รักต้องฉ่า ตอนที่ 2

“โอว… ซี้ด… โอว… พี่อาร์ตขา… ผัวขา… โอว…”

เธอมองเห็นสายรุ้งที่พาดผ่านลงมา พร้อมๆ กับโพรง ดอกไม้ที่ตอดตุบจนหยุดไม่อยู่ จนต้องบดเบียดหน้าขา เข้าหากันแน่น เพื่อหวังให้ความซ่านเสียวนั้นชะลอตัวลง

เมื่อความซ่านเสียวสิ้นสุด นกยังนอนอยู่แบบนั้นอีกครู่ ใหญ่ ความเย็นจากพื้นกระเบื้องไม่มากเท่าความเย็นยะ เยือกในหัวใจของเธอ เพราะความละอายกำลังตรงเข้า เกาะกุมหัวใจ

‘นี่เราทําบ้าอะไร

หยาดน้ำตาคล้ายจะเป็นเพื่อนในยามนี้ เมื่อความ ต้องการที่มีอย่างมากล้นไม่ได้รับการตอบสนองจากผัว จนเธอต้องหาทางออกด้วยการ ‘กระทำ’ กับตัวเอง และ นกก็รู้ตัวดีว่านี่มันยังไม่สิ้นสุด แม้ว่าเธอจะฝืนหรืออดทน มากแค่ไหน สุดท้ายเธอก็ต้องได้มันอย่างสาสมกับความ อยาก เพราะนั่นคือสิ่งที่เธออยากได้เหลือเกิน

‘ความอยาก’ ที่มีอย่างท่วมท้นตั้งแต่เริ่มรับรู้รสชาติความ เสียวเป็นครั้งแรกในวัยสาว นับตั้งแต่นั้นเธอก็อยากให้ อาร์ตทำกับเธอทั้งวันทั้งคืน เพราะเขาจุดติดไฟแห่งความ ร่านร้อนให้กับเธอซะแล้ว
ยามใดก็ตามที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง ไม่ว่าจะที่ใดก็ตาม เธอก็มีความอยากได้ทุกเมื่อ ทุกเวลา ไม่เลือกสถานที่ ไม่ ว่าอาร์ตจะทำกับเธออย่างไร ท่วงท่าไหน ยากหรือง่าย เธอก็พร้อมจะโลดแล่นไปกับเขาได้ตลอด

หรือแม้จะอยู่ร่วมกับผู้อื่น แค่เธอได้กลิ่นกายของเขา ได้ เห็นท่อนแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ได้เห็นท่อนขายาวที่ แข็งแกร่งไปทุกสัดส่วน หรือแค่สายตามองผ่านความเข้ม แข็งของเขา เธอก็ตื่นเต้นเสียจนอยากให้ความเข้มแข็ง นั้นมาแทงเข้าแทงออกในโพรง น้ำของเธออย่างรุนแรง ซึ่งทั้งหมดนั้นอาร์ตก็ตอบสนองให้เธอจนเต็มอิ่ม

แต่วันนี้ล่ะ เหงาเหลือเกิน บ้านหลังน้อยที่มีเธอกับอาร์ต อยู่ด้วยกันเพียงสองคน กลับเหลือเธออยู่คนเดียว เพราะ อาร์ตต้องไปออกบูธแสดงสินค้าที่ต่างจังหวัด กิจกรรม ในวันหยุดของเขาและเธอจึงขาดหายไป ทำให้เธอต้อง ‘กระทำ’ กับตัวเองแบบนี้ แม้ว่าอาร์ตจะบอกว่ามันไม่ผิด ก็ตาม แต่ความเป็นหญิงก็ทำให้เธอรู้สึกละอาย

‘อะ… อะไรคะพี่อาร์ต’ เธอถามด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ทั้งที่กลืนน้ำลายลงคออย่างอัตโนมัติ เพราะสิ่งที่เห็นนี้มัน ใช่… อย่างแน่นอน เพียงแต่เธอเคยเห็นในอินเตอร์เน็ต ไม่เคยได้เห็นของจริงใกล้ๆ ขนาดนี้

‘ตัวแทนของพี่ไงจ๊ะ นกลองจับมันดูสิ’ อาร์ตยื่นสิ่งนั้นมา ตรงหน้าพร้อมกับคว้าฝ่ามือเธอให้ไปกำเจ้าสิ่งที่นั้นซึ่งเธอก็รับมันมาอยู่ในอุ้งมืออย่างกล้าๆ กลัวๆ

‘เป็นไงจ๊ะ ดีมั้ย’ เขาพูดพร้อมจับฝ่ามือของเธอรูดเจ้า แท่งสีชมพูที่แข็งแต่ยืดหยุ่นหนุบหนับได้ไม่แพ้ของจริง

