ตอนที่ 9 เวินอ๋อง

ตอนที่ 9เงินอ๋อง

หลังจากนั้นหลายวันโล่หวินหลานก็เอาแต่วิจัยคัมภีร์พิษที่อยู่ ในหัวของนาง นางเรียนรู้ได้เร็วมากอีกทั้งในจวนอ๋องเองก็ มีสมุนไพรที่ใช้ได้อยู่ ซึ่งมันสะดวกต่อการที่โล่หวินหลานจะ ฝึกฝน

ส่วนโม่ หมิงเขาไม่เคยไปยุ่งเรื่องของนางเลยแล้วก็ไม่ถามด้วย มันทําให้โล่หวินหลานเหมือนได้ความเป็นส่วนตัวมากๆ

เมื่อไหร่ก็ตามที่ความรู้เรื่องพิษเพิ่มขึ้นแล้วโล่หวินหลานก็จะรับ ประกันได้ว่าตัวนางจะปลอดภัยจากนั้นนางก็หยิบภาพวาดที่นาง วาดขึ้นมาออกจากจวนอ๋องไปพร้อมกับเหวิน

โล่หวินหลานรู้ว่าคนที่นางผิดใจด้วยไม่ใช่คนธรรมดา ไม่มีหมิง เตือนนางว่าอย่างออกจากจวนโดยไม่มีเหตุจําเป็น แต่ว่าโล่หวิน หลานออกจากจวนคราวนี้เพราะมีเหตุจำเป็น

หลังจากออกมาจากร้านไม้เย่หวินก็อดไม่ได้ที่จะถาม “เก้าอี้ ที่พระชายาทรงสั่งทำท่านจะทำให้ท่านอ๋องหรอ?”เย่หวินปกติ ไม่ใช่คนพูดมาก ปกติจะทําตามอย่างเดียวไม่เคยถามอะไรมาก โล่หวินหลานบางครั้งยังรู้สึกเลยว่านางน่าเบื่อ
แต่ว่าวันนี้เหวินถามนางแสดงว่านรอดกลั้นมานานแล้ว

โล่หวินหลานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “มันคือรถเข็นที่ข้าเคย พูดถึงมันออกแบบมาเพื่อคนที่เดินไม่สะดวกอย่าเพิ่งบอกไม่ห มิงนะ ข้าอย่างให้เขาประหลาดใจ

เย่หวินก้มหน้าไม่ตอบ

โล่หวินหลานเหลือบไปมองนางแล้วถอนหายใจเบาๆ แล้วพูด ว่า “ก็ได้เจ้าอยากบอกก็บอกไป ข้าไม่ทำให้เจ้าลำบากใจหรอก”

เย่หวินแอบถอนหายใจเบาๆ พระชายาคนนี้ฉลาดจริงๆ นาง อยู่แล้วว่านางเป็นคนของโม่หมิงฟังคำสั่งของโม่หมิง

โล่หวินหลานคิดจะไปเดินเล่นที่ตลาดแต่คิดไม่ถึงเลยว่าจะพบ กับพี่สาวคนรองของนางอย่างโล่ เส

ทั้งสองพบกันโดยบังเอิญ โลว์เสวรู้สึกตกตะลึงอยู่พักใหญ่ยิ้ม แล้วพูดว่า “ที่แท้ก็น้องสามนี่นาบังเอิญจังเลยนะ”นางพูดเหมือน สนิทสนมแถมยังจับมือมองโล่หนหลานด้วย

โล่หวินหลานสะบัดมือทิ้งอย่างไม่ไยดีแล้วพูดว่า “น้องสามหรอ ตอนนี้เจ้าน่าจะเรียกข้าว่าพระชายาหมิงอ๋องมากกว่านะ แล้วก็ควรจะทําความเคารพข้าด้วยจริงไหม?

โล่ เสน่หน้าเสียไปแล้วก็พูดด้วยความไม่พอใจว่า “โล่หวิน หลานเจ้าคิดจริงๆ หรอว่าเจ้าเป็นพระชายาในโลกใบนี้ มีใคร ไม่รู้บ้างว่าหมิงอ๋องอัปลักษณ์อย่างกับปีศาจฝ่าบาททรงไม่ โปรดปรานหน้ายังไม่อยากจะเห็นเป็นแค่ท่านอ๋องที่ถูกทิ้ง เจ้า แต่งงานกับคนไร้ประโยชน์แบบนั้นเจ้าคิดว่าตัวเจ้า…….

