บทที่ 17 เพื่อนเก่ากลับมาจากต่างประเทศ
เฉินเกอมีความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้ต่อจ้าวยีฟาน
แม้ว่าเธอจะเป็นคนสวยมากและอารมณ์ดี
แต่เธอเป็นคนประเภทดูถูกคนจนชอบคนรวยไปหน่อย จึงทำให้เฉินเกอรู้สึกอึดอัด
ไม่รู้ว่าเสี่ยวหนานกำลังคิดอะไรอยู่ถึงอยากให้ทั้งสอง สนิทสนมกัน
ดังนั้นเฉินเกอจึงไม่อยากไปเพื่อหลีกเลี่ยงสถานการณ์ที่ น่าอึดอัดแบบนั้น
แต่ก็ไม่สามารถหยุดการคะยั้นคะยอของหยางฮุยได้ เพราะไม่อยากขัดความสุขของเพื่อนจึงตอบตกลงไป สถานที่นัดหมายคือร้านอาหารตะวันตกที่มีชื่อว่าซิงหุย
แน่นอนว่าหยางฮุยไม่สามารถไปโรงแรมห้าดาวใดๆ เหมือนอย่างทายาทเศรษฐีอย่างสวี่ตงและลู่หยาง
การออกไปทานอาหารคราวนี้ คนที่มาก็มีจ้าวยีฟานสวีเสียและสาวๆที่หอพักรวมเป็นหกคน
ทั้งหกคนในหอพักของเฉินเกอและหม่าเสี่ยวหนาน
เฉินเกอไม่ได้ออกไปพร้อมกันกับหยางฮุยและคนอื่นๆ เพราะเขากลับไปที่หอพัก
“ความจริงแล้วฉันเห็นว่าหอพักของเสี่ยวหนานและ หยางฮุยมีหกคน พวกเราสิบสองคนออกมาเที่ยวพร้อม กันเป็นกลุ่มก็ดีแล้ว!”
จ้าวยีฟานนั่งลงบนที่นั่งและนั่งห้อยขากำลังดื่มน้ำผลไม้
ความหมายในคำพูดนั้นชัดเจนในตัวเอง
เธอค่อนข้างประทับใจในตัวหยางฮุย เพราะหยางฮุยดู เป็นคนสุขุมอย่างมาก
เพียงแต่พ่อแม่ของหยางฮุยเป็นเพียงครูโรงเรียนมัธยม ธรรมดาๆ จึงยังไม่ผ่านเกณฑ์มาตรฐานภายในใจของจ้าว ยีฟาน
“อืมๆ แต่อย่าให้เฉินเกอคนนั้นมาล่ะ! พอเห็นเขาแล้ว ฉัน ก็นึกถึงเรื่องพวกนั้นที่เขาทำ! ตลกชะมัด!”
สวีเสียยังกล่าวติดตลก
“เอาล่ะๆ ยีฟาน สวีเสีย พวกเธอก็อย่าไปเกลียดเฉินเกอ แบบนั้นเลย ที่จริงเขาเป็นคนดี พวกเธอลองคบไปนานๆก็ จะรู้ไ
หม่าเสี่ยวหนานพูดยิ้มๆ
“โซ่แล้ว พี่เฉินเป็นคนดี…”
หยางฮุยและคนอื่นๆพูดเสริมทัพ
“หึหึ คนดี? ถ้าดีจริงคงไม่ปล่อยให้พวกเราสิบสองคนนั่ง รอเขาอยู่คนเดียวหรอก สวีเสียเธอว่าไง?”
จ้าว ฟานส่งเสียง ฮี
“อ๊ะ! เฉินเกอมาแล้ว!”
ในขณะนี้หม่าเสี่ยวหนานก็ลุกขึ้นโบกมือให้เฉินเกอที่อยู่ หน้าประตูเพื่อเรียกเฉินเกอเข้ามา
*โทษที ฉันกลับไปคุยโทรศัพท์ที่หอ พอดีมีเรื่องที่ต้อง จัดการนิดหน่อยก็เลยมาสาย!”
