บทที่ 10 เป็นคนยากจน วข้ามคืน
“ฮึ เป็นไปได้อย่างไร ถนนการค้าจินหลิง นอกจากพี่ผ่าน ยังมีใครที่มีอำนาจมากขนาดนี้อีก? ว่านายหรอ? ” หยางฮุย นายจะบอก
ตอนนี้สวีตงยิ้มอย่างเย็นชา
หยางฮยอดกลั้นความโมโหแล้วพูดว่า : “ผมไม่ได้บอก
ว่าเป็นผม ผมแค่พูดความสงสัยของผมออกมา เมื่อครู่ นี้เสี่ยวหนานยีฟาน และเพื่อนหอพักของยีฟานต่างก็ โทรศัพท์ติดต่อเพื่อน ความหมายของผมก็คือว่า เกิด เพื่อนให้ความช่วยเหลือพวกเราละ พวกเรากลับไม่รู้ว่าจะ ขอบคุณได้อย่างไร?”
“มีเหตุผล!”
ตอนนี้แววตาของจ้าวยีฟานมีความสงสัยอย่างมาก
“ฉันว่าเอาอย่างนี้แล้วกัน ทุกคนตรวจสอบเบอร์ โทรศัพท์ที่โทรออกไปเมื่อครู่นี้อีกครั้ง ลองดูสิว่าตกลงพี่ ผ่านช่วยพวกเรา หรือเพื่อนๆของทุกคน?”
จ้าวยีฟานเริ่มเรียกพี่ฝานอย่างสนิทสนม
พูดจบ ทุกคนต่างก็เริ่มยุ่งอยู่กับการโทรศัพท์ไปเช็กกับเพื่อน
เฉินเกอยืนอยู่ข้างๆมองดูด้วยความรู้สึกเก้ๆกังๆ
จะพูดความจริงออกมาดีไหมนะ?
ถือโอกาสช่วงที่เฉินเกอยืนนิ่ง ทุกคนต่างก็ตรวจสอบ เรียบร้อยแล้ว
นั่นก็คือ เพื่อนๆของพวกเขาต่างก็ไม่มีความสามารถ แก้ไขปัญหาเรื่องนี้
“ฮึ ฉันก็บอกแล้วไง ไม่ใช่คนอื่นแน่นอน อำนาจของพี่ หนิงผ่าน พวกนายไม่สามารถคาดคิดได้หรอก!”
สวี่ตงจ้องมองไปที่กลุ่มหยางฮุยด้วยความเย็นชา
“โอเค ฉันว่าทุกคนไม่ต้องทายกันแล้ว ตอนนี้พี่ฝานน่า จะรอพวกเราอยู่ที่หน้าประตูแล้ว อย่าให้เขารอนานเลย!”
จ้าวยีฟานมองไปที่หยางฮุยรวมไปถึงกลุ่มเฉินเกอแวบ
หนึ่ง
ในใจรู้สึกดูถูกเล็กน้อย
ดูท่าแล้ว พวกเราอิจฉาหนิงผ่านที่สามารถจัดการธุระได้ ดังนั้นจึงพูดแบบนั้น
กลุ่มคนหนึ่งเดินมาถึงหน้าประตู
เป็นอย่างที่คิดจริง
หนิงผ่านกับเพื่อนสองสามคนของเขา จอดรถหรูสอง สามคันรออยู่ข้างหน้าประตูแล้ว
“เสี่ยวหนาน ตกลงเธอจะไปหรือเปล่า?” จ้าวยีฟานดึง มือของหมาเสี่ยวหนานเอาไว้
“ยีฟาน ฉันไม่อยากไปแล้วจริงๆ เอาไว้ต่อไปมีโอกาส แล้วกัน!”