เสียงเพียะเสียงดังสนั่น โล่ เสพูดยังไม่ทันจบหน้าด้านซ้าย ก็ถูกโล่หวินหลานตบเข้าอย่างแรง โล่หวินหลานลงแรงเต็มที่ ทำให้โล่วี่เสว่ปากแตกเลือดไหล

โล่เลวจับไปที่หน้าข้างที่โดยดบนางจ้องไปที่โล่หวินหลาน หลังจากตกใจแล้วก็โกรธมาก เจ้ากล้าตบข้าหรอ เจ้า……..โลวี่เส วชี้ไปที่โล่หวินหลานแต่คิดไม่ถึงว่าโล่หวินหลานจะใช้มือซ้ายตบ ไปที่หน้าของนางอีกข้างหนึ่ง

ตบนางเข้าไปสองทีโล่หวินหลานถึงสะใจ จากนั้นก็ดึงชายเสื้อ ของโล่ เสว่เข้ามาใกล้ๆแล้วพูดด้วยความว่า “โลวี่เหว่เจ้าจำเอา ไว้ให้ดีหมิงอ๋องเป็นสามีข้าไม่มีใครจะมาดูถูกเขาได้ ข้าตบเจ้า สองทีถือเป็นการสั่งสอน หากเจ้ายังกล้าพูดจาไม่ให้เกียรติสามี ข้าอีกแม้แต่คําเดียวข้าจะตัดลิ้นเจ้าทิ้งซะ

โล่หวินหลานผลักนางออกไปโล่วี่เสว่ถอยหลังจนเกือบล้ม
หลังจากโลวี่เสว่ยืนนิ่งแล้วนางไม่สนใจเลยว่าหน้าของนางจะ เจ็บแค่ไหนเขาโกรธแล้วด่าว่า “โล่หวินหลานเจ้าอย่าได้ใจไป เจ้าคิดว่าเจ้าแต่งงานกับหมิงอ๋องแล้วจะแน่สักแค่ไหน รอข้าเป็น พระชายาหลินอ๋องก่อนเถอะแล้วมาดูสิว่าข้าจะสั่งสอนเจ้ายังไง”

โล่หวินหลานอยากจะไปแล้ว แต่เมื่อได้ยินคำว่าพระชายา หลินอ๋องโล่หวินหลานจู่ๆก็หยุดเดินแล้วหันไปมองนาง “เจ้าจะ แต่งงานกับหลินอ๋องหรอ?”

โล่วี่เสว่เห็นโล่หวินหลานสีหน้าตกใจก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออก มาทำไม เจ้ากลัวแล้วล่ะสิ? หลินอ๋องเป็นที่โปรดปรานของฮ่อ งเฮากับพระสนมเอกตอนเฟยเขาสูงส่งกว่าหญิงฮ่องเยอะ โล่ห วินหลานเจ้ารอก่อนเถอะวันนี้เจ้ารังแกขา วันหนึ่งข้าจะให้เจ้า ชดใช้ข้ามากกว่านี้เท่าตัว

โล่วี่เสว่โกรธแล้วจากไป โล่หวินหลานยังคงยืนอยู่ที่เดิมนาง ยืนอยู่นานกว่าจะได้สติคืนมาเรื่องที่หลินอ๋องตัดของตัวเองทิ้งคน ทั่วไปไม่มีทางได้รู้ แต่ล่เสวกำลังจะแต่งงานกับขันที?

เรื่องนี้มันสมใจนางนักไม่รู้ว่าเป็นความคิดของใคร? โล่หวั่น หลานหัวเราะร่าออกมานางรู้สึกว่านี่เป็นครั้งแรกตั้งแต่ข้ามภพมา ที่นางมีความสุขขนาดนี้
ไม่ไกลจากตรงนี้มีภัตตาคารอยู่ มีเงาของคนๆหนึ่งที่สวมชุด ขาวยื่นอยู่ที่ระเบียงมองมาที่โล่หวินหลานหลังจากนั้นเขาก็ยกมือ ขึ้นคนข้างหลังเขาก็ออกไปจนหมด

“โลวี่เลวเจ้าคิดอยากจะแต่งงานกับ นที น้องสาวอย่างข้า ต้องช่วยเจ้าอย่างเต็มที่ โล่หวินหลานตบมือแล้วมองไปที่เย่ วันที่กลั้นหัวเราะไม่ได้แล้วพูดว่า “จะกลั้นเอาไว้ทําไมอยากจะ หัวเราะก็หัวเราะออกมาเลย

เย่หวินก้มหน้าโล่หวินหลานยักไหล่แล้วพูดว่า “ไปเถอะ”พูดจบ ก็เตรียมที่จะกลับจวนพร้อมกับเย่หวินแต่พอเดินไปไม่กี่ก้าวก็ถูก ชายคนหนึ่งมาขวางเอาไว้

“พระชายาหมิงเฟยนายของข้าเรียนเชิญพระชายาขึ้นไปพบ กันที่ภัตตาคาร”สวินเทียนก้มหน้า รอบตัวเขาเต็มไปด้วยรังสี อันตราย

เย่หวินเดินหน้ายืนขวางคุ้มกันโล่หวินหลานเอาไว้ สวินเทียน เงยหน้ามามองเย่หวินแล้วยิ้มเหมือนท้าทาย