บทที่ 7 คําสัญญาของปู่

บทที่ 7 คำสัญญาของปู่

คิดไม่ถึงว่าคุณนายใหญ่หลินจะมาหาด้วยตัวเอง แถม ยังพาพวกหลินเฉิงเจี๋ยมาด้วย ทำเอาคู่สามีภรรยาหลิน เจี้ยนไห่ตกตะลึงไปตามๆกัน รีบเชิญเธอเข้ามานั่งข้างใน อย่างรวดเร็ว

คุณนายใหญ่หลินมองจูหมิงด้วยสายตาเย็นชา”ไอ้คนไร้ ประโยชน์ เป็นความคิดของแกสินะ?”

จูหมิงยิ้มนิ่งๆ”คุณย่าครับ เกี่ยวอะไรกับผมด้วย? เสี่ยว เข่อเป็นคนเจรจาโปรเจกต์มา กลับถูกท่านเปลี่ยนคนไป ซะอย่างนั้น สุดท้ายจะมาลงที่ผมงั้นเหรอ?”

คุณนายใหญ่หลินยิ้มอย่างเย้ยหยัน“ได้ ดูแล้วฉันคง ประเมินแกต่ำไป แต่ฉันขอบอกแกสักหน่อยนะว่า อย่าคิด เพ้อฝันไปเองแล้วกัน ธุรกิจของตระกูลหลินจะไม่มีส่วน ของแกแม้แต่นิดเดียว”

จูหมิงแทบจะขำออกมา ตระกูลหลินแทบไม่ได้อยู่ใน สายตาของเขาเลยแม้แต่น้อย

“ท่านวางใจได้ ผมไม่มีความสนใจในธุรกิจของตระกูล หลินเลยแม้แต่นิเดียวอยู่แล้ว”
“ก็หวังว่าแกจะจำคำพูดนี้ของแกให้ดีแล้วกัน”คุณนาย ใหญ่หลินพยักหน้า มองไปทางหลินเสี่ยวเข่อ สีหน้ายังคง เย็นชาอยู่

“เสี่ยวเข่อ การเปลี่ยนคนรับผิดชอบเป็นความผิดของ ฉันเอง ย่าขอโทษแกด้วย ตอนนี้ขอรบกวนแกช่วยไปพูด กับหานหญิงให้หน่อยว่าเขาจะกลับมาร่วมมือกันต่ออีกได้ ไหม ฉันรับปากเลยว่าจากนี้ไปแกจะมีสิทธิ์ในการรับผิด ชอบโปรเจกต์ทั้งหมด”

เพิ่งจะพูดจบ พวกหลินเฉิงเจี๋ยกับสองสามีภรรยาหลิน เจี้ยนไห่ก็อึ้งตกใจ คิดไม่ถึงว่าคุณนายใหญ่หลินจะใช้น้ำ เสียงเชิงขอร้องแบบนี้ แถมยังขอโทษเสี่ยวเข่ออีกด้วย

“ย่า หนูจะลองพยายามอย่างถึงที่สุด แต่ไม่กล้า รับปากว่าจะไหวไหม ถึงยังไงก็…….ค่ะ หนูจะลองดูแล้ว กัน! “หลินเสี่ยวเข่อแอบมองจูหมิง เขาพยักหน้ายิ้มๆ จู่ๆ ก็รู้สึกมีความมั่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

เหล่าคนตรงนั้นรู้สึกตึงเครียดขึ้นมา สายตาจ้องมอง ท่าทางของหลินเสี่ยวเข่อที่กำลังล้วงมือถือออกมา

“ฮาโหล คุณหานหยิ่งใช่ไหมคะ? ฉันคือหลินเสี่ยวเข่อ จากบริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินชื่อเองค่ะ ใช่ค่ะ…
“คุณหลินเสี่ยวเข่อเหรอครับ? ตอนนี้คุณมีสิทธิ์ในการ รับผิดชอบโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกแล้วใช่ไหม? ได้เลยครับ บ่ายสองโมง ผมจะไปเซ็นสัญญากับพวกคุณ บริษัทรับ เหมาก่อสร้างหลินชื่อนะครับ”

หีอ เร็วขนาดนี้เลยเหรอ? คิดไม่ถึงว่าไม่ต้องพูดอธิบาย สักประโยคเดียว?

