บทที่ 5 ยัยผู้หญิงโง่

เมื่อพูดถึงจางเจ้นซื่อ ในตอนนี้เขาดีใจจนตัวจะระเบิดแล้ว

ตั้งแต่เห็นเซี่ยเมิ่งเมื่อตอนเย็นนี้ จิตใจของเขาก็เหมือนมาดีด กะโหลกไม่สามารถควบคุมได้ หลายปีมานี้จางเจ้นชื่อก็เคยเจอผู้ หญิงมากหน้าหลายตา แต่คนที่มีรูปลักษณ์และอารมณ์เหมือน เชียเพิ่งนั้น มีน้อยมาก

ตั้งแต่ได้พบเธอ จางเจ้นชื่อก็ไม่เคยคิดว่าเธอจะหลุดพ้นจาก กำมือของตัวเองได้

ตอนแรกไม่คิดที่จะใช้ยาช่วย แต่หลังจากที่ทดสอบ และ ยืนยันแล้วว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนประเภทที่พูดดีๆ ไม่ชอบแต่ชอบ ให้ลงมือ เขาจึงตัดสินใจใช้ยา

ยานี้ชื่อผงหยินซุย เพื่อนซื้อมาจากต่างประเทศ คุณสมบัติของ มันคล้ายกับยานอนหลับ ใช้แค่เม็ดเดียว ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้ หญิงเข้าสู่ภาวะมึนเมา ไม่มีสติ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำเรื่องแบบนี้ จางเจ้นซื่อ มีประสบการณ์ เต็มเปี่ยม

ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงแบบไหน หลังจากที่ทำกิจกรรมเสร็จก็ถ่าย รูปไว้สองสามรูป และอัดวีดีโอไว้ แน่นอนว่าหลังจากนั้นคนๆ นั้น ก็จะคลานมายังหว่างขาของเขาแต่โดยดี

เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะใจร้อนแค่ไหน เขาก็ต้องตั้งค่ากล้องเล็กๆเสียก่อน ขั้นตอนก็จะใจร้อนและเร่งด่วนมาก

หลังจากที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อย จางเจ้นซื่อถึงหันไป เชยชมตัวของเซี่ยเพิ่งที่กำลังหลับสนิท

ใบหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเพราะฤทธิ์ยา เธอหลับตา แน่น ขนตายาวของเธอสั่นเล็กน้อย ทำให้ผู้พบเห็นเกิดอาการ

หวั่นไหว

การเคลื่อนไหวที่สวยเหมือนนางฟ้า ทำให้จางเจ้นชื่อ สติหลุด ควบคุมตัวเองไม่ไหว รีบขึ้นไปคร่อมตัวเธอโดยไม่คำนึงถึงสิ่ง ใดๆ ริมฝีปากของเขาไปจูบที่แก้มและลำคอของเซียเพิ่ง

เซี่ยเพิ่งอยากจะขัดขืน แต่ร่างกายของเธอนั้นอ่อนแรงมาก แม้แต่ขยับนิ้วยังยากเลย

โดนวางยา ในที่สุดเธอก็ตระหนักได้ว่าเขาใส่ยาลงไปในน้ำ

ผลไม้แก้วนั้นที่เธอลืมเข้าไป

การป้องกันนับพันวิธีเพื่อเซฟตัวเอง แม้แต่เหล้าก็ไม่กล้าดื่ม เธอคิดไม่ถึงเลยว่าจางเจ้นซื่อจะกล้าทำถึงขนาดนี้

เธอละอายใจจนอยากจะตายไปจากโลกนี้ แต่ขอความตายก็ ไม่ได้ อยู่ก็เจ็บปวด มันทรมานมาก

และในตอนนั้นเอง มีเสียงกึกก้องดังขึ้นนอกประตู

จางเจ้นชื่อที่กำลังหลงระเริงเมื่อถูกขัดจังหวะ ก็ตะโกนก่นด่า ออกไปด้วยความโมโห “ใครยังกล้าทำเสียงดังรบกวนกู กูเอา มึงตายแน่”
ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นประธานของบริษัทใหญ่แล้ว แต่ไม่ว่าจะ ผ่านไปกี่ปี ความเลือดร้อนของเขาก็ไม่เคยเปลี่ยน ถึงแม้ว่าจะ เปลี่ยนเป็นดีขึ้นบ้าง แต่คนอย่างไอ้หัวล้านนี้ ยังคงมีเลือดร้อนที่ พร้อมที่จะฆ่าคนอย่างแน่นอน

หลังสิ้นเสียง เสียง ‘ปัง ก็ดังขึ้นมา ประตูถูกถีบเปิดออก โดย ใครบางคน

จางเจ้นชื่อเห็นผู้มาใหม่ ผู้ชายหน้าตาดูดี อายุเราราวๆ ประมาณ 24-25 ปี นั่นก็คือหานดง

“ไอ้ห่าน รู้ไหมว่านี่เป็นห้องใคร………

จางเจ้นชื่อรู้ตัวดีว่ามันผิดปกติ ถึงแม้ว่าจะตกใจ แต่น้ำเสียง นั้นยังคงนิ่งปนโกรธเล็กน้อย ในเวลาเดียวกันก็สงสัยว่าทำไม บอดี้การ์ดของตัวเองไม่มาห้ามคนๆ นี้ไว้ เขาเข้ามาได้ยังไง?

