บทที่ 20 ไม่ชอบเหรอ?

มือของแอเรียนที่กำลังถือซ้อนของเธอสั่นไหว เมื่อมองไปที่ชาม ซุปครึ่งชามเธอลังเลก่อนที่จะพูดว่า “แม่นมแมรี่ช่วยหนูที

แมรี่มองผ่านกลเม็ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ของเธอและตอบเบา ๆ ว่า “อ่า ทำไมเธอกลัวคุณท่านนักล่ะ? เขาไม่เขมือบเธอหรอก

หลังจากที่แอเรียนทานอาหารเสร็จ เธอเดินขึ้นบันไดหลังจากที่ แมรี่ทําความสะอาดโต๊ะเสร็จแล้ว

ประตูห้องนอนใหญ่ถูกกั้นไว้เพื่อเปิดแง้มไว้ครึ่งหนึ่ง อย่างไร

ก็ตามเธอยังคงเคาะประตูก่อนเข้าไป

มาร์ค เทรมอนต์ กำลังอ่านเอกสารอยู่หน้าหน้าต่างสไตล์ ฝรั่งเศสพร้อมบุหรี่ที่อยู่ระหว่างนิ้วของเขา และไวน์ครึ่งแก้วตั้ง อยู่บนโต๊ะตัวเล็กข้าง ๆ เขา

เขาดับบุหรี่ลงเมื่อแอเรียนไอจากการสำลักควันโดยธรรมชาติ

“มานี่สิ

เธอเข้าไปใกล้เขามากขึ้น “มีอะไรที่คุณต้องการจากผมไหม?”

มาร์ค เทรมอนต์ วางเอกสารในมือของเขา เขาดึงร่างของเธอ เข้าสู่อ้อมกอดของเขาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว “พรุ่งนี้ผมจะไปทำ ธุระที่ต่างประเทศ มากับผม

ความสามารถในการคิดของแอเรียน ผงะลงเมื่อนั่งลงบนขา ของเขา เมื่อเธอได้ยินว่าเขาต้องการพาเธอออกไป ความตื่นตัว ของเธอก็เพลาลง

“คุณกำลังเดินทางไปทําธุรกิจ… มันดีกว่า….มันจะดีกว่าถ้าฉัน ไม่ไป?”

ตลอดสิบปีที่ผ่านมาเธออยู่ในโรงเรียนหรือที่บ้าน แอเรียนไม่ ค่อยมีปฏิสัมพันธ์กับโลกภายนอก เธอมีความวิตกกังวลทาง สังคมเล็กน้อย เป็นกังวลเมื่อใดก็ตามที่เธอไปในสถานที่ที่ไม่ คุ้นเคยและพูดคุยกับคนแปลกหน้า นอกจากนี้เธอไม่สามารถ จินตนาการถึงสิ่งที่น่ายินดีที่จะออกไปกับเขาได้

“แน่ใจนะว่าจะไม่ไป?” คำพูดของมาค เทรมอนต์ กระซิบข้าง ใบหน้าของแอเรียน เมื่อเขาพูดทำให้สถานการณ์ใกล้ชิด มากกว่าที่เป็นอยู่และทำให้เธอตกอยู่ในสภาวะขั้นวิกิต

แอเรียนปฏิเสธที่จะทำให้เขาเสียใจ แต่เธอก็ไม่ต้องการที่จะไป โดยแท้จริง เธอบด้วยท่าทีที่น่ารักโดยไม่รู้ตัว “ไม่ค่ะ ฉันจะรอ คุณที่บ้าน”มาร์ค เทรมอนต์ ดูเหมือนจะพอใจกับน้ำเสียงของเธอขณะที่มือ ของเขาจับไปที่ปลายคางของเธอและประกบลงบนริมฝีปาก ของเธอ รสชาติหวานสดชื่นของเธอล่อลวงให้เขาเข้าไปลึกขึ้น แต่แอเรียนก็หันหน้าไปทันที