เฉินเกอยิ้ม
หม่าเสี่ยวหนานและจ้าวยีฟานนั่งอยู่ตรงข้ามกัน
ในขณะเดียวกันดวงตาที่สวยงามของเธอก็สังเกตโดย รอบและลุกขึ้นลากเฉินเกอมานั่งตรงที่นั่ง “เฉินเกอ นาย มานั่งตรงนี้สิ!”
เฉินเกอไม่เข้าใจการกระทำของหม่าเสี่ยวหนาน
แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากและนั่งลง
“หลินเจียว เรามาสลับที่กันเถอะ!”
ไม่คิดว่าพอเฉินเกอนั่งลง จ้าวยีฟานที่มีใบหน้าเย็นชาก็ พูดกับเพื่อนสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ
“พี่ยีฟาน ฉันไม่อยากสลับที่นั่ง ฉันไม่อยากนั่งกับคนจน คนนี้! ไม่รู้ว่าเขาจะคิดว่าเขาเป็นแฟนฉันหรือเปล่า”
“อะไรนะ? เธอไม่พอใจหรือที่ได้เฉินเกอเป็นแฟน เธอดู สิ เฉินเกอซื้อได้แม้กระทั่งกระเป๋าใบละสามแสนกว่า! คิก
“จริงด้วยหลินเจียว ถ้าเธอได้ผู้ชายแบบเฉินเกอก็ดีไป เลย ฮ่าฮ่าฮ่า!
หลินเจียวแต่งตัวสวยและรู้จักการแต่งหน้า
ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่แบรนด์เนม
และแน่นอนว่าเธอดูถูกเฉินเกออย่างมาก
เมื่อได้ยินเพื่อนร่วมหอพูดติดตลก เธอก็หมดคำพูด “อ้ยหยา ในเมื่อพวกเธอเห็นเฉินเกอดีเสียขนาดนั้นก็เอา เขาไปเป็นแฟนเลยสิ!”
“อ๊ะ! บอมแล้วๆ!
เมื่อได้ยินแบบนั้น สาวๆจึงไม่มีใครกล้าล้อเล่น
เห็นได้ชัดว่าพวกเธออ่อนไหวต่อคำพูดที่ว่าได้เฉินเกอ เป็นแฟน ก็เหมือนกับว่าหากเฉินเกอได้เป็นแฟนใคร คน คนนั้นก็จะโดนเยาะเย้ย
เมื่อหยางฮุย หลี่ปินและพวกเขาที่นั่งอีกฝั่งได้ยินคำพูด แบบนี้ ความจริงก็รู้สึกโมโหเล็กน้อย
แต่ก็ต้องทนเอาไว้
เฉินเกือถูกจ้าวยีฟานปฏิเสธที่จะนั่งกับเขาไปตรงๆ แม้ว่าจะไม่สมเหตุสมผลแต่ก็เป็นไปตามคาด
“เสี่ยวหนาน ฉันนั่งตรงนั้นก็ได้ เธอรีบนั่งเร็ว!”
เฉินเกออดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างหดหู่ ในสายตาของผู้หญิง หลายคน เขาดูเหมือนเทพแห่งโรคระบาดอะไรอย่างนั้น
ทายาทเศรษฐีคนอื่นๆมีเงิน 30,000 ถึง 50,000 อยู่ใน มือก็สามารถปั้นหน้าต่อหน้าผู้หญิงสวยๆและได้รับความ โปรดปรานจากผู้หญิงเหล่านั้น
ในมือเฉินเกอไม่รู้ว่ามีรายการทรัพย์สินจำนวนเท่าใด
แต่ทำไมถึงไม่ได้รับความโปรดปรานจากผู้หญิงสวยๆ พวกนั้นล่ะ?
เฉินเกอก็เคยคิดจะใช้เงินโอ้อวด แต่เขาไม่ทำ!
ในขณะที่พูดเฉินเกอก็ลุกขึ้นเดินไปอีกฝั่ง
หม่าเสี่ยวหนานต้องการจะโน้มน้าวให้ยีฟานตามเฉินเกอมาอีกครั้ง คราวนี้เธอคิดอยากจะปรับความเข้าใจกับ คนทั้งสองจริงๆ
เพราะทั้งสองต่างก็เป็นเพื่อนสนิทของเธอ!