‘ขนาดมันอาจจะเล็กกว่า ไปหน่อย เพราะพี่ไม่อยากให้ นกได้ของที่ใหญ่กว่าของพี่ นกเอาไว้ใช้แก้ขัดนะ’

‘มัน… มันจะดีเหรอคะ’ แทนที่เธอจะพูดว่า “ไม่เอา’ เธอ กลับไม่ปฏิเสธ สายตาใคร่รู้ พร้อมก้อนน้ำลายเหนียวๆ ที่ กลืนแทบไม่ลงคอ มันคือความกระสัน เพราะในเวลานั้นก็ อยากลองเหลือเกิน

เธออยากมีความรู้สึกยามสิ่งแปลกปลอมที่ไม่ใช่ของ ผัวรักถูกสอดใส่เข้าไป มันจะซ่านเสียวหรือเรียกความ กระสันอยากจากเธอได้มากแค่ไหนกัน จะทำให้เธอ ร้องให้เขากระแทกใส่ดอกไม้ของเธออย่างบ้าคลั่งหรือ เปล่า

‘ดีสิ ไม่เชื่อต้องลอง

‘ไม่ใช่ค่ะ นกหมายถึง นก… นกไม่กล้า ไม่กล้าเอา เข้าไป’ หากจะให้คลี่กลีบดอกไม้แล้วจับส่วนปลายหัว แทงเข้ามา เธอก็คงไม่กล้า ปล่อยให้ผัวเป็นฝ่ายทำให้ดี กว่า
‘ต้องลอง’

เสียงทุ้มของผัวรักที่เอ่ยบอกไม่ต่างจากเสียงสวรรค์ที เธอรอคอย เพราะเขานำเจ้าแท่งสีชมพูนั้นลูบไล้ไปทั่วๆ ร่างกายของเธอ เริ่มจากเกลี่ยบนริมฝีปากจนเธอต้อง เบือนหน้าหนีไปทางอื่น เพราะนั่นมันจะต่างอะไรกับที่เธอ กำลังสัมผัสท่อนเนื้อของคนอื่นกันเล่า แต่อาร์ตก็ไม่หยุด

เขาพาท่อนยืดหยุ่นเคลื่อนลงมาตามต้นคอ ลากไปบน หัวไหล่ก่อนจะลงมาเกลี่ยไล้ที่เนินอกอวบอิ่ม ฝ่ามือข้าง หนึ่งของอาร์ตบีบเคล้นเต้าอวบ อีกข้างพาท่อนเนื้อไป หยอกเย้า ยอดอกสีแดงคล้ำ จนเธอต้องบิดกายด้วย ความซ่านเสียว ปากก็ส่งเสียงซี้ดซ๊าดไปมาไม่หยุดเช่น กัน

ทุกสิ่งที่อาร์ตทำกับเธอไม่ต่างจากเขาพาความแข็งแกร่ง ของเขาเยือนไปทั่วร่างกายของเธอ เพียงแต่ว่าในครั้งนี้ ไม่ใช่มีเพียงท่อนเดียว แต่กลับมีท่อนที่ขนาดย่อมกว่า ของจริงเล็กน้อยหยอกเย้าร่างกายของเธอไปทั่วเช่นกัน

ความเสียวเข้าจู่โจมร่างกายของเธอไม่มีหยุด เมื่อ สายตามองเห็นอาร์ตแทรกร่างเข้าไปนั่งอยู่ตรงหว่าง ขา ก่อนจะกดความยืดหยุ่นจำลองนั้นแทรกเข้าสู่โพรง ดอกไม้ของเธอ ทั้งที่ของจริงนั้นก็แตะต้องสัมผัสดุนดัน อยู่ที่บั้นท้าย
“โอว… พี่อาร์ตขา… โอว… ผัวขา…ซี้ด…ซี้ด…”

เปลือกตาสวยหวานที่หลับพริ้มเปิดขึ้นมองก้อนเมฆด้าน บน จนเธอต้องสะท้านไปทั้งร่างเพราะสิ่งที่เธอกำลังทำ อยู่นี้คือ แทรกปลายนิ้วสู่โพรงดอกไม้ของตัวเอง และ หากเธอไม่หยุด ก็มีหวังว่าเธอคงจะเสร็จสมอีกครั้งที่พื้น กระเบื้องเย็นเยียบนี้แน่

นกพยายามแข็งใจทลายความอยากของตัวเอง ส่าย ศีรษะขับไล่ความคิดกระเจิดกระเจิงที่มีแต่จะชักพาให้ เธอกระท่ากับตัวเองต่อไปอีก

จิตใจพาร่างกายอ่อนระโหยเพราะความต้องการอันมาก ล้นให้ลุกขึ้นเดิน ก้าวเข้าสู่ม่านน้ำจากฝักบัวที่กระจาย เป็นฝอยละเอียด เพียงแค่เธอสัมผัสฝ่ามือที่ปุ่มบนผนัง อย่างแผ่วเบา