ตอนที่ 13 นอนร่วมหมอน

ตอนที่ 13 นอนร่วมหมอน

โม่ หมิงนั่งรถเข็นกลับไปที่ห้องนอนของเขา มืดแล้วแต่ว่าไม่ ฉีหมิงยังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม่ไปไหน

เย่เฟิงโผล่ออกจากมามุมมืดเขาเห็นไม่ฉีหมิงนั่งเหม่ออยู่ที่ริม หน้าต่างก็เลยถามว่า “ท่านอ๋องท่านกำลังกังวลอะไรอยู่?”

โม่ฉีหมิงถอนหายใจ โม่หานเปลี่ยนเป้าหมายไปลงมือกับ ท่านหมอหลวงโล่เพราะนั่นคือครอบครัวของนางอุบายวิธีการ ลงมือของโม่ฉีหานเขารู้ดีกว่าใคร

“จวนโล่มีความเคลื่อนไหวอะไรบ้างไหม?”โม่ฉีหมิงถาม

เย่เฟิงตอบกลับว่า “หออู๋อินแจ้งข่าวมาว่าเป็นอ๋องกล่อมพระสนม เอกตวนเฟยให้รับลูกสาวคนรองของท่านหมอหลวงโล่มาเป็น ชายาของหลินอ๋อง”

เมื่อพูดถึงโล่วี่เสว่โม่ฉีหมิงก็นึกถึงคืนวันนั้นที่เย่หวินกลับมา รายงานว่าวันนั้นโล่หวินหลานสั่งสอนโล่วี่เสวกลางตลาดยังยินดี ให้โล่วี่เสว่แต่งงานกับหลินอ๋องอีก? ไม่มีหมิงรู้สึกว่าเรื่องนี้น่า สนุกดีก็เลยหาข้ออ้าง โม่หญิงพูดว่า “ไปเรือนเฟิงเห่อ
พูดจบก็หันเก้าอี้แล้วออกไปเย่เฟิงยิ้มแต่ไม่ได้ส่งเสียงแล้วตาม โม่ฉีหมิงไปที่เรือนเฟิงเห่อที่โล่หวินหลานอาศัยอยู่

ในตอนนี้โล่หวินหลานหลับไปแล้วเย่หวินเฝ้าอยู่หน้าประตูเมื่อ เห็นโม่ฉีหมิงกับเย่เฟิงมาในใจก็ดีใจแล้วก็รีบหลีกทางให้

“พวกเจ้าสองพี่น้องเฝ้าอยู่หน้าประตูนี่แหละ”โม่ฉีหมิงไม่ได้หัน หลังกลับมาจากนั้นก็เข็นรถเข้าไป

เย่หวินกับเย่เฟิงสองพี่น้องมองหน้ากันแล้วก็ยิ้ม

โม่ฉีหมิงเคลื่อนไหวเบามากไม่ทำให้โล่หวินหลานที่หลับสนิท ตกใจตื่นเลย เขามาที่หน้าเตียงแล้วเปิดผ้าม่านออกแสงจันทร์ ส่องมาที่ใบหน้าเล็กๆของนาง นางสวยมาก

โม่ฉีหมิงจับเก้าอี้ไว้แน่นแล้วขยับตัวเองขึ้นไปนั่งบนเตียงจาก นั้นก็นอนลงข้างๆ โล่หวินหลานแล้วตะแคงนอนมองดูโล่หวิน หลานที่หลับสนิท

โล่หวินหลานพลิกตัวกลับมาตอนนี้ตัวเขากับนางใกล้กันมาก กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวนางลอยเข้าจมูกของโม่หมิง

โม่ฉีหมิงหายใจแรงขึ้นเขาอยากจะเว้นระยะจากตัวโล่หวินหลาน อีกหน่อย แต่พอขยับโล่หวินหลานกลับลืมตาขึ้นมาโม่ฉีหมิงคิดว่านางต้องร้องเสียงหลงเหมือนเจอผีแน่ๆ แต่เขา กลับเห็นนางแค่กระพริบตาเท่านั้น

โล่หวินหลานตื่นขึ้นมาเห็นหน้ากากปีศาจอยู่ตรงหน้าในใจก็ ตกใจแต่ก็รีบดึงสติกลับมาคนที่นอนอยู่ข้างนางตอนนี้คือสามี ของนางโม่ฉีหมิง

“ไม่กลัวหรอ? ไม่ฉีหมิงไม่ได้ปิดบังเสียงของตัวเองอีกน้ำเสียง นุ่มลึกชวนหลงใหลดังขึ้นมาในความมืด

โล่หวินหลานสายหัวทันใดนั้นก็ตกใจแล้วถามว่า “เสียงของ เจ้า……”นางพูดยังไม่ทันจบริมฝีปากของนางก็เหมือนมีอะไรบาง อย่างกดทับ ตัวของนางโผเข้าสู่อ้อมกอดของโม่หมิง เขาจูบ นาง

นางไม่ได้รู้สึกรังเกียจเหมือนกับบจูบกับโม่หานเลย มิหนําซ้ำ ยังรู้สึกว่าสับสนมากด้วยมันเป็นความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกมัน แปลกมากสําหรับโล่หวินหลาน

ในโลกก่อนนางเป็นคนบ้างานไม่มีเวลาหาแฟนเลย พอมาถึง ในสมัยโบราณจูบแรกของนางก็ดันถูกเจ้าบ้าโม่หานชิงไป

ไม่สินี่ถึงจะถือว่าเป็นจูบแรก ตอนนั้นนางแค่แตะปากไป แต่ใน วันนี้มันไม่เหมือนกันโปฉีหมิงจูบนางจริงๆมันดีมากมันทำให้โล่หวินหลานปฏิเสธไม่ได้

หลังจูบเสร็จโม่ฉีหมิงก็ไร้แรงเขายิ้มแล้วพูดว่า “เจ้าวางยาพิษ บนปากอีกแล้วหรอ?”

โล่หวินหลานตกใจได้สติจากนั้นก็รีบขวานหาขวดยาออกมาจาก ใต้หมอนแล้วเอายายัดเข้าปากโม่ฉีหมิงไปแล้วบ่นว่า “แล้วใครให้ เจ้าทำแบบนี้กันล่ะ

โม่ฉีหมิงรู้ตั้งแต่สัมผัสริมฝีปากของนางแล้วเขาใช้กำลังภายใน ฝืนไว้เพราะไม่อยากเอาปากออกจนกระทั่งทนไม่ไหว

เมื่อกินยาไปแล้วอาการของโม่ฉีหมิงก็หายไปเขาเงยหน้ามอง ไปที่โล่หวินหลาน ไม่มีหมิงดึงมือของนางให้นอนลงแล้วถาม นางว่า “ทำไมเจ้าต้องทำเรื่องพวกนี้เพื่อข้าด้วย?”

โล่หวินหลานยิ้มแล้วตอบว่า “เพราะเจ้าเป็นสามีข้า ข้าไม่อยาก เห็นใครรังแกหรือดูถูกเจ้า

ไม่เคยมีใครพูดแบบนี้กับเขามาก่อนใครก็ตามที่ได้ยินชื่อเขาก็ ต่างหวาดกลัวเขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนเห็นเขาเป็นสามี

ผ่านไปครู่หนึ่งเขายิ้มแล้วพูดว่า “แล้วเจ้ารู้สึกไหมว่าสามีอย่างข้ามันไม่เอาไหน?”

“ไม่เลยไม่มีหมิง ข้าไม่เคยคิด ข้าคิดแค่ว่าสิ่งที่เจ้าต้องแบกรับ มันมากเกินไปต้องเผชิญกับเรื่องเลวร้ายมากมาย ข้าก็แค่อยาก ช่วยเจ้าไม่อยากให้ใครทำร้ายเจ้าโล่หวินหลานพูดอย่างจริงจัง

นางมาที่นี่ตัวคนเดียวไม่มีเพื่อนกับครอบครัวถึงแม้จะไม่เข้าใจว่า ทำไมนางจะต้องมาเจอเรื่องอันตรายแบบนี้ด้วย แต่ในเมื่อนาง มาแล้วได้มาเจอกับผู้ชายที่น่าหลงใหลคนนี้มันก็ถือว่าเป็นพรหม ลิขิต

นางอยากช่วยเขาเพราะว่ามีเพียงแบบนี้เท่านั้นนางถึงรู้สึกว่าตัว เองมีค่าขึ้นมาอย่างน้อยก็มีคนต้องการนาง

โม่ฉีหมิงกอดนางเอาแน่นโล่หวินหลานรู้สึกได้ถึงความอบอุ่น ของเขามันไม่เหมือนหน้าตาที่ไร้ความรู้สึกนั้นเลยแต่มันกลับ ทําให้รู้สึกสบายใจ

“ต่อไปห้ามวางยาพิษบนปากอีกแล้วก็ห้ามใช้วิธีนี้กับคนอื่น อีก”โม่ฉีหมิงพูดอย่างเผด็จการ

โล่หวินหลานถามกลับไปว่า “แล้วจะให้ข้าวางยาพิษไว้ที่ไหน

ล่ะ?”
บนเสื้อผ้าหรือไง”ไม่มีหมิงพูดด้วยน้ำเสียงไม่สู้ดีนัก

ได้ ทาบนเสื้อผ้าก็ได้จะได้หมดเรื่องไปไล่หนหลานรู้สึกว่า ข้อเสนอนี้ไม่เลวนางไม่อยากจะจูบคนเลวทุกครั้งที่เจอ อีกทั้ง นางยังต้องทนหิวน้ำจนถึงตอนนี้ด้วย