หมาเสี่ยวหนานชอบความตรงไปตรงมา เธอรู้สึกว่าหนิง ฝานมีความเสแสร้งเล็กน้อย ไม่ชอบเป็นอย่างมาก
ส่วนจ้าวยีฟานไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความคิดของเธอ ได้ จึงทำได้เพียงพูดว่าตัวเองไปกับเพื่อนๆของเธอก่อน
จากนั้น ก็แยกจากกันที่ประตูของตี้หวางKTV
หลังจากที่พวกเธอไปแล้ว เฉินเกอมองไปที่หม่าเสี่ยว หนานกับกลุ่มหยางฮุยแวบหนึ่ง
สีหน้าผิดหวังเล็กน้อย
มองออกว่า พวกเราต่างก็อยากไปเปิดหูเปิดตาที่วิลล่า เวินฉวน
แต่เมื่อครู่นี้กลุ่มหยางฮุยเนื่องจากสาเหตุของตัวเอง จึง
ถูกหนิงผ่านตะคอกใส่สองสามประโยค
ทำให้อารมณ์แย่ถึงที่สุด!
เฉินเกอจดจำเรื่องนี้อย่างเงียบๆ เอาไว้หาเวลาดีๆ พาทุก คนไปเปิดหูเปิดตาที่วิลล่าเงินฉวนด้วยกัน……
ผ่านไปอีกครึ่งชั่วโมง
รถคันใหญ่เล็กของหนิงผ่านจอดอยู่ที่ประตูวิลล่าเป็นฉ วนเรียบร้อยแล้ว
จ้าวยีฟานพวกเธอลงรถตามๆกันมา
“หยุดไว้ พวกคุณห้ามเข้า!”
คาดไม่ถึงว่ายังไปไม่ถึงห้องโถงเลย ก็ถูกผู้รักษาความ ปลอดภัยสองสามคนที่สวมชุดด่า ผ่านการฝึกฝนมาเป็น อย่างดีดักเอาไว้
“โอ้! พี่หลี่ ผมคือเสี่ยวฝานนะ แม้แต่ผมก็ไม่รู้จักแล้ว
หรอ? พ่อผมชื่อหนิงเฉียง! วันนี้ผมพาเพื่อนๆมาเที่ยว…… หนิงผ่านสอดมือหนึ่งเข้าไปในกระเป๋า ยิ้มเล็กน้อย มอง
ดูแล้วมีลักษณะที่จัดการเรื่องราวได้ดีมาก
“เหอะ เหอะ คุณชายหนิง หัวใจนายช่างกว้างจริงๆ ที่ บ้านนายเกิดเหตุใหญ่ขนาดนี้ ยังมีอารมณ์ออกมาเที่ยว อีก? อย่าว่าแต่วันนี้วิลล่าไม่ให้นายเข้าไปเลย เกรงว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป แม้จะให้นายเข้าไป นายก็ไม่กล้า เข้าไปหรอก! ”
บอดี้การ์ดสองสามคนยิ้มอย่างเย็นชา มองดูหนิงผ่านที่ทำเป็นโอ้อวด ด้วยสีหน้าที่ดูถูก จนกระทั่งเห็นใจ
กลุ่มจ้าวยีฟานพวกเธอมองหน้ากันด้วยความงุนงง
ส่วนสวี่ตงเป็นครั้งแรกที่โดนคนอื่นดูถูก อีกทั้งยังเป็น บอดี้การ์ดสองสามคน
ทันใดนั้นพูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา : “นี่คือหนิงผ่านคุณ ชายหนิง! ภัตตาคารหมิงหวางที่อยู่ถนนการค้าเป็นของ ครอบครัวคุณชายหนิง!”
“ฮาฮา ผมรู้ แต่ว่าควรเติมคำว่าเคยเป็น คุณชายหนิง เกรงว่านายจะยังไม่รู้ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปภัตตาคา รหมิงหวางครอบครัวพวกคุณจะไม่ได้ดูแลอีกต่อไป แล้ว และกิจการอื่นๆของครอบครัวคุณ วันนี้ล้มละลาย ไปพร้อมกัน หนิงเฉียงพ่อของคุณตอนนี้น่าจะรับมือกับ ตำรวจ สำนักการพาณิชย์ แล้วก็คนในธนาคารแทบเป็น บ้า!”
ผู้รักษาความปลอดภัยสองสามคนจับไหล่ พูดด้วยรอย ยิ้ม
หนิงผ่านกลืนน้ำลายลงไป : “เป็นไปไม่ได้ พวกนาย โกหก!”