หานหยุ่งคนนี้ให้เกียรติหลินเสี่ยวเข่อมากๆ! เหล่าคน ตรงนั้นต่างพากันอึ้งตกใจ

คุณนายใหญ่หลินรู้สึกดีใจ พูดกำชับซ้ำแล้วซ้ำเล่าให้ หลินเสี่ยวเข่อรีบกลับไปบริษัทตอนบ่ายโมง ก่อนจะพา คนกลับไป

“เสี่ยวเข่อลูกรู้จักกับหานหยุ่งเหรอ? ทำไมเขาถึงดูถูก ชะตาลูกขนาดนี้?”สองสามีภรรยาหลินเจี้ยนไห่สีหน้า ตกใจ

หลินเสี่ยวเข่อไม่ได้สนใจพวกเขา จูงจูหมิงเข้าไปใน ห้องนอนทันที จากนั้นก็ใช้สายตาที่เหมือนกับสอบสวนผู้ ต้องหาจ้องมองเขา”พูดมาสิ คุณสามี ว่าจริงๆคุณมีความ สัมพันธ์อะไรกับหานหยุ่งกันแน่?”

“อา อ้อ เพื่อนกันไง! “จูหมิงตื่นตกใจไม่น้อย
“พูดอธิบายอย่างตรงไปตรงมากับฉัน ห้ามโกหก ไม่ อย่างนั้นฉันจะไม่ให้อภัยคุณเด็ดขาด! “หลินเสี่ยวเข่อ ท่าทางดุร้าย สีหน้าท่าทางแบบนี้ดูน่ารักสุดๆ แต่ใน สายตาของจูหมิงกลับดูตกใจไม่น้อย กลัวว่าหลินเสี่ยว เข่อจะโกรธขึ้นมาจริงๆ

“เอ่อคือ เมื่อก่อนผมเคยช่วยเขาไว้น่ะ เขาก็ค่อนข้าง เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรู้สึก ก็เลย….จูหมิงยิ้ม แห้งๆ

“เหอะ ช่างคุณแล้วกัน! “หลินเสี่ยวเข่อทำปากจู๋ จูบลง ไปที่ริมฝีปากของเขาอย่างหนักหน่วง แต่คำอธิบายนี้ก็สม เหตุสมผลอยู่เหมือนกัน

พอจูหมิงเห็นเธอไม่โกรธจริงๆแล้ว จึงกล้ากอดเธอ พร้อมกับพูดถามออกมาเบาๆ”เสี่ยวเข่อ คุณกับปู่เคยพูด อะไรกันเหรอ เจ้าหญิงอะไร?”

พูดยังไม่ทันจบ ก็ถูกหลินเสี่ยวเข่อผลักออกไปก่อน”ไม่ ต้องถามแล้ว ไม่ใช่เรื่องของคุณ”

สุดท้ายแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่? จูหมิงเกาหัว ยิ่งอยาก รู้มากกว่าเดิม

เนื่องจากการเซ็นสัญญาในช่วงบ่ายสำเร็จไปได้ด้วยดี บริษัทรับเหมาก่อสร้างหลินซื่อจึงจัดงานเลี้ยงฉลองขึ้นมีเพียงแค่คนที่ดำรงตำแหน่งของบริษัทเท่านั้นถึงจะเข้า ร่วมได้ แต่จูหมิงก็อยู่นอกเหนือการเชื้อเชิญ หลังจาก เสียงโห่ร้องด้วยความยินดีและการดื่มฉลองผ่านไปแล้ว นั้น คุณนายใหญ่หลินก็ประกาศว่าผู้ที่รับผิดชอบโปรเจ กต์ฝั่งตะวันตกคือหลินเสี่ยวเข่อ จากนั้นก็พูดชื่นชมอยู่สัก พัก

เหล่าพนักงานในบริษัทเมื่อได้เห็นดังนั้น ก็พากันสุภาพ อ่อนน้อมกับหลินเสี่ยวเข่อ เหมือนกับว่าเธอเป็นคนหลัก คนสำคัญของงานเลี้ยง

พวกหลินเฉิงเจีย หลินหวั่นฉิงแม้ว่าจะไม่สบอารมณ์ แต่ สีหน้าก็ทำอะไรไม่ถูกอยู่ดี

“ดูเธอภูมิอกภูมิใจสิ ก็แค่ผู้รับผิดชอบคนหนึ่งเท่านั้น จะ ช้าจะเร็วยังไงบริษัทก็ต้องตกเป็นของฉันอยู่ดี ใช่สิหวั่น ฉิงเธอใกล้จะแต่งเข้าไปในตระกูลที่ร่ำรวยแล้วไม่ใช่เห รอ? ไปทำให้มันเห็นสิ ทำให้มันรู้ว่าผู้หญิงที่สวยที่สุดใน ตระกูลนี้ก็คือเธอ”หลินเฉิงเจี๋ยยุยงหลินหวั่นฉิง

“ได้! ”

