ตอนที่ 14 คนใกล้ชิด

ตอนที่ 14คนใกล้ชิด

“นอกจากคนใกล้ชิดห้ามใครคนอื่นเข้าใกล้เจ้าเด็ดขาดเข้าใจ ไหม?”โม่ฉีหมิงใช้น้ำเสียงแบบออกคำสั่ง

โล่หวินหลานกระพริบตาแล้วพยักหน้า

โม่ฉีหมิงพูดอีกว่า “เงินอ๋องต้องการให้คุณหนูรองของตระกูล เจ้าเป็นชายาของหลินอ๋องเรื่องนี้เจ้าคิดยังไง?”

“ดีนี่ข้าก็อยากให้เป็นอย่างนั้นอยู่”โล่หวินหลานยิ้มนางยังต้อง ขอบคุณเวินอ๋องด้วยซ้ำ

โม่ฉีหมิงมองไปที่นางเห็นนางยิ้มสีหน้าเหมือนมีแผนร้ายเขาก็ ยิ้มแล้วพูดว่า “หากว่าเป็นอ๋องคิดอยากจะใช้จวนโล่มาจัดการกับ เจ้า เจ้าจะทำยังไง?”

โล่หวินหลานยิ้มหวานราวกับดอกไม้ ไม่มีหานคิดอยากจะ ใช้คนใกล้ชิดมาจัดการกับนาง? งั้นก็ดีเพราะยังไงนางก็ใช้แค่ ชื่อคุณหนูสามของตระกูลโล่อยู่แล้ว คนในตระกูลโล่ไม่ได้

เกี่ยวข้องอะไรกับนางเลย

“โม่ฉ่หานเสียหายครั้งใหญ่ยังไงก็ต้องหาคนระบายอยู่แล้วขอแค่เขาไม่เอาอารมณ์มาลงที่จวนหมิงอ๋องเท่านั้นก็พอแล้ว”โล่ หวินหลานพูดอย่างไม่กตัญญูเลย

โม่ฉีหมิงตะลึงไปครู่หนึ่งผู้หญิงคนนี้โหดเหี้ยมมากเกินไปแล้ว มั้ง? หรือว่า……

โล่หวินหลานรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ก็เลยอธิบายว่า คนใน จวนโล่จะเป็นตายร้ายดียังไงไม่เกี่ยวกับข้า ข้าสนใจแค่ว่าคน ในจวนหมิงอ๋องกับเจ้าจะเป็นตายยังไงอย่างอื่นขาไม่สนใจ อีก อย่างคนใกล้ชิดที่สุดในจวนโล่ของข้าอย่างท่านแม่ก็ตายไปนาน แล้ว ดังนั้นจวนโล่เองก็ไม่มีประโยชน์อะไร

โม่ฉีหมิงรู้ดีว่าสิบแปดปีที่ผ่านมาโล่หวินหลานอยู่ในจวนโล่ สภาพยังไง นางพูดแบบนี้เพราะนางเกลียดบ้านหลังนั้นมาก เพราะมันเหมือนกับเรื่องที่ตัวเขานั้นต้องเจอ

ก็เหมือนคนสองคนที่น่าสงสารมาเจอกัน

“อืม”ไม่ฉีหมิงรู้สึกว่าหลังจากผ่านความทุกข์ทรมานมานาน สวรรค์ก็เห็นใจเขาทำให้เขาได้มาแต่งงานกับนาง นางเป็นผู้ หญิงที่ดีและแปลกเขาจะต้องดูแลนางอย่างดีไปตลอดชีวิต

“โม่ฉีหมิงเจ้ามาหาข้าคืนนี้เพื่อที่พูดกับข้าแค่นี้หรอ เจ้าไม่เชื่อ ใจขาหรอ?”โล่หวินหลานถามหยอกในใจก็คิดว่าคงไม่ใช่เพราะนางให้รถเข็นตัวนี้เป็นของขวัญเขาก็เลยหันกลับมามอง นางใหม่หรอกมั้ง?

โม่ หมิงรู้สึกเหมือนถูกคนแอบหยั่งเชิงเขา เขาแอบรู้สึกกลัว แต่ก็ยังคงแสร้งทำหน้านิ่งว่า “เปล่าข้าแค่ไม่อยากให้เรื่องของ จวนโล่ทําให้แผนของข้าเสียก็เลยอยากจะมาฟังความเห็นของ เจ้าหน่อย”โม่ หมิงเงยหน้ามองแสงจันทร์บนหัวเตียง

“เจ้าก็ได้ฟังแล้วนี่ ไปได้แล้ว โล่หวินหลานโกรธจนควันออกหู จากนั้นก็หันหลังนอนตะแคงใส่เขา

โม่ หมิงแกล้งพูดเสียงแข็งว่า “เจ้าบอกว่าข้าเป็นสามีเจ้าไม่ใช่ หรอ? ข้านอนที่นี่ก็เป็นเรื่องธรรมดาทําไมต้องไปด้วย?

“เชอะ เจ้าอยากไปไม่อยากไปก็แล้วแต่เจ้า ข้าง่วงแล้วอย่า มากวนข้านอนก็แล้วกัน โล่หวินหลานเหมือนจะงอน นางขยับ ตัวเว้นระยะห่างจากผู้ชายที่อยู่ข้างๆในใจก็แอบด่าเขาอยู่แต่พอ คิดดูดีๆแล้วโล่หวินหลานรู้สึกว่าที่ไม่มีหมิงจะไม่เชื่อใจนางมันก็มี เหตุผลอยู่

สําหรับโน่นี่หมิงนางก็เป็นคนแปลกหน้าคนหนึ่งส่วนไม่หมิง สําหรับนางแล้วก็เป็นคนไข้คนหนึ่งหากเป็นแบบนี้จริงแล้วจูบเมื่อ ก็ของเขามันคืออะไร? หรือว่ามันเป็นปฏิกิริยาปกติของผู้ชาย?

โล่หวินหลานรู้สึกสับสนรู้สึกว่าไม่ฉีหมิงที่อยู่ข้างๆไม่มีความ เคลื่อนไหวอะไรโล่หวินหลานก็ไม่คิดมากปิดตาแล้วก็หลับไป

ในฝันโล่หวินหลานรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในอ้อมกอดที่อบอุ่นเหมือน มีเสียงของคนกำลังคุยกับนางอยู่เพียงแต่ว่านางง่วงมากจนไม่ อยากลืมตา เสียงที่ได้ยินไม่ค่อยชัดเท่าไหร่

วันต่อมาพอโล่หวินหลานตื่นมาไม่หมิงก็ไปแล้ว ข้างเตียง เย็นเฉียบเหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้มันเป็นแค่ความฝัน แต่ว่า โล่หวินหลานรู้ดีว่ามันไม่ใช่ฝัน

แต่ว่าเสียงในความฝันนั้นมันทำให้โล่หวินหลานแยกไม่ออกเลย ว่าอันเรื่องจริงอันไหนความฝัน

ราชโองการพระราชทานงานแต่งงานให้กับโล่วี่เสวกับหลินอ๋อง ก็จะออกมาแล้วจวนโล่พริบตาเดียวมีชายาถึงสองคนคนภายนอก มองว่านี่มันเป็นเรื่องมงคลมากแต่ว่าในสายตาของโล่หวินหลาน จุดจบของจวนโล่นั้นใกล้เข้ามาแล้ว

วันแต่งงานของโลวี่เสวี โล่หวินหลานเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ สองชิ้นแล้วเดินทางไปที่จวนโล่
โลวี่เสว่ที่สวมชุดเจ้าสาวสีแดงกำลังนั่งอยู่หน้ากระจกสีหน้าของ นางกำลังมีความสุขที่ได้พูดคุยกับแม่และพี่สาวของตัวเอง โล่ห วินหลานเดินเข้ามาพร้อมกับเยาวิน

ฮูหยินโล่เห็นโล่หวินหลานเดินเข้ามาก็หันหน้าหลบไปแบบไม่ พอใจจากนั้นก็พูดว่า “โย่ว นี่มันคุณหนูสามนี่นา”

โล่หวินหลานยิ้ม ฮูหยินคนนี้เองก็รังแกนางไว้ไม่น้อยเลย เจ้า ตาบอดหรือไงที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเจ้าคือพระชายาหมิงอ๋อง ไม่ใช่คุณหนูสาม เห็นพระชายาท่านอ๋องขั้นหนึ่งยังไม่ทำความ เคารพอีกหรือว่าพวกเจ้าไม่รู้ว่าต้องทำหรือไง?”โล่หวินหลาน ตะคอกถาม

“โล่หวินหลานเจ้าโอหังเกินไปแล้วนะ? คิดว่าตัวเองเป็นพระ ชายาอ๋องจริงๆ หรือไง?เสบู่เอ๋อของเราต่างหากที่เป็นพระชายา จริงๆ เจ้าที่แต่งกับคนพิการอย่างนั้นมาวางมาดอะไรที่นี่?”ฮูหยิน โล่พูดแล้วสะบัดหน้าหนี

โล่หวินหลานยิ้มแล้วพูดกับเย่หวินที่ยืนอยู่ข้างหลังว่า เย่หวิน เอาตัวฮูหยินโล่ไปดูแลให้ดีเดี๋ยวนี้ จำเอาไว้อย่าให้มีรอยเด็ด ขาด”

เย่หวินพยักหน้าแล้วเดินไปสกัดจุดของฮูหยินโล่แล้วจับตัวนาง ออกไปเหมือนหยิบลูกไก่