี่ ออกมาได้ ขออนุญาตให้ผมออกจากบ้าน มีชีวิตที่ตัวเอง อยากได้”

คุณท่านจูยิ้มและโบกมือ

“เรื่องนี้มันไปไม่ได้ พูดวิธีของแกมาก่อนเถอะ”

“ไม่ครับ คุณปู ไม่ว่าตระกูลจูมีเรื่องอะไร ผมล้วนยอม ช่วย แต่เรื่องแต่งงานขออนุญาตให้ผมตัดสินใจเองได้ ไหม ถ้าคุณอนุญาต ผมสามารถทำทุกอย่างให้คุณได้

“ฮ่าๆ ไม่คิดว่าแกยังเป็นคนรักเดียวใจเดียว นี่คล้ายกับ…. อืม ได้ ปู่สัญญากับแก หลังจากช่วยพี่ชายของแกออกมา แล้วปู่จะพิจารณา”

จูหมิงดีใจมาก สามวันแล้ว ขอเขาสามวันแล้ว ในที่สุด ก็ได้แล้ว

“พูดแบบวิธีของแกสิ”
“ง่ายมากครับ ขอให้คุณปู่สั่งลงไป บอกว่าจะให้พี่จูเย้น สืบทอดครอบครัวจ

อะไร คุณท่านจูทำตาโตๆ พี่โตสุดไม่รู้ตายหรือยังมีชีวิต อยู่ เอาลูกคนที่สองขึ้นไปทำอะไร เขาอยากสร้างอำนาจ ของตัวเองหรอ

จูหมิงยิ้มเล็กน้อย”คุณปู่ครับ หมิงอิงโจง……

คุณท่านจูเหมือนเข้าใจอะไรแล้ว ดวงตาเป็นแบบ ประกาย ประวัติของหมิงอิงโจงเขารู้

แค่ บอกว่าจูเย้นสืบทอดครอบครัวจู งั้นจูชิงก็จะไม่มี ประโยชน์อะไรเลย จะต้องทำให้คนดูแลผ่อนคลายยาม และสายตาของศัตรูก็จะมองไปทางจูเย้น แล้วจูหมิงก็จะ ช่วย อาจจะมีความหวังทำได้

ตระกูลจูเกือบจะควบคุมเศรษฐกิจเกือบครึ่งหนึ่งของ เอเชีย แต่ไม่ใช่ไม่มีคนแข่ง บริษัทข้ามชาติที่มีประเทศหม เป็นผู้สนับสนุนจับคนสืบทอดจูชิงไป ก็คืออยากให้คุณ ท่านจูทำเรื่องที่ไม่ดีต่อประเทศ แต่คุณท่านจูรู้ว่าพวกเขา จะทำอะไร อยู่หลายสถานที่ก็แค่เงียบไม่ทำอะไร เขาก็ เลยทำอะไรไม่ได้

แต่พวกเขาไม่อยากฆ่าจูชิง แต่ก็ไม่อยากปล่อยเขา ทำให้เดือดร้อน เพราะฉะนั้นก็อยู่อย่างแบบนี้
“จูหมิง ก่อนที่ฉันยังไม่อนุญาต ห้ามติดต่อกับหลินเสี่ยว เขือ ถ้าสมมุติเจอ แกเข้าใจ”

จูหมิงตกใจ พยักหน้าอย่างหนัก

*ไปเถอะ ตามที่หน่วยข่าวกรอง พี่แกตอนนี้อาจจะอยู่ เมืองไห่หยูน ไปทำตอนนี้ อำนาจของตระกูลจูแกจะใช้ยัง ไงก็ได้”

เมืองไห่หยูน? จูหมิงรู้สึกตื่นเต้น

นั้นคือเมืองใหญ่ของประเทศหวา ระยะห่างกับเมือง ไห่เทียนมีแค่ 200 กิโลเมตร สมุทเขาอยากไป ขับรถ 2 ชั่วโมงก็ไปที่หลินเสี่ยวเบ่อได้

ณ ห้องประชุมของบริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินชื่อ

“คุณย่าครับ แม้ว่าเราทำอะไรหลินเสี่ยวเข่อไม่ได้ แต่ การที่ไปเข้าร่วมการประชุมอุตสาหกรรมการก่อสร้างก็ให้ ผมไปสิ ให้เธอไปทำไม”หลินเฉิงเจียไม่พอใจมาก

แถมหลินเสี่ยวเข่อยังเอาเพื่อนสนิทหย่วนเซอหวู่เป็นผู้ ช่วยของเธอ ทําแบบนี้ก็เหมือนสร้างอำนาจของเธอ ยิ่ง ทําให้เขาไม่พอใจ
“ฮี แกก็โง่หรือเกิน หาอะไรซักกะอย่างให้เธอไปที่อื่น แก ก็จะจับอำนาจจริงๆ ได้ แกลงคิดดูงานของ

ฝั่งตะวันตกของเมืองใหญ่ขนาดไหน เธอคนเดียวไม่ไหว แน่ๆ แค่ต้องการ เวลาที่เธอไม่อยู่แกสร้างแรงของตัวเอง

ยายก็จะช่วยเธอให้เป็นรองประธานฝ่ายโครงการ แล้ว ตอนนั้นก็ช่วยจัดการเธอ”คุณนายใหญ่หลินฉลาดมาก

หลินเฉิงเจี๋ยเปล่งประกายออกมาจากดวงตา แต่ก็รู้สึก ค่อนข้างจะเศร้าโศก เพราะว่าเมืองไห่หยูนเป็นเมืองที่ ใหญ่มาก เขาอยากไปเที่ยวตั้งนานแล้ว ได้ยินที่นั่นก็สวย มากด้วย

“ได้ครับคุณย่า คุณก็ดูให้ดีๆเถอะ”หลินเฉิงเจี่ยหัวเราะ เยาะออกมา