หลินหวั่นฉิงตอบรับกลับมาหนึ่งคํา ยกแก้วเดินตรงไป ดึงดูดความสนใจของทั้งงานทันที

“เสี่ยวเข่อมาสิ พี่ขอดื่มฉลองให้กับเธอสักแก้ว เธอนี่ลำบากจริงๆเลยนะ ตากแดดตากลมไปไซต์ก่อสร้างทุก วัน ไม่ต้องพูดถึงเรื่องเลี้ยงพ่อแม่ แถมยังเลี้ยงสามีได้ น้ำยาคนนี้ของเธออีก ช่างลำบากจริงๆ”

พอพูดจบ ผู้คนก็เริ่มพากันซุบซิบขึ้นมาทันที ปนๆรอย ยิ้มเยาะเย้ย

“นี่ ยังโกรธอยู่เหรอ? นี่ไม่ใช่เรื่องจริงหรือไง? ความ สามารถของผู้หญิงไม่ได้เอามาสู้ดิ้นรนในการทำงาน หรอกนะ มีหน้าที่การงานที่ดีแล้วมีชีวิตการแต่งงานที่ดี ไหม? ฉันกลัวว่าเธอจะดีใจจนลืมตัว จึงมาเตือนเธอสัก หน่อย ผู้หญิงที่สวยที่สุดในตระกูลนี้คือหลินหวั่นฉิง คนที่ มีชีวิตการแต่งงานที่ดีที่สุดก็คือหลินหวั่นฉิง แล้วเธอล่ะสู้ อะไรได้บ้าง?”หลินหวั่นฉิงยิ่งพูดยิ่งโกรธ

จูหมิงกำลังจะพูดโต้กลับ แต่ถูกหลินเสี่ยวเบ่อกดมือเอา ไว้ก่อน

“เหอะๆ ยังอยากจะโกรธฉันอีกเหรอ? เธอคู่ควรเหรอ? ฉันใกล้จะเป็นคนที่จะได้แต่งเข้าไปในตระกูลที่ร่ำรวย อย่างตระกูลฉู่แล้ว เธอได้ยินไหม? ฉู่เหวินเทียบกับไอ้ ลูกเขยที่น่าสมเพชของเธอแล้ว ใครเป็นมังกร ใครเป็น หนอนก็น่าจะรู้นะ? คุณปู่บอกว่ามีแค่มังกรเท่านั้นที่จะ คู่ควรกับเธอ บอกว่าเธอเป็น..……..

“พอสักที หยุดพูดได้แล้ว”หลินเสี่ยวเข่อใบหน้าเย็นชา
“เธอคิดว่าเธอเป็นใคร? เธอบอกให้ฉันหยุดพูด แล้วฉัน ต้องหยุดงั้นเหรอ? ถ้ากล้ามาหือกับฉัน แค่ฉันพูดประโยค เดียว ตระกูลฉู่ก็จัดการกับเธอได้แล้ว เธอเชื่อไหมล่ะ? เธอไม่ให้ฉันพูด ฉันก็จะพูด มา ทุกคนฟังไว้นะ”หลินหวั่น ฉิงโกรธจนถึงขีดสุดแล้ว

ผู้คนต่างเงียบลงทันที รอเธอพูดต่อด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

“ตอนที่ปู่ยังอยู่ รักประคบประหงมน้องเสี่ยวเข่อสุดๆ บอกว่าเธอเป็นเจ้าหญิงของตระกูลพวกเรา ต้องหาผู้ชาย ที่เป็นมังกรท่ามกลางมังกรถึงจะคู่ควรกับเธอ แถมยัง วางแผนจัดงานแต่งงานที่สุดแสนจะสมบูรณ์แบบให้กับ เธออีก บอกว่าต้องใช้ม้าขาว8ตัวมาลาก รถม้าทองคำ ที่ฝังไปด้วยเพชรมากมายมาต้อนรับ จัดงานแต่งงานที่ วั่นเส็ง พลาชาที่มีชื่อเสียงที่สุดในเมือง ต้องให้ผู้ชายคน นั้นเล่นเปียโน ถือมงกุฎคุกเข่าข้างเดียวขอเธอแต่งงาน ต่อหน้าผู้คนมากมาย ใช่แล้ว บนมงกุฎต้องประดับด้วย อัญมณีสีน้ำเงินจิตใจแห่งท้องทะเลที่เจ้าหญิงไดอาน่าได้ เก็บสะสมไว้อีกด้วย”

“มันช่างน่าขำจริงๆหลินเสี่ยวเข่อ รถม้าของเธอล่ะ? เจ้า ชายที่เล่นเปียโนล่ะ? ของสินสอดก็ไม่มีสักชิ้นเลยไม่ใช่ หรือไง?”