หานคงไม่ได้สนใจเขา สายตาของเขามองไปยังเตียงใหญ่ ของโรงแรม มองเห็นเซี่ยเพิ่งที่กำลังสะลึมสะลือ เสื้อผ้าไม่ เรียบร้อย ใบหน้ามีคราบน้ำตา และเห็นความเยือกเย็น ใน ดวงตาแวบหนึ่ง

เขากำลังอัดแน่นจนเกิดเสียง กรอก’ มือของเขานั้นกำแน่นจน ซีดขาว ไม่ปล่อยให้เสียเวลาหานดงพุ่งตัวเข้าไปซุกหน้าเขาทันที

จางเจ้นชื่ออยากจะหลบ แต่หมัดนั้นยิ่งอยู่ยิ่งเข้าใกล้หน้าเขา เรื่อยๆ จะหลบทันได้ยังไง

เสียง ปีก’ ดังขึ้น สันจมูกหัก
จางเจ้นชื่อที่กำลังร้องโวยวาย หมดนี้ทำให้เขารู้สึกมึน

หานคงชกไปหนึ่งหมัด ความโกรธและอารมณ์ร้อนยิ่งอยู่ยิ่ง เพิ่มพูนมากขึ้น เขาเข้าไปกระชากคอเสื้อของจางเจ้นชื่อ แล้วชก ไปหมดแล้วหมดเล่า

เขาไม่คำนึงถึงว่าจางเจ้นซื่อจะเป็นใคร เขารู้แค่ว่าฝ่ายตรง ข้ามเป็นสัตว์เดรัจฉาน

เมื่อเห็นกล้องเล็กๆ นั้น ทำให้หานคงรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร

ไม่อยากจะคิดภาพเลย ถ้าตัวเองมาช้ากว่านี้ครึ่งชั่วโมง เซี่ย เพิ่งจะเป็นยังไง? ด้วยนิสัยของเธอแล้ว การถูกย่ำยีแบบนี้ อาจ ทำให้เธอหมดกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป

ไม่รู้ว่าชกไปกี่หมัด น้ำเสียงของจางเจ้นชื่อก็ค่อยๆ เบาลง หลังจากที่สภาพเละราวกับโคลน ทานดงถึงหยุดการกระทำ

ด้านหลัง เป็นบอดี้การ์ดโง่ๆ 2 คน ยืนอยู่ที่เดิม และทำตัวไม่ ถูก

พวกเขาคิดไม่ถึงว่าหานคงจะใจกล้าขนาดนี้ แม้แต่จางเจ้นชื่อ ยังกล้ากระทืบ บวกกับทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก จนทำให้พวก เขาลืมว่าต้องไปห้าม

“แก แก……….

หานคงไม่สนใจเขาสองคน ก้มลงไปดึงตัวจางเจ้นชื่อที่แกล้ง ตายให้ขึ้นมา
แขนของเขาไม่ได้ใหญ่หรือถูก แต่กลับดึงตัวจางเจ้นชื่อที่มีน้ำ หนักประมาณ 90กิโลขึ้นมาอย่างง่ายดาย ทำให้ผู้อื่นจินตนาการ ไม่ออกเลยว่า แรงมหาศาลนี้ออกมาจากร่างกายที่ผอมแห้งของ หานคง

“มึงทำอะไรกับเซียเพิ่ง?”

จางเจ้นชื่อ ถูกล้อมรอบไว้ด้วยรังสีความโหดเหี้ยมที่ทำให้ผู้ อื่นกลัวจนตัวสั่น เขารีบตอบกลับด้วยสัญชาตญาณว่า “ยา….ผง หยินซุยเป็นยานอนหลับเฉพาะ ไม่อันตรายต่อร่างกาย

หานคงปล่อยมือออกจากคอเสื้อของเขา เอาโทรศัพท์ที่กำลัง บันทึกเสียงออกมา “แซ็ก” เขาถ่ายรูปรอบห้องรวมถึงเซี่ยเพิ่ง ที่นอนอยู่บนเตียง จากนั้นก็ดึงจางเจ้นชื่อที่สภาพราวกับหมูตาย ออกไป และปิดประตูแล้วล็อกไว้

ทำแบบนี้ เพียงแค่อยากให้จางเจ้นซื้อกลัวและหลาบจำ

อย่าพึ่งไปสนใจพวกมัน เซียเพิ่งต้องมาก่อน การกระทืบคน ของเขาไว้ทีหลัง ถึงแม้ว่าจางเจ้นซื่อไอ้เฒ่าหัวงูคนนี้จะเก่งหรือมี อิทธิพลแค่ไหน ก็ไม่กล้าทำอะไรวามหรอก

ถ้าไม่จำเป็นหานดงก็ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ ที่นี่เป็นหลิน อาน ไม่ใช่ดงหยาง

คนที่ไร้จริยธรรมแบบนี้ พระเจ้ารู้ว่าเขาสามารถทำอะไรได้ บ้าง

ถ้าจางเจ้นชื่อฉลาดหน่อย ก็ควรให้เรื่องจบเงียบที่สุด ต่างคนต่างถอยคนละก้าว

แน่นอนว่าถ้าเขาอยากจะเล่นงาน หานคงก็ไม่กลัวเลยแม้แต่ น้อย

ก่อนหน้านี้เขาเคยมาหลินอานและได้ร่วมงานกับตำรวจใน พื้นที่อยู่ระยะหนึ่ง ได้รู้จักกับพี่ชายคนหนึ่งที่เข้ากันได้ดีกับเขา

มาก

ชื่อถานจิ้งหยู่

ตอนนี้ ได้ข่าวว่าถูกเลื่อนตำแหน่งเป็นรองผู้ว่าราชการจังหวัด และรับผิดชอบดูแลคดีอาญา

หานคงไม่ได้หวังให้ถานจิ้งหยูช่วยตัวเองเพื่อรังแกผู้อื่น แต่มี ความสัมพันธ์แบบนี้ ถ้าจางเจ้นชื่อมีความคิดที่อยากจะยัดเงิน ใต้โต๊ะ บอกได้เลยว่าเป็นความคิดที่โง่เขลามาก