บทที่ 17 รับมันแทนเขา

เมื่อแอเรียน วินน์ จําได้ว่าวันนี้เป็นงานประจำมหาวิทยาลัยและ เขาก็จะมาที่นี่เช่นกัน… เขาไม่ได้กลับบ้านเลยตั้งแต่ที่เขาหาย ไปวันนั้นมันจะเป็นยังไงกันที่วันนี้จะได้เจอเขา ทันใดนั้นเธอ รู้สึกถึงความวุ่นวาย

“วันนั้นเขา…พูดอะไรหรือเปล่า?”

ทิฟฟานี่ เลน ไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางที่เหม่อลอยของเธอ

“เปล่า แต่ฉันบ่นเรื่องพี่ชายของเธอให้เขาฟัง พี่ชายของเธอ เป็นไอ้ห่วยแตกจริง ๆ !

แอเรียนถึงกับพูดไม่ออก ตอนนี้เธอไม่แปลกใจอีกต่อไปว่า ทำไมค่าตอบของเธอในวันนั้นทำให้เขาโกรธดั่งภูเขาไฟปะทุ – ไม่เหมือนการระเบิดของภูเขาน้ำแข็งอีกต่อไป… เขาคงรู้สึกแย่ มากที่ถูกประณามแบบนั้นต่อหน้าเขาด้วย

เสียงกรี๊ดและกำลังใจดังมาจากชั้นล่างอย่างกะทันหัน ทิฟฟานี่ ได้รับการกระตุ้นจากอะดรีนาลีน เธอจึงลากแอเรียนและลง บันไดไป “มาร์ค เทรมอนต์ อยู่ที่นี่แล้ว! ไปดูเขากันเถอะ!

แอเรียน ค่อนข้างประหม่าเพราะเธอยังไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับ เขาอย่างไร“ทิฟ ปล่อยฉัน เธอไปเถอะ ฉันไม่ไป…”

“แอริ เขาช่วยเหลือเธอไว้ดีมทาก ๆ นะ เธอต้องไปขอบคุณเขา ด้วยตนเอง!”

ทิฟฟานี่รู้สึกไม่เป็นปลื้มเมื่อเธอดึงแอเรียนลงบันได ในขณะที่

เธอกำลังพูด

แอเรียน วินน์ ผู้ซึ่งยังคงเตรียมวิธีหลีกเลี่ยงชายคนนี้อยู่ หยุด ชะงักลงเมื่อเห็นว่าใครอยู่ตรงหน้าเธอ มาร์ค เทรมอนต์ เดิน ผ่านไปและตามมาด้วยกลุ่มครูและนักเรียนจํานวนมาก ชุดสูท ที่ตัดเย็บของเขาพอดีกับเขาเหมือนดั่งถุงมือ เฉดสีดำขลับตัด กับผิวของเขาทำให้เขาดูผ่องในขณะที่เขายิ้มอย่างอ่อนโยน ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่ไหนเขามักจะตกเป็นจุดสนใจเสมอ

ทิฟฟานี่ลากแอเรียนที่ยังคงมึนงงไปข้างหน้า “คุณเทรมอนต์ คะ ทุกอย่างต้องขอบคุณคุณเมื่อวันก่อน แอพูดไม่เก่ง ฉันจะ ขอบคุณในนามของเธอค่ะ

แอเรียน วินน์ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองเพื่อที่จะดูการแสดงออก ของชายคนนี้ เธอกชายเสื้อเอาไว้เพื่อสะกดอาการประหม่า

มาร์ค เทรมอนต์ เดินเข้าไปหาเธอแล้วก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อ มองเธออย่างใกล้ ๆ

“คุณดูดีขึ้นมาก ดูเหมือนว่าการฟื้นตัวของคุณจะเป็นไปด้วยเมื่อเห็นว่าแอเรียนไม่ตอบสนอง ทิฟฟานี่จึงสะกิดศอกเธออย่าง ตระหนก “รุ่นพี่ของเรากำลังคุยกับเธอนะ…”

“ขอบคุณค่ะ…” การหลีกเลี่ยงในการโต้ตอบล้มเหลว การมอง เห็นขอแอเรียนสัมผัสได้ถึงความอ่อนโยน ในแววตาของมาร์ค เทรมอนต์ หัวใจเต้นเร็วขึ้น ในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้น โดยไม่รู้ตัว

“ไม่มีปัญหาครับ แล้วเจอกัน เขาตบไหล่เธอเบา ๆ เป็นการ กระทําที่ธรรมดาอย่างไม่มีข้อกังขา อย่างไรก็ตาม “แล้วเจอ กัน” ของเขาทำให้แอเรียนตื่นเต้น เธอแทบจะมองเห็นฉากที่ กำลังจะเกิดขึ้นเมื่อเธอกลับถึงบ้าน

ทันใดนั้นชายแปลกหน้าก็รีบวิ่งไปที่ด้านหลังของมาร์ค เทรม อนต์ จากมุมของแอเรียน เมื่อเธอเห็นมีดในมือของเขา ดวงตา ของเธอเบิกกว้าง เธอผลักมาร์ค เทรมอนต์ ออกไปโดยไม่รู้ตัว ทําให้มีดแทงเข้าที่ไหล่ของเธอ

หลังจากเสียงกรีดร้องของทิฟฟานี่ เลน เลือดสาดกระเซ็นเข้า บนใบหน้าของมาร์ค เทรมอนต์ เขาตะลึงไปชั่ววินาทีก่อนที่เขา จะเหวี่ยงหมัดใส่ชายคนนั้นและดึงแอเรียนเข้ามาหาเขา

“แอริ!”

ผู้ร้ายถูกควบคุมโดยการรักษาความปลอดภัยของมหาวิทยาลัยในทันที ขณะที่มาร์ค เทรมอนต์ แบกแอเรียน วิ่ง ออกไปที่ประตู

เมื่อแอเรียนเห็นคราบเลือดบนใบหน้าของมาร์ค เทรมอนต์

จิตใต้สํานึกของเธอก็เตือนให้เธอเช็ดมัน เขาเป็นตัวประหลาด

ที่สะอาด มันคงต้องรู้สึกขยะแขยง – เขาหน้าบึ้งตึง

ก่อนที่มือของเธอจะไปถึงใบหน้าของเขา เธอก็สลบไป

มาร์ค เทรมอนต์ มองฆาตกรที่ยืนอยู่ตรงทางเดินนอกหอผู้ป่วย ฉุกเฉินของโรงพยาบาล กลิ่นอายของความเยือกเย็นที่เขาหลั่ง ออกมาทําให้ไม่มีใครกล้าเข้ามาใกล้

ข้าง ๆ เขา คณบดีกำลังสั่นอย่างกังวล เขาไม่เคยคาดคิดมา ก่อนว่าจะเกิดอุบัติเหตุในการเยี่ยมชมมหาวิทยาลัยทั้งหมด ของมาร์ค เทรมอนต์

“คุณเทรมอนต์ครับ….มันเป็นอุบัติเหตุจริง ๆ ผมกำลังขอให้มี การสอบสวนผู้กระทําความผิด เราจะตรวจสอบให้แน่ชัดเพื่อ ผ่านการตัดสินที่จําเป็นทั้งหมด!