ตอนที่ 4 ผู้หญิงใจกล้า

ตอนที่ 4 ผู้หญิงใจกล้า

โล่หวินหลานพยักหน้าแล้วพูดว่า “ข้ารับประกันว่าพรุ่งนี้พอเขา ตื่นมาเรื่องของหลินอ๋องจะไม่เกี่ยวกับเรา”

โม่ฉีหมิงถอนหายใจแล้วตะโกนออกไปนอกประตูว่า “ฉัน หยิ่น”ชายสวมชุดองครักษ์ของจวนอ๋องคนหนึ่งก็เดินเข้ามา

ฉินหยื่นทำความเคารพโม่หมิง ไม่มีหมิงพูดว่า “ส่งหลินอ๋อง กลับจวนอ๋องที แล้วให้หมอหลวงไปตรวจด้วยจากนั้นก็ไปส่ง ข่าวที่วังว่าหลินอ๋องตอนของตัวเอง”

ฉินหยิ่นรู้สึกแปลกใจสายตามองไปที่โม่ปูที่นอนอยู่ที่เตียงเขา สวมชุดเจ้าบ่าวสีแดงแต่ช่วงล่างกลับอาบไปด้วยเลือด

“ทราบ”ฉินหมิ่นเดินเข้ามาเห็นมีดสั้นกับไอ้นั่นของหลินอ๋องบน เตียงเขาก็ตกใจเล็กน้อยเขาใช้ผ้าห่อของสองสิ่งนี้เอาไว้จากนั้นก็ อุ้มโม่ฉีม่ออกไป

หลังจากฉินหยื่นไปแล้วโล่หวินหลานก็บิดขี้เกียจมองไปที่เลือด ที่เต็มเตียงนางก็ดึงผ้าปูนั้นออก จากนั้นก็มองไปที่โม่ฉีหมิงแล้ว

พูดว่า “ดึกแล้วท่านไม่นอนหรอ?”
โม่หมิงมองไปที่นาง สายตาไม่มีความอ่อนโยนเลย “หวังว่า วันนี้จะไม่ใช่วันสุดท้ายของเจ้านะ

โล่หวินหลานยักไหล่แล้วเดินไปหาโม่หมิงแล้วนั่งยองลงไป แล้วลูบไปที่ขาของเขา

“เจ้าจะทำอะไร?”โม่ฉีหมิงมองไปที่โล่หวินหลานสายตายิ่งกว่า ไฟแผดเผาผู้หญิงคนนี้แตะไปที่เส้นตายของเขาหลายต่อหลาย ครั้ง

โล่หวินหลานตรวจดูขาของโม่หมิงนางพบว่าเขาถูกตัดเส้น เอ็นขาดหมดน่าจะเป็นมานานกว่าสิบปีแล้วก็น่าจะเกิดพร้อมกับ แผลที่หน้าของเขาด้วย

ใครกันนะถึงได้โหดเหี้ยมขนาดนี้ตัดเส้นเอ็นขาแล้วก็เผาเขาจน เป็นแบบนี้?

โล่หวินหลานลุกขึ้นมาแล้วมองไปที่โม่ฉีหมิงแล้วถามว่า “ผู้ หญิงที่แต่งงานกับเจ้าพวกนั้นหลังจากถูกหลินอ๋องย่ำยีแล้วฆ่าตัว ตายเองหรือว่าเจ้าเป็นคนฆ่า?”

โม่ฉีหมิงเงยหน้าไปมองนางแล้วตอบสั้นๆว่า “มีหมด โล่หวินหลานเข้าใจความรู้สึกของโม่หมิงเขาต้องมาเห็นน้องชายตัวเอง ยี่ของตัวเองโดยที่ตัวเองทําอะไรไม่ได้เลยคน พิการที่ต้องแบกลมหายใจไว้เพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป คนที่ทำได้แบบ นี้ไม่ใช่คนอ่อนแอแต่เขามีจิตใจที่เข้มแข็งหรืออาจจะเป็นเพราะ ความแค้นที่ทําให้เขาอดทนได้ขนาดนี้!

*โม่ หมิงเจ้าลองเชื่อใจข้าได้นะ!”โล่หวินหลานเรียกชื่อเขา ตรงๆ ตัวนางมาถึงที่นี่ครั้งแรกก็เจอเรื่องแบบนี้นางจำเป็นต้องมี พันธมิตรคนที่อยู่ตรงหน้านางตอนนี้เป็นคนที่เหมาะสมที่สุดแล้ว

โม่ หมิงตะลึงไปตั้งแต่เกิดเรื่องเมื่อสิบปีก่อนก็ไม่มีใครเรียกชื่อ เขาอีกเลย ตั้งแต่เขารอดมาจากประตูนรกทุกคนก็เรียกเขาว่าหมิ งอ๋องแม้แต่เสด็จพ่อของเขาก็ไม่เว้น

เห็นโม หมิงไม่พูดอะไรโล่หวินหลานก็พูดอีกว่า “ข้าไม่ได้มี เป้าหมายอะไร ในฐานะหมอคนหนึ่งข้าคิดแค่อยากจะรักษาโรค รักษาใจและแผลที่ขากับใบหน้าของเจ้า ข้าช่วยรักษาให้หายได้ หากเจ้าเชื่อใจข้า”

“ข้าไม่รู้ว่าเจ้ามีเป้าหมายอะไร อาการของข้าหมอหลายคน ก็บอกว่าจนปัญญา เจ้าคิดว่าเจ้ามีความสามารถขนาดนั้นเลย หรอ? เจ้าจะอยู่รอดเกินพรุ่งนี้ไหมยังไม่รู้เลยแล้วยังกล้ามาบอก ว่าจะรักษาข้าอีกหรือ น่าขำ” ไม่มีหมิงหัวเราะเยาะเย้ยแล้วพูด อาการของเขาแม้แต่คนที่ได้ชื่อว่าหมอเทวดาอย่างชิวหม้อไปู่ยัง ไม่มีปัญญาจะรักษาแล้วผู้หญิงคนหนึ่งจะทำได้ได้ยังไง

เมื่อได้ยินไม่หมิงพูดอย่างมั่นใจโล่หวั่นหลานก็ยิ้มแล้วพูดว่า ไม่เชื่อใจข้าใช่ไหม ข้าจะทำให้เจ้าเชื่อให้ได้ถึงเวลานั้นอย่ามา อ้อนวอนให้ข้ารักษาก็แล้วกันเชอะโล่หวินหลานหันกลับไปแล้ว นอนลงไม่สนใจชายคนนั้นอีก

หลังจากเอนตัวนอนลงไม่นานโล่หวั่นหลานก็หลับไปแต่ว่า ระหว่างที่นอนโล่หวินหลานก็เหมือนกับได้ยินเสียงอะไรบาง อย่างแต่ด้วยความที่หลับลึกแล้วนางก็เลยไม่อยากจะลืมตาขึ้นมา

โม่หมิงเรียกตัวองครักษ์ลับของเขาเย่เฟิงมาแล้วพาเขาไปที่ ห้องนอนของเขาแล้วสั่งให้เขาไปสืบประวัติของโล่หวินหลานให้ ละเอียด

คืนนี้โล่หวินหลานหลับสบายมากแต่โม่ฉีหมิงกลับไม่ได้นอนทั้ง

เมื่อฟ้าสางกงกงในวังหลวงก็มาแจ้งพระราชดำรัสว่าฮ่องเต้ทรง มีเรียกตัวโม่ฉีหมิงกับโล่หวินหลานไปเข้าเฝ้า ไม่มีหมิงรู้ว่าเรื่อง ของโม่ฉีม่น่าจะรู้ไปถึงพระกรรณของฮ่องเต้แล้วก็น่าจะรออยู่ที่ ท้องพระโรง

โม่ฉีม่แอบเข้าไปที่ห้องหอของเขากับชายาทั้งสองคนจะไม่รู้เรื่องได้ยังไง? แสดงว่าคิดเอาไว้แล้วว่าจะแก้แค้นให้กับ หลินอ๋องยังไงหากโล่หวินหลานทำให้แผนของเขาพังเขาจะฆ่า โล่หวินหลานทิ้งจริงๆแล้วนางก็เป็นคนที่ต้องตายอยู่แล้ว

“เย่หวิน”โม่ฉีหมิงตะโกนเรียกเห็นหญิงชุดดำคนหนึ่งกระโดด ออกมา

“นายท่าน เหวินคุกเข่าลง

โม่ฉีหมิงมองไปที่นางแล้วพูดว่า “ตั้งแต่นี้ต่อไปเจ้าจะต้องรับใช้ พระชายา ข้าต้องการให้เจ้าจับตาแล้วก็คุ้มครองพระชายาให้ดีมี ความเคลื่อนไหวอะไรให้รายงานข้าตลอด

เย่หวินพยักหน้าแล้วพูดว่า “ทราบแล้วพ่ะย่ะค่ะ” จากนั้นนางก็

หายเข้าห้องไป

เมื่อฟ้าเริ่มสว่างโล่หวินหลานตกใจตื่นเพราะเสียงดัง ไม่มีหมิง ไม่อยู่ในห้องแล้วโล่หวินหลานไม่รู้ว่าเขาออกไปตอนไหน

ประตูห้องเปิดออกสาวใช้ของจวนอ๋องคนหนึ่งเดินเข้ามา โล่ห วินหลานมองไปที่หน้าเห็นนางหน้าตาดีแต่ใบหน้าไม่มีสีหน้าใดๆ เลย
“ข้าน้อยเย่หงินรับคำสั่งท่านอ๋องให้มาดูแลรับใช้พระชายา พระชายาล้างหน้าล้างตาก่อนเถอะ อีกเดี๋ยวต้องเข้าวังไปเข้า เฝ้าฮ่องเต้ เย่หวินวางเสื้อผ้าลงจากนั้นก็เห็นสาวใช้อีกสองคน เดินเข้ามาคํานับโล่หวินหลานแล้วก็ดูแลโล่หวินหลานแต่งตัว

โล่หวินหลานนั่งมองตัวเองอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้งใบหน้านี้ไม่เลว เลยถือว่างามใช้ได้

พี่สาวทั้งสองของนางอาจจะอิจฉาใบหน้าของนางก็ได้กลัวว่า หมิงอ๋องจะโปรดปรานทำให้อยู่เหนือพวกนางดังนั้นจึงได้นาง แล้วให้นางฆ่าตัวตายไป

เจ้าของร่างเดิมคงเป็นคนอ่อนแอมากถึงได้ถูกข่มขู่ได้

แต่ว่านางกับโล่หวินหลานไม่เหมือนกัน นางชอบที่จะเสี่ยงก็ เหมือนที่จะต้องไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก นาง ยิ้มอย่างสนุกสนาน สายตาเป็นประกาย