“ไม่ชอบเหรอ? หรือ…ไม่ชอบผม?” โทนเสียงของมาร์ค เทรม อนท์ ต่ำลง ทำให้ภายในของแอเรียนเกิดความกลัวไปโดย อัตโนมัติ

แอเรียนกัดริมฝีปากของเธอด้วยความโกรธ “เปล่า…”

โทรศัพท์มือถือของมาร์ค เทรมอนต์ ที่วางอยู่บนเตียงดังขึ้น เป็นสีฟ้า ราวกับว่าเธอได้รับการอภัยโทษ แอเรียนนลุกขึ้น มาและหยิบโทรศัพท์มือถือให้กับเขา

หว่างคิ้วของมาร์ค เทรมอนต์ ขมวดลงเล็กน้อยเมื่อเขาดูสาย เรียกเข้า แต่เขาก็ไม่ได้รับสาย ในทันที แอเรียนเข้าใจ สถานการณ์และหันเดินออกไปโดยทิ้งเขาไว้ด้วยรอยยิ้มที่โล่ง ใจในเวลาเดียวกัน

บางทีเขาอาจมีคนที่เขาชอบอยู่แล้วและอยากจะแต่งงานและมี ลูก ถึงตอนนั้นเขาจะปล่อยเธอไปใช่ไหม? นั่นคือสิ่งที่เธอหวัง เอาไว้

กลับไปที่ห้องของเธอและนอนเล่นอยู่บนเตียง แอเรียนเปิด โทรศัพท์มือถือของเธอ สีสันแห่งเทศกาลบนหน้าจอสะท้อนให้เห็นถึงอารมณ์ครึกครื้นของวันหยุดที่กำลังจะมาถึง แต่ไม่ได้ทำ อะไรที่จะจุดประกายให้หัวใจที่เศร้าหมองของเธอ

ข้อความที่ปรากฏขึ้นบนแถบการแจ้งเตือนดึงดูดความสนใจ ของเธอ มันมาจากทิฟฟานี่ เลน ลมหายใจของแอเรียนติดอยู่

ในสําคอเมื่อเธออ่านข้อความ วิล ซีวาน จะกลับมาแล้ว…

แม้ว่าเธอจะรู้ว่าอีกไม่นานเขาจะต้องออกจากประเทศอีกครั้ง ในขณะที่เขากลับไปเยี่ยมครอบครัวของเขาในช่วงวันหยุด เท่านั้น แอเรียนก็ยังรู้สึกแปลก ๆ ชายหนุ่มผู้บริสุทธิ์ ดวงตาที่ รายล้อมด้วยดวงดาวทั้งหมดบนกาแลคซีของเขาทิ้งรอย ประทับลึกลงไปในหัวใจของเธอ

วิล ซีวาน และ มาร์ค เทรมอนต์ ชายสองคนที่ต่างขั้วกัน แอเรียน โทรหาทิฟฟานี่ “ทิฟ เมื่อไหร่…วิลจะออกนอกประเทศ อีกครั้ง?”

เสียงล้อเลียนของทิฟฟานี่ดังขึ้นจากอีกด้านหนึ่งของสายว่า “เป็นอะไรรึเปล่า? ฝืนใจที่จะเห็นเขาจากไป? จริง ๆ ฉันก็ไม่แน่ ใจ แต่พรุ่งนี้จะมีการรวมตัวกัน เธอมาได้ไหม? เขาเป็นเจ้าภา พนะ โอ้ ใช่ ฉันต้องการให้เธอพบใครสักคน เขาเป็นแฟนของ ฉันเอง บอกให้ฉันรู้ด้วยนะถ้าเธอสามารถเข้าร่วมได้

“ฉันจะไป” แอเรียนตอบไปโดยไม่รู้ตัว วินาทีก่อนที่เธอจะตอบ เธอคิดถึงมาร์ค เทรมอนต์ ที่กำลังจะจากไปในวันพรุ่งนี้เช่นกันเธออาจต้องเสี่ยงที่จะออกไปข้างนอกเมื่อเขาไม่อยู่ที่นี่