รักต้องฉ่า ตอนที่ 7

อาร์ตยิ่งละเลงลิ้นกดทาบไปบนเกสรที่แดงจัดเพราะ ความต้องการมารวมตัวกันอยู่หนาแน่น แตะปลายลิ้น ตวัดเลียไล้ขึ้นลง ยิ่งเธอดีดดิ้นเปล่งเสียงครวญคราง เขา ยิ่งละเลงลิ้นหนักหน่วงมากขึ้น

เมื่อความหวานจากน้ำสลัดนั้นหมดไปแล้ว ในเวลานี้ เขาต้องการน้ำหวานจากดอกไม้แสนสวยนี้เข้ามาแทนที่ เพราะสลัดผักน้อยนิดไม่ทำให้เขาอิ่มได้

นิ้วมือจึงตรงเข้าแยกกลีบดอกไม้ออกจากกัน เพื่อให้ ลิ้นชอนลึกเข้าหาเกสรได้มากขึ้น จนมองเห็นความชุ่ม ฉ่าจากหยาดน้ำหวานที่เอ่อล้นออกมาอย่างทะลักทลาย และลิ้นร้อนของเขาก็ตรงเข้าไปช้อนเอาหยาดน้ำหวาน กลืนกินโดยเร็ว

“โอว… ผัวขา… อูย… เมียเสียว… ผัวขา… ซี้ด… ซี้ด…”

เสียงร้องครางกระเส่าไม่ต่างจากเสียงเร่งเร้าให้อาร์ต รีบกินเธอให้เร็ว และเมื่อหยาดน้ำหวานผลิตออกไม่ทัน ปลายลิ้นที่ตวัดกิน เขาก็ไม่รอช้าที่จะสร้างความกระสัน ของนกให้มากขึ้น

พี่อาร์ตขา… ซี้ด… ผัวขา… พี่อาร์ต… ผัวขา…

นกดิ้นพล่านร่ำร้องเรียกหาแต่ผัว เพราะร่างกายของเธอนั้นมันกำลังซึมซับเอาความกระสันเสียวจากปลายนิ้ว ของอาร์ตที่แทรกเข้ามา เธอชอบทุกอย่างที่อาร์ตทำให้ ไม่ว่าจะเป็นลิ้น หรือว่านิ้ว อาร์ตก็สร้างความเสียวให้เธอ ได้ไม่หยุดหย่อน

เพราะแม้นิ้วที่สอดแทรกเข้ามาก่อนจะจ้วงแทงเข้าออก นั้น จะไม่ได้ใหญ่และยาวเท่าท่อนเนื้อแข็งแกร่งของเขา และก็ยังเล็กกว่าเจ้าท่อนเอ็นสีชมพูอยู่มาก แต่ทุกจังหวะ ที่สอดแทรกพร้อมปลายนิ้วที่เกี่ยวตวัดข้างในไปมา ก็ ทำให้เธอเสียวสุดๆ ไม่ต่างกัน

ยิ่งอาร์ตแทรกเพิ่มจำนวนนิ้วเธอก็ยิ่งต้องดิ้นพล่าน เพราะความอึดอัดนั้นมันท่วมท้นจนเธออยากจะกรีดร้อง และมันก็ไม่เป็นเพียงความคิด เมื่อเธอกรีดร้องออกมาจน สุดเสียงเพราะอาร์ตละเลงปลายลิ้นบนยอดเกสรพร้อม กับแทรกนิ้วเข้ามาจนสุด

“กรี๊ดดดดด… โอว… โอว… ผัวขา… โอว… ผัวขา…

นกกรีดร้องด้วยความซ่านเสียว แต่เพียงไม่นานเธอก็ ต้องลืมตาดูสิ่งที่อาร์ตกำลังทำ เพราะความรู้สึกมันบอก ว่านี่ไม่ใช่…

ท่อนแข็งที่กำลังสอดแทรกเข้าสู่โพรงฉ่ำน้ำของเธออยู่ นี้มันไม่ใช่ความแข็งแกร่งของอาร์ต และยิ่งไม่ใช่เจ้าท่อน เนื้อสีชมพูนั่น เพราะเธอนำมันใส่กล่องเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว แต่สิ่งที่อาร์ตกำลังนำมันเข้ามาใน ร่างกายของเธอมันมีสีเขียว

“พี่อาร์ตจะทำอะไร ไม่นะ… พี่อาร์ต! อื้อ… ไม่นะ… ไม่… อื้อ… พี่อาร์ตไม่นะ อย่าทําแบบนี้ อื้อ… โอว… พี่อาร์ต… ไม่เอานะคะ ไม่ทำนะคะ ไม่… อื้อ… ซี้ด… โอว… พี่อาร์ต… นกไม่เอา ไม่เอานะ พี่อาร์ต… ซี้ด…”

นกดิ้นรนพยายามพาตัวเองให้หลุดจากท่อนแขนที่ยึด ต้นขาของเธอไว้แน่น เพราะสิ่งที่อาร์ตแทรกมันเข้าสู่ ร่างกายของเธอนั้นมันคือ ‘แตง!’

