บทที่ 7 ส่งมือมาให้ฉัน

ดวงตาของแอเรียนเบิกกว้างด้วยความประหม่า ถ้าหากเธอรู้ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก่อนที่จะมาล่ะก็ เขาดื่มเหล้าไปพอสมควร แต่ จิบเล็กๆ ซึ่งตอนนี้ก็ยังไม่สามารถรับรู้ได้ถึงกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ โชยมาจากร่างกายเขา

จูบของมาร์ค เทรมอนต์ ควบคุมและกลืนกินลมหายใจของแอ เรียนทีละนิดๆดุจดั่งนักล่า ในขณะที่เธอดิ้นรนขัดขืนเพื่อที่จะรับ อากาศหายใจ เขาก็ผลักร่างเล็กของเธออกไป

“อาหารเย็นหมดแล้วค่ะ” แอเรียนพูดทั้งร้องออกมาด้วยความ

ตื่นตระหนก

มาร์ค เทรมอนต์ ไม่เหมือนคนเดิมอีกต่อไป เมื่อเปรียบเทียบ กับตอนที่เขาเมากับตอนที่เขาสุขุม เมื่อเขาดื่มเขาค่อยๆปลด ปล่อยตัวตนที่แท้จริงออกมา ในตอนที่เขาสุขุมเขาก็ดูเหมือน สุภาพบุรุษทั่วๆไปหลายๆคน

แอเรียนหวาดกลัวจนตัวสั่นและเธอก็ตระหนักถึงเรื่องนี้เป็น อย่างดี ในขณะที่ข้อความของ ชีวาน ฝากให้แก่ทิฟฟานี่ เลน วนลูปอยู่ในหัวของเธอหลายครั้ง ผมชอบคุณ รอผมกลับมานะ คุณต้องรอผมนะ

มาร์ค เทรมอนต์ ผลักเธอลงบนเตียงอันนุ่มฟูที่อยู่ด้านหลังของเธอ

“อีกแค่สองชั่วโมง จะเสียเวลากินมื้อค่ำไปทำไมกัน

เขาหันหน้าห่างออกจากแสงไฟไปในทางมืด แอเรียนไม่ สามารถมองเห็นถึงสีหน้าท่าทางของเขาได้เลย เธอไม่กล้าที่จะ มองเข้าไปที่หน้าของเขาตรงๆด้วยซ้ำ ใบหน้าที่ผู้หญิง จำนวนนับไม่ถ้วนนั้นหลงใหล เธอรู้สึกได้ถึงความโกรธของเขา ลางๆ

เธอก็จับมือของเขา

“อย่าทำแบบนี้”

น้ำเสียงที่ออดอ้อนของเธอ เธอแทบไม่รู้เลยว่าหญิงสาว พรหมจรรย์ที่กำลังตกอยู่ในความทุกข์ระทมมันคือวิธีที่ง่าย ที่สุดที่จะจุดประกายความปราถนาของผู้ชายได้

“แต่แววตาของคุณกำลังดึงดูดผมอยู่นะ ดึงดูดผมอยู่เสมอเลย ทำไมคุณถึงจ้องมองที่ผมล่ะ ถ้าคุณไม่ต้องการ

น้ำเสียงของเขาช่างยั่วยวน

การตอบของแอเรียนเต็มไปด้วยคำสะอื้น “มาร์ค เทรม อนต์…คือฉัน…ฉันมีประจำเดือน…

ดวงตาของเขาเริ่มคลุมเครือแอเรียนกลั้นหายใจ ก่อนที่เธอจะขึ้นมาข้างบนเธอได้เตรียมใจ เอาไว้แล้ว เขาจะไม่เข้าใจผิดและมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกครั้ง ตราบใดที่เขายังไม่เห็นด้วยตาตัวเอง

อย่างไรก็ตามสิ่งที่ทำให้เธอสิ้นหวังก็คือมาร์ค เทรมอนต์ ไม่ ยอมปล่อยเธอไป ตรงกันข้าม เขาจูบเธอเข้าที่ลำคออย่างดิบ เถื่อน และนั่นทำให้เธอถึงกับจนมุม เธอไม่กล้าที่จะขัดขืนเขา อีกต่อไปเพราะรู้ว่าความอดทนของเขานั้นมีขีดจำกัด

“ยื่นมือมาส” เขาพูดเหมือนออกคำสั่ง

แอนเรียนเกร็งแข็งเพื่อไม่ให้เขาจับ เธอดึงมือของเธอออกแต่ เขาก็จับไว้ได้ทัน

ฤทธิ์แอลกอฮอล์ช่วยบรรเทาความรู้สึกที่ไม่สบายใจทางจิตให้ กับเธอ ทำให้เธอมึนเมาเล็กน้อย ตอนนี้เธอไม่รู้ตัวเลยว่าเธอ กำลังทําอะไรอยู่ เขาคิดที่จะปล่อยเธอไป มาร์ค เทรมอนต์ จึง ลงมาจากร่างบางของเธอ ก่อนที่เขาจะไปที่ห้องน้ำและเดินผ่าน ประตูไปอย่างรวดเร็ว

ตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอตกตะลึงเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืน เธอนอนบนเตียงของมาร์ค เทรมอนต์

ตลอดหลายปีที่คฤหาสน์เทรมอนต์นี้ เธอเข้าไปในห้องนั้นจน

นับครั้งไม่ถ้วน แต่เธอไม่เคยนอนที่ห้องของเขาเลย ในขณะที่เธอแต่งตัวก็นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน เลือดสูบฉีดไปที่แก้มของเธอทําให้เธอหน้าแดงมากๆ และเธอก็ปวดหัว นิดหน่อย นอกเหนือจากสิ่งสุดท้ายสิ่งนั้นแล้วพวกเขาก็ทํากัน ทั้งหมดทุกอย่างแม้ว่าเธอจะคาดหวังกับสิ่งนี้เอาไว้ แต่เธอก็ยัง รู้สึกหนักอกหนักใจอยู่ดี

อาหารมื้อค่ำที่เธอแบกขึ้นไปเมื่อวานนั้นถูกทิ้งอยู่บนโต๊ะกาแฟ แอเรียนจัดการน่ากลับมาเก็บที่ชั้นล่าง เห็นแมรี่ร่าเริงผิดปกติ แมรี่เอาถาดอาหารไปจากเธอและให้แซนวิชกับเธอ

“กินสิ ฉันรู้ว่าเธอชอบแบบนี้ ท่านดีกับเธอมากนะ เขารีบกลับ มาวันเกิดของเธอแม้ว่าจะมีเวลาเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็ตาม เธอ ต้องนึกไม่ถึงแน่เลยว่าเขารีบร้อนขนาดไหนเมื่อเขาจากไป…

แอเรียน วิน ไม่ตอบอะไร แต่ในใจของเธอนั้นบ่นกับตัวเองว่า “ หี คงจะเป็นเรื่องที่ยากมากน่าดูที่มาร์ค เทรมอนต์ จะหาเวลา มาทำแบบนี้เพื่อเธอ เพราะตารางงานของเขาที่แน่นเอี้ยดเลย

ก่อนที่เธอจะออกไป แมรี่แขวนผ้าพันคอที่เธอถักไว้ที่คอแอ เรียน “เผื่อใครมาเห็นคอของเธอน่ะ