ตอนที่ 1 ออกเรือน

ตอนที่ 1 ออกเรือน

“เจ้าสาวลงเกี้ยว”

สาวใช้พยุงโล่หวินหลานลงมาจากเกี้ยวช้าๆ เดินไปก้าวหนึ่ง เธอรู้สึกได้ทันทีว่า ร่างกายนี้ปวกเปียกไร้เรี่ยวแรง คิดๆดูแล้วคง เป็นผลที่กินยาพิษฆ่าตัวตายเมื่อครู่แน่ๆ ใช่แล้ว โล่หวินหลานที่ จะแต่งงานกินยาพิษฆ่าตัวตายในเกี้ยวเจ้าสาวไปแล้ว เธอในตอน นี้เดิมทีเป็นศัลยแพทย์ยุคปัจจุบันคนหนึ่ง เกิดอุบัติเหตุตกตึกตาย เพื่อช่วยชีวิตคน สุดท้ายก็ข้ามภพมาอยู่ในร่างที่มีชื่อเดียวกัน

เสียงประทัดดังปังๆขึ้น ทำให้โล่หวินหลานตกใจครู่หนึ่ง ทันใด นั้นความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมปรากฏขึ้นมามากขึ้น เธอจำ ได้แล้วว่าตัวเองต้องแต่งกับ…..หมิงอ๋อง องค์ชายรูปอัปลักษณ์ ร่างกายพิการ จิตใจอำมหิตโหดเหี้ยม

หมิงอ๋อง แปลว่าราชาแห่งนรก

กล่าวกันว่าแม้จะรับเจ้าสาวไปกี่คนก็ต้องตายในเรือนหอ มิน่า ละเจ้าของรางเดิมถึงกินยาพิษฆ่าตัวตาย โล่หวินหลานไม่กลัว แต่กลับอยากเห็นองค์ชายปีศาจว่าแท้ที่จริงแล้วเป็นคนอย่างไร
เมื่อพิธีอันซับซ้อนเสร็จสิ้น เธอถูกคนนำตัวไปที่เรือนหอ ผ้าคลุม เจ้าสาวยังคลุมอยู่ แต่หนหลานกลับรู้สึกว่าบรรยากาศเยือก เย็นไปทั่วห้อง ทําให้เธออดไม่ได้ที่จะกลัวจนตัวสั่น ภายในห้อง เงียบมาก โล่หวินหลานนั่งอยู่บนเตียง ลองขยับข้อมือตัวเอง

ตลอดช่วงที่แต่งงาน หมิงอ๋องไม่ปรากฏตัวออกมาเลย เธอยิ่ง สนใจ” คนๆนี้มากขึ้น

ถ้าหากเป็นคนโหดร้ายน่าเกลียดจริงๆ ก็ขอให้ได้เห็นสักนิด จะ ให้เขาได้ลองเทคนิคศัลยกรรมของสมัยปัจจุบัน….

โล่หวินหลานซ่อนมือไว้ในใต้แขนเสื้อ อดไม่ได้ที่จะกระชับมือ ไว้แน่น ในแขนเสื้อของเธอนั้น นอกจากมียาพิษฆ่าตัวตายแล้ว ยังมีกริชอีกเล่มหนึ่ง ของสองสิ่งนี้แต่เดิมล้วนเป็นของที่พี่สาวทั้ง สองของนางนั้นมอบเป็นของขวัญให้แก่เจ้าของเดิม ตอนนี้คิดๆดู แล้วผู้หญิงทั้งสองคนนั้นไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด

ในตอนนี้จู่ๆ มีเสียงผลักประตูดังขึ้น มีเสียงฝีเท้าเดินเข้ามา เมื่อ ประตูห้องปิด มีเสียงหยอกล้อน่ากลัวเสียงหนึ่งสะท้อนเข้ามา

“พี่สี่ ข้ารู้ว่าท่านไม่อยากพบข้า แต่เดิมที ชายาของท่านล้วน ปรนนิบัติให้กับข้าวันนี้ก็คงไม่สามารถยกเว้นได้ ท่านว่าจริงไหม”

โล่หวินหลานฟังเสียงพูด ทันใดนั้นตาทั้งสองข้างก็โตขึ้น ทว่าฟังในห้อง มีอีกเสียงที่แทบแห้งไม่น่าฟังสะท้อนมาราวกับ เสียงปีศาจร้าย

“น้องเจ็ด เจ้าพูดถูก ร่างกายขานั้นพิการ เจ้าทำแทนข้าถือว่า สมควรแล้ว

“นึกแล้วว่า สี่ต้องพูดเช่นนี้ งั้นข้าก็ไม่เกรงใจแล้ว” พูดอยู่ คนๆนั้นก็เดินออกไปทางโล่หวินหลานผ้าคลุมเจ้าสาวที่ปิดคลุม โล่หวินหลานตรงหน้าถูกคนเปิดออก โล่หวินหลานของชายที่ ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน

ผมมวยหวอย่างประณีต หน้าตาหล่อเหลา นัยน์ตาเป็นประกาย

ในสายตาของโล่หวินหลานซ่อนความเกลียดชัง แต่สีหน้ากลับ ไม่ได้แสดงออกมา