แตงกวาลูกสีเขียวอ่อนถูกสอดแทรกเข้าสู่โพรง น้า โดยที่นกไม่อาจต้านทานความซ่านเสียวนั้นได้ แต่ ไม่ใช่เพราะความใหญ่เพราะเธอมักเลือกซื้อแตงลูกเล็ก มากกว่าที่จะซื้อลูกใหญ่ที่อาจเจอแตงแก่กินไม่อร่อย ไม่ กรอบ

แต่ที่เธอเสียวจนขนลุกไปทั้งร่างก็เพราะ เขาใส่สิ่งนั้น เข้ามาในร่างกายของเธอ ความตื่นเต้นก่อเกิดความซ่าน เสียวอย่างมากมายที่สุด เพราะสายตาเธอมองเห็นผักสี เขียวเข้าๆ ออกๆ อยู่ในโพรงดอกไม้ของเธอ แต่สมองก็ ยังสั่งการว่านี่ไม่ใช่สิ่งที่ผัวเมียควรจะทำต่อกัน อาร์ตไม่ ควรใช้สิ่งนี้กับเธอ

“ไม่นะคะพี่อาร์ต… พี่อาร์ตขา… ไม่นะคะ เอาออกไปอ้อ..เอาออก… พี่อาร์ต… อื้อ…”

นกกัดริมฝีปากตัวเองแน่นไม่ใช่เปล่งเสียงร้องด้วยความ ซ่านเสียวออกไป เธอจะให้อาร์ตรู้ไม่ได้ว่า ‘ชอบ’

*พี่อาร์ต… เอาออก…”

“ทำไมล่ะ นกเสียวดีออก พี่รู้ว่านกชอบ”

“ไม่นะคะ นกไม่ชอบ อื้อ…

“ไม่ชอบจริงเหรอ นกดูสิ มันเข้าไปทั้งลูกแล้ว”

“อื้อ… พี่อาร์ตขา… เอาออกนะคะ เอาออก…

“ได้ พี่จะเอาออก”

นกถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่ออาร์ตค่อยๆ ดึงเอาแตง ลูกกำลังกินออกจากโพรงดอกไม้ของเธอ แต่แค่ไม่นาน เธอก็ต้องสะท้านเฮือกขึ้นมาอีกครั้ง เพราะบางสิ่งที่สอด แทรกเข้ามาแทนที่มันก็ไม่ใช่ท่อนเนื้อของผัว แต่มันกลับ เป็น…

“อื้อ… ไม่นะ! พี่อาร์ตเอาออกไป พี่อาร์ต! อื้อ… พี่อาร์ต… เอาออก… ไม่นะ…”
นกตาเหลือกกว้างเมื่อสิ่งที่เข้ามาแทนที่แตงกวานั้นกลับ กลายเป็นแครอทลูกกำลังพอดี เป็นความผิดของเธออีก เหรอที่ซื้อหาผักเหล่านี้มาทำสลัด และช่างจําเพาะที่เธอ ต้องเลือกแครอทลูกกำลังพอดี มีลักษณะตรงไม่คดงอ เสียด้วย

เมื่ออาร์ตสอดแทรกเข้ามามันก็เลยเข้าได้ง่ายอย่าง ไม่สะดุด และครั้งนี้ ขนาดที่ใหญ่กว่าแตงกวาจนเกือบ เท่ากับท่อนเนื้อของผัว แต่ว่ายาวกว่ามากก็ทำให้เธอ เสียวเสียจนอยากจะหลับตาไม่มองแล้วบิดกายดีดดิ้น ร้องให้เขาใส่เข้ามาลึกๆ แต่เธอก็ไม่กล้า สิ่งที่ควรทำก็คือ

“เอาออกไป… ไม่นะ พี่อาร์ต… อื้อ… ไม่…