พูดพลาง เขารีบล้วงมือถือออกมา โทรหาพ่อของเขา
โทรหาหลายครั้งติดต่อกัน พ่อถึงจะรับสาย
ได้ยินที่บ้านมีเสียงดังวุ่นวาย หนิงผ่านถามว่าสรุปแล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่
จากนั้น
ก็เห็นหน้าของหนิงผ่าน สีหน้าขาวซีดฉับพลัน
“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้! เป็นแบบนี้ได้อย่างไร กัน?!!!”
หลังจากที่ฟังจบ โทรศัพท์มือของหนิงผ่าน ก็หล่นลงบน
พื้น
ร้านทั้งหมดของครอบครัวเขา เนื่องจากพ่อฝ่าฝืน กฎหมาย จึงถูกปิดลงหมด
สมุดธนาคารก็ถูกอายัดทั้งหมด!
นั่นก็หมายความว่า ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง หนิงผ่าน เขาก็กลายเป็นคนที่ไม่เหลืออะไรเลย!
กลุ่มจ้าวยีฟานที่อยู่ข้างๆ เห็นได้ชัดว่าคาดไม่ถึงว่าจะ กลับตาลปัตรแบบนี้
ยืนอยู่ข้างๆ เก้ๆกังๆอย่างมาก
“เป็นไปได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้แน่นอน!”
หนิงผ่านนั่งลงไปกับพื้น ทันใดนั้นดวงตาทั้งคู่ก็ไร้ชีวิต ชีวา
ตอนนี้ ตัวเองเป็นคนยากจน?
ส่วนจ้าวยีฟานเห็นหนิงผ่านเจอปัญหาแล้วเป็นเช่นนี้ รู้สึกผิดหวังขึ้นมาในใจอย่างไม่มีอะไรเทียบได้
เดิมทีคิดว่าสุดท้ายก็เจอคนที่มีสิทธิ์มาเป็นแฟนของตัว เอง ตอนนี้ ดูท่าแล้วตัวเองคิดมากไปเอง!
“สวี่ตง พ่อของนายรู้จักคนใหญ่คนโตไม่ใช่หรอ? ช่วย ติดต่อให้หน่อยได้ไหม ช่วยคิดหาวิธีให้ครอบครัวของผม หน่อย?”
หนิงผ่านกลืนน้ำลาย ได้ยินข่าวที่เลวร้ายมาก ทำให้เขา ไม่มีความคิดเห็นใดๆเลย
“แม่งเอ้ย ครอบครัวของผมจะมีวิธีที่ไหนกัน!”
สวี่ตงโบกมือไปมา : “เสี่ยวฝาน ผมว่านายรีบกลับไปดู พ่อของนายหน่อยเถอะ มิน่าล่ะพ่อผมถึงบอกว่า พ่อนาย ทำแบบนี้ ช้าหรือเร็วก็ต้องเข้าไป มีประสิทธิภาพจริงๆ!”
“ยีฟาน พวกเราควรทำอย่างไร?”
ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งไม่มีความคิดเห็นใดๆเลย เดิมทีอยากจะ ไปเปิดหูเปิดตาที่วิลล่า ใครจะไปคิดว่าครอบครัวของหนิง ผ่านจะล้มละลายในตอนนี้เ
“อยู่ตรงนี้ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ฉันว่าพวกเรากลับกันเถอะ!”
จ้าวยีฟานพูดออกมาประโยคหนึ่ง รีบหันไปเรียกรถ แท็ก แล้วจากไปทันที
กลุ่มคนหนึ่ง ก็กลับตามๆกันไป
ตอนนี้ บนชั้นใต้หลังคาของวิลล่า หลี่เจิ้นกั๋วกำลังมอง ไปยังภาพที่อยู่ตรงหน้า
จากนั้น เขาก็โทรศัพท์ออกไป :
“ผู้จัดการเฉิน ก่อนหน้านี้คุณชายเฉินบอกเพียงแค่ว่า ยึดเงินทุนของที่ถนนการค้าจินหลิงของครอบครัวหนิง แต่ตอนนี้ ครอบครัวพวกเขาโดนทันทำให้ล้มละลาย ไม่ สามารถลืมตาอ้าปากขึ้นมาได้อีกตลอดชีวิต!”