“ฟาน?”
ในขณะนี้มีเสียงดังขึ้นจากโต๊ะข้างๆของเฉินเกอ
มีหนุ่มหล่อ รูปร่างดีในชุดลำลองแบรนด์เนมยืนอยู่ต่อ หน้าทุกคน
เขามองไปที่จ้าวยีฟานด้วยความประหลาดใจและแปลก
ใจ
“นายคือจวงเฉียง?”
จ้าวยีฟานก็ประหลาดใจเล็กน้อยเช่นกัน เธอสางผมสั้น และยืนขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ
“ใช่แล้ว จ้าวยีฟานฉันไม่ได้เจอเธอมาสองปีแล้ว เธอ สวยขึ้นจนแทบจำไม่ได้แน่ะ!”
จวงเฉียงหัวเราะ
“อ้อ ใช่สิจวงเฉียง พ่อของนายส่งนายไปเรียนเมืองนอก ไม่ใช่หรือ? นายกลับมาเมื่อไหร่?”
“ฉันเพิ่งกลับมาวันก่อน ฉันก็กำลังหาคนเพื่อหาวิธี ติดต่อเธออยู่พอดีเลย เมื่อวานเรื่องที่ตี้หวางKTV คงไม่มี อะไรเกิดขึ้นใช่ไหม? ตอนนั้นต้าเหลยเพื่อนสมัยมัธยม โทรศัพท์บอกฉันว่าบังเอิญเจอเธอมีเรื่องอยู่ที่นั่น!”
จวงเฉียงพูดยิ้มๆ
แต่จ้าวยีฟานเอามือปิดปากด้วยความตกตะลึง
แม้แต่เพื่อนร่วมหอของจ้าวยีฟานก็รู้สึกได้ทันที
“อ๊า! จวงเฉียง เป็นนาย? เมื่อวานนายเป็นคนช่วยเรา?”
จ้าวยีฟานเผยสีหน้าตกใจ
ที่แน่ๆเรื่องเมื่อวานจวงเฉียงก็คิดหาวิธีช่วย และเขาก็ เป็นคนให้พ่อโทรศัพท์หาหลี่เฟยหงแห่งตี้หวาง
แต่หลี่เฟยหงไม่ได้รับสาย
พอตอนนี้ได้ยินจ้าวยีฟานเข้าใจว่าเขาเป็นคนช่วย จึงไม่ได้คิดอะไรมาก
แค่พูดว่า “อืม ฉันให้พ่อช่วยพูดให้น่ะ!”
จ้าวยีฟานรู้สึกซาบซึ้งอยู่ในใจ ในขณะเดียวกันก็มี สีหน้าภาคภูมิใจ
ผู้หญิงมักจะไร้สาระที่สุดในโลก!
ตอนนี้ทุกอย่างก็หมดข้อสงสัยแล้ว ปรากฏว่าคนที่ โทรศัพท์วันนั้นไม่ใช่หนิงผ่านคนนั้นหรือคนอื่น กลับ กลายเป็นว่าเป็นจวงเฉียงเพื่อนสมัยเด็กของเธอที่ สามารถทำให้พี่ใหญ่อย่างหลี่เฟยหงสยบได้
ก่อนหน้านี้พ่อของจวงเฉียงและพ่อของเธอเป็นสหาย ร่วมรบกัน ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนจึงดีมาก
ต่อมาธุรกิจของตระกูลจวงเฉียงยิ่งใหญ่โตมากขึ้น เรื่อยๆ และจวงเฉียงเองก็ไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ
จึงขาดการติดต่อไปโดยปริยาย
แต่คาดไม่ถึงว่าเมื่อจวงเฉียงกลับมาจะทำให้เธอ ประหลาดใจอย่างไม่คาดคิด
นอกจากนั้นยังจัดการหลี่เฟยหงได้ อิทธิพลของตระกูล จวงเฉียงดูแค่นี้ก็รู้แล้ว!
“จางเฉียง ไม่ว่าจะอย่างไร ฉันก็ต้องขอบใจนายมาก นะ!”