“เธอรอก่อนเถอะ ฉันจะทำให้ทั้งโลกได้เห็นว่าใครคือ เจ้าหญิงที่แท้จริง เรื่องพวกนี้สามีไร้น้ำยาของเธอทำไม่ได้หรอก แต่มีคนทำได้นะ แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้ทำให้ เธอ เธอจะอิจฉาฉันจนถึงขั้นฆ่าตัวตายเลยก็ได้ ฮ่าๆ!

ฮ่าๆ! จู่ๆทั้งงานเลี้ยงก็หัวเราะออกมาอย่างอึกทึกคึก โครม ต่างพากันมาที่หลินเสี่ยวเข่อกับสามี

“ขำจะตายอยู่แล้ว อยากจะหาเจ้าชายสักคน แต่ผลที่ได้ คือแต่งงานกับไอ้คนไร้ประโยชน์”

“มโนเกินไปนะ น่าเสียดายที่ความจริงมันโหดร้าย เหลือเกิน! แต่ตระกูลฉู่จะสามารถทำให้หลินหวั่นฉิงได้ แน่นอน ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอจะอิจฉาตายแน่ๆเลย”

“เธอดูสภาพแบบนั้นของเธอสิ เหมาะจะเป็นเจ้าหญิงตรง ไหน? สามีน่าสมเพช นนะเหรอ? ยุ้ย! ”

“เจ้าหญิงของตระกูลหลินในตอนนี้ก็คือหลินหวั่นฉิง คิดๆดูสิว่าตระกูลฉู่สูงส่งร่ำรวยขนาดไหน จุ๊ๆ ช่างเหมาะ สมกับมังกรท่ามกลางฝูงมังกรจริงๆ”

จูหมิงรู้สึกช็อกอยู่ในใจ จู่ๆก็นึกถึงสมุดภาพที่หลินเสี่ยว เขือฉีกขาดเป็นชิ้นๆ ในนั้นเป็นสถานที่จัดงานแต่งงาน ที่เธอวาดเองกับมืองั้นเหรอ? มิน่าล่ะเธอถึงไม่อยากให้ ตนเองรู้ กลัวว่าถ้าเขารู้แล้วจะรู้สึกไม่ดี

หลินเสี่ยวเข่อยังคงไม่ขยับเขยื้อน แต่น้ำตากลับค่อยๆอุ่นขึ้น หยดลงบนแก้มเรื่อยๆ

“เสี่ยวเข่อ พวกเรากลับบ้านกันเถอะ”จูหมิงคว้ามือของ เธอเอาไว้ ในใจกลับรู้สึกเจ็บปวดเพราะน้ำตาของเธอ ที ละหยดๆ

กลับมาถึงบ้าน หลินเสี่ยวเข่อขังตัวเองไว้ในห้อง ไม่ว่าจู หมิงจะเคาะประตูยังไงก็ไม่เปิดออก

จูหมิงทั้งเป็นห่วงทั้งกระวนกระวาย แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เลยแม้แต่น้อย

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง หลินเสี่ยวเข่อถึงเปิดประตูออกมา ดวงตากลมโตที่สวยงามบวมแดงเป็นลูกพืช แม้ว่าน้ำตา จะคลอเบ้าอยู่ แต่ก็ยังพยายามฝืนยิ้มให้กับจูหมิง

“คุณสามี คุณอย่าไปสนใจเลย นั่นมันเป็นความฝันสมัย

เด็กทั้งนั้น”

“ขอโทษนะ! “จูหมิงกอดเธอไว้แน่น นี่เป็นโลกทั้งใบ

ของเขา

“ไม่มีอะไร คุณสามี คุณไม่มีอะไรที่ต้องขอโทษฉัน นั่น มันเป็นเพียงแค่ความฝันความฝันหนึ่งที่ปู่ให้กับฉันเท่านั้น ฉันรู้ตั้งนานแล้วว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน ตอนนี้ไม่ได้ คิดอะไรแล้วล่ะ แล้วก็ไม่คิดให้คุณมีอนาคตอะไรมากมายด้วย ต่อให้คุณหางานไม่ได้ทั้งชีวิตนี้ก็ไม่ เป็นไร ฉันแค่อยากลืมตาขึ้นมาเห็นคุณในทุกๆวันเท่านั้น ก็พอแล้ว คุณว่ามันไม่ดีหรือไง?”หลินเสี่ยวเบ่อน้ำเสียง สะอึกสะอื้น

“ครับ! “พอได้ยินน้ำเสียงที่ร้องจนแหบแห้งของเธอ จูห มิงก็เหมือนมีมืดมาทิ่มแทงหัวใจ