“เหอะ เหอะ น้องชายของฉันใจอ่อนเกินไป ไม่ใช่สไตล์ การจัดการของครอบครัวเฉินอย่างพวกเรา ใจอ่อนต่อ ศัตรูขนาดนี้ ฉันเป็นห่วงเขาจริงๆต่อไปเขาจะดูแลครอบ ครัวเฉิน…….เฮ้อ! หลี่เจิ้นกั๋ว ฉันมอบภารกิจให้นาย รีบฝึก ให้น้องชายของฉันกลายเป็นลูกคนรวย เป็นลูกคนรวยที่ เอาแต่ใจคนหนึ่ง! ”
หลี่เจิ้นกั๋วพยักหน้าด้วยความเคารพ
เรื่องของครอบครัวหนิง แน่นอนว่าต้องเป็นฝีมือของ ครอบครัวเฉิน เฉินเสี่ยว
ส่วนการทำให้เฉินเกอกลายเป็นลูกคนรวยที่เอาแต่ใจ นั้น ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าหลี่เจิ้นกั๋วแล้ว ที่จริงแม้ว่าเฉินเก อจะเป็นลูกคนรวยที่ใช้เงินเก่งสักเท่าไหร่ จะร่ำรวยได้ ขอบเขตขนาดไหนก็ตาม
ก็ไม่สามารถสะกิดอำนาจหนึ่งในหมื่นของครอบครัวเฉิน
ได้อย่างแน่นอน!
เพราะครอบครัวเฉิน มีทรัพย์สินหนึ่งในสามของโลก!
คนทั่วไปไม่อาจจินตนาการได้!
แต่ในตอนนี้ เฉินเกอหม่าเสี่ยวหนานพวกเขากลับหอพัก กันหมดแล้ว
หยางฮุยพวกเขาอารมณ์ไม่ค่อยดี จึงอยากไปอยู่ร้าน อินเตอร์เน็ตทั้งคืน
เดิมทีอยากเรียกเฉินเกอไปเล่นเกม แม้ว่าเฉินเกอก็ชอบ เล่นเกมนี้ แต่เนื่องจากเมื่อก่อนกินข้าวก็ยังเป็นปัญหาเลย จะมีเงินไปร้านอินเตอร์เน็ตเสียที่ไหนกัน ดังนั้นจึงไม่เคย เล่น เพียงแค่อ่านเว็บบอร์ดสนทนา
บวกกับตอนนี้เฉินเกอเหนื่อยเล็กน้อย จึงอยากจะพัก
ผ่อน
แต่ทว่าเพิ่งจะเอนลงไปนอนบนเตียง
เห็นเบอร์โทรศัพท์หนึ่ง เฉินเกอรู้สึกสับสนขึ้นมาเล็ก
น้อย
หยางเสว่โทรมาหา
คิดอยู่ครู่หนึ่ง เฉินเกอจึงรับสาย
“เฉินเกอทำไมนายไม่รับโทรศัพท์ของฉันทันที นายทำ อะไรอยู่หรอ?”
เสียงปลายสายเป็นเสียงที่หยางเสวี่แกล้งทำเป็นโมโห
เมื่อได้ยินเสียงนี้ เฉินเกอก็นึกถึงเขากับหยางเสวในอดีต
โทรศัพท์หากันแบบนี้
“อืม เธอมีธุระหรอ?” เฉินเกอพูดด้วยเสียงเย็นชา
“ฉันรอนายที่ริมทะเลสาบในมหาวิทยาลัย นายลงมา ฉัน จะบอกนายให้ ถ้านายไม่ลงมา ฉันก็จะกระโดดลงไปจม น้ำตาย! “
เคล็ดลับ: คุณสามารถใช้แป้นคีย์บอร์ดซ้ายขวา A และ D เพื่อเรียกดูระหว่างบทต่างๆ