ใจจ้าวยีฟานบานสะพรั่ง
ในขณะที่เห็นจ้าวยีฟานเป็นแบบนี้ เฉินเกอก็อายที่จะ พูดถึงเรื่องนี้
ให้ตายเถอะ เป็นหนิงฝานต่างหากล่ะ
ผลพวงจากชัยชนะของตัวเองถูกจวงเฉียงคนนี้ช่วงชิง ไปอีกครั้ง?
เฉินเกออยากบอกทุกคนว่า เขาเอง! เป็นเขาเฉินเกอคน นี้ที่เป็นคนโทรศัพท์ไปช่วย!
แต่นอกจากทำให้จ้าวยีฟานและพวกเธอเกลียดเขามาก ยิ่งขึ้นแล้ว เขายังจะได้อะไรอีก?
หลักๆก็คือเฉินเกอไม่คิดอยากจะสุงสิงกับจ้าวยีฟานมาก เกินไปตอนนี้อยากทําอะไรก็เชิญ
“อึมอืม ฉันมาร่วมงานเลี้ยงกับกลุ่มเพื่อนๆมัธยมของ พวกเราน่ะ ตอนนี้อยู่กันข้างบน ฉันจะขึ้นไปทักทายข้าง บนก่อนแล้วลงมา เธอก็แนะนำเพื่อนๆของเธอให้ฉันรู้จัก หน่อย !
ในขณะที่พูดจวงเฉียงก็หันหน้ามาทางสาวๆและยิ้มให้ ยิ้มให้เล็กน้อยด้วยท่าทางสุภาพบุรุษ จากนั้นก็ปลีกตัว ออกไป
ปล่อยให้สาวสวยทั้งหลายคลั่งไคล้
ว้าว! หล่อจัง!
“ฟานยีฟาน รีบแนะนำหน่อยเร็ว ความเป็นมาของ ผู้ชายคนนั้นเป็นอย่างไร?”
“ใช่แล้ว เขามีแฟนหรือยัง?”
หลินเจียวและสาวๆรู้สึกสงสัย
จ้าวยีฟานพูดอย่างภาคภูมิใจ “จวงเฉียง เขาสุดยอด มาก พวกเธอรู้จักบริษัทอาหารเซิ่งหัวไหม? นั่นเป็นธุรกิจ ของครอบครัวเขา เป็นอุตสาหกรรมอาหารชั้นนำเลยนะ!
“ฉันรู้ ในบรรดากิจการจินหลังที่เป็นบริษัทมหาชน ติด อันดับหนึ่งในร้อย! แข็งแกร่งจริงๆ!”
หลินเจียวและสาวๆคนอื่นพูดด้วยความชื่นชม
“ไม่กี่วันก่อนมีข่าวบอกว่าห่วงโซ่ทุนเพิ่งหัวมีปัญหาอะไร บ้างอย่างนี้นา?”
เฉินเกอนั่งฟังอยู่อย่างเงียบๆจากด้านข้าง แต่เมื่อได้ยิน พวกเธอคุยกันไม่กี่คำ เขาก็อยากจะพูดแทรกสักสองสาม
แต่ทันทีที่พูดแบบนี้ บรรยากาศก็ขมุกขมัวขึ้นทันที
โดยเฉพาะจ้าวยีฟานที่มองเฉินเกออย่างโกรธ ๆ :
“นายหมายความว่าอย่างไร? ห่วงโซ่ทุนมีปัญหาก็เป็น เรื่องปกติอยู่แล้ว? นายจะทำตัวอวดเก่งไปถึงไหน?”
“ฮี คนบางคนก็เป็นแบบนี้แหละ อิจฉาริษยาคนอื่น พยายามหาข้อบกพร่องเพื่อเอาชนะ น่ารังเกียจ!”
หลินเจียวพูดดูถูก
สิ่งที่เฉินเกอพูดก็เกือบนำไปสู่สงครามในชั่วขณะ
“ยีฟาน!
ในขณะนี้ก็มีเพื่อนนักเรียนเดินตามหลังจวงเฉียงลงมา จากบันได
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