บทที่ 8 ข่าวใหญ่

บทที่ 8 ข่าวใหญ่

เมืองไห่เทียนมีข่าวใหญ่มาอีกแล้ว ว่ากันว่าในวัน ที่19เดือนพฤษภาคม วั่นเส็ง พลาซ่าถูกคนปิดไว้ห้ามไม่มี ใครเข้าไป แถมว่ากันว่า อัญมณีสีน้ำเงินหัวใจแห่งท้อง ทะเลที่เจ้าหญิงไดอาน่าเคยใส่ถูกมหาเศรษฐีสักคนของ ประเทศเช่ามาด้วย ข่าวนี้แพร่ออกไป ทั้งเมืองต่างก็พากัน ช็อกไปตามๆกัน

ภายในบ้านของหลินเสี่ยวเบ่อ

หลิวหลานกำลังเลื่อนดูข่าวในมือถือ จู่ๆก็ตกใจร้องเสียง หลงออกมา

“ลูก รีบมาดูนี่เร็วเข้า วั่นเส็ง พลาซ่าถูกคนปิดไว้ล่ะ อัญมณีสีน้ำเงินหัวใจแห่งท้องทะเลของลูกก็ถูกคนเช่ามา ด้วย เกิดอะไรขึ้น? หรือว่ามีคนเลียนแบบการขอแต่งงาน ของลูกงั้นเหรอ?”

“อย่าเรียกซะเสียงดังขนาดนั้นสิ ดูก็รู้แล้วว่าเป็นยัยหลิน หวั่นฉิง ต้องจงใจยั่วยุเสี่ยวเข่อของพวกเราแน่นอน ไม่ อย่างนั้นเธอจะจิตใจชั่วร้ายเลือกวันนี้ได้ยังไงกันล่ะ”หลิน เจี้ยนไห่โกรธจนส่ายหัว

หลินเสี่ยวเข่อพาจูหมิงเข้ามาอยู่ในห้องนอน ตากลมโตเต็มไปด้วยความสงสัย

“ว้าว คุณคงจะไม่คิดว่าเป็นฝีมือของผมหรอกใช่ไหม? จริงๆผมก็อยากนะ แต่สามีของคุณมีเงินมากมายขนาดนี้ ที่ไหนกันล่ะ?”จูหมิงยกไหล่

หลินเสี่ยวเข่อคิดดูแล้วก็ใช่ เข้าไปจูบที่ปากของจูหมิง หนึ่งที ก่อนจะจัดของแต่งตัวเตรียมไปทำงาน

เพิ่งมาจะถึงบริษัท เสียงมือถือก็ดังขึ้น เป็นข้อความวี แชทจากหย่วนเซอหวู่และซูหมี่เพื่อนสนิททั้งสองคน

“เสี่ยวเข่อได้ยินมาบ้างแล้วยัง วันครบรอบการแต่งงาน ของเธอ มีคนปิดวั่นเส็ง พลาซ่าด้วยล่ะ นี่มันยั่วโมโหเธอ ชัดๆเลยไม่ใช่เหรอ? ใช่นังหลินหวั่นฉิงนั่นหรือเปล่า?”

“ใช่ๆ จงใจเลือกวันนี้ ไร้ศีลธรรมจริงๆเสี่ยวเข่อ เธออย่า เพิ่งโกรธไปเลย! สู้เธอสลัดจูหมิงนั่นทิ้งไปซะ แล้วเธอจะ ต้องได้แต่งงานกับตระกูลร่ำรวยที่ดีกว่าของหลินหวั่นฉิง แน่นอน”

หลินเสี่ยวเข่อส่ายหัว เดินเข้าไปในห้องทำงาน

พวกของหลินเฉิงเจี๋ยสีหน้าอารมณ์เยาะเย้ย เห็นได้ชัด ว่ารู้ข่าวนั่นกันหมดแล้ว โดยเฉพาะหลินหวั่นฉิง สีหน้า สะใจ ถึงขั้นมองด้วยสายตาเหยียดหยามราวกับเห็นคนอื่นเป็นมดเป็นปลวกสายตานั้น

“วันที่19พฤษภาคม มีคนปิดวั่นเส็ง พลาซ่า ต้องใช้เงิน เท่าไรถึงปิดได้กันนะ อย่างน้อยก็ประมาณสองแสน นะ”พวกหลินเฉิงเจี่ยหัวเราะเยาะ

“คิดมากไปแล้ว ปิดวั่นเส็ง พลาซ่าหนึ่งชั่วโมง ก็สามแสน แล้ว”หลินหวั่นฉิงภูมิอกภูมิใจสุดๆ

“เธอรู้ได้ยังไง? หรือว่าคือคุณชายฉู่? โอ้หลินหวั่นฉิง ตอนนี้มันแทบจะทำให้ทั้งเมืองช็อกแล้วนะ เธอนี่มันเป็น หน้าเป็นตาของตระกูลเราจริงๆ! ไม่เหมือนกับคนบางคน ที่ทำให้คนต่างพากันหัวเราะเยาะ

หลินเสี่ยวเข่อในใจรู้โกรธสุดๆ แต่สีหน้ากลับทำเป็นไม่

ได้รู้สึกอะไร

“หลินเสี่ยวเข่อ เธออิจฉาไหม? ในใจลุกเป็นไฟแล้วใช่ ไหมล่ะ?”หลินเฉิงเจี่ยตั้งใจเยาะเย้ย

“เกี่ยวอะไรกับฉัน? ฉันมีความสุขดี ขอบใจ”หลินเสี่ยว เข่อสีหน้าไร้อารมณ์

ฮ่าๆ! พวกหลินเฉิงเจี่ยหัวเราะขึ้นมาพร้อมกัน
พอคุณนายใหญ่หลินเดินเข้ามา ทุกคนจึงได้เงียบลง เริ่มเปิดพิธีอย่างเป็นทางการ

“ไม่ตรวจไม่พบ! ที่แท้เงินของบริษัทถูกคนทำขาดทุน ไปเยอะขนาดนั้น เหอะ! พวกแกฟังฉันนะ ฉันจะไม่คิด บัญชีก่อนในทันที แต่เรื่องของโปรเจกต์ฝั่งตะวันตก ห้าม ไม่ให้ใครทําพังเป็นอันขาด

พอพูดจบ พวกหลินเฉิงเจี่ยสีหน้าก็บิดเบี้ยวทันที พวก เขามีส่วนเอี่ยวด้วยเหมือนกัน

คุณนายใหญ่หลินโกรธจนหน้าเริ่มแดง ถ้าไม่ใช่เพราะ ว่าโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกต้องใช้เงินในการจัดซื้อวัสดุ ก่อสร้าง เธอก็ยังคงไม่รู้ว่าจริงๆแล้วบริษัทกลวงเหลือแต่ เปลือก ตอนนี้ก็เซ็นสัญญาการร่วมมือแล้ว เหลือแค่รอ วัสดุก่อสร้างเข้ามาถึง นี่เป็นเงินจำนวนมาก

“ใช่แล้ว เรื่องการชำระเงินพันล้านเป็นยังไง บ้าง?”คุณนายใหญ่หลินมองผู้คนในงาน

“ย่า ธนาคารแค่ได้ฟังว่าตระกูลหลินของพวกเรา ต้องการจะกู้เงิน แม้แต่จะพูดยังไม่ให้โอกาสผมได้พูด เลย”หลินเฉิงเจี๋ยหน้าแดง

“ผมก็เหมือนกับเฉิงเจี๋ย ท่านประธานของธนาคารเฮติ สนิทกับผมมาก เขาเผยข้อมูลออกมานิดหน่อย บอกว่าบริษัท อสังหาริมทรัพย์หานซื่อจงใจไม่ให้พวกเขาปล่อย ให้เรากู้เงิน อยากจะทดสอบความสามารถของพวกเรา ตระกูลหลิน ก็เลย…………

คุณนายใหญ่หลินพยักหน้า ถ้าเกิดเป็นแบบนี้ก็สาบาก ซะแล้วสิ ถ้าไม่เอาความสามารถออกมาสักนิดล่ะก็ เกรง ว่าบริษัท อสังหาริมทรัพย์หานซื่อจะกลับใจแน่นอน พอ คิดถึงตระกูลฉี่ ก็หันหน้าไปยังหลินหวั่นฉิง

“ย่า อย่ามองหนูสิ แม้ว่าหนูจะเป็นคนของตระกูลฉี่ แต่ ตอนนี้ก็ยังไม่ได้เข้าไปเลย ท่านจะให้หนูไปยืมหน้าด้านๆ ไม่ได้นะ ถ้าเกิดไปยุให้ฉู่เหวินโกรธแล้วไม่เอาหนูขึ้นมา จะทำยังไง?”หลินหวั่นฉิงถอยไปข้างหลังเล็กน้อย

“ใช่ๆ ตระกูลฉี่กำลังเตรียมให้การขอแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ ให้กับหวั่นฉิงอยู่ ย่า เรื่องนี้อย่าให้กระทบเธอจะดีกว่านะ ครับ ใช่แล้ว ท่านลืมไปแล้วเหรอว่าในตระกูลพวกเรามี คนเก่งอยู่คนหนึ่ง?”หลินเฉิงเจี๋ยสีหน้ายิ้มอย่างชั่วร้าย

“ใช่ๆ หานหยุ่งคนที่รับมือยากขนาดนี้ถูกหลินเสี่ยวเข่อ เจรจาจนสำเร็จไปได้ด้วยดี เรื่องเงินพันล้านมันจิ๊บจ๊อ ยมาก สำหรับตระกูลหานแล้วขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก สู้ ให้หลินเสี่ยวเข่อไปเจรจาดูสิครับ ให้หานหยุ่งจ่ายเงิน ในส่วนของวิศวกรรมให้กับพวกเราล่วงหน้าก่อน แค่ก็ เรียบร้อยแล้วไม่ใช่เหรอ?”
“ถูก ใช่ๆ! ให้หลินเสี่ยวเข่อไปแทน”

ผู้คนต่างพากันพูดออกมา

“ย่า ต่อให้หน้าหนูจะใหญ่กว่านี้ มันคุ้มกับพันล้านเห รอ?”หลินเสี่ยวเข่อไม่เต็มใจ ต่อให้ความสัมพันธ์ของหาน หยุ่งกับจูหมิงจะดีกว่านี้ แต่เรื่องใหญ่ขนาดนี้ก็ทำให้รู้สึก ลำบากใจมากอยู่เหมืนกัน

“หลินเสี่ยวเบ่อ แกต้องไป นี่เป็นคำสั่ง ถ้าแกทําไม่สำเร็จ ตระกูลหานจะต้องเปลี่ยนคนร่วมมือแน่นอน ถึงตอนนั้น โปรเจกต์ก็จะไม่มีแล้ว ตำแหน่งผู้รับผิดชอบของแกก็เป็น ไม่ได้แล้วเหมือนกัน”คุณนายใหญ่หลินฉลาดหลักแหลม

หลินเฉิงเจี๋ยพอเห็นแบบนี้แล้วก็กระตุ้นคนอื่นๆ ทันที”ใช่ๆ นี่เป็นโปรเจกต์ที่เธอเอามา เธอต้องรับผิดชอบ ให้ถึงที่สุด ถ้าเกิดเธอยืมเงินพันล้านมาไม่ได้ ก็ไสหัวออก ไปจากตระกูลหลินซะ”

“ความสัมพันธ์กับหานหยุ่งดีขนาดนั้น ถ้าเกิดจัดการไม่ ได้ ก็แสดงว่าไม่ใส่ใจ ยังจะมีหน้าอยู่ที่ตระกูลหลินต่ออีก เหรอ?”หลินหวั่นฉิงเสริม

หลินเสี่ยวเข่อทั้งโกรธทั้งทำอะไรไม่ได้ แต่พอคิดถึงจูห มิง เธอก็มีความมั่นใจขึ้นมาไม่น้อย หรือบางทีอาจจะลองดู

“ถ้าอย่างนั้นฉันโทรไปถามตอนนี้เลยแล้วกัน”

พอพูดจบ เหล่าบรรดาผู้คนก็ระเบิดหัวเราะออกมา

“หลินเสี่ยวเข่อ เธอไม่สนใจอนาคตของตระกูลหลินแล้ว ใช่ไหม? แค่โทรศัพท์สายเดียวจะจัดการได้อย่างนั้นเห รอ?หลินเฉิงเจี๋ยข้ายกใหญ่

“ใช่ หลินเสี่ยวเข่อ เธอยิ่งอยู่ยิ่งทำตามอำเภอใจแล้วนะ จงใจทำให้ไม่สำเร็จใช่ไหม?”

หลินเสี่ยวเข่อรู้สึกโกรธแล้ว คนพวกนี้ ตัวเองไม่ยอมทำ แล้ว ยังจะมาหัวเราะเยาะเธออีก หึ

“ได้ ถ้าหนูกู้เงินพันล้านมาได้ ขอให้ย่าช่วยสัญญาเรื่อง เรื่องหนึ่งด้วยแล้วกัน ให้สิทธิ์หนูในการบริหารงบของฝั่ง ตะวันตกทั้งหมด”

“ไม่ได้! เธอโลภเงินจนบ้าไปแล้วเหรอ?”หลินเฉิงเจี๋ย ตื่นตกใจ

ถ้าเกิดให้หลินเสี่ยวเข่อเป็นคนรับผิดชอบงบประมาณ ล่ะก็ พวกเขาจะแอบยักยอกเงินได้ยังไง? นั่นมันตั้งพันล้านนะ แอบยักยอกไปสักนิดก็ทำให้พวกเขาใช้จ่าย

ฟุ่มเฟือยไปได้อีกตั้งหลายปี

“ได้ ถ้าแกกู้เงินพันล้านมาได้ ก็จะให้ตามที่แก ขอ”คุณนายใหญ่หลินเด็ดขาดสุดๆ

ทุกคนเงียบสนิทลงทันที ต่างกลั้นลมหายใจ มองหลิน เสี่ยวเบ่อที่กําลังโทรศัพท์ออกไป

“เปิดลำโพง! ”

หลินเสี่ยวเยอทําอะไรไม่ได้ จึงต้องเปิดลำโพง

“ฮาโหลประธานหาน ฉันหลินเสี่ยวเบ่อค่ะ เอ่อ เนื่องจาก กองทุนของเราขัดสน..……….

“ต้องการเท่าไร?

“เอ่อ? พันล้านค่ะ”

“ได้ คุณมาที่ห้องทำงานผมก่อน ผมจะจ่ายให้คุณ แต่ คุณต้องมาเซ็นด้วยตัวเอง แล้วต้องเป็นคุณที่เป็นคนรับ ผิดชอบทั้งหมดด้วย

อะไรกัน?
คุณนายใหญ่หลินก็ตกตะลึง นี่มันตั้งพันล้านนะ ทำไม ทางฝั่งของหานหยั่งถึงดูเหมือนจะขอร้องให้หลินเสี่ยวเข่ อกู้ยืมอย่างไรอย่างนั้นล่ะ? นี่มันเกิดอะไรขึ้น? หลินเสี่ยว เข่อสำคัญขนาดนี้เลยเหรอ? ต่อให้เธอหน้าหนา ก็เกรงว่า จะเป็นไปไม่ได้อยู่ดี

“หลินเสี่ยวเบ่อ เธอไปทําเรื่องอะไรที่มันไร้ศักดิ์ศรีหรือ เปล่า? ไม่อย่างนั้นหานหยุ่งจะเต็มอกเต็มใจให้กู้ขนาดนั้น อย่างได้ยังไง? “ความคิดแรกของหลินหวั่นฉิงก็คือเธอจะ ต้องไปร่วมหลับนอนกับหานหยุงแล้วแน่ๆ

“ใ หลินเสี่ยวเบ่อ เธอทําแบบนี้เท่ากับกําลังบ่อนทําลาย ชื่อเสียงของตระกูลหลินอยู่นะ”

“หุบปาก จะเป็นไปได้ยังไง? ฉันกับจูหมิงรักกันมาก จะ ไปทําเรื่องที่ไม่ให้เกียรติเขาได้ยังไง! “หลินเสี่ยวเบ่อ โมโหแล้ว

“พอได้แล้ว พวกแกหุบปากเดี๋ยวนี้ ตัวเองทำไม่ได้แล้ว ยังจะบังคับให้เสี่ยวเข่อทำอีก ถ้าไม่ใช่เพราะว่าเสี่ยวเข่ อบริษัทก็จบสิ้นไปนานแล้ว ถึงตอนนั้นพวกแกก็ไม่มีอัน จะกินแน่นอน”คุณนายใหญ่หลินโมโหสุดๆ

เนื่องจากเรื่องมันเร่งด่วนมาก หลินเสี่ยวเข่อจึงนั่งรถของ บริษัทไปยังสำนักงานโปรเจกต์ฝั่งตะวันตกของบริษัท อสังหาริมทรัพย์หานซื่อ หานหยุ่งมีมารยาทมากเชิญให้หลินเสี่ยวเข่อนั่งลงด้วยตัวเอง ให้เลขานำข้อ ตกลงการกู้ยืมเงินมา

“คุณเสี่ยวเข่อแม้ว่าผมจะยินยอมให้เงินคุณล่วงหน้า แต่ นี่มันก็ถือว่าฝ่าฝืนกฎของตระกูลหาน ดังนั้นบนเอกสารจึง เขียนอย่างชัดเจนว่าคุณค้ำประกันเงินกู้พันล้าน จากนี้ไป ก็จะหักเงินจากค่าใช้จ่ายในส่วนของวิศวกรรมก็แล้วกัน คุณดูหน่อยว่าโอเคหรือเปล่า?”

ค้ำประกันคนเดียว? หนึ่งพันล้าน หลินเสี่ยวเข่ออึ้